SatanClub เดิมพันรักร้ายฉบับคุณชาย(ซาตาน!) - นิยาย SatanClub เดิมพันรักร้ายฉบับคุณชาย(ซาตาน!) : Dek-D.com - Writer
×

    SatanClub เดิมพันรักร้ายฉบับคุณชาย(ซาตาน!)

    "เป็นแฟนกันนะ"เมื่อประโยคนั้นหลุดออกมาจากปาก'ซูเมอร์'หัวหน้าแก๊งที่โด่งดังอย่างแก๊งซาตานนับตั้งแต่บัดนั้นชีวิตของสาวน้อยไร้เดียงสาอย่างฉัน'ทิฟฟี่'ก็ผันเปลี่ยนไปขอร้องออกไปจากชีวิตฉันเถอะพลีสสสT______T

    ผู้เข้าชมรวม

    47

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    47

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  ตลก-ขบขัน
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  20 ส.ค. 57 / 00:00 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    1
    Sumerhighschool
    [VIP SatanClub]
    "เฮ้! ซูเมอร์ฉันว่าเราน่าจะเปลี่ยนบรรยากาศทำกิจกรรมอย่างอื่นบางนะฉันเริ่มจะเบื่อกับการทัวร์รอบโลกรอบที่เก้าสิบแปดแล้วนะ-..-"
    "แล้วนายต้องการแบบไหนละวูฟ?"
    "แบบไหนยังไงก็ได้แต่ขอแบบตื่นเต้นๆเร้าใจๆขอลุ้นเยอะๆ> <"
    "ตื่นเต้นเร้าใจเหรอ?...อ้อ!ฉันรู้แหละว่าจะทำให้นายตื่นเต้นยังไง:)"
    "ยังไงเหรอ>\\\<"
    "เราลองไปป่าอเมซอนดูมั้ยละ?"
    "ทำไมต้องเป็นป่าอเมซอนด้วยฟร่ะO_____o"
    "ก็ฉันจะได้ถีบนายลงไปในแม่น้ำอเมซอนแล้วรอดูจระเข้มาแทะนายเล่นหรือไม่ก็เอานายไปมัดติดกับต้นไม้รอให้อนาคอนดาเขมือบนายเป็นอาหารเช้าดีมั้ย^^"
    "นายมันโหดร้ายนายมันป่าเถื่อนทำได้แม้กระทั่งผู้ชายตัวเล็กๆบอบบางแบบฉันได้ฉันจะฟ้อง ผอ. อบต. กศน. กกต. กกน.TT"
    "หยุดทะเลาะกันได้แล้วฉันรู้แล้วว่าเราจะทำอะไรกัน!!"อันเดอร์หลังจากที่เดินไปมาเหมือนหาเพชรที่ตกอยู่บนพรมก็ไม่ปานไปหยุดที่หน้าต่างก่อนจะร้องขึ้นเหมือนเจออะไรเข้าสักอย่าง
    "ทำอะไรที่นายว่ามันคืออะไรละอันเดอร์= =~?"เพอร์เฟกต์ที่นั่งหลับอยู่ลืมตาขึ้นมาถามอันเดอร์ด้วยความอยากรู้เล็กน้อย
    "มาดูนี้สิ"
    อันเดอร์ชี้ไปข้างล่างที่มีผู้หญิงคนหนึ่งท่าทางเป็นพวกเนิร์ดๆใส่แว่นตาสายตาอันหนาเตอะกระโปรงตัวยาวกว่านักเรียนหญิงคนอื่นๆกำลังวิ่งหอบสมุดหนังสือตะลุงตุงนังวิ่งเข้าตึกเรียนคนเดียว
    "อย่าบอกนะว่า-_-#..."
    "ใช่แล้ววูฟ^^"
    "นายจะให้เราแกล้งหมาเหรออันเดอร์?"
    "เฮ้ย!นี้นายจะบ้าหรือเปล่าฉันหมายถึงผู้หญิงที่ใส่แว่นคนนั่นตางหากละวูฟ=()="
    "อ้าวเหรอ...หว่าเขินจังน่าแตก-/\-"
    "แล้วไงต่ออะ?"เพอร์เฟกต์ถามต่อ
    "ถ้าใครจีบยัยนั่นติดแล้วทำให้ยัยนั่นสามารถร้องไห้กอดแข้งกอดขาได้ฉันจะยอมเป็นเบ้คอยรับใช้ให้เดือนหนึ่งเลย!"
    "ไม่มีทางทำได้หรอกนะดูยัยนั่นสิแม่ชียังเซ็กซี่กว่าเลย-#-"วูฟแย้งขึ้น
    "(-(- -)-)"<-อันเดอร์ ซูเมอร์ เพอร์เฟกต์
    "อย่าทำน่าตาแบบนั้นเซ่ฉันแค่เปรียบเทียบแค่นั้นเองน้าาา> <"
    "แล้วใครจะเป็นอาสาสมัครจีบละ?"
    "โนๆฉันไม่เอานะยัยนั่นไม่มีอะไรตรงสเปคฉันสักนิดเลย!"
    วูฟรีบยกมือบัดป้องปฏิเสธก่อนคนอื่น
    "เพอร์เฟกต์"
    "ฉันก็ไม่เอาหรอกฉันไม่ถนัดแล้วอีกอย่างฉันไม่อยากมีคู่ควงเป็นผู้หญิงใส่แว่นตาหนาๆตาทะลุออกมาข้างนอกแว่นหรอกนะ- -"
    "งั้นก็เหลือแค่นายแล้วซูเมอร์"
    "ทำไมต้องเป็นฉันด้วยละเฟ้ย-_______-"
    "ก็มันเหลือแค่นายอีกอย่างนะนายเป็นหัวหน้าคลับพวกเรานายยังไม่เคยโชว์ฝีมือจีบหญิงให้พวกเราดูเลยนี้"
    "คนอย่างฉันไม่เคยจีบผู้หญิงว้อยมีแต่ผู้หญิงมาจีบ!"
    "จีบไม่เป็นก็บอกมาเถอะน่าฉันเข้าใจ:)!"
    "หึ!ใครบอกว่าฉันจีบไม่เป็นละนายเตรียมเป็นเบ้รับใช้ฉันได้เลยฉันจะทำให้ยัยนั่นรักฉันแล้วฉันจะทำให้ยัยนั่นนอนร้องไห้กอดแข้งกอดขาฉันให้พวกนายดู^^"
    "แล้วฉันจะรอนะ:)"
    [เกรด11 ห้อง A ]
    พลั่ก!
    "โอ้ย!"
    "หลบหน่อยสิยะขวางอยู่ได้!"
    หึ!นี้นะเหรอโรงเรียนของพวกคนชั้นสูงที่เด็กทั้งประเทศใฝ่ฝันอยากเข้านักหนานะ!สำหรับฉันมันคือนรกชัดๆพวกคนที่นี้ชอบแบ่งแยกชนชั้นชอบรังแกเหยียดหยามดูคนจนซึ่งก็คงจะมีแค่ฉันคนเดียวเพราะฉันดันได้ทุนนักเรียนเรียนดีที่คัดจากนักเรียนรอบนอกเข้ามาแค่หนึ่งคนทั่วประเทศฉันไม่ได้อยากเข้าหรอกนะแต่แม่ฉันต่างหากละที่ใฝ่ฝันอยากจะให้ฉันเข้านักหนาตลอดเวลาที่เรียนมาปีกว่าๆฉันไม่เคยมีความสุขเลยแต่ฉันต้องก้มหน้ายอมรับแล้วทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดแม่จะได้ภูมิใจในตัวฉันบ้าง
    ปี๊ดดดด!
    "อ้าวนักเรียนเร็วๆหน่อยใครช้าถูกทำโทษลุกนั่งห้าสิบครั้งนะ!"
    ฉันเกลียดคาบพละที่สุดในสามโลกเพราะฉันมักจะช้ากว่าคนอื่นๆแล้วฉันก็ถูกทำโทษบ่อยๆด้วยTT
    "นี้เธอช้าอีกแล้วเหรอ- -"คุณครูทำน่าเบื่อๆเหมือนทำนองที่บอกฉันเป็นนัยน์ๆว่า'แกเลิกช้าสักทีเถอะ'อะไรทำนองนั้น=„="ลุกนั่งห้าสิบครั้งปฏิบัติ!ส่วนคนอื่นจับคู่ซ้อมได้เลย"
    "หนึ่ง! สอง! ห้า! สิบเก้า! ยี่สิบห้า! สามสิบสี่! สี่สิบเก้า! ห้าสิบบบบบบ!"ฉันรีบลุกนั่งนับมั่วๆเพราะคุณครูก็มัวแต่ดูเพื่อนๆคนอื่นๆซ้อมอีกอย่างถ้าฉันทำครบฉันคงนอนเป็นล้มกลางโรงยิมแน่ๆ
    -////-
    ฉันรีบมองหาคนที่ยังไม่มีคู่เพราะจะได้รีบๆซ้อมสักที-/\-
    ซะซะซวยซุปเปอร์โคตะระอภิมหาเวอรี่เวอรี่ซวยเลยเพราะคนที่ยังไม่มีคู่ก็คือยัยเทย่าที่เดินชนฉันตอนเข้ามาในโรงยิมนั้นเองจะเอายังไงกับชีวิตละทีนี้ลูกบาสก็ไม่เหลือสักกะลูกเดียวเอาเถอะตายเป็นตายงานนี้!
    "เทย่าเธอยังไม่คู่ใช่มั้ยให้ฉันเป็นคู่ซ้อมเธอด้วยได้มั้ย!"
    "อี๋~ไม่ได้หรอกยะ!ฉัน..."
    "กรี๊ดดดดดดดดอร้ายยยยยซาตานนนนนนนนนนน!>\\\\<"
    อยู่พวกผู้หญิงที่อยู่ในสนามโรงยิมก็พร้อมใจกันกรี๊ดยังกับเจอจีดราก้อนแก้ผ้าวิ่งรอบสนามซะอีก-/\-
    "กรี๊ดดดดดดดด!"ยัยเทย่าก็เอาอีกคนนางรีบวิ่งแจ้นเข้าไปหาอีพวกแก๊งซาตานผีบ้าผีบออะไรนั้นฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมต้องปลาบปลื้มหลงไหลกันนักหนาวันๆเอาแต่เก๊กหล่ออยู่บนห้องคลับของพวกเขาทั้งวี่ทั้งวัน(หรือเปล่า)
    "เฮ้ยยยยทิฟฟี่ระวางงงงงงงงงงงง!!!!"เหมือนโลกมันหมุนแบบติดเทอร์โบแปดแสนแรงม้าเมื่ออยู่ๆก็มีเสียงของพวกผู้ชายร้องแล้วตามมาด้วยลูกบาสกระแทกเข้าน่าฉันเต็มๆT_________T 
    "ละ ละ เลือดเอื้อกกกก~"
    [ห้องพยาบาล]
    ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมาทีละนิดทีละนิดแล้วมองไปรอบๆนี้ฉันยังไม่ตายใช่มั้ยO______o
    "ฟื้นแล้วคะคุณซูเมอร์!"
    แล้วทำไมฉันเจอเทวดาละ>\\\<ฉันต้องตายแล้วแน่ๆเทวดาค่อยๆเอาก้มน่าลงมาเรื่อยๆจนปลายจมูกเราจะชนกันแต่สายตาฉันมองไม่ค่อยชัดเลยมองไม่เห็นเทวดาเลยนี้ขนาดตายแล้วสายตาฉันมันยังสั้นอยู่อีกเหรอTT
    "หนูขอแว่นตาหน่อยได้มั้ยคะเทวดา>()<"
    "เทวดาบ้าบออะไรของเธอละสงสัยต้องโดนลูกบาสกระแทกน่าจนสมองกลับแล้วแน่ๆ"
    "นะนะนายเป็นใครอ่ะ?"ฉันจ้องน่าอีตาคนนี้ผ่านสายตาอันสั้นที่ติดลบทะลุร้อยของฉัน"เอาแว่นมาคืนฉันนะ!"
    "แว่นตาเธอฉันเอาให้คนอื่นไปทิ้งลงถังขยะแล้วละ"
    "นายเอาแว่นฉันไปทิ้งทำไมฉันมองอะไรไม่ชัดเลยเอามาคืนฉันเถอะนะฉันขอร้องละTT"
    "เธอจะใส่ได้ยังไงก็แว่นของเธอมันแตกละเอียดซะขนาดนั้นแต่ไม่ต้องห่วงนะฉันให้ผอ.ไปซื้อคอนแทคเลนส์ให้แล้วละ^^"
    "ฮ่ะ!นี้นายใช้ผอ.เลยเหรอO_____o"
    "มาแล้วครับคุณซูเมอร์นี้ครับของที่สั่งได้แล้วครับ"
    เห้ยนี้มันเสียง ผอ.จริงๆนี้ฉันจำได้เสียงผอ.พูดหน้าเสาธงบ่อยๆ
    "หมดธุระแล้วก็ไปทำงานของคุณเถอะ"
    "ครับ"
    "เอานี้ของเธอ"อยู่ๆเขาก็ยัดกล่องอะไรบางอย่างลงมือฉัน"รีบๆใส่ซะฉันจะออกไปรอข้างนอก"
    "อะโอเค- -"
    ฉันรีบใส่คอนแทคเลนส์แต่มันช่างใส่ยากใส่เย็นจริงๆเพราะฉันไม่เคยใส่มาก่อนนี้
    ฉันใช้เวลาสิบนาทีเศษๆในการใส่คอนแทคเลนส์แต่ในที่สุดก็ใส่ได้แล้วเฮ้^3^ฉันเดินออกไปข้างนอกก็เจอผู้ชายที่หล่อซุปเปอร์หล่อเวอรี่เวอรี่หล่อเลยยังกับบอยแบรนด์เกาหลีมานั่งรอยังไงอย่างงั้นเขาหันน่ามามองฉันก่อนจะทำน่าอึ้งนิดๆ
    "นั่งก่อนสิ"
    เขาตบลงที่โซฟาข้างๆเขาเบาๆแต่ฉันเลือกที่จะนั่งฟังตรงข้ามดีกว่าเพราะถ้านั่งใกล้เขาฉันคงเป็นลมระทวยอีกรอบแน่ๆ
    "ขอบใจนายมากๆนะ>[]<"
    "ไม่เป็นไรหรอกคราวหน้าคราวหลังเธอก็ระวังๆหน่อยแล้วกัน:)"
    "เอ๊ะ!เสื้อนายมีรอยเลือดด้วย-()-"ฉันไม่อยากบอกเลยนะฉันเป็นโรคกลัวเลือดที่สุดเห็นทีไรเป็นลมทุกทีYY
    "อ้อ!เลือดเธอน่ะ"
    "นี้นายเป็นคนอุ้มฉันมาเหรอ> <"
    "อ่าใช่แล้ว"
    "งั้นให้ฉันเอาเสื้อไปซักให้มั้ย?"
    "ไม่เป็นไรหรอกเปื้อนขนาดนี้ฉันจะทิ้งแล้วละ"
    "อ้อ!ว่าแต่นายชื่ออะไรเหรอฉันอยากตอบแทนที่นายช่วยฉันน่ะมีอะไรให้ฉันช่วยก็บอกได้เลยฉันยินดีทำให้ทุกอย่างเลย>\\<"
    "ฉันชื่อซูเมอร์^^"
    "ซะซูเมอร์งั้นก็แปลว่านายเป็นลูกชายเจ้าของโรงเรียนนี้นะสิO..o"
    "อ่าฮะ!แล้วที่บอกจะช่วยทุกอย่างนะจริงหรือเปล่า:)?"ซูเมอร์กระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์จนฉันรู้สึกได้
    "(ฉันก็เริ่มจะไม่แน่ใจกับคำพูดของตัวเองแล้วละตอนนี้)จะจริงก็ด้ายยย-3-"
    "งั้น..."ซูเมอร์เอาน่าเข้ามาใกล้ๆน่าฉันเขาจ้องที่ตาของฉันอย่างอ่อนโยน"คบกับฉันนะ:)"
    พระเจ้าช่วยกล้วยทอดพระเจ้าจอร์หโอ้ซาร่ามันยอดเยี่ยมมากลูกเจ้าของโรงเรียนหัวหน้าคลับซาตานที่ใครๆก็หมายปองกำลังจะขอฉันเป็นแฟนจริงๆเหรอเนี้ย>_____<
    เพี๊ยะ!
    "โอ้ย!"
    ฉันลองตบน่าตัวเองเพื่อพิสูจน์ว่าฉันไม่ได้ฝันไปจริงๆและแล้วฉันก็ไม่ได้ฝันจริงๆเพราะมันเจ็บแสบไปทั้งน่าเลยY_____Y
    "เธอนี้ตลกเป็นบ้าเลยแฮะฮ่าๆ"
    "(-..-)"
    "แต่เราคบกันแบบเงียบๆอย่าเพิ่งให้คนอื่นรู้เดี๋ยวถ้าถึงเวลาฉันจะเป็นคนบอกเองโอเค้?"
    "=3="
    "ไม่ตอบแปลว่าเป็นอันตกลงนะงั้นเธอก็ไปเรียนได้แล้วละเจอกันเลิกเรียนนะ^^"
    ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังบินอยู่ตัวก็เบาหวิวเหมือนตัวเองเป็นลูกโป่งสวรรค์ที่กำลังล่องลอยทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าอย่างช้าๆอาการแบบนี้มันคืออะไรกันหรือว่าฉันกำลังจะตายโอ้!ไม่น้าาาาาาาาT_______T
    "น้องสาวเพิ่งเข้ามาใหม่เหรอน่ารักจุงกะเบย~"
    ฉันเดินผ่านสนามบอลที่มีกลุ่มพวกผู้ชายกำลังเตะฟุตบอล
    "-()-"ฉันทำน่างงนิดๆเพราะปกติฉันเดิรผ่านบ่อยๆก็ไม่เห็นจะแซวอะไรนี้- -'
    "ชื่ออะไรเหรอคะ:)"ผู้ชายตัวสูงหล่อๆเดินออกมาจากสนามมาจับที่แขนฉันก่อนจะดึงฉันเข้าไปจ้องน่า
    "อะเอ่อ...ฉันต้องรีบไปขึ้นเรียนนะคะขอตัวนะคะ><"ฉันรีบสะบัดแขนออกแล้วรีบวิ่งแบบใส่เกียร์หมาติดเทอร์โบวิ่งเข้าห้องเรียนอย่างเร็วที่สุดเท่าที่ชีวิตนี้จะมีมาจนทำให้พวกผู้ชายที่สนามบอลงงไปตามๆกัน
    [เกรด11 ห้องA]
    "เฮือก~"เหนื่อยเป็นบ้าชีวิตที่เคยสงบสุขของฉันมันหายไปไหนเนี้ยพอถึงห้องฉันก็ทิ้งตัวลงเก้าอี้ตัวเองแล้วมันก็ตามมาด้วยเสียงซุบซิบของพวกผู้หญิงผู้ชายในห้องตามมาอย่างไม่เกรงใจฉันเลย- -(เมาท์ระยะเผาขน)
    "เธอๆ!..."ซีเกมส์เพื่อนผู้ชายที่เกรียนที่สุดในห้องสะกิดฉันเบาๆ"เธอเพิ่งย้ายเข้ามาใหม่เหรอ>_<"
    "ฮ่ะ?ซีเกมส์นี้ฉันทิฟฟี่นะ-0-"
    "เฮ้!ตลกน้ามุขเธอนี้มันไม่ขำเลยนะ- -^^"
    "ฉันก็ไม่ได้ขำเพราะมันไม่ใช่มุขฉันทิฟฟี่จริงๆ-..-"
    "เฮ้!เธอจะเป็นยัยแว่นทะลุได้ยังไงก็ในเมื่อยัยนั้นใส่แว่นตาหนายังกับเอาแว่นขยายมาใส่อะไรแบบนั้นแต่นี้เธอไม่เห็นจะใส่แว่นแถมยังสวยกว่ายัยนั่นอีกด้วย-()-"ซีเกมส์ทำน่าอึนแบบงงมากงงที่สุดในสามโลกช็อคแบบเหมือนเจอแมลงสาบในคุกกี้อะไรเถือกๆนั้น
    "อ่านดูป้ายชื่อที่ติดอยู่เสื้อฉันดูสิ-*-"
    "โอ้วม่ายยยยยยยยยยย"ซีเกมส์เหมือนช็อคโลกมากจนสลบหงายหลังลงไปหลับอยู่บนพื้นห้องเรียบร้อยO,O 
    "ซีเกมส์ๆ"ฉันเอามือไปตบที่น่าซีเกมส์เบาๆแต่ผลลับที่ได้คือซีเกมส์แน่นิ่งมากหรือว่าเค้าจะตายไปแล้วเนี้ยO__o
    "ซีเกมส์ๆเฮ้ยซีเกมส์!!"เพื่อนๆของซีเกมส์พากันตกใจอย่างมากรีบวิ่งมาหามซีเกมส์ไปห้องพยาบาล
    "อ้าวนักเรียนเงียบๆกันหน่อยกลับไปนั่งที่ตัวเองแล้วเอาหนังสือขึ้นมาเปิดไปที่หน้าสี่สิบเก้าเร็ว!"มิสเทอเรซ่าเดินเข้ามาในห้องทำให้ทุกคนในห้องเงียบสงัดเหมือนกำลังปฏิบัตธรรมอยู่ที่วัด-/\-
       ตอนนี้สมองฉันมันไม่สั่งงานอะไรทั้งนั้น มันเบลอๆเหมือนในสมองมันว่างเปล่าครูสั่งอะไรมาสมองฉันมันไม่รับอะไรทั้งนั้นมันมีแค่เสียงซูเมอร์ก้องอยู่ในหัวฉันว่า'คบกับฉันน่ะ คบกับฉันน่ะ คบกันฉันน่ะ'
    "อ้ากกกกกกก"ฉันร้องเสียงเบาเพราะกลัวว่าจะโดนพวกเพื่อนๆตกใจจะมีใครรู้บ้างมั้ยว่าตอนนี้ฉันซีเรียสเวอรี่เวอรี่ซีเรียสเลยนะเฟ้ยยยยแล้วเลิกเรียนนี้ฉันจะเอายังไงกับชีวิตดีละYY
    กริ๊งงงงงงง
    นั้นไงพูดยังไม่ขาดคำสิ่งที่ฉันกำลังคิด มันมาจริงๆด้วยโอ้วโน้วววTTฉันรีบยัดข้าวของทั้งหมดลงกระเป๋าเพื่อจะได้รีบหนีซูเมอร์ฉันไม่อยากใกล้ซูเมอร์เพราะซูเมอร์คือคนทำให้ชีวิตฉันเป็นแบบนี้
    ฉันใช้วิชาพลางตัวไปตามต้นไม้เหมือนเป็นศิษย์วัดเส้าหลินเพื่อไม่ให้เป็นที่สังเกตและไม่ซูเมอร์เห็นเอ๊ะ!!นั้นซูเมอร์
    ตุ้บ!ฉันรีบกระโดดลงข้างบันไดที่มีพุ่มไม้เล็กๆรอให้ซูเมอร์เดินผ่านแล้วค่อยวิ่งไปเอาจักรยานที่ห้องภารโรงและกลับบ้านให้เร็วที่สุด> <
    เย้ๆซูเมอร์เดินผ่านไปแล้วฉันรีบใช้จังหวะนี้รีบวิ่งใส่สปี๊ดเกียร์หมาแปดแสนแรงม้าเพื่อเอาตัวรอดจากตัวหายนะ
    หมับ!
    อยู่ๆก็มีใครไม่รู้ล็อกแขนฉันทั้งสองข้างเอาผ้าอะไรไม่รู้ว่าปิดที่จมูกฉัน
    แค่กๆ~
    และสุดท้ายฉันก็หลับสนิทไม่ได้สติแต่ที่ฉันรู้คือฉันกำลังโดนอุ้มขึ้นไปที่ไหนสักแห่งพ่อคะแม่คะช่วยฟี่ด้วยยยยยT_______T

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น