คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ชายหนุ่มปริศนากับรสจูบที่แสนหวาน
วันเวลาได้ผ่านไปสามวันแล้วนับจากแฮร์รี่เข้าห้องพยาบาลไป
ในตอนนี้เด็กหนุ่มหน้าหวานได้ออกมาจากห้องพยาบาลเสียทีหลังจากอยู่ในนั้นเป็นเวลาสามวันเต็ม! และแน่นอนว่า
เมื่อซีเรียสรู้ข่าวว่าแฮร์รี่ป่วยจนต้องนอนอยู่ในห้องพยาบาลตั้งแต่วันแรกที่ไปถึง
แทบจะกระโจนออกมาจากบ้านแต่ยังดีที่ได้รีมัสดึงเอาไว้ ไม่เช่นนั้นเรื่องที่นักโทษแห่งอัซคาบันแหกคุกออกมาได้ความแตกแน่
ๆ!! แถมก่อนหน้านั้นอีกสองวันยังส่งจดหมายมาถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง
ซึ่งแน่นอนว่าแฮร์รี่ดีใจที่พ่อทูนหัวเป็นห่วงอย่างมากแต่ไม่ต้องมากขนาดที่ส่งจดหมายมาเป็น
50 ฉบับก็ได้ ซึ่งแต่ละฉบับออกจากคล้าย ๆ กันไป
‘ถึง แฮร์รี่
เธอเป็นอย่างไรบ้าง? ตอนที่ฉันรู้ข่าวว่าเธอล้มป่วย
ตั้งแต่วันแรกที่ไปถึงฮอกวอตส์ ฉันแทบอยากจะไปหาเธอมาก แต่รีมัสห้ามฉันไว้
ทำให้เพียงแค่เขียนจดหมายมาด้วยความเป็นห่วง รีมัสก็เป็นห่วงเธอเหมือนกัน
ฉันรู้นะที่เธอไม่สบายเป็นเพราะอะไร เธอคงสงสัยว่าฉันรู้ได้อย่างไง ตอนช่วงที่เธอมาพักที่นี้
ฉันมักจะเห็นเธอชอบแอบไปตากน้ำค้างบนดาดฟ้าบ่อย ๆ นะสิ วันหลังอย่าขึ้นไปนะรู้ไหม
รักและคิดเสมอ
S.B.’
“แฮร์รี่
ออกจากห้องพยาบาลแล้วใช้ไหม?”เสียงของเด็กสาวดังมาจากข้างหลังทำให้แฮร์รี่หันไปมองมันที
“อื้ม ใช้แล้วละ
เฮอร์ไมโอนี่”
“ตอนนั้นที่นายเป็นล้มลมลงไปนะ
ฉันตกใจแทบแย่”เฮอร์ไมโอนี่และแฮร์รี่กำลังเดินไปตามทางเดินเพื่อที่จะมุ่งหน้าไปยังห้องโถง
“ขอโทษนะที่ทำให้เธอตกใจ”
“ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วแฮร์รี่
งั้นเราไปทานข้าวกันเถอะ”แล้วพวกเขามุ่งหน้าไปทางห้องโถง
ซึ่งในระหว่างเฮอร์ไมโอนี่ขอตัวเอาหนังสือไปคืนที่ห้องสมุดก่อน
และให้แฮร์รี่ล่วงหน้าไปโดยที่ไม่ต้องรอเธอ
ในระหว่างทางที่ต้องไปห้องโถงเพื่อที่จะรับประทานอาหารเช้า
ก่อนที่จะโดนมือปริศนามาปิดปาดเอาไว้
“อุ๊บ!”ก่อนที่เขาจะคว้าไม้กายสิทธิ์ที่เหน็บเอวอยู่
มือปริศนาได้รวบข้อมือของเขาไว้เหนือหัว
ก่อนที่เสียงปริศนาในภายใต้ผ้าคลุมสีดำดังขึ้น
“อยู่เฉย ๆ น่า
ฉันไม่ทำอะไรนายหรอก”เป็นเสียงที่เขาคุ้นเคยแต่เขาก็นึกไม่ออกว่าเสียงนี้เป็นเสียงของใคร
“นายเป็นใคร?”ถึงเขาจะไม่แน่ใจกับเสียงนี้ แต่เขาก็รู้ได้เลยว่าคนตรงหน้านั้นเป็นผู้ชาย
ดูจากร่างกายที่กำยำ มือที่รวบข้อมือของเขาสามารถรวบได้เพียงแค่มือเดียว
ส่วนสูงนั้นสูงกว่า โดยเขาเตี้ยแค่ไหล่ของอีกฝ่ายเท่านั้น แต่เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าชายตรงหน้านี้คือใคร
เนื่องจากอีกฝ่ายใส่หน้ากากปิดบังใบหน้าเอาไว้
“นายไม่จำเป็นต้องรู้
นายแค่ตอบคำถามฉันมาก็พอ”เขาพยักหน้ารับ
“นายหายดีหรือยัง?”เสียงคำถามของอีกฝ่ายดังขึ้นทำให้แฮร์รี่ตกใจเป็นอย่างมากกับคำถามที่ไม่น่าเชื่อที่ออกมาจากของชายหนุ่มตรงหน้า
“หะ..หายดีแล้ว”น้ำเสียงที่สั้นของแฮร์รี่ตอบคำถามของชายปริศนาตรงหน้า
โดยหาได้รู้ว่า ภายใต้หน้ากากนั้น รอยยิ้มบาง ๆ ได้ปรากฏขึ้น
แต่นั้นก็เพียงแค่แวบเดียว
“นายจงจำเอาไว้
เมื่อใดที่นายตกอยู่ในอันตราย ฉันนี้แหละจะเป็นคนช่วยเหลือนายเอง”สิ้นเสียงของชายหนุ่มตรงหน้า
ริมฝีปากได้ประกบเข้ากับริมฝีปากของแฮร์รี่ทันที
“อุ๊บ”
ทั้งสองแลกจูบกันอยู่นาน
โดยที่ชายปริศนาได้เกลี่ยลิ้นไปมาภายในช่องปากของเด็กหนุ่มหน้าหวาน แฮร์รี่
พอตเตอร์ โดยที่ชายหนุ่มปริศนาได้ลิ้มรสเป็นเวลานานจนเด็กหนุ่มขาอ่อนจนทรุดนั่งไปกับพื้นทันที
‘หวาน..’ก่อนที่จะปล่อยตัวเด็กหนุ่มไป ชายหนุ่มปริศนาได้กระซิบข้างหูแฮร์รี่
จนเจ้าตัวอายหน้าแดงทันที จนกระทั่งชายหนุ่มปริศนาได้ขอตัวลาทันที
โดยที่ทิ้งแฮร์รี่เอาไว้กับคำพูดทำให้แฮร์รี่หน้าแดงมาก
‘รสจูบของนายหวานมากเลย
คราวหน้าถ้าเจอกันอีก ขอกินอีกนะ’
“คนบ้า!”เสียงบ่นเบา ๆ
ดังขึ้นก่อนที่จะได้ยินเสียงของเพื่อนสาวที่บังเอิญผ่านมาเห็นพอดี
“แฮร์รี่
นายมานั่งทำอะไรตรงนี้กัน?”
“อะ.. อ๋ออ เฮอร์ไมโอนี่ ฉันทำไม้กายสิทธิ์หล่นนะ พอดีว่าตอนนี้หาเจอแล้วนะ
เรารีบไปห้องโถงกันดีกว่านะ”
“ไปสิ”
ความคิดเห็น