คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ศาสตราจารย์เทย์เลอร์และศาสตราจารย์สเนป
เนื่องจากแฮร์รี่ได้ถูกหามเข้ามายังห้องพยาบาลในเวลาอาหารเย็น
ทำให้มาดามพรอมฟรีย์ไล่ทุกคนที่ไม่เกี่ยวข้องออกให้หมด
และแน่นอนรวมถึงใครบางคนจากบ้านสลิธีริน
“มิสเตอร์พอตเตอร์ปลอดภัย
แค่อากาศเปลี่ยนแปลงกะทันหัน จึงทำให้อุณหภูมิในร่างกายเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วเท่านั้น
อีกไม่นานคงหาย ไม่ต้องห่วง”มาดามได้ออกมาทุกคนที่หน้าห้องพยาบาล
ทำให้บางคนโล่งใจแล้วเตรียมตัวทยอยกลับไปยังบ้านของตน แต่ไม่ใช้กับสองคนนี้
“พวกเราขอเข้าไปเยี่ยมแฮร์รี่หน่อยได้ค่ะมาดามพรอมฟรีย์”เฮอร์ไมโอนี่ขอร้องก่อนที่ได้รับคำตอบอนุญาตโดยมีเสียงกำกับตามมาด้วย
“อย่าเสียงดังละ
และฉันให้เวลาพวกเธอแค่ 10 เท่านั้นนะ”
ทั้งสองคนจึงเดินเข้าไปเตียงที่อยู่ด้านในสุดที่ซึ่งมีเด็กหนุ่มนอนอยู่
รอนและเฮอร์ไมโอนี่มองตากันสักพักว่าจะปลุกดีไหม แต่เห็นคนตรงหน้ากำลังหลับสบายจึงได้แต่มองเพื่อนสนิทคนนี้ที่ทำให้คอยเป็นห่วงเสียเหลือเกิน
ทั้งสองคนตัดสินใจที่จะไม่ปลุกจึงตกลงกันว่าจะกลับหอโดยมีคำพูดของเฮอร์ไมโอนี่พูดส่งท้าย
‘หายเร็ว ๆ แฮร์รี่’
หลังจากสองเพื่อนสนิทได้เดินออกจากห้องพยาบาลไปสักพักกลับมีหญิงสาวคนหนึ่งได้เดินเข้ามายังเตียงที่มีป้ายชื่อแขวนไว้ว่า
‘แฮร์รี่ พอตเตอร์’
‘นี้เหรอ.. ลูกชายของเจ้านั้น’ก่อนที่หญิงสาวจะยื่นมือออกไปเพื่อที่จะหัวของเด็กหนุ่มกลับมีเสียงทักดังมาจากหลังของเธอ
“อ้าว..? ศาสตราจารย์เทย์เลอร์”
“สวัสดีค่ะ
ไม่ทราบว่าเด็กคนนี้เป็นอย่างไรบ้างค่ะ?”
“อ๋อ มิสเตอร์พอตเตอร์ไม่เป็นอะไรมากแล้วละคะ
ศาสตราจารย์ ฉันได้ทำการรักษาแล้วละคะ อีกสองหรือสามวันคงหายสนิท”มาดามพรอมฟรีย์ได้คำตอบก่อนที่จะขอตัวลาเพื่อที่จะไปทำงานที่ยังค้างคาอยู่
ส่วนศาสตราจารย์เทย์เลอร์ หรือ เอเลน่า เทย์เลอร์
ได้มองดูหน้าอีกครั้งก่อนที่จะเดินจากไปมุ่งหน้าสู่ที่ ๆ หนึ่ง
‘เหมือนกันจังนะ
โดยเฉพาะหน้าตา สีตาคงจะได้มาจากแม่สินะ’
เวลา 21.00 น.
เป็นเวลาที่เหล่านักเรียนฮอกวอตส์ได้เวลากลับหอของแต่ละคนกันแล้ว
รวมถึงศาสตราจารย์ด้วย แต่มีเพียงศาสตราจารย์สเนปเท่านั้นที่กำลังมุ่งหน้าไปทางห้องต้องประสงค์
เมื่อเดินถึงหน้าห้องต้องประสงค์แล้วได้ทำการเดินวนสามรอบพร้อมกับนึกสถานที่ที่ต้องการ
“ยังมาเร็ว เหมือนเดิมนะ”เซเวอร์รัส สเนปทักทายคนเบื้องหน้าที่กำลังยืนมองพระจันทร์อยู่ตรงหน้าต่าง
“คุณต่างหากละ
ที่มาตรงเวลาเหมือนเดิมเลย ไม่เจอกันนานเลยนะคะ เซเวอร์รัส”หญิงสาวทักทายชายหนุ่มตรงหน้าที่ถึงแม้จะมองไม่เห็นหน้าชัดหนัก
แต่เธอก็รับรู้ได้ว่าคนตรงหน้าแก่ลงเยอะกว่าที่เจอกันคราวก่อน
“ก็คงจะแบบนั้น
เธอไม่เปลี่ยนไปเลยนะ เอเลน่า”
“คุณสบายดีไหม ?”
“ฉันสบายดี แล้วเธอละ
เป็นอย่างไรบ้าง ตอนที่ฉันได้ยินข่าวจอมมารบุกไปยังคฤหาสน์พอตเตอร์เธอเสียใจจนแทบบ้า
เมื่อรู้ว่าพอตเตอร์กับลิลลี่ได้เสียชีวิตไปแล้ว”ศาสตราจารย์สเนปถามคนตรงหน้าด้วยความเป็นห่วง
น้อยครั้งที่เขาจะพูดแบบนี้ ถ้าคน ๆ นั้นไม่ได้สำคัญ
“ก็ดี เรื่อย ๆ ฉันรู้ ว่าตัวของฉันของฉันเป็นแบบไหน
เจ้าหนูแฮร์รี่โตเป็นหนุ่มแล้วสินะ เหมือนมาก แต่ยิ่งกว่าเหตุผลที่ฉันกลับมาที่นี้คืออะไร
รู้ไหมเซเวอร์รัส”
“เธอหมายถึงอะไร”เซเวอร์รัสถามด้วยสงสัย น้อยครั้งที่เธอจะปริปากพูดแบบนี้
“ฉันมาเพื่อที่จะสืบอะไรบางอย่างนะสิ”
“อะไร ?”
“ฉันไม่บอกนายหรอก
และแน่นอนว่านายก็ห้ามถาม ห้ามอ่านใจ หรืออะไรก็ตามทั้งนั้น สัญญากับฉันสิ”
“ก็ได้ ฉันสัญญา”เซเวอร์รัสรับคำโดยได้เก็บง้ำความสงสัยเอาไว้
เพราะรู้อยู่แล้วว่าเธอคนนี้ถ้าเป็นเรื่องที่สำคัญมาก ๆ จะไม่บอกใครเลย
“เมื่อถึงเวลาแล้วนายจะรู้เอง..
อีกอย่างหนึ่งเมื่อฉันอยู่ที่นี้แกล้งทำเป็นไม่รู้จักฉันจะดีที่สุด”พูดจบเอเลน่าได้ขอตัวออกไปทันที โดยหลังจากนั้นเซเวอร์รัส สเนปก็ได้มุ่งหน้าสู่ห้องใต้ดินทันที
ความคิดเห็น