Elexandrite & Emerald รับวิจารณ์นิยายสไตล์อัญมณี

ลำดับตอนที่ #10 : คุณ NemuriHime : Mirage Memory โรงเรียนมหาเวทเซเลทีน

               กราบสวัสดีทักทายคุณ Nemurihime นับเป็นนามปากกาที่ยาวที่สุดในบรรดาผู้เขียนที่อัญเคยวิจารณ์มาเลย จะมัวรอช้าอยู่ไย มาเริ่มสับแหลกกันเลยดีกว่า หลักการวิจารณ์ก็เหมือนเช่นเคยค่ะ นึกอะไรออกก็จะใส่ไป เกณฑ์การให้คะแนนเหมือนเดิมเต็มร้อย แต่จะไม่แยกเป็นจุดๆ อย่างตอนแรกๆ และให้ในตอนท้ายคราวเดียวนะ

          เขาว่าไว้ว่าการวิจารณ์ต้องติก่อนจึงค่อยชม อัญมณีก็จะขอดำเนินการตามนั้นไม่ขาดตกบกพร่อง เรามาเริ่มกันเลย :)

          สูดลมหายใจลึกๆ ค่ะ ปรับพนักเก้าอี้ รัดเข็มขัดแล้วนอนพิงให้สบายนะคะ (เว่อร์ไปละ ฮ่าๆๆ)

               อันดับแรกที่จะขอวิจารณ์เลยคือชื่อเรื่อง (เรื่องอื่นที่โอเคแล้วอัญจะไม่กล่าวถึง แต่เรื่องนี้พลาดมิได้) ความน่าสนใจของชื่อนิยายเรื่องนี้จัดอยู่ในระดับกลางไม่ต่ำไม่สูง สอดคล้องกับความเข้มข้นน่าติดตามของเนื้อเรื่องจนแทบจะถอดแบบกันมาเลยทีเดียว การจะดึงคนอ่านให้เปิดอ่านนิยายของท่านได้แน่ๆ คงต้องปะกับผู้อ่านที่เป็นคอแนวแฟนตาซีโรงเรียนโดยเฉพาะจริงๆ ถ้าเป็นผู้อ่านทั่วไปก็คงต้องใช้คำว่า โยนเหรียญออกหัวออกก้อยห้าสิบห้าสิบกันไปเลยล่ะนะ อยากให้ปรับปรุงให้น่าดึงดูดอีกสักหน่อย ความยาวของนิยายตอนต่อตอนจัดว่าสั้น ความสั้นกระชับนั้นเหมาะเหม็งกับบทนำที่จะต้องรวดเร็ว รุนแรง ดึงคนอ่านให้อยากอ่านต่ออยู่หมัดหรือไม่ก็กดแอดเฟบด้วยกระหายจะติดตามต่อแบบใกล้ชิด แต่สำหรับบทอื่นๆ มันจะทำให้เกิดปัญหาหลายๆ ข้อ หนึ่ง...อารมณ์เรื่องไม่ได้ สอง...ไม่มีจุดพีคในแต่ละตอน หรือไร้การทิ้งท้ายค้างๆ ให้น่าทุบโต๊ะทิ้ง(?) ทำให้ความอยากอ่านต่อลดฮวบฮวบ และสาม...ข้อนี้สัมพันธ์กับเนื้อเรื่องโดยตรง คือเนื้อหามีอารมณ์เดียว ดำเนินเรื่องจังหวะเดียว(ซึ่งมันไวมาก) 

          เนื้อหามีอารมณ์เดียว ดำเนินเรื่องจังหวะเดียวนั้นฟังดูเหมือนไม่น่าจะใช่เรื่องใหญ่ แต่ความจริงแล้วมโหฬารบานตะไทมากๆ ค่ะ ผลที่จะตามมาหลักๆ เลยของปัญหาใหญ่นี้คือ คนอ่านจะลืมเลือนตัวละครของท่าน เนื้อเรื่องท่าน เหตุการณ์ ความสัมพันธ์ ตลอดจนความรู้สึกของตัวละคร อัญอ่านได้อย่างลื่นไหลก็จริงแต่ เป็นความลื่นไหลที่อันตรายมากค่ะ คือเหมือนอ่านให้มันผ่านๆ ไปจบๆ ไป ทุกอย่างดูธรรมดา ไม่มีอะไรให้น่าจดจำขนาดนั้น สุดท้ายก็ลืมในระยะเวลาอันรวดเร็ว สอดคล้องกับพล็อตหลักที่มีอารมณ์เดียวค่ะ คือสบายๆ หรือไม่ก็เรียงๆ มาเรียบเรื่อย การขาดอารมณ์หลากหลายนี่เองที่เป็นตัวลดทอนความน่าติดตามลงอย่างน่าเสียดาย

          ต้องทำความเข้าใจกันก่อนนะคะว่า แนวแฟนตาซีโรงเรียนมีคนแต่งก็ไม่ใช่น้อย หากต้องการจะทำนิยายของเราให้โดดเด่นเป็นเอกลักษณ์และน่าสนใจจริงๆ จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องเข่นเคี่ยวทุกองค์ประกอบให้ออกมาดี ออกมาได้ ไม่ต้องถึงขั้นเพอร์เฟ็กต์(เพราะคนเขียนอาจสลบเหมือดคาคอมพ์ไปซะก่อน...) แต่ก็ต้องมี 'อะไร' ให้ค้นหาค่ะ นิยายเรื่องนี้ยังไร้เสน่ห์เป็นตัวเป็นตน เรียบง่ายและเบาบางเกินไปจนไม่มีแรงดึงดูด เคยได้ยินไหมคะ อะไรที่มากเกินไปก็ไม่ดี และแน่นอน ในทางตรงกันข้าม อะไรที่น้อยเกินไปก็ไม่ดีเฉกเช่นเดียวกันค่ะ

          สำนวนภาษาเองก็ยังขาดๆ เกินๆ อยู่บ้าง แต่คลังคำศัพท์ยังน้อยอยู่แน่นอนค่ะ คำซ้ำจึงตามมาเป็นกระบวนรบพิชัยสงครามเลยทีเดียว อาทิ แต่ ที่ สรรพนามคลาดเคลื่อนยังเยอะอยู่ ตัวอย่างเช่น ฉัน-ข้า-ผม คุณ-เจ้า การบรรยายให้เห็นสภาพแวดล้อมโดยรอบก็น้อยเหลือใจมาก ทำให้ต้องเค้นสมองจิ้นภาพเอาเองและเสียอรรถรสเล็กน้อย? และตอนที่บรรยายก็บรรยายฟุ่มเฟือยหรือไม่ก็น้ำเน้นๆ มากไปจนน่าข้ามไปอ่านเหตุการณ์ต่อไป โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ฉากต่อสู้ สามคำเลยนะคะสำหรับส่วนนี้ ต้อง เร็ว เฉียบ ระห่ำเท่านั้น ทำยังไงก็ได้ให้อ่านแล้วมันส์ในอารมณ์ ถ้าโหดก็รู้สึกเหี้ยม ถ้าเย็นชาก็รู้สึกยะเยือก แน่นอนว่าการเลือกใช้คำศัพท์มีผลเป็นที่ยิ่ง อันจะต้องสั่งสมประสบการณ์ อ่านมากๆ เขียนเรียนรู้เยอะๆ จึงจะพัฒนาได้เป็นลำดับไปค่ะ 

          ส่วนสุดท้ายท้ายสุด ตัวเอกของโลกนิยาย ใช่แล้วค่ะ...ตัวละคร เห็นท่านคอมเม้นท์มาด้วยว่าประสงค์จะให้เน้นเรื่องนิสัยตัวละครเป็นพิเศษอีกอย่าง อัญมณีคนนี้ก็จัดให้ในพลัน คำเดียวเท่านั้นสำหรับตัวละครเรื่องนี้ ยังแยกไม่ออกจริงๆ ว่าใครเป็นใคร คือรูปลักษณ์ภายนอกโอเคแยกออก แต่ตั้งแต่คำพูด ความคิดความอ่าน การกระทำ หรือกระทั่งอุปนิสัยโดยรวมยังเบาบาง(เน้นค่ะ เบาบาง) บางมากๆๆ แม้กระทั่งตัวเอก ทุกอย่างคล้ายกันไปหมด กลมกลืนกันไปหมด หรือถ้ามีตัวไหนที่ดูน่าจะโดดเด่นไปอีกรูปแบบหนึ่งก็กลับโดนลากมาผสมกันกลมกลืนและจืดจางเท่าๆ กันในตอนหลังไปเสียได้ นี่อาจเกิดจากปัญหาอีกอย่างที่อัญพบบ่อยในนักหัดเขียนมือใหม่ คือปัญหาการปูพื้นตัวละครและปัญหาการเฉลี่ยบท หลายครั้งเลยค่ะที่คนเขียนหลายท่านเอาลูกรักตัวเองมาฆ่าด้วยการวาดภาพเขาไม่ชัดเจนแล้วเร่งให้ทำอะไรต่อมิอะไรไวมากเกินไป นึกจะตัดก็หั่นเขาทิ้ง นึกจะเพิ่มก็ยัดเขาเข้าใหม่ เปรียบเทียบให้เห็นภาพก็สมมุติว่ามีลูกชายหนึ่งคนอายุเจ็ดขวบ แต่พ่อแม่ดันจับลูกไปนั่งเรียนแคลคูลัสนั่นแหละค่ะ ไม่ใช่แค่ลูกที่จะบ้าแต่คนฟังก็จะบ้าตามเหมือนกัน แต่แน่นอนว่านิยายของท่านไม่ได้เป็นถึงขนาดนั้นค่ะ 

          ทั้งนี้ทั้งนั้น โดยธรรมชาติของการดำเนินเรื่องราวรวมๆ ถัวเฉลี่ยกันแล้วจัดได้ว่าลื่นไหลมาก อ่านแล้วไม่ปวดหัวมึนตึ้บหรือร้ายแรงขนาดอยากปิดทิ้ง ณ ตรงนั้น หากเลือกปรับปรุงได้ตามคำวิจารณ์ที่ีได้แนะนำไป ผลงานเรื่องนี้จะต้องทยอยดีขึ้นเป็นลำดับไปอย่างแน่นอนค่ะ

รวมคะแนน 58/100

อัญมณีเป็นนักอ่านคนหนึ่ง นักหัดเขียนคนหนึ่ง และนักอยากเป็นบรรณาธิการคนหนึ่ง หาใช่นักวิจารณ์มืออาชีพไม่  บทวิจารณ์นี้จัดทำขึ้นเพื่อชี้แจงข้อบกพร่อง ชื่นชมข้อดีเด่น และอ่านผลงานคุณภาพอีกเรื่องสู่สายตาเล็กๆ คู่นี้ อัญมณีขอเป็นกำลังใจให้ท่านสร้างสรรค์ผลงานนิยายดีๆ นี้ต่อไป เพื่อความสนุกของตัวท่าน ตัวคนอ่าน และตัวนักวิจารณ์เอง หากมีข้อผิดพลาดประการใดก็ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ 

ขอบคุณที่มาใช้บริการ โอกาสหน้าหวังว่าจะได้พบกันใหม่ค่ะ

อัญมณี.

Receive

ชื่อหรือนามปากกาของท่าน :

เจ้าของผลงานเรื่อง :

คิดเห็นอย่างไรกับคำวิจารณ์ :

อย่าลืมเขียนคำวิจารณ์ให้ร้านอัญด้วยนะ : 

 

{ Winter Dark Theme }