Harry Potter เมื่อแฮร์รี่เป็นผู้หญิง DM/HP (เตรียมรีไทร์)

ลำดับตอนที่ #18 : ไดอารี่และจดหมาย

             กลางดึกคืนนั้นเป็นคืนที่เงียบสงบ ไร้แสงจันทร์มีเพียงแค่ดวงดาวที่ค่อยส่องแสงเป็นระยะ ๆ จากบนฟากฟ้า เหล่านักเรียนทั้งสี่บ้านต่างนอนหลับกับอากาศที่เย็นสบาย แต่ก็ยกเว้นไว้คนหนึ่งละนะที่ยังไม่นอนเนื่องจากนอนดึกเป็นกิจวัตรอยู่แล้ว

             แฮร์รี่ พอตเตอร์ เด็กหนุ่มร่างบาง หน้าหวาน เป็นผู้เล่นในตำแหน่งซีกเกอร์แห่งบ้านกริฟฟินดอร์ แท้ที่จริงแล้ว ‘เธอ’ เป็นเด็กผู้หญิง เธอรู้เรื่องนี้เมื่อครั้งตอนที่เธออายุได้แปดขวบเศษ เมื่อเธอบังเอิญเอาสร้อยคอที่ติดตัวมาตั้งแต่ยังเป็นทารกออกมาเพื่อทำความสะอาดทำให้ ‘เธอ’ รู้ว่าเธอเป็นเด็กผู้หญิง แต่ก็ไม่ได้บอกเรื่องนี้กับใคร ไม่มีใครรู้เรื่องนี้สักคน แม้กระทั่งพ่อทูนหัว ซีเรียส แบล็ค

               เวลานี้เป็นเป็นเวลาที่ล่วงเลยมาถึงตีสอง แต่เด็กหนุ่มก็ยังเขียนไดอารี่ได้เรื่อย ๆ เขาเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว นอนดึก ตื่นเช้า อันเป็นผลพวงมาจากการอยู่บ้านเดอร์สลีย์ตั้งแต่ยังเด็ก

15 ตุลาคม 199x

            อากาศแจ่มใส

                        วันนี้เป็นวันที่ฉันได้ออกจากห้องพยาบาลหลังจากต้องอุดอู้อยู่ในนั้นถึงสามวันเต็ม ฉันอยากจะขอบคุณพ่อทูนหัวของฉัน ซีเรียส แบล็ค เป็นอย่างมากที่ส่งจดหมายมาเยี่ยมไข้ฉัน ทีแรกฉันนึกว่าซีเรียสจะส่งจดหมายมาหาฉันแค่สองหรือสามฉบับ แต่เขาส่งมาให้ห้าสิบฉบับ ไม่น่าเชื่อก็ต้องเชื่อกัน จริงไหม?

                        วันนี้เป็นวันที่ทำให้ใจของฉันเต้นเป็นอย่างมาก ฉันไม่รู้ว่าใจของฉันเต้นเพราะอะไร มันเต้นหลังจากเกิดนั้น เหตุการณ์ที่ทำให้จูบแรกของฉันต้อง..

            เมื่อเขียนถึงบรรทัดนี้ แฮร์รี่หน้าแดงเป็นอย่างมากเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อเช้า..

                        ฮึ่ย! ต้องไม่นึกสิ ฉันได้เดาได้เลยว่าถ้า ซีเรียส รู้เรื่องนี้คงจะไม่จบเรื่องนี้แน่ ๆ และถ้าหากเขา 'รู้เรื่องนั้น' แล้วละก็ ไม่อยากจะคิด จริงสิ! ช่วงนี้ฉันไม่ค่อยที่จะแผลเป็นบนหน้าผากแล้วละ โวลเดอร์มอร์คงยังไม่แผนการอะไร แต่เราก็ไม่ควรที่จะวางใจ

                        จริงสิ อีกเรื่องหนึ่ง สามวันก่อนมีศาสตราจารย์คนใหม่เข้ามาสอน เธอเป็นคนที่สวยมาก แต่ฉันคิดว่าเธอดูลึกลับมากกว่า ฉันยังไม่เคยได้เรียนกับเธอเลยสักครั้ง เพราะอะไรนะเหรอ? เพราะฉันดันเป็นไข้ซักก่อนนะสิ โธ่!

                        ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว เอาไว้เจอกันใหม่นะ

            แฮร์รี่เมื่อเขียนถึงบรรทัดสุดท้ายแล้ว ได้ปิดสมุดลงพร้อมใส่กุญแจและร่ายคาถาไม่ให้ใครเปิดอ่านได้นอกจากเจ้าตัว เขานึกขอบคุณสมุดไดอารี่เล่มนี้ที่วันนั้นตอนที่ไปซื้อของเขาเจอเข้าพอดี เห็นว่ามีความเรียบง่าย เลยซื้อมาใช้เป็นไดอารี่ซะเลย

            เขาเอาสมุดใส่ในกระเป๋าเสื้อผ้า วางไว้ในก้นประเป๋า จากนั้นจึงเริ่มเขียนจดหมายตอบกลับให้ซีเรียส

‘ถึงเท้าปุย

            ตอนนี้ผมสบายดีแล้วครับ ขอบคุณสำหรับจดหมายนะครับที่ส่งมาให้ เท้าปุยเป็นอย่างไงบ้างหวังว่าจะสบายดีครับ ช่วงนี้อากาศจะเข้าสู่หน้าหนาวแล้วอย่าลืมรักษาสุขภาพนะครับ วันคริสต์มาสเราคงได้เจอกันนะครับ ฝากความคิดถึง ถึงมูนนี่ด้วยนะฮะ

            จริงสิฮะ สามวันก่อนมีศาสตราจารย์เข้ามาใหม่ เธอมาสอนวิชาการป้องกันตัวจากศาสตร์มืด ศาสตราจารย์คนนี้มีชื่อ เอเลน่า เทย์เลอร์ ฮะ เธอเป็นคนที่สวยมาก ผมยังไม่เคยได้เรียนกับเธอเลย แต่อีกสามวันก็คงจะได้เรียนแล้วละครับ ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว วันไหนผมจะเขียนจดหมายมาหาใหม่นะครับ

                                                                                                                               คิดถึงเสมอ

                                                                                                                        ลูกกวางน้อยแบมบี้’

            แฮร์รี่ปิดผนึกจดหมายทันที รอให้เช้าก่อนค่อยเอาจดหมายไปส่ง เมื่อดูเวลา ร่างกายเขาได้ส่งสัญญาณว่าให้นอนแล้ว เพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะเช้าแล้ว แฮร์รี่จึงจัดการเก็บของทุกอย่างใส่กระเป๋า ก่อนที่จะปิดไฟฉายเพื่อล้มตัวลงนอน

‘ราตรีสวัสดิ์’

            โดยที่แฮร์รี่ไม่รู้เลยว่ามีใครบางคนแอบมองอยู่ เมื่อเห็นว่าเด็กหนุ่มปิดไฟเข้านอนแล้ว บุคคลปริศนาจึงหายไปกับความมืดทันที โดยที่ทิ้งท้ายคำพูดเอาไว้ตามสายลม

‘ราตรีสวัสดิ์ แฮร์รี่ พอตเตอร์’

+++++++++++++++++++++++++

อัพเรื่อย ๆ อย่าลืมนะ

1 คอมเม้น = 1 กำลังใจ

1 คอมเม้น = 1 ตอน