เรื่อง เธออยู่ที่ไหน???

ข้อมูลเบื้องต้น

려0ㅑㅘ
~ดีคร๊าฟ~

เรื่องที่สองแร้วนะคร๊าฟ

ช่วยเปงกำลังจัยด้วยนะ

เนื้อเรื่อง

เธออยู่ที่ไหน???
{เสียงเพลงเธออยู่ที่ไหน ดังเบาๆอยู่ในห้องสีชมพู ที่ควรจะดูสดใส แต่กลับหม่นหมองพิกล} 

แม้จะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ ที่เราได้คบกัน แต่ความทรงจำเก่าๆ ไม่เคยจางหายไป 

{สาวน้อยแรกรุ่น นั่งเหม่อลอยออกไปนอกหน้าต่าง เธอเหม่อมองไปอย่างไร้จุดหมาย ขอบตาของเธอ ช่างดูหมองคล้ำและหม่นหมอง} 

#นาฬิกายังหมุนไป เหมือนเดิมอย่างนั้น ฉันยังเหมือนเดิมทุกวันนั่งมองที่ท้องฟ้า มันเหงาอย่าบอกใคร เมื่อได้คิดถึงเธอขึ้นมา ไม่อยากให้เป็นอย่างนี้เลย# 

{สาวน้อยผู้ไร้วิญญาณ ค่อยๆเขียดเขียนบันทึกอย่างเชื่องช้า น้ำตาคลอดวงตาทั้งสองข้าง} 

ฉันไม่รู้หนอกนะ ว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันไม่อยากจะรื้อฟื้นมันหรอกนะ
ในวันนั้น เมื่อใครหลายๆคน มองว่าเรา....เรื่องระหว่างเรา....มันไม่น่าเป็นไปได้
และมีใครหลายๆคน ไม่ค่อยอยากให้เราคยกัน
ดังนั้น เรื่องของเราก็ต้องจบ 

{หยดน้ำตา หยดลงบนกระดาษบันทึกหน้าที่เด็กสาวกำลังเขียนอยู่ เธอมองดูหยดน้ำตา แล้วปล่อยให้หมึกเลอะ } 

#เธออยู่ที่ไหน ยังสบายใจดีหรือเปล่า ในวันนี้ที่มันไม่เหมือนเก่า มีใครบ้างไหมคอยห่วงใย# 

{สาวน้อย เอนร่างพิงกับพนักเก้าอี้ แล้วมองเพดานอย่างเลื่อนลอย} 

ตั้งแต่เรื่องวันนั้น เรายังไม่ได้คุยกันเลย
ฉันไม่ได้รังเกียจเธอ แต่ฉันไม่กล้า ไม่กล้า ไม่กล้า
และไม่กล้าจริงๆ ที่จะทักทายเธอก่อน มันยังมีความรู้สึกเดิมๆหลงเหลืออยู่
จึงทำให้ฉันไม่กล้า แม่แต่สบตาเธอ 

{ดวงตาอันกลมโต กำลังรี่ตาเล็กลง เพื่อจะมองให้เห็นอะไรบางอย่าง ข้างนอกหน้าต่าง} 

#เธออยู่ที่ไหน คนใส่ใจเธอมีรึเปล่า ถ้าไม่มีใครที่เขาเข้าใจ ให้เธอจำไว้ยังมีฉันที่รักเธอ# 

{ใครบางคน กำลังเดินตรงมาหน้า เพียงแค่เธอห็นก็ถึงกับปล่อยโฮ ร้องไห้อย่างไร้เหตุผล} 

ฉันเป็นห่วงเธอนะ ฉันได้ยินเรื่องเธอจากเพื่อนๆ
อย่างนั้น อย่างนี้
แต่ฉันก็ไม่อาจทำได้ ฉันทำอะไรไม่ได้เลย
....................................
ตอนนี้เธอมีเขา เธอมีเขาที่คอยห่วงใย
แล้วฉันก็คง เป็นแค่1คน ที่เดินเข้ามาและเดินผ่านไป ไม่อาจทะอะไรได้เลย
แม้แต่จะมองเธอ 

{ใครบางคนมองขึ้นมาบนห้อง เขามองด้วยรอยยิ้ม แต่เป็นรอยยิ้มที่.........} 

#นาฬิกายังเหมือนเดิม ต้องเดินต่อไป ถ้าเธอท้อใจเมื่อไหร่ ให้มองที่ท้องฟ้า ทุกครั้งที่อ่อนแอ อย่ายอมแพ้ลุกยืนขึ้นมา สักวันจะเป็นวันของเธอ# 

{เขายังยืนอยู่ตรงนั้น เธอมองเขาด้วยสายตาที่สุดจะห้ามน้ำตาได้ เขาชูบางอย่างขึ้น แล้วเอาไปใส่ไว้ที่ตู้ไปรษณี แล้วเขาก็จากไป เธอมองดูเขาจนลับสายตา} 

แล้ววันนี้ คงจะเป็นวันของเธอแล้ว เธอกับเขาดูรักกันมาก
ดังนั้น ช่วงเวลาเก่าๆ มันคงจะติดอยู่
แต่ในความทรงจำของฉัน เพียงฝ่ายเดียว แต่อย่างน้อย
ฉันก็ยังสุขใจ ที่ได้มองเธออยู่ไกลๆ 

{เธอบรรจงปิดสมุดบันทึก เหม่อไปยังตู้ไปรษณี แล้วค่อยๆ ขยับร่างกายอันบอบบาง เดินลงจากห้องนอน ไปหน้าบ้าน เธอเปิดประตูหน้าบ้านอย่างเหม่อลอย เดินตรงไปยังตู้ไปรษณี สิ่งที่เธอเจอ ก็คือ ลิสแบน ขาวคล้องดำ ที่เธอเคยให้เขาตอนวันเกิด เขาเอามาคืน พร้อมกับ จดหมายเล็กๆ มีข้อความเขียนไว้ว่า} 

พี่ขอโทษ......นะ