fic one piece Love Story เรื่องราวความรัก [Zoro x Nami]

บทนำ

"ไปยังเกาะต้องสาปกัน!"

 

   นั้นเป็นเสียงของกัปตัยหมวกฟางตะโกนก้องออกมาเป็นการมัตติว่าเรือซันนี่จะต้องแล่นไปยังเกาะเป้าหมาย ซึ่งลูกเรือบนท้องเรือต่างก็แสดงสีหน้าต่างกันไป ซึ่งหนึ่งในนั้นคือต้นหนเรือสาวสวยที่ทำหน้าไม่ยินดีกับการตรงไปยังเกาะที่แค่ชื่อก็ไม่น่าไปเยี่ยมเยียนพอแล้ว กับอีกคนผู้เป็นนักดาบที่ยังนอนไม่หยี่หระหรือสนใจว่าเป้าหมายต่อไปคือที่ไหน เพราะเค้าสนใจแค่เหล้ากับคนที่แข็งแกร่งที่พอจะให้ปะมือก็เท่านั้น ไม่ซิ ต้องเพิ่มการนอนเข้าไปด้วย

แต่ก็นะ เค้าดันเลือกที่นอนที่ใกล้มือต้นหนเรือที่สุดที่นี่สิ

โป๊ก!

"อั่ก!" เค้าส่งเสียง เมื่อกำปั้นบรรจงลงปะทะกับหัวของเค้าเต็มๆ ความเจ็บแสบและอาการปวดหนึบหนับทำเอาลูกตาแทบกระเด็น จนเค้าไม่อาจส่งเสียงร้องดังๆได้ด้วยความจุก

"ทำอะไรของเธอกันหะ! นามิ!!" นั้นจึงอดไม่ได้ที่ชายนักดาบจะต้องหันไปโวยวายใส่หญิงสาวร่างบางที่ท้าวเอวส่งสายตาไม่เป็นมิตรมาให้ "ก็นายมานอนตรงนี้ทำไมล่ะ! เกะกะลูกหูลูกตาชะมัด!"

   แน่นอนว่านั้นเป็นเหตุผลที่ไร้สาระมากสำหรับโซโล เค้าจ้องตาร่างบางอย่างไม่หวั่นเกรง หล่อนช่างเป็นนางมารที่สามารถหาเรื่องทุบตีเค้าได้ตลอดเวลาแม้เค้าจะไม่ได้ทำอะไรเลยก็ตาม แล้วมีหรือที่นักดาบอย่างเค้าจะยอมแพ้แก่เจ้าหล่อนโดยง่าย

"ไร้สาระชะมัด! หล่อนทุบหัวฉันเพราะไม่อยากไปเกาะนั้นต่างหาก"

"ถ้ารู้ตัวก็มาเป็นกระสอบทรายให้ฉันซิ......" นามิพูดเสียงเรียบนิ่งแต่เต็มไปด้วยอำนาจมืด

"พูดอะไรโง่ๆ ใครจะไปยอมฟะ"

"เอะ! นี่นาย! แค่มาเป็นกระสอบทรายแก้หงุดหงิดให้ฉันมันยากนักรึไงฮะ! นายแข็งแกร่งจะตาย" โซโลไม่ได้ยินดีกับคำชมจอมปลอมที่พึ่งถูกพ่นมาจากนางอสรพิษประจำเรือเลยแม้แต่น้อย ถ้าหากให้เจ้าหล่อนซ้อมเค้าคงได้กะโหลกร้าวตายก่อนที่จะได้เป็นนักดาบอันดับ 1 ของโลกนะซิ

และการตายที่แสนจะอนาถแบบนั้น จะไม่มีวันเกิดกับเค้าเด็ดขาด!

"ใครจะยอมให้นังแม่มดอย่างเธอซ้อมกัน ฝันไปเถอะ! นังแม่มดร้าย!!"

ผัวะ! เปรี้ยง!!

   จากรองเท้าส้นสูงก็ตามด้วยสายฟ้าท่าเบสิคของเจ้าหล่อน ที่ทำเอานักดาบใหม้เกรียมไปทั้งตัว นอนอ้าปากพะงาบๆเพราะถูกสายฟ้าของเจ้าหล่อนช็อตอย่างจัง ในขณะที่ตัวต้นเหตุหัวเราะอย่างอารมณ์ดีแล้วเดินไปดูเส้นทางทะเลต่อ

"หนอย! เชื่อเลยว่ายัยนั้นต้องไม่ได้ตายดีแน่" โซโลพูดอย่างเจ็บแค้น

"โซโล นอกจากตาลุงเหยี่ยวนั้น นายก็แพ้นามิมาตลอดเลยแฮะ" ลูฟี่ที่นั่งมองโซโลที่นอนสาปแช่งต้นหนอยู่ ก็พูดสิ่งที่ตัวเองคิดออกมาอย่างใสซื่อ "อยากโดนฟันรึไงลูฟี่! ฉันแค่ยอมยัยนั้นเฉยๆหรอกน่า" โซโลถึงกับเด้งลุกขึ้นมาจับดาบแยกเขี้ยวใส่กัปตันตัวเอง "ฮ่าๆๆๆ" ส่วนลูฟี่ก็วิ่งหนีไปอย่างสนุกสนาน ซึ่งโซโลก็วิ่งตามไปด้วย

แต่ทว่า...........

โป๊ก! โป๊ก!

"หนวกหูจริง! เล่นเป็นเด็กไปได้ เจ้าพวกบ้า!" ก็โดนหมัดพิฆาตของต้นหนเรือประเคนให้ถึงที่ จนทั้ง 2 ล้มลงไปกับพื้นเรือเต็มๆ โดยเฉพาะโซโลที่ยังไม่ทันหายเจ็บของเก่า ยังคงโดนของใหม่ ซ้ำหน้ากระแทกพื้น เรียกว่าเจ็บ 2 ดอกเลยทีเดียว

"นี่! ยัยนามิ! จะมากไปแล้วนะ......."

"ทำไม ทำไม......" 

"หาเรื่องหรอ! บอกไว้ก่อน ถึงเป็นผู้หญิงฉันก็ฟันไม่เลี้ยงนะเฟ้ย!"

"คิดจะทำร้ายผู้หญิง ดูภูมิใจมากเลยนะนั้น" นามิมองเยียดๆ จนโซโลต้องกัดฟันกรอดๆเพราะรู้สึกเถียงไม่ออก เค้าก็ไม่ใช่ประเภทที่จะทำร้ายผู้หญิงหรอกนะ

"นี่เธอ..........."

"อะ! เจอเกาะแล้ว!!"

"สนใจกันบ้างซิเฟ้ย! ยัยบ้า!" โซโลหันไปแวดใส่ร่างบาง แต่ก็ต้องสะบัดหน้าไปทางอื่นอย่างหงุดหงิดเมื่อเจ้าหล่อนไม่สนใจเค้าแม้แต่น้อย "ว้าว เกาะอะไรกันเนี่ย?" โรบินพูด

   บรรยากาศของเกาะเต็มไปด้วยละอองสีชมพูอ่อนๆ แถมยังมีประกายระยิบระยับที่ไม่ได้ทำให้แสบตา แต่ให้ความรู้สึกที่ดี แต่ความแปลกประหลาดเหล่านั้นก็บ่งบอกว่าเกาะนี้ไม่ธรรมดา และไอ้เกาะที่ไม่ธรรมดานี่แหละมักมีเรื่องซวยตลอด!

   แม้สีสันของเกาะจะล่อตาล่อใจ ดึงดูดความอยากของหญิงสาวซักเพียงใด แต่สำหรับต้นหนสาวที่

ผ่านอะไรๆมาหลายอย่างเช่นเดียวกับๆเพื่อนๆของตน นั้นเป็นสัญญาณที่ทำเอาเธออยากจะสั่งให้หันหลังเรือกลับหรือมุ่งหน้าไปยังเกาะต่อไปแทน

   แต่อย่างไงเธอก็ต้องตรงไปตามล็อกโพสและเพื่อการเขียนแผนที่ อีกอย่าง ถึงเธอจะทำอย่างไง กัปตันตัวร้ายที่นั่งบนหัวเรือก็ต้องลากให้เธอขึ้นเกาะพิสดารจนได้

ทำไมกันนะ!

"จะมีพวกเก่งๆใหมนะ ไอ้เกาะฟรุ้งฟริ้งกระดิ่งแมวแบบนั้น" โซโลพูดอย่างไม่อยากจะไปนัก เพราะเกาะเหมือนจะไม่ค่อยตอบโจทย์ร่างกายที่ต้องการปะทะนี้ซักเท่าไหร่

ทำไมเจ้าพวกนี้ถึงได้เอาแต่คิดจะสู้อยู่อย่าวเดียว! ความตายอยู่ตรงไหน! ก็วอนวิ่งไปหากันหมด!! ไอ้ความตายอันตรายเนี่ย!

   ช็อปเปอร์ตัวน้อยๆชำเลืองมองนามิที่มีรังสีสีส้มท่วมตัวอย่างหวาดระแวงไม่แพ้กับโซโลที่เตรียมป้องกันกะโหลกของตนอย่างดิบดี

แต่ยังไม่ทันได้พูดหรือทำอะไร นามิก็มีท่าทีเปลี่ยนไปทันทีจนคนที่สังเกตก็ต้องแปลกใจตามไปด้วย 

"อะไรกัน? อยู่ๆพายุมัน"

"อะไรหรอ? นามิ" โซโลที่เห็นท่าทีเปลี่ยนไป ก็อดที่จะมายืนข้างๆไม่ได้ เผื่อว่าเจ้าหล่อนจะมีอะไรให้ช่วย "กำลังจะมีพายุฝนฟ้าคะนองขนาดใหญ่ เคลื่อนตัวมาทางนี้ ถ้าตรงไปที่เกาะนั้น เราโดนจังๆแน่"  โซโลมองนามิ แล้วก็แน่ใจว่าไม่ไช่การกุเรื่องเพื่อหลีกเลี่ยงการขึ้นเกาะ

"เฮ้ยๆ พวกเรา ทำงานกันได้แล้ว" โซโลตะโกนบอกทุกคนให้เตรียมพร้อม นามิมองฟ้าอีกซักพัก ก่อนจะเริ่มสั่งงานทุกคน และในเวลาไม่นานพายุโหมกระหน่ำเข้ามา

"ทุกคน หาที่ยึดเกาะเอาไว้ให้แน่น" ทุกคนจับสิ่งที่จับได้ไว้อย่างมั่นเพื่อไม่ให้พลัดตกจากเรือไป ด้วยกระแสน้ำที่ปั่นป่วนอย่างรุนแรงกับอุณหภูมิของน้ำทะเลที่ลดลงอย่างเฉียบพลัน ตกลงไปอาจได้ตายแน่

แต่หากว่า.....

ปัง!

   ด้วยฮาคิสังเกตของแต่ล่ะคน ทำให้ได้ยินเสียงของวัตถุที่เค้าคุ้นเคยเป็นอย่างดี ต้นหนสาวที่มีเลือดกระเส็นออกมา พลาดปล่อยมือที่เธอจับไว้เป็นที่มั่น โดนลมพัดพายุออกไปนอกเรือ

"นามิ!!" กัปตันหมวกฟางส่งเสียงอย่างตกใจ พลางยืดแขนเพื่อลากเธอกับมา ในขณะที่โรบินก็พยายามแตกหน่อแขนของเธอเพื่อจับนามิไว้เหมือนกัน แต่ก็ไม่ทัน เมื่อนามิจมลงไปสู่ท้องทะเลที่กำลังบ้าคลั่ง ด้วยเป็นผู้ใช้พลังผลปีศาจ จึงไม่อาจฝืนใช้พลังฝ่าทะเลไปได้

"คุณนามิ!!" ซันจิร้อง "เมื่อกี้เหมือนนามิบาดเจ็บด้วย อาจจะแย่ก็ได้" ช็อปเปอร์พูดอย่างกระวนกระวาย

"โธ่เว้ย!........" ในขณะที่ซันจิทำท่าจะวิ่งฝ่าพายุไปช่วยร่างบางในดวงใจไปพร้อมๆกับลูฟี่ ก็ต้องหยุดเมื่อโรบินใช้พลังจับทั้ง 2 ไว้ "ไม่ได้นะ!!"

"ปล่อยนะโรบิน! เดี๋ยวยัยนั่นก็ตายหรอก" ลูฟี่พยายามดิ้น แต่ก็ไม่ได้ทำรุนแรงกับแขนที่แตกหน่อออกมา เพราะรู้ถึงผลเสียที่จะกระทบถึงร่างงาม ในขนาดที่ซันจิกับคนๆอื่นๆก็พยายามคิดว่าจะเอาอย่างไงต่อ ชักช้าไปก็ไม่ได้ซะด้วย

  ซักพัก ลูฟี่ก็เหมือนจะได้ยินอะไรกำลังผ่าลมมาทางเรือของพวกเค้า ยังไม่ทันที่จะร้องให้ทุกคนระวัง คมมีดที่เหมือนบูมเมอแรงก็ปะทะเข้ากับดาบโซโลที่ตนป้องกันตนเองไว้แล้ว แต่ทว่า........

"อะ!"

ตู้ม!

   มันก็เกิดระเบิดขึ้นมา ตัวโซโลใช้สองแขนบังความรุนแรงของระเบิดเพื่อให้ตนได้รับบาดเจ็บน้อยที่สุด แต่แรงระเบิดก็ทำให้เค้าพลอยพลัดตกจากเรือไปอีกคน "โซโล!!" และมีแต่เสียงลูฟี่ที่ตามหลังมา

-

-

-

-

-

สวัสดีสาวกวันพีชทุกคน ไรท์ก็จะมาพูดถึงนิยายของไรท์ก่อน นิยายเรื่องนี้ เป็นนิยายที่ไรท์ลงตามอารมณ์ เนื้อหาตามอารมณ์เช่นกัน ไม่ได้วางพล็อตเนื้อเรื่องอย่างเด่นชัด เพราะฉะนั้นเนื้อเรื่องอาจจะออกมาจากอารมณ์ของไรท์เตอร์ล้วนๆ แต่ที่แน่ๆ เรื่องนี้เป็นคู่ โซ-นา นะจ๊ะ ไม่เปล่ยนแปลง แล้วถ้าจากดีๆ อยู่ๆเนื้อเรื่องพิศดาร แทนที่จะแค่ออกนอกทะเล แต่ไรท์เตอร์พาออกนอกจักรวาลก็อย่าได้แปลกใจ แต่ไรท์ก็พยายามให้มันดำเนินไปตอนจบอย่างที่ไรท์ตั้งใจไว้ ซึ่งจะแฮปปี้หรือไม่ก็อยู่ที่อารมณ์ไรท์เหมือนกัน ว่าอยากให้สนุกสนานหรือเต็มไปด้วยคราบเลือดคราบน้ำตา คือเรื่องนี้จะดำเนินเรื่องทางไหน  อารมณ์ไรท์ล้วนๆ!!

แล้วก็เรื่องนี้ไม่รับประกันความถี่ในการอัพนิยายนะ มาช้ามาเร็ว อันนี้ไม่ไช่อารมณ์อย่างเดียว ดูที่ว่าว่าง

รึเปล่าด้วย เพราะฉะนั้นอย่าโกรธที่ไรท์ดองนะ ^^

แล้วถ้าเกิดไร์พิทพ์พลาด พิมพ์ผิดตรงไหน ไรท์ต้องขอโทษล่วงหน้านะจ๊ะ เพราะอาจจะมีพลาดสายตาไปบ้างนะ^^

-

-

-

-

-

ถ้าจะมาแต่งกันทั้งที ก็อยากจะพูดถึงแรงบันดาลใจกันหน่อย ใครอยากอ่านก็อ่าน ใครไม่อยากก็ข้ามประเด็นนี้ไป การที่อยู่ๆก็ลุกขึ้นมาแต่งนิยายเรื่องนี้ เพราะ เรื่องเก่าคู่ ลู-นา ค่อนข้างเละ อยากลองแก้ตัว ถ้าใครสงสัยว่าไหนวะ เรื่องของคู่นี้ 

มันอยู่ชื่อผู้แต่งอีกคน อันนี้เปลี่ยนมาใช้ชื่อผู้แต่งใหม่

ต่อมาเพราะกำลังย้อนดูวันพีชตอนเก่าๆ แล้วโมเมนต์คู่นี้มันเยอะในช่วงนั้น เราก็เลยปิ๊งขึ้นมาว่าเราเคยจิ้นคู่นี้มาก่อน ( ที่จริงก็จิ้นนามิกับหลายคนมาก ทั้งคนในเรือนอกเรือ)

อันนี้ก็เป็นอีกเหตุผลหลักๆ เพราะได้ไปอ่านนิยายของคู่นี้เรื่องนึงแล้วเค้าแต่งออกมาดีมาก แบบอ่านไปยิ้มไปเป็นอีบ้า คือสนุกจนอ่านรวดเดียวจบ หลายๆคนน่าจะเคยอ่าน ผ่านหูผ่านตากันมา ถ้าใครไม่เคยอ่าน ก็แนะนำ ในเรื่อง '{one piece}: It's Just a Fairy Tale!' 

คือสนุกมากจนบรรยายไม่ได้ เชิญชวนให้ไปอ่าน แต่งโดย 'jb-imchz'

ก็ไปอ่านกันด้วยนะจ๊ะ

แล้วไปอ่านกันมาแล้ว ก็อย่าลืมมาติดตามเรื่องนี้หล่ะ^^