[B.A.P] The Neighbour. ?

ลำดับตอนที่ #10 : 09 . รับผิดชอบ

The Neighbours. ?

09
รับผิดชอบ
 

2013 03 15







 

                    

 

                 เอโย่วจีจี !? >[]< ผมจงออบเองนะครับ ตอนนี้ผมกำลังนอนอย่างสบายอารมณ์อยู่บนเตียง (ประชด) โดยที่มีไอ้ดักแด้ดำนอนอยู่ข้างๆ T____T ทำไมมันถึงทำรุนแรงกับผมได้ขนาดนี้ล่ะ คือผมจะบอกรีดเดอร์ให้นะครับว่าเห็นมันเงียบๆนะแต่แรงมันเยอะมากๆ เเถมยังพูดมากกว่าที่ผมคิดไว้ซะอีก มันเหมือนคนเป็นโรคอ่ะครับ คือเหมือนอยู่ในโรงเรียน เจอคนเยอะๆจะกลายเป็นคนเงียบๆแต่พอก้าวพ้นเขตโรงเรียนกลายเป็นคนละคนอะไรประมาณนี้.. หรือว่าโรงเรียนผมจะมีพลังงานบางอย่างซ่อนอยู่ = =? แต่เอาเถอะ เอาเป็นว่ามันอยู่กับผมแล้วมันพูดมากสุดๆแล้วกันครับ  ตอนนี้ผมมองหน้ามันมานานแล้วนะเนี่ย ถ้าคุณถามผมว่ามันหล่อไหม ผมจะตอบว่ามันเป็นคนหล่อครับ แต่อย่าให้มันตื่นนะมันจะกลายเป็นคนละคนทันที TT[]TT ผมล่ะไม่อยากจะให้มันตื่นเล้ยยยยยย วันนี้น่ะผมโดนไอ้ดำมันกระทำชำเราจนร่างกายผมมันบอบช้ำไปหมดแล้วล่ะครับ มันรุนแรงกับผมมาก และมันทำให้ผมเจ็บแบบสุดๆ อย่างไม่เคยเป็นในชีวิตมาก่อน ผมมองเลือดที่เปอะเปื้อนอยู่บนเตียงแล้วนึกเเค้นไอ้ดำอย่างอดไม่ได้ มึงทำกูเจ็บมากนะ ! แล้วอีกอย่าง... เตียงกู !! แต่ตอนนี้ผมเริ่มจะง่วงแล้ว หลังจากที่มาแพล่มๆอะไรให้คุณฟังอยู่เนี่ย เอาเป็นว่าผมขอตัวนอนก่อนละกันนะครับ 



 

 

                 ฝันดีครับ จงออบนอนแล้ว ~ zzzZZZZ


 

 

 

เมื่อ 4 ชั่วโมงที่แล้ว




 

 

                 " กูให้โอกาสมึงพูดอีก 3 ครั้ง ;___; " 


 

                 " กูจะไปอยู่กับมึง  กูจะไปอยู่กับมึง กูจะไปอยู่กับมึง .......... ให้กูพูดอีก 10 ครั้งก็ได้นะกูไม่เหนื่อย -__- " คนดำ -..- ยืนมองหน้าอีกฝ่ายอย่างไม่เข้าใจ นี่เขาพูดเป็นรอบที่ร้อยแล้วนะ อีกคนก็ยังจะให้โอกาสเค้าพูดใหม่อยู่นั่นแหละ ไม่รู้ว่ามีปัญหาที่หู ที่เซรีบัมหรือว่าที่ตาเล็กๆคู่นั้นกันเเน่ (?)


 

                 " มึงบ้าไปแล้วรึไงวะไอแด้ มึงจะมาอยู่กับกูเนี่ยนะ !? แล้วบ้านมึงไม่รักหรอถึงต้องมาอยู่กับกูเนี่ย !!?? "

                 " อือ......... "

                 " .... มันคงจะดีมากถ้ามึงพูดเยอะกว่านี้ เฮ้อ ~... " จองออบถอนหายใจ แดฮยอนเลยกระตุกยิ้มก่อนจะเดินเข้าใกล้อีกคนกว่าเดิม

                 " ถ้ามึงต้องการ(ให้กูพูดมาก)....... กูก็จัดให้ :) "

                 " จัดห่าอะไร.... แล้วนี่มึงจะเดินเข้ามาใกล้กูทำไม !? " เมื่อจงออบเห็นอีกคนเดินเข้ามาใกล้ก็เริ่มเดินถอยหลังจนกลายเป็นวิ่ง ! " หอกกก !! มึงเป็นโรคจิตรึไงวะ !!? ช่วยด้วยยยยยยยย T[]T "


 

 

                 จงออบวิ่งหนีแดฮยอนมาเรื่อยๆจนถึงหน้าบ้านตัวเอง แต่ก็หนีไม่พ้นแดฮยอนที่วิ่งตามมาทัน จงออบไม่รอช้ารีบเข้าบ้านแต่ไม่ทันปิดประตูก้มีมือของอีกคนมาดันไว้ไม่ให้ปิด !

 

 

                 อ้ากกกกก นี่กูกำลังสู้กับโรคจิตอยู่ใช่ไหมเนี่ย ;_____________; !?





 

 

                 " จงออบ ! ยอมกูเถอะจะได้ไม่เป้นภาระของมึง ! "

                 " ถ้ากูยอมมึงกูก็มีภาระอยู่ดีนั่นแหละไอ้แบคทีเรียในลำไส้ปลวก ! T__T "

                 " ได้ ถ้ามึงไม่ยอมกูดีๆกูคงต้องใช้กำลัง -*- " แดฮยอนพูดเสร็จก็ใช้แรงที่ควรจะหมดไปตั้งแต่ตอนวิ่งตามอีกคนมาดันประตูรั้วให้เปิดออกมากที่สุด และมันก็สำเร็จ....





 

 

                 เพล้ง !



 

 

                 " โอ้ย !! "


 

 

                 เขาเข้าไปในบ้านได้... หลังจากที่จงออบแรงหมดจนกระเด็นไปชนกระถางต้นไม้แตกบาดต้นขาแล้วนะ... จงออบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บ เมื่อเห็นเลือดที่ไหลออกมาจากต้นขาของตัวเองแล้ว ก็เกิดอาการกลัวเลือดขึ้นมาทันทีทันใด 




 

 

                 " เลือด.......... " โอ้ยยย ทำไมเลือดกูออกเยอะขนาดนี้วะเนี่ย สลบแม่ง U_____U






 

                 " อ้าวเฮ้ย ! จงออบ ! จงออบ !!! " เมื่อแดฮยอนเห็นว่าไม่ได้รับการโต้ตอบ เลยอุ้มอีกคนที่อยู่ๆก็สลบไปซะงั้น แล้วพาจงออบเข้าไปนอนในห้อง


 

 

                 " โฮ่งๆ ! " เสียงเห่าเล็กนั่นเรียกความสนใจจากแดฮยอนที่กำลังคิดว่าจะทำอย่างไรต่อไปได้เป้นอย่างดี 





 

 

                 แดฮยอนละความสนใจจากจงออบมาสนใจหมาพันธุ์ไซบีเรียนฮัสกี้ที่ตอนนี้คาบกางเกงซึ่งมาจากไหนไม่รู้มาให้เขาอยู่ แดฮยอนเอากางเกงนั้นมาแล้วลูบหัวขอบคุณเจ้าหมาแสนรู้ "ขอบใจมากนะ ฉันจะดูแลเจ้านายแกเอง ไม่ต้องเป็นห่วง "





 

 

                 พูดกับหมาเสร็จก็จัดการเปลี่ยนกางเกงให้จงออบอย่างทุลักทุเล ขาเรียวขาวๆเนียนๆนั่นทำเขาต้องกลืนน้ำลายดังเฮื้อก และเหงื่อแตกออกมาอย่างเลี่ยงไม่ได้ .... นี่มึงเหมือนยั่วกูอ่ะ แต่ความจริงแล้วไม่ใช่ -*- หลังจากเปลี่ยนกางเกงเสร็จ แดฮยอนก็ไปหาอุปกรณ์ในการทำแผลด้วยความยากลำบาก บ้านก้ใหญ่นะ แต่ที่เดินๆมาทั่วบ้านนี่ไม่เห็นจะมีใครซักคนเลย หรือว่าจงออบอยู่บ้านนี้คนเดียวกับหมาอีกหนึ่งตัวรึไงนะ 

 

 

 

                 แดฮยอนถกขากางเกงข้างที่เลือดออกขึ้น เจออาการนี้อีกแล้ว หัวใจมันเต้นรัวๆจนแทบจะระเบิดออกมาข้างนอก อาการเดียวกันกับตอนที่เขาแนะนำตัวแล้วเจอจงออบเป้ะ ! นี่กูเป็นอะไรน่ะ =_= หลังจากถกเถียงกับตัวเองเรียบร้อยก็จัดการทำแผลให้ซะ เพราะว่าตอนเด็กๆเขาชอบซุ่มซ่ามทำเลือดออกตลอด เลยเห็นวิธีการทำแผลมามากจนสามารถทำเองได้โดยไม่ต้องพึ่งใครแล้ว เมื่อทำแผลเสร็จก็เรียกจงออบให้ตื่น





 

 

                 " จงออบ.. จงออบ " แดฮยอนเรียกจงออบอยู่ซักระยะแต่ก้ยังไม่ตื่น แดฮยอนเลยหันไปพูดกับหมาอย่างเหนื่อยใจ





 

                 " ทำไมเจ้านายของแกถึงไม่ตื่นล่ะ... ? แกช่วยฉันหน่อยได้... " พูดยังไม่ทันจบประโยค เจ้าหมาตัวนั้นก็กระโดดขึ้นเตียงไปนั่งทับจงออบที่นอนอยู่เต็มอก แล้วจัดการเลียปากเลียหน้าเจ้านายตัวเองไปมา ซึ่งมันก็เป็นผลสำเร็จ






                 " อืออ ~ เอ็มเจอา... มันหนักนะ..... "





 

 

                 เมื่อแดฮยอนเห็นดังนั้นเลยถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก งานนี้ต้องขอบคุณหมาแสนรู้ของจงออบซะหน่อย ชื่ออะไรนะ ? เอ็มเจ ? ชื่อประหลาดดีเเท้วะ = = 




 

 

                 " ใครวะ... = = " จงออบที่นอนอยู่กำลังปรับโฟกัสตาอันน้อยนิดของตัวเองให้ชัดขึ้น และใช้มือของตัวเองจับหน้าแดฮยอนแล้วลูบไปมาทั้งหน้า.. -_- แดฮยอนหัวเราะออกมาทีนึงก่อนจะกระซิบข้างหูด้วยเสียงอันเซ็กซี่ (?) " กูเอง... "





 

                 

                 " เฮ้ยย ! ไอเชี่ยแด้ =[]= "





 

 

                 " เออ... กูเอง "





 

 

                 " มึง.... มึงง T__T มึงไปเลยนะไอ้สัส ! มึงทำกูเลือดออก ! มึงออกจากบ้านกูไปเลยไอ้แสรดดด กูไม่อยากเห็นหน้ามึง !! " จงออบรัวพูดออกมาด้วยความโมโห มือคว้าหมอนแล้วปาใส่อีกคนทันที แดฮยอนหลบหมอนก่อนจะดันตัวจงออบที่เด้งขึ้นมาแล้วขึ้นคร่อม !




 

 

                 " เห้ยยยยย !! มึงจะทำอะไรกู =[]= !? "




 

 

                 " กูคงไปไหนไม่ได้อีกนานครับ เพราะว่ากุทำมึงเจ็บ ดังนั้นกูจะรับผิดชอบมึงจนกว่ามึงจะหายดี แล้วไม่ต้องใช้วิธีห่าเหวอะไรมาไล่เพราะว่ากูไม่ไป แล้วไม่ทำถามว่าทำไมเพราะกูจะดูแลมึงเอง " แดฮยอนพูดรัวใส่อีกคนที่ตอนนี้ช็อคไปแล้วด้วยความงง ไม่รู้ว่างงที่แดฮยอนจะรับผิดชอบหรือว่างงที่มันพูดมากขึ้นกันแน่ ? -[]- " เอ้อ ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมกูพูดมากขึ้นเพราะว่ามึงเป็นคนบอกกูเองนะครับ จงออบ ;) "




 

 

                 จงออบเลยช็อคเพิ่มไปอีก 20 วิ หลังจากที่เห็นอีกคนพ่นประโยคออกมาได้อย่างไม่รู้จักจบจักสิ้น แถมยังพูดเหมือนรู้อีกว่าเขากำลังคิดอะไร เมื่อแดฮยอนเห็นท่าทางของจงออบก็หัวเราะขึ้นมาก่อนจะลุกออกจากตัวจงออบ ล้มตัวลงนอนข้างๆ ก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทราไปอย่างรวดเร็ว






 

 

                 ไอ้อุปกรณ์ทำแผลนั้นบนหัวเตียงนั้น ทำจงออบประหลาดใจไปได้มากทีเดียว นี่.. มึงทำแผลให้กูด้วยหรอ ?..... จงออบยิ้มขึ้นมา แต่เมื่อจะขอบคุณแดฮยอนสักหน่อยก็เห็นเลือดที่เปื้อนไปทั่วเตียง แล้วหุบยิ้มลงทันที....... 








 

 

 

                 หอก ! เตียงกู ! สีขาวด้วย !! T_________T มึงนี่มัน !?...... อ้ากกกกก จองแดฮยอน !!!











 

 

 

                 สงสัยว่าคืนนี้เขาคงจะอารมณ์เสียไปอีกนาน -_________- 

 

 

 

                   

 

                     

 

TALK THAT. 20130315
ตอนนี้ยาวอีกแล้วอ่ะ 555555555555555555555555
ตอนนี้แดออบจัดเต็ม ! >< เอ้ะ อาการที่พี่มืดเขาเป็นนั้นจะเป็นอาการอะไรน้า ~ ?
เอาเป็นว่า........... เม้นท์ให้ไรเตอร์มั่งเหอะ ไรเตอร์หมดกำลังใจนะเนี่ย T______T
! > NEXT 2013 . 03 . 20
โบนัสสึ : พี่สาวไรเตอร์บอกว่า ทำไมโล่ยอมง่ายจัง (สมยอม) 555555555555
 

 

และนี่คือที่มาของรูปในตำนาน.. กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ;_____;

thank for theme  :)  Shalunla