ความหวังที่จบลง

ข้อมูลเบื้องต้น

สวัสดีค่ะจะมาแต่งนิยายเรื่องสั้น มอบความหวังให้คนเศร้าเหงาโสดค่ะ นิยายเรื่องสั้นของบาโดก็สั้นตามนั้นล่ะค่ะ ->นิยายเรื่องสั้น ฮ่าๆๆ บาโดของเอ่ยแค่นี้แหละค่ะ เชิญอ่านได้เล้ยย #บาโด

เนื้อเรื่อง

'จะมีอะไร ที่ทำให้เรารู้สึกเพ้อได้มากเท่าความรัก...
จะมีอะไร ที่ทำให้เรารู้สึกมีความหวังได้เท่าความรัก...
จะมีอะไร ที่ทำให้เรารู้สึกเจ็บปวดได้เท่าความรัก...
จะมีอะไร ที่ทำให้เรารู้สึกว่าความรักมักจะไม่ทำร้ายเรา...'

นี่เป็นประโยคที่ทำร้ายจิตใจฉันมาก และฉันก็เชื่อสองประโยคสุดท้าย มันทั้งเจ็บทั้งปวด แต่มันก็แค่ความรัก ถ้าคุณแยกได้ มันไม่จำเป็นต้องแลกด้วยชีวิตเพียงเพราะคุณแค่เสียใจ หรือว่าเค้าแค่ไม่รักเราด้วยเหตุผลแย่ๆมากมายที่ไม่ควรออกมาจากปาก แล้วฉันก็คิดว่า ถ้าผู้ชายคนนั้นไม่ดีจริงๆแล้วล่ะก็ เราก็ไม่จำเป็นต้องรักเขาต่อไปก็ได้ แล้วก็ไม่ต้องตาย แต่ก็ไม่ต้องอยู่กับผู้ชายคนนั้น...

ณ โรงเรียน
อ้า นี่ก็ได้เป็นนักเรียนม.ต้นแล้ว คราวนี้ก็ต้องทำการบ้านหนักกว่าเดิม กฎที่โรงเรียนก็เยอะ แต่ช่างมันเถอะ ฉันต้องไปทำความสะอาดแล้วล่ะ นี่เป็นเวลาเลิกเรียนแล้วน่ะ ฮ่าๆๆ

เอ้าเฮ้ย!= = ไงหน้าต่างบานนี้มันดึงไม่เข้าล่ะว๊า เฮ้อ ให้ตายสิ!
พอดีฉันเห็นนัดเพื่อนในห้องอยู่หน้าประตูพอดี เสร็จแม่ล่ะ!
"นัด ช่วยดึงหน้าต่างหน่อยสิ-0-"
"เห้ย เจ ดึงหน้าต่างให้หน่อยดิ!"
"ได้ๆๆ"
ผู้ชายที่ชื่อเจเดินมาดึงหน้าต่างให้ ส่วนฉันก็ยืนอยู่ข้างหลังของเขาได้แต่มองเขาดึงหน้าต่างอย่างเมามัน - -
"ทำไมมันเป็นแบบนี้อะ"
"ไม่รู้เหมือนกัน"
แต่เจก็ดึงได้ ฉันว่าฉันเริ่มหลงเสน่ห์ของเขาเข้าแล้วสิ อะไรกันเนี่ย ฉันมันใจง่าย! แม้จะพูดอย่างนั้นไปแล้วฉันก็ดันไปชอบเขาเข้าจริงๆ!บ้าเอ๊ย!
ฉันทำเวรเสร็จเรียบร้อยแล้ว
"น้ำ ทำเวรเสร็จแล้วเหรอ"
"ใช่ จะกลับแล้วล่ะ นัดเสร็จยังละ"
"ยังเลยๆ"
"งั้นเค้ากลับก่อนนะ บายๆ"
"จ้า"
ฉันนั่งวินกลับบ้านและไม่นานก็ถึงบ้าน โชคดีจริงๆที่บ้านอยู่ไม่ไกลนัก และอย่างแรกที่ฉันจะทำก็คือกิน มันคือของวิเศษณ์ที่ทำให้มีพลังมากกว่าเดิม! แล้วมันก็ทำให้อ้วนมากกว่าเดิมเช่นกัน= =

ตอนนี้ฉันนั่งทำการบ้านอย่างเมามัน เกลียดคณิตศาสตร์ที่สุด นอกจากจะยากแล้วยังทำให้ปวดหัวอีก อยากบ้า!

ผ่านไป 1 ชั่วโมง
เย้ๆๆ ทำการบ้านเสร็จหมดแล้วโว้ย! ต่อมาก็เล่นเฟส ฮ่าๆๆๆ วันๆก็มีอยู่แค่นี้แหละฉัน -..- เฮ้ เฟสนี้รูปคุ้นๆแฮะ หน้าเหมือนเจเลยแฮะ ฉันลองกดเข้าไปก็ปรากฎว่าใช่! มันช่างน่าดีใจอะไรขนาดนี้วะเฮ้ย!>< ฉันลองทักเจไปเจก็ตอบกลับมาฉันลองถามเขาว่าจำฉันได้ไหมเขาก็บอกว่าใครหว่า สักพักเจก็ขำ - - ฉันชอบคนบ้าแน่ๆเลย ฮ่าๆๆ

อาการชอบเจมันเริ่มคลุ้มคลั่งมากขึ้นเรื่อยๆจนในแต่ละวันฉันก็ไม่มีสมาธิในการเรียนแล้วมันก็คือสาเหตุที่ทำให้ฉันละเมอในทุกๆวัน เพื่อนฉันเริ่มรู้ว่าฉันชอบเจ และทว่าเจชอบคนหนึ่งในห้องฉันซึ่งมีชื่อว่าพีช ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไร
"น้ำ!"
"ฮะๆ อะไร!?0.0"
"แกเครียดอยู่ใช่มั้ยเนี่ย?=="
"อือ ก็มีบ้าง"
"อย่าไปชอบมันเลยน่า มันเจ้าชู้จะตายไอ้เจอะ นิสัยก็ไม่ดี ชอบแกล้งคนอื่นด้วย"
"หา เยอะขนาดนั้นเลย!?0.0"
"ก็เออน่ะสิ นี่ฉันช่วยแกนะเนี่ย เลิกชอบมันเหอะ"
"แล้วรู้อะไรเกี่ยวกับมันอีกมั้ย?"
"อยากฟังเรื่องมันอีกเหรอ? เรื่องอะไรล่ะ?=="
"ก็รู้อะไรก็บอกมาเถอะ"
"มันเป็นนายแบบน่ะ มีผู้จัดการส่วนตัวด้วย แต่ก็งั้นๆแหละ มีแฟนไปเรื่อยเปื่อย ถ้าแกสังเกตในเฟสมันล่ะก็ประมาณเดือนนึงหรือเกือบสองเดือนมันก็จะมีการโสดบ้างมีแฟนบ้าง ผู้หญิงก็เปลี่ยนคนด้วย นิสัยแย่สุดๆ"
"กลัวเลิกชอบไม่ได้วะ"
"เรื่องตัดใจมันไม่ได้ยากเลยเว้ยเพื่อน"
"อื้อ"
"จะเอาใจช่วยนะ^^"
"^^"
ได้ยินนัดเล่าความเลวสารพัดอย่างของเจมาฉันก็เริ่มหวั่นๆอยู่เหมือนกัน แต่ถ้าจะให้เลิกชอบตอนนี้ฉันคงไม่ทำหรอก ฉันต้องลองพยายามดูก่อน เวลามันจะไม่รอช้าแน่!

1 เดือนผ่านมา
ฉันที่ชอบเจก็ดำเนินผ่านมาได้ในระยะเวลา 1 เดือน แล้วในระหว่างนั้นเวลาเล่นเฟสฉันก็จะทักไปคุยกับเจตลอดอย่างเห็นได้ชัด ฉันพยายามจีบเขาอย่างสุดความสามารถแต่แล้วมันดูเหมือนกับว่าไม่ได้ผลอะไร เหนื่อยชิบหาย= = ขอเหอะวะ ผู้ชายบ้าอะไรจีบยากมากกกก ฉันคิดว่าเลิกชอบแกน่ะง่าย!แต่พอมาอีกวันก็กลับลืมมันไม่ได้! โธ่เว้ย! แต่ฉันจะไม่เสียน้ำตาให้กับแกแน่นอนจำไว้! ฉันโทรไปหาเจในเวลาที่กะไว้ว่าเจจะว่างแล้วก็นะ...คุยกับเจทีไรรู้สึกเหมือนโดนแกล้งตลอด ทำเป็นพูดหวานทั้งๆที่ไม่ได้คิดอะไรกับฉันเลย ฉันท้อจริงๆนะ...
แล้ววันหนึ่งฉันตัดสินใจที่จะขอลองคบกับเจ! ความกล้าทั้งหมดที่มีของฉัน ไม่อยากให้มันสูญเปล่าเลยจริงๆ...
ฉันจะนำการสนทนาทั้งหมดที่จะขอคบเจมาอ่านให้ฟังเลยแล้วกัน- -
"เจ"
"จ้ะ"
"คือ ล ล ล ล ล ล ล ล ล ล ล ลล ล ล ล..."
"อะไรอะ งงนะเนี่ย"
"เอาใหม่นะ คือว่า กก ลล ล ล ล"
"- -"
"ลองคบกันได้มั้ย"
"เอาจริงอ่อเนี่ย"
"อืม ว่าไงอะ"
"คือว่า..."
"ว่า?"
"เค้า..."
"อะไรอะ"
"เค้ามีคนที่ชอบแล้ว"
"แล้วไงต่อ"
ด้วยความที่ไม่ยอมแพ้ใครฉันเอาความเข้มแข็งมาเสริมอีกแรง
"ไม่รู้ดิ"
"อืม ไม่เป็นไร เค้ารอได้"
ฉันออฟไลน์ทันที ฉันอยากจะบ้าตาย การชอบใครแบบนี้มันช่างน่าเสียใจจริงๆ จีบไม่ติด ไม่เคยคิดอะไรกับฉัน เอาเถอะ ฉันจะรออีกนิดแล้วกัน

เวลาผ่านไปเรื่อยๆจนถึงเวลาสอบกลางภาค วันนั้นเองที่พีชมาช่วยฉันที่ฉันชอบเจ ฉันก็ดีใจบ้างแหละแต่มันก็อาจจะจบลงไม่ดีก็ได้ ในวงเพื่อนฉันถ้ารวมฉันด้วยก็จะมีอยู่ 7 คน แล้วพีชก็เหมือนจะมีแผนในหัวซะด้วยสิ==
"รู้มั้ยเรียกมันต้องเรียกยังไง"
"ยัีงไงวะ"
"เจ เจ เจ เจ"
"ฮ่าๆๆ ไอ้บ้า แล้วมันจะได้ยินมั้ยนั่น= ="
ก็พีชน่ะหันหน้ามาทางฉันแต่เจมันนั่งอยู่โต๊ะข้างหลังแล้วพีชก็พูดเบาๆเรียกมันอยู่นั่นละ บ้าไปใหญ่
"เจ เห้ย มานี่ดิ มีคนคิดถึงเว้ย"
"ฮะ= ="
เจเดินมาแต่โดยดีแล้วก็มานั่งข้างพีชอีกฝั่งที่ตรงกับฉันพอดี เพื่อนๆในวงเริ่มมียิ้มให้ฉันเหมือนจะหยอกยังไงอย่างนั้น พีชเริ่มแผนโดยการถามนู่นถามนี่กับเจส่วนฉันและเพื่อนๆในวงก็นั่ีงฟัง
"แกชอบน้ำปะ"
"ก็ไม่ได้คิดอะไร"
"ชอบมันเหอะนะ"
"เอ้า =="
ฉันรู้สึกหม่นหมองจัง ฉันรู้อยู่หรอกว่าคำตอบมันจะเป็นแบบนี้ ถ้าฉันเป็นคนดราม่ามากล่ะก็คงน้ำตาเล็ดแล้วล่ะมั้งตอนนี้
"เห้ยย เล่นไรเนี่ยย"
"ดำๆๆ ฮะๆๆ"
เจแกล้งพีชอย่างหมั่นไส้แล้วก็ใกล้ชิดกันมากด้วย การหยอกเล่นของสองคนนี้ทำให้ฉันเข้าใจว่าเจชอบพีช แต่พีชบอกฉันว่าเกลียดมันมาก แล้วพีชก็มีแฟนแล้วด้วย
"น้ำ เป็นไรปะวะ ที่เจมันพูดน่ะ"
"ก็ อือ"
น้ำตามันจะออกมาแล้ว มันคลอเบ้าแต่ฉันก็พยายามนิ่่งที่สุดเพื่อจะไม่ให้น้ำตาไหลออกมา แล้วฉันก็เดาว่าพีชคงรู้
ทุกอย่างผ่านไปอย่างเลวร้ายมากที่สุด แต่ฉันก็ยังคงทนไว้ได้
ออดเตือนว่าอีก 1 ชั่วโมงจะถึงเวลาสอบแล้ว พวกเราก็เลยเดินขึ้นไปบนอาคาร พีชบอกให้เอาโทรศัพท์ฉันมาแล้วพีชก็โทรไปหาเจ
"เห้ย เจ แกชอบน้ำเถอะนะ มันชอบแกมากเลยนะเว้ย"
พีชคุยกับเจให้นานพอสมควรเลยล่ะ
"เปลืองเงินอะ= ="
"เออๆ เดี๋ยวเติมให้"
"แล้วมันบอกว่าไงบ้างอะ"
ยัยแอนเพื่อนในกลุ่มของฉันถามพีชด้วยความสงสัย
"มันบอกว่าอย่าบังคับให้มันชอบใคร"
"แต่มันชอบแก"
ฉันพูดออกไป ทั้งๆที่ในอกมันจะระเบิดออกมาแต่ก็ดันพูดอะไรที่มันทำร้ายตัวเองเสมอ
"เค้ารู็้นะว่าน้ำจะร้องไห้ ดูก็รู้ เลิกชอบมันเหอะนะ ผู้ชายหมาๆอย่างมันอย่าไปชอบเลย"
"ใช่ เลิกชอบเหอะ"
เพื่อนทั้งกลุ่มพูดประโยคเดียวกัน
ฉันเดินเข้าห้องสอบไป ซึ่งฉันได้แต่บอกตัวเองว่า อย่านึกถึงมัน ข้อสอบๆ แล้วพอทำข้อสอบเสร็จ ฉันก็ฟุบลงบนโต๊ะ น้ำตามันไหลออกมาอย่างไม่ทันตั้งตัว ฉันปัดมันออก ฉันว่ามันอาจจะเป็นอะไรที่ไร้สาระ แต่ก็ช่างมันเถอะ

ฉันกลับมาที่บ้าน ฉันดูหมดเรี่ยวแรง ฉันเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำพอคิดถึงเรื่องเจฉันก็ร้องไห้อย่างหนักออกมาเพื่อปล่อยความสิ้นหวังที่ทั้งพยายามเท่าไหร่มันก็เท่านั้น

ผ่านไปได้เกือบ 1 เดือน ฉันก็เลิกชอบเจได้ ส่วนไอ้รอไรนั่น ไร้สาระสิ้นดี! >0<

จบ

ว๊าา จบซะแล้ว บาโดของส่งท้ายก่อนแล้วกัน โดอาจแต่งไม่ได้เรื่องนะ แต่ก็ควักออกมาเท่าที่จะทำได้ละ ช่วยกันแสดงความคิดเห็นให้บาโดหน่อยนะค้าา สวัสดีค่า