เมียนำโชค

ลำดับตอนที่ #14 : วันเกิด...วันตาย 5

“ว้าย! ไม่ได้นะยะ ถึงสามีฉันจะรวยก็ไม่ใช่ว่าต้องมาเลี้ยงคนอื่นที่ไม่ใช่เมียตัวเอง แค่แม่คนเดียวน่ะได้ แต่แกด้วยไม่ได้นะนังเด่น”

“รู้ตั้งนานแล้วค่ะ เงินพี่ตาเคยกระเด็นมาโดนเด่นสักบาทเหรอ” เด่นดวงตอบกลับหน่ายๆ คนเป็นพี่เลยถลึงตาใส่

“อยากแนะนำให้แกหาผัวรวย แต่ก็รู้ว่ามันคงยาก ไม่ต้องพูดเรื่องวาสนาหรอก แค่พูดให้เลิกซวยยังยากเลย แต่ก็เอาเถอะ หลังแต่งงานกับคุณกวงถ้าเขาให้เงินเดือนฉันเยอะๆ ฉันก็จะช่วยแกบ้าง สักนิดสักหน่อยคงพอไหว เพราะดูท่าทางเขาจะรักหลงฉันไม่น้อย กระเป๋าใบละหลายหมื่นก็ซื้อให้ได้ทันที แค่ขอมาเลี้ยงข้าวแกไม่กี่ร้อยเขาคงไม่งก”

สุดท้ายดวงตาก็ต้องอวดกระเป๋าด้วยตัวเอง ขืนรอน้องสาวกับเพื่อนทักคงไม่มีทาง ยายพวกนี้ตาไม่ถึง คงไม่รู้ว่ากระเป๋าที่เธอคล้องแขนอยู่ไม่ใช่ราคาหลักร้อย แต่สูงถึงหลักหมื่น...เน้นว่าหลายหมื่นด้วย

“โอ้โห กระเป๋าใบละหลายหมื่นเลยเหรอคะ แบบนี้อย่าถือขึ้นรถเมล์หรือแท็กซี่นะคะพี่ตา นอกจากไม่คู่ควรกันแล้ว อาจมีคนจ้องกระชากก็ได้นะคะ” เบญจาแกล้งทำตาโตเหมือนห่วงใยทั้งที่กำลังใส่ไฟ

เด่นดวงกลั้นขำเพราะรู้เจตนาเพื่อน ยิ่งเห็นดวงตาทำหน้าทำตาตื่นตกใจยิ่งอยากหัวเราะออกมาดังๆ

“เบญ...แกก็พูดอะไรไม่รู้ คุณกวงเขารวยขนาดนั้น เขาจะปล่อยให้ว่าที่เจ้าสาวเขานั่งรถเมล์หรือแท็กซี่ได้ยังไง ป่านนี้อาจจะเตรียมรถป้ายแดงไว้รอแล้วก็ได้นะ” เด่นดวงร่วมผสมโรงด้วย พี่สาวเธอยิ่งตาโตเหมือนเพิ่งนึกอะไรได้

“ตายจริง! ฉันลืมนึกไป โอ๊ยตายละ นี่ไม่ใช่ว่าตอนแกออกจากโรงบาลกลับบ้านไปแล้วพี่ตามีรถป้ายแดงจอดอยู่หน้าบ้านหรอกนะเด่น แค่คิดฉันก็ตื่นเต้นแล้ว คนแถวนั้นคงอิจฉาพี่ตากันจนแทบลงไปดิ้นตายแน่ๆ เลย”

ดวงตาเริ่มครุ่นคิด วาดฝันและเผลอยิ้มออกมา โดยไม่ทันสังเกตว่าอีกสองคนลอบสบตากันกลั้นขำหนักขนาดไหน

“พวกเธอก็พูดเกินไป” ขณะพูดยกมือขึ้นเสยผมด้วยท่าทางเริ่ดๆ ริมฝีปากอมยิ้มหน่อยๆ

“เกินไปที่ไหนคะ น้อยไปด้วยซ้ำ คุณกวงรักพี่ตาขนาดกระเป๋าใบละหลายหมื่นยังซื้อให้ง่ายๆ กะอีแค่รถหลักแสนหลักล้าน ทำไมจะซื้อให้ไม่ได้ เบญว่านะ ถ้าพี่ตาได้ขับรถราคาแพงๆ ต้องเหมาะกับราคี เอ๊ย! ราศีของพี่ตาและกระเป๋าใบนี้แน่ๆ เลยค่ะ”

“จริงค่ะ เด่นว่าคุณกวงเนี่ย ไม่ใช่แค่รักพี่ตานะ ถึงขั้นหลงเลยล่ะ คิดดูว่าพี่ตาสวย ฉลาดขนาดไหน ได้พี่ตาเป็นภรรยา ควงไปไหนไม่อายใคร แต่ถ้าพี่ตาไม่มีรถขับคุณกวงนั่นล่ะที่จะอายคนอื่น ปล่อยให้ภรรยานั่งรถประจำทาง นี่ถ้าพี่ตาเอ่ยนะ เด่นว่าคุณกวงรีบพาไปซื้อทันทีเลยล่ะ”

“พอละๆ พวกเธอพูดอะไรก็ไม่รู้ ถึงจะเป็นความจริงก็อย่าเที่ยวพูดไป ใครได้ยินเขาจะหาว่าฉันอยากได้” ท่าทางถ่อมตัวนั้นสองเพื่อนรักมองออกว่าเป็นแค่ ‘จริตมารยา’ เท่านั้น “เอาล่ะ พี่กลับก่อนดีกว่า” พออารมณ์ดีดวงตาก็แทนตัวเองว่าพี่ ใบหน้าสวยเกลื่อนยิ้มอย่างเปี่ยมสุข หมุนตัวจะกลับก็เหมือนนึกอะไรได้ หันกลับมาหาทั้งสองคน ล้วงกระเป๋าอยู่ครู่หนึ่งก่อนยื่นธนบัตรใบสีม่วงไปตรงหน้าน้องสาวกับเพื่อน

“อะไรคะ?” เด่นดวงถามสีหน้างุนงง

“พี่ให้กินขนม” เบญจาคว้าหมับทันที

“ขอบคุณมากนะคะ สวย ฉลาด ว่าที่เจ้าบ่าวรวยแล้วยังใจดีอีก ขอให้พรุ่งนี้ได้รถป้ายแดงเลยนะคะ”

“สา...ธุ” เด่นดวงเผลอยกมือพนมแล้วพูดอย่างลืมตัว “เอ๊ย! เด่นแค่เห็นด้วยกับเบญน่ะค่ะ”

ดวงตาค้อนให้สองสาวเล็กน้อยก่อนจะเดินเฉิดฉายผ่านเตียงคนป่วยออกไป จนพ้นห้องพักผู้ป่วยรวม สองเพื่อนรักจึงประสานเสียงหัวเราะกันดังลั่น ก่อนจะรีบปิดปากเมื่อรู้สึกว่ารบกวนคนอื่นๆ กระนั้นก็ยังส่งสายตารู้กันแล้วขำอีกระลอก

คาดว่าคนทะเยอทะยาน ขี้อวด และชอบการอยู่เหนือคนอื่นจนสามารถข่มได้ของดวงตาจะทำให้เธอกลับไปรบเร้าขอรถจากว่าที่เจ้าบ่าวแน่นอน เด่นดวงกับเบญจาไม่รู้หรอกว่าผู้ชายคนนั้นจะคิดอย่างไร จะยอมง่ายๆ ไหม แต่พวกเธอแค่สนุกกับการได้ยุแหย่คนอย่างดวงตาก็เท่านั้น  

*******************************************

ฝากติดตามด้วยนะคะ เป็นกำลังใจกันไปตลอดน้า อย่าทิ้งเค้าไว้กลางทางเด้อ อ้อนนนน