นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
รักเรา...นิรันดร
เขาหมายมั่นจะเอาลมหายใจของเธอ ส่วนเธอแค่คิดจะรักษาชีวิตน้อยๆ เอาไว้ เพียงเพราะหวัง...สักวัน...เขาคงระลึกได้ถึงสัญญา ที่เขากระซิบบอกข้างหูวันนั้นว่า “รักเรา...นิรันดร” (ลงเนื้อหาจนจบอีกครั้งค่ะ)
ผู้เข้าชมรวม
84,875
ผู้เข้าชมเดือนนี้
54
ผู้เข้าชมรวม
84.87K
หมวด : ซึ้งกินใจ
อัปเดตล่าสุด : 23 พ.ค. 60 / 14:21 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ความเกลียดชังของเขารุนแรงจนถึงขั้นสั่งจับตาย ผู้หญิงที่เขาเชื่อเต็มหัวใจว่าเป็นผู้สังหารบิดาตัวเอง โดยไม่รู้ว่าระหว่างที่เธอระหกระเหินหนีตาย หญิงสาวได้หอบเอาเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาติดท้องไปด้วย!
เขาหมายมั่นจะเอาลมหายใจของเธอ ส่วนเธอแค่คิดจะรักษาชีวิตน้อยๆ เอาไว้ เพียงเพราะหวัง...สักวัน...เขาคงระลึกได้ถึงสัญญา ที่เขากระซิบบอกข้างหูในวันนั้นว่า...
“รักเรา...นิรันดร”
สกรรจ์
ปุษยา/ตฤณมัย
มธุริน
ปองพล
ขนิษฐา
ลดาวัลย์
สมัชญ์
เรื่องนี้ออกแนวดราม่าอยู่สักหน่อยนะคะ เป็นความรักหลายเศร้า(มาก) อยากให้ลองติดตามดูแล้วกันนะคะ สำหรับใครต้องการติดต่อคนเขียนโดยตรงจิ้มเฟสคนเขียนได้เลยนะจ๊ะ “มัญชุดา สุริยากร”
เปิดเรื่อง 4 กันยายน 2554
ปิดเรื่อง 26 ตุลาคม 2554
รวมเวลา 53 วัน
เรื่อง “รักเรา...นิรันดร” จบลงเป็นที่เรียบร้อยแล้วนะคะ
หลายคนที่เพิ่งเข้ามาอ่านอย่าได้ตกใจไปค่ะเพราะว่าคนเขียนยังไม่รีบลบ
ยังอ่านได้อีกนาน ซึ่งคนเขียนเองก็ไม่รู้ว่าจะนานแค่ไหน แต่ก็นานพอดูเลยล่ะค่ะ 555+
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนิยายเรื่องนี้นะคะ
ขอบคุณนักอ่านเงาที่น่ารัก ขอบคุณนักอ่าน(ไม่เงา)ที่น่าเลิฟ
หวังว่าจะติดตามผลงานกันต่อไปนะคะ
เพิ่มตัวละครจากภาคพิเศษสุดๆ
"ปองรักปักใจ"
ตฤณ
ปองรัก
ปล.เปลี่ยนเพลงเพื่อความเหมาะสมของเนื้อเรื่องใหม่นะคะ ^^
งานขายค่ะ
เพื่อค่ากินค่าอยู่นักเขียนไส้แห้งมากคนหนึ่ง 555
ขอบคุณจากหัวใจ
มัญชุดา/สุริยากร
 |
|
ผลงานอื่นๆ ของ มัญชุดา/สุริยากร/สราญรมย์ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ มัญชุดา/สุริยากร/สราญรมย์
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"ห้องวิจารณ์นิยายสไตล์บ้านๆมาวิจารณ์นิยายให้แล้วค่ะ"
(แจ้งลบ)รักเรา...นิรันดร ระดับวิจารณ์ : เพื่อนสนิท ระดับที่ได้ : ★★★★ 4 ดาวครึ่ง = คฤหาสน์หินอ่อน แนะนำตัว : สวัสดีค่า ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า .. พออ่านเห็นแนวนิยายว่าเขียนว่า ‘ รักดราม่า ’มาก..-_-;;; ตั้งท่าจะดราม่าเต็มที่เลยค่ะ ฮ่าๆๆ เอาเป็นว่า...เราขออนุญาตวิจารณ์เลยเนอะ :D เริ่มจากชื่อเรื่อง : ก็.. ชื ... อ่านเพิ่มเติม
รักเรา...นิรันดร ระดับวิจารณ์ : เพื่อนสนิท ระดับที่ได้ : ★★★★ 4 ดาวครึ่ง = คฤหาสน์หินอ่อน แนะนำตัว : สวัสดีค่า ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า .. พออ่านเห็นแนวนิยายว่าเขียนว่า ‘ รักดราม่า ’มาก..-_-;;; ตั้งท่าจะดราม่าเต็มที่เลยค่ะ ฮ่าๆๆ เอาเป็นว่า...เราขออนุญาตวิจารณ์เลยเนอะ :D เริ่มจากชื่อเรื่อง : ก็.. ชื่อเรื่อง ก็ส่อแววดราม่ามาแต่ไกล นับว่าตรงกับสิ่งที่จะสื่อให้ฟังก็ผ่านค่ะ -_-!! การตกแต่ง : อยากให้แต่งสีธีมจังเพราะเราว่ามันดูเรียบๆไป อาจจะแต่งออกแดงดำก็ได้นะ เพราะว่ารักดราม่ามันก็มาโทนๆนี้แหละ สีเทาก็ได้ ๆ เอาเป็นว่ายังไงก็ได้แหละค่ะ แต่ว่าถ้าแต่งสีออกเข้มๆนิยายเรื่องนี้จะสามารถดึงดูดความสนใจได้มากขึ้นเป็นกองเลยค่ะ ส่วนเพลงประกอบนิยาย เหมือนเป็นละครเลยค่ะ >__< ชอบ เอกลักษณ์ : คงเป็นความดราม่าที่เข้มข้นมากๆค่ะ ที่เป็นเอกลักษณ์ทำให้ผู้จะจำเรื่องนี้ได้ ถึงแม้ว่าจะติดเครียดไปหน่อย ( สำหรับคนที่อิน ) แต่ถ้ายังคงความเข้มข้นต่อไปก็จะเป็นนิยายที่เยี่ยมมากเรื่องนึง การสะกดคำ-การใช้คำ : จากที่อ่านดู ก็ไม่มีผิดนะคะ การใช้คำ ในบางคำอาจจะทำให้เราไม่เข้าใจอยู่บ้างเพราะดูเป็นศัพท์ผู้ใหญ่ แต่ถ้าเราเข้าใจ..ก็เป็นคำที่ดีคำนึงเพราะบรรยายไว้ค่อนข้างละเอียด อ้อ..คำว่ารักหลายเศร้า อันที่จริงต้องใช้ว่ารักหลายเส้า ..นะคะ เราไม่รู้ความหมายจริงๆที่คุณต้องการพิมพ์จึงจะถามว่าพิมพ์ผิดรึเปล่า -_-? ก็ ..อันนี้อาจจะเข้าใจคนละความหมายก็เป็นได้ค่ะ การเปิดเรื่อง-การดำเนินเรื่อง : เปิดเรื่อง..ได้น่าสนใจมากๆ ยอมรับว่าชอบจริงๆเพราะแค่คำอธิบายสั้นๆแต่ก็คลอบคลุมละเอียด ดูออกแล้วว่าเรื่องนี้เกี่ยวกับอะไร ชม : คงความดราม่าไว้เสมอต้นและปลายจริงๆ เท่าที่เราอ่านตอนแรกก็ อืม..โอเค ดราม่าแบบกลางๆ แต่พอมันเริ่มดราม่าขึ้น มันก็ดราม่าแบบไม่มีตกเลยจริงๆ และเราก็เชื่อว่า เรทติ้งของเรื่องนี้ก็คงเป็นแบบนี้ พุ่งขึ้นไม่มีลงเช่นเดียวกันค่ะ ^_____^ **มารยาทของผู้แต่ง : ให้เต็มค่า สุดท้ายนี้ต้องขอโทษมากๆๆ เลยค่ะ ที่มาวิจารณ์ให้ช้า และสั้นอีกต่างหาก T^T อย่างอนซะก่อนนะคะ โอ๋ๆๆ ขอขอบคุณที่มาใช้บริการเราค่ะ ^O^// อ่านน้อยลง
S'Cetra | 6 ต.ค. 54
-
11
-
0
"ความในใจที่อยากบอก..."
(แจ้งลบ)ความในใจที่อยากบอก ไม่เคยอ่านนิยายเรื่องไหนและประทับใจเท่าเรื่องนี้เลย (ที่ลงในเว็บ) อยากบอกเหลือเกินว่า แต่ละตัวลครมีอิทธิพลกระทั่งส่งเราเข้านอนเลยนะคะ เมื่อคืนที่อ่าน ตอนปองพลตาย พอเข้านอนหลับตา ตัวละครตัวนี้ยังแวบเข้ามาในหัวเราเลย รู้สึกเศร้าก่อนจะหลับลงไปจริงๆ ทุกบททุกตอนตั้งแต่ตอนแรกนั่นแหละค่ะ มันติดอยู่ในใจในความรู้สึก วนเวียนอยู่ในความคิ ... อ่านเพิ่มเติม
ความในใจที่อยากบอก ไม่เคยอ่านนิยายเรื่องไหนและประทับใจเท่าเรื่องนี้เลย (ที่ลงในเว็บ) อยากบอกเหลือเกินว่า แต่ละตัวลครมีอิทธิพลกระทั่งส่งเราเข้านอนเลยนะคะ เมื่อคืนที่อ่าน ตอนปองพลตาย พอเข้านอนหลับตา ตัวละครตัวนี้ยังแวบเข้ามาในหัวเราเลย รู้สึกเศร้าก่อนจะหลับลงไปจริงๆ ทุกบททุกตอนตั้งแต่ตอนแรกนั่นแหละค่ะ มันติดอยู่ในใจในความรู้สึก วนเวียนอยู่ในความคิดทำงานๆ ไปเดี๋ยวก็แวบมาอีก ต้องยอมรับว่านักเขียน สามารถดึงใจคนอ่านและเข้าถึงคนอ่านโดยใช้ตัวละครถ่ายทอดความรู้สึกได้ดีมาก... โดยเฉพาะตัวละครที่ชื่อปองพล... เขาตรึงใจคนอ่านให้คิดถึงแต่เขา... นิยายเรื่องนี้จึงสอนให้รู้ว่า พระนางมิใช่ที่สุดของนิยายจริงๆ หากไม่สามารถทำให้คนอ่านเข้าถึงตัวละครและความรู้สึกที่ตัวละครนั้นๆ พยายามจะถ่ายทอดออกมาได้ ปองพลเป็นตัวอย่างหนึ่งที่ทำให้ทุกคนสามารถจดจำเขาได้ในทุกรายละเอียดอย่างไม่ลืม หลายสิ่งหลายอย่างท่าทางการพูดจา แม้แต่แววตาที่เรามองไม่เห็น! เขาคือตัวลครที่ทุกคนประทับใจและจะเก็บไว้ในความทรงจำ แม้แต่ตัวอื่นๆ ก็เช่นกัน ไม่ว่าจะเป็น สกรรจ์ ปู ลดา ริน ขนิษฐา หรือแม้แต่ตัวละครที่ผู้เขียนสร้างให้เขาตายไปก่อนที่นักอ่านจะรู้จักอย่างสมัชญ์! ทุกตัวล้วนแล้วมีอิทธิพลทั้งสิ้น ไม่ใช่สักแต่ว่าจะหยิบใส่ๆ มาให้กลายเป็นตัวละครในนิยายเรื่องหนึ่ง ทุกตัวล้วนมีความโดดเด่นในแบบของตนเองชัดเจน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ปองพล... ทุกอย่างที่ผู้เขียนบรรจงสร้างมาให้เป็นปองพล บอกได้คำเดียวว่า 'ประทับใจ' เขา มีความฉลาดอย่างที่ชายที่พร้อมถึงด้วยความดีควรจะมี เขามีความรักให้กับคนที่รักอย่างถึงที่สุด ในขณะที่ตัวลครอีกตัว คือ... สกรรจ์ รักมากเหลือเกิน แต่เมื่อแค้นกลับทำลายได้อย่างไม่ใยดี คงเหมือนกับว่ารักมากแค้นมาก รักของสกรรจ์จึงเป็นความรักที่เห็นแก่ตัว เพราะไม่มีคำว่าให้อภัย และไม่สืบอย่างจริงจังว่าจริงหรือไม่ เชื่อเพียงสิ่งที่เห็นว่านั่นคือความจริง ต่างจากปองพล... วกมาเทิดทูน ตัวละครตัวนี้ต่อ ^^ ความรักของเขาคือความเสียสละ รักอย่างไม่ต้องการสิ่งตอบแทนอย่างแท้จริง รักเพียงต้องการให้คนที่รักมีความสุข รักแม้รู้ว่าเธอไม่รักตอบจนกระทั่งลมหายใจสุดท้าย... ตฤณมัย... ปู... อิอิ ชื่อเดียวกับเขาเลยอ่ะ มีความเป็นผู้ใหญ่สูงมากกก... บางครั้งทำให้รู้สึกว่าบุคลิกของปูเหมือนจะเป็นรุ่นราวคราวเดียวกับ ขนิษฐา... ทั้งคำพูดคำจารวมทั้งความคิด แต่นั่นแหละ คนที่เจอเหตุการณ์เลวร้าย... ไม่ใช่เลวร้ายธรรมดา แต่เลวร้ายมาก เพราะแค่คิดก็เจ็บจนแทบกระอัก.. ที่ต้องหนีหัวซุกหัวซุนคนที่รักยิ่งกว่าชีวิตตามฆ่า! นั่นอาจทำให้ตัวลครตัวนี้ดูเป็นผู้ใหญ่... สุขุม... และมีเหตุมีผล ในทุกๆ เรื่อง ย้ำ ทุกเรื่อง... ยิ่งความรักที่มีต่อลูกแล้วตัวละครตัวนี้ บอกได้เลยว่าเป็นแม่ที่ยอดเยี่ยม ในขณะที่พ่อดูเหมือนจะได้รางวัลยอดแย่... ลดาวัลย์ ตัวนี้อ่อนหวานน่ารัก มีความเห็นอกเห็นใจรักใครคนสองคนดั่งชีวิต ยอมเจ็บปวดเมื่อเห็นคนที่รักมีความสุข มีความเสียสละไม่น้อยไปกว่าปองพล น่าสงสารเหมือนปองพล ตัวละครตัวนี้ถูกสร้างมาให้รับบทรันทดไม้แพ้ปองพล.. อันที่จริงมันก็ทุกตัวเลยนะที่รันทดน่ะ แต่เราจะไล่ที่มากสุดมาก่อน รันทดสุดไม่มีใครเกินก็เห็นจะเป็นปองพล... รองลงมาคือลดาวัลย์ (แต่จริงๆ แล้วเราสงสารปูมาก่อน แต่ตอนนี้มันพีคที่สองคนนี้...) รองลงมาเป็นปู ในขณะนี้นะคะ ก่อนหน้านี้ในตอนแรกๆ ก็คงจะเป็นปูที่รันทด ริน... ตัวละครตัวนี้ น่าสงสรไม่แพ้ตัวอื่นเช่นกัน แม้ใความเห็นแก่ตัว แต่เธอก็ยังคงมีความรักเพื่อนมากไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าใคร เจ็บปวดสูญเสียไม่แพ้ใคร และไม่ได้อะไรกลับคืนมาเลย ทั้งๆ ที่เกือบจะได้ทุกสิ่งทุกอย่างมาแล้ว แต่กลับต้องเสียทุกสิ่งทุกอย่างเพียงเสี้ยววินาที แต่ทุกอย่า'ล้วนแต่เกิfขึ้นจากความตั้งใจของรินเอง รินตั้งใจสูญเสีย... แม้ไม่อยากสูญเสียและเจ็บปวดที่สูญเสีย ขนิษฐา... เป็นตัวลครที่เก็บเอาความทุกข์ที่เกิดจากความสูญเสียมาแปรสภาพเป็นความแค้น... ฉลาดเยือกเย็น ค่อยเป็นค่อยไป ค่อยๆ ทำลายทุกอย่างทีละนิดโดยไม่มีใครรู้... พยายามทวงคืนทุกสิ่งทุกอย่างให้คนที่เธอรัก... เป็นคนที่อดทนนะ เราว่า ทนมาได้เป็นสิบๆ ปี แยบยลมาก เก็บความแค้นไว้ภายใต้ใบหน้ายิ้มอ่อนหวาน เยือกเย็นจริงๆ ตัวละครตัวนี้... แต่สุดท้ายแล้วพูดได้เลยว่าไม่มีใครได้อะไรและแทบจะไม่มีใครเหลืออะไรเลย ทุกคนต่างสูญเสียกันอย่างไม่มีใครน้อยหน้าใคร... เจ็บปวดมันทุกตอน รันทดมันทุกตอน น้องๆ พี่ๆ เพื่อนๆ บ่นอุบ ปาดน้ำตากันแทบทุกตอน หลายคนบอกไม่อยากอ่าน ไม่แอด ไม่อะไรทั้งนั้น แต่ไปๆ มาๆ บอกแล้วว่าตัวละครเรื่องนี้มันมีอิทธิพลต่อคนอ่านจริงๆ สามารถดึงให้คนเหล่านั้นกลับมาอ่านอีกครั้ง.. อีกครั้งและอีกครั้ง จนอีกไม่กี่ตอนก็จะจบ เรียกได้ว่าต่อนต่อตอน ช็อตต่อช็อต เลยทีเดียว... ตัวเราเองก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ตามติดชนิดไม่พลาด... ประทับใจทั้งการนำเสนอ ภาษา เนื้อหา และตัวละคร ยังมีอะไรไหมที่ต้องติ... อืม... เราคิดไม่ออกนะ เราไม่ใช่นักวิจารณ์ เราจะวิจารณ์เพราะอยากวิจารณ์ จะวิจารณ์เพราะรู้สึกว่าตรึงใจจริงๆ และ นิยายเรื่องนี้ 'รักเรา...นิรันดร' ก็ตรึงใจเราได้ตั้งแต่ตอนแรก ทำให้เราต้องขยับนิ้วพรมลงบนแป้นในที่สุด ความจริงเราอยาก บอกความในใจมานานแล้ว แต่คิดว่าเดี๋ยวก่อน แต่ก็เม้นท์อย่างสม่ำเสมอนะ ออกความคิดเห็นถูกบ้างผิดบ้าง แต่ก็มีความสุขที่ได้แชร์ความคิดร่วมกับนักอ่านท่านอื่น รวมทั้งผู้เขียน ที่จะทิ้งท้ายไว้เสมอหลังจบตอน อย่างที่ผู้เขียนเกริ่นเอาไว้ในตอนแรก ว่าตัวละครแต่ละตัวนั้นต่างก็มีความน่าสงสาร และมีปมที่น่าค้นหา พาให้พวกเราร้อยกว่าชีวิต (เหลือบตาขึ้นไปดูจำนวนแฟนพันแท้) และนักอ่านเงาอีกหลายร้อย หลายพัน พากันติดตามดูการดำเนินชีวิตของตัวละครอย่าใกล้ชิด จนถึงวันนี้บอกได้เลยว่า ประทับใจที่สุด และเศร้าที่สุด... และอยากบอกว่าชื่นชอบทุกตัวละครเลยค่ะ เพราะแต่ละคนมีเหตุผลในการกระทำ แม้บางตัวอาจขัดใจคนอ่านอย่าง สกรรจ์ (เป็นพระเอกที่คนอ่านเกลียดและพูดถึงน้อยมาก 55 น่าฉงฉาน... แต่ดันอยากให้หวานกันก่อนจบกะนางเอก ... เอิ๊กกๆๆ) ถ้าเป็นนิยายเรื่องอื่นคนอ่านก็จะประมาณ อี๊ เกลียดนังตัวร้าย นายตัวโกง อะไรเทือกเนี้ย แต่เรื่องนี้ปูคิดว่าหลายคน ไม่เกลียดขนิษฐานะ ก็บอกแล้วไงคะ ว่าแต่ละคนมีเหตุผลที่ทำให้เชื่อ...และรู้สึกเจ็บตามร่วมด้วยจนรู้สึกว่า ถ้าเป็นเรา ก็อาจจะทำอย่างนั้นนะ ถ้ามีโอกาส... เฮ้อ... รู้สึกเหนื่อยแทนตัวละคร เหนื่อยไหมคะผู้เขียน... เป็นกำลังให้นะคะ ^^ อนึ่งถ้าเรื่องนี้ได้ทำเป็นละคร เชื่อเถอะ คนที่ได้รับบทเป็นพระเอกสงกะสัยจะดับก็คราวนี้ เพราะพระรองได้ใจคนดูไปเต็มๆ เยี่ยมยอดมากค่ะ ยอมรับเลยว่าทุกถ้อยคำทุกบทพรรณนาสามารถดึงอารมณ์คนอ่านให้ร่วมตามไปได้อย่างลึกซึ้ง ละเมียดละไมในภาษาแสนสุภาพ แต่ละคำกลั่นกรองออกจากจากภายในใจได้ดีเยี่ยม ความจริงยังมีอีกเยอะค่ะ ที่อยากบอก แต่แค่นี้ ผู้เขียนก็คงขี้เกียจอ่านแล้ว... และปูเชื่อว่าเรื่องนี้จะตรึงใจใคร... ที่ได้อ่านไปอีกนานเลยค่ะ รักคุณผู้เขียน และตัวละครทุกตัวในเรื่องนี้ รักเรา...นิรันดร ตอนนี้เป็นเวลา 14.48 นาที แต่เราขอใช้คำนี้ในการบอกลานะคะ ราตรีสวัสดิ์ ค่ะ ปล. พรุ่งนี้เราจะพบกันใหม่ค่ะ พบเพื่อจาก พรากเพื่อเจอ... อ่านน้อยลง
วิลัลลา เจตคมน์ | 21 ต.ค. 54
-
11
-
0
ดูทั้งหมด
คำนิยมล่าสุด
"ความในใจที่อยากบอก..."
(แจ้งลบ)ความในใจที่อยากบอก ไม่เคยอ่านนิยายเรื่องไหนและประทับใจเท่าเรื่องนี้เลย (ที่ลงในเว็บ) อยากบอกเหลือเกินว่า แต่ละตัวลครมีอิทธิพลกระทั่งส่งเราเข้านอนเลยนะคะ เมื่อคืนที่อ่าน ตอนปองพลตาย พอเข้านอนหลับตา ตัวละครตัวนี้ยังแวบเข้ามาในหัวเราเลย รู้สึกเศร้าก่อนจะหลับลงไปจริงๆ ทุกบททุกตอนตั้งแต่ตอนแรกนั่นแหละค่ะ มันติดอยู่ในใจในความรู้สึก วนเวียนอยู่ในความคิ ... อ่านเพิ่มเติม
ความในใจที่อยากบอก ไม่เคยอ่านนิยายเรื่องไหนและประทับใจเท่าเรื่องนี้เลย (ที่ลงในเว็บ) อยากบอกเหลือเกินว่า แต่ละตัวลครมีอิทธิพลกระทั่งส่งเราเข้านอนเลยนะคะ เมื่อคืนที่อ่าน ตอนปองพลตาย พอเข้านอนหลับตา ตัวละครตัวนี้ยังแวบเข้ามาในหัวเราเลย รู้สึกเศร้าก่อนจะหลับลงไปจริงๆ ทุกบททุกตอนตั้งแต่ตอนแรกนั่นแหละค่ะ มันติดอยู่ในใจในความรู้สึก วนเวียนอยู่ในความคิดทำงานๆ ไปเดี๋ยวก็แวบมาอีก ต้องยอมรับว่านักเขียน สามารถดึงใจคนอ่านและเข้าถึงคนอ่านโดยใช้ตัวละครถ่ายทอดความรู้สึกได้ดีมาก... โดยเฉพาะตัวละครที่ชื่อปองพล... เขาตรึงใจคนอ่านให้คิดถึงแต่เขา... นิยายเรื่องนี้จึงสอนให้รู้ว่า พระนางมิใช่ที่สุดของนิยายจริงๆ หากไม่สามารถทำให้คนอ่านเข้าถึงตัวละครและความรู้สึกที่ตัวละครนั้นๆ พยายามจะถ่ายทอดออกมาได้ ปองพลเป็นตัวอย่างหนึ่งที่ทำให้ทุกคนสามารถจดจำเขาได้ในทุกรายละเอียดอย่างไม่ลืม หลายสิ่งหลายอย่างท่าทางการพูดจา แม้แต่แววตาที่เรามองไม่เห็น! เขาคือตัวลครที่ทุกคนประทับใจและจะเก็บไว้ในความทรงจำ แม้แต่ตัวอื่นๆ ก็เช่นกัน ไม่ว่าจะเป็น สกรรจ์ ปู ลดา ริน ขนิษฐา หรือแม้แต่ตัวละครที่ผู้เขียนสร้างให้เขาตายไปก่อนที่นักอ่านจะรู้จักอย่างสมัชญ์! ทุกตัวล้วนแล้วมีอิทธิพลทั้งสิ้น ไม่ใช่สักแต่ว่าจะหยิบใส่ๆ มาให้กลายเป็นตัวละครในนิยายเรื่องหนึ่ง ทุกตัวล้วนมีความโดดเด่นในแบบของตนเองชัดเจน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ปองพล... ทุกอย่างที่ผู้เขียนบรรจงสร้างมาให้เป็นปองพล บอกได้คำเดียวว่า 'ประทับใจ' เขา มีความฉลาดอย่างที่ชายที่พร้อมถึงด้วยความดีควรจะมี เขามีความรักให้กับคนที่รักอย่างถึงที่สุด ในขณะที่ตัวลครอีกตัว คือ... สกรรจ์ รักมากเหลือเกิน แต่เมื่อแค้นกลับทำลายได้อย่างไม่ใยดี คงเหมือนกับว่ารักมากแค้นมาก รักของสกรรจ์จึงเป็นความรักที่เห็นแก่ตัว เพราะไม่มีคำว่าให้อภัย และไม่สืบอย่างจริงจังว่าจริงหรือไม่ เชื่อเพียงสิ่งที่เห็นว่านั่นคือความจริง ต่างจากปองพล... วกมาเทิดทูน ตัวละครตัวนี้ต่อ ^^ ความรักของเขาคือความเสียสละ รักอย่างไม่ต้องการสิ่งตอบแทนอย่างแท้จริง รักเพียงต้องการให้คนที่รักมีความสุข รักแม้รู้ว่าเธอไม่รักตอบจนกระทั่งลมหายใจสุดท้าย... ตฤณมัย... ปู... อิอิ ชื่อเดียวกับเขาเลยอ่ะ มีความเป็นผู้ใหญ่สูงมากกก... บางครั้งทำให้รู้สึกว่าบุคลิกของปูเหมือนจะเป็นรุ่นราวคราวเดียวกับ ขนิษฐา... ทั้งคำพูดคำจารวมทั้งความคิด แต่นั่นแหละ คนที่เจอเหตุการณ์เลวร้าย... ไม่ใช่เลวร้ายธรรมดา แต่เลวร้ายมาก เพราะแค่คิดก็เจ็บจนแทบกระอัก.. ที่ต้องหนีหัวซุกหัวซุนคนที่รักยิ่งกว่าชีวิตตามฆ่า! นั่นอาจทำให้ตัวลครตัวนี้ดูเป็นผู้ใหญ่... สุขุม... และมีเหตุมีผล ในทุกๆ เรื่อง ย้ำ ทุกเรื่อง... ยิ่งความรักที่มีต่อลูกแล้วตัวละครตัวนี้ บอกได้เลยว่าเป็นแม่ที่ยอดเยี่ยม ในขณะที่พ่อดูเหมือนจะได้รางวัลยอดแย่... ลดาวัลย์ ตัวนี้อ่อนหวานน่ารัก มีความเห็นอกเห็นใจรักใครคนสองคนดั่งชีวิต ยอมเจ็บปวดเมื่อเห็นคนที่รักมีความสุข มีความเสียสละไม่น้อยไปกว่าปองพล น่าสงสารเหมือนปองพล ตัวละครตัวนี้ถูกสร้างมาให้รับบทรันทดไม้แพ้ปองพล.. อันที่จริงมันก็ทุกตัวเลยนะที่รันทดน่ะ แต่เราจะไล่ที่มากสุดมาก่อน รันทดสุดไม่มีใครเกินก็เห็นจะเป็นปองพล... รองลงมาคือลดาวัลย์ (แต่จริงๆ แล้วเราสงสารปูมาก่อน แต่ตอนนี้มันพีคที่สองคนนี้...) รองลงมาเป็นปู ในขณะนี้นะคะ ก่อนหน้านี้ในตอนแรกๆ ก็คงจะเป็นปูที่รันทด ริน... ตัวละครตัวนี้ น่าสงสรไม่แพ้ตัวอื่นเช่นกัน แม้ใความเห็นแก่ตัว แต่เธอก็ยังคงมีความรักเพื่อนมากไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าใคร เจ็บปวดสูญเสียไม่แพ้ใคร และไม่ได้อะไรกลับคืนมาเลย ทั้งๆ ที่เกือบจะได้ทุกสิ่งทุกอย่างมาแล้ว แต่กลับต้องเสียทุกสิ่งทุกอย่างเพียงเสี้ยววินาที แต่ทุกอย่า'ล้วนแต่เกิfขึ้นจากความตั้งใจของรินเอง รินตั้งใจสูญเสีย... แม้ไม่อยากสูญเสียและเจ็บปวดที่สูญเสีย ขนิษฐา... เป็นตัวลครที่เก็บเอาความทุกข์ที่เกิดจากความสูญเสียมาแปรสภาพเป็นความแค้น... ฉลาดเยือกเย็น ค่อยเป็นค่อยไป ค่อยๆ ทำลายทุกอย่างทีละนิดโดยไม่มีใครรู้... พยายามทวงคืนทุกสิ่งทุกอย่างให้คนที่เธอรัก... เป็นคนที่อดทนนะ เราว่า ทนมาได้เป็นสิบๆ ปี แยบยลมาก เก็บความแค้นไว้ภายใต้ใบหน้ายิ้มอ่อนหวาน เยือกเย็นจริงๆ ตัวละครตัวนี้... แต่สุดท้ายแล้วพูดได้เลยว่าไม่มีใครได้อะไรและแทบจะไม่มีใครเหลืออะไรเลย ทุกคนต่างสูญเสียกันอย่างไม่มีใครน้อยหน้าใคร... เจ็บปวดมันทุกตอน รันทดมันทุกตอน น้องๆ พี่ๆ เพื่อนๆ บ่นอุบ ปาดน้ำตากันแทบทุกตอน หลายคนบอกไม่อยากอ่าน ไม่แอด ไม่อะไรทั้งนั้น แต่ไปๆ มาๆ บอกแล้วว่าตัวละครเรื่องนี้มันมีอิทธิพลต่อคนอ่านจริงๆ สามารถดึงให้คนเหล่านั้นกลับมาอ่านอีกครั้ง.. อีกครั้งและอีกครั้ง จนอีกไม่กี่ตอนก็จะจบ เรียกได้ว่าต่อนต่อตอน ช็อตต่อช็อต เลยทีเดียว... ตัวเราเองก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ตามติดชนิดไม่พลาด... ประทับใจทั้งการนำเสนอ ภาษา เนื้อหา และตัวละคร ยังมีอะไรไหมที่ต้องติ... อืม... เราคิดไม่ออกนะ เราไม่ใช่นักวิจารณ์ เราจะวิจารณ์เพราะอยากวิจารณ์ จะวิจารณ์เพราะรู้สึกว่าตรึงใจจริงๆ และ นิยายเรื่องนี้ 'รักเรา...นิรันดร' ก็ตรึงใจเราได้ตั้งแต่ตอนแรก ทำให้เราต้องขยับนิ้วพรมลงบนแป้นในที่สุด ความจริงเราอยาก บอกความในใจมานานแล้ว แต่คิดว่าเดี๋ยวก่อน แต่ก็เม้นท์อย่างสม่ำเสมอนะ ออกความคิดเห็นถูกบ้างผิดบ้าง แต่ก็มีความสุขที่ได้แชร์ความคิดร่วมกับนักอ่านท่านอื่น รวมทั้งผู้เขียน ที่จะทิ้งท้ายไว้เสมอหลังจบตอน อย่างที่ผู้เขียนเกริ่นเอาไว้ในตอนแรก ว่าตัวละครแต่ละตัวนั้นต่างก็มีความน่าสงสาร และมีปมที่น่าค้นหา พาให้พวกเราร้อยกว่าชีวิต (เหลือบตาขึ้นไปดูจำนวนแฟนพันแท้) และนักอ่านเงาอีกหลายร้อย หลายพัน พากันติดตามดูการดำเนินชีวิตของตัวละครอย่าใกล้ชิด จนถึงวันนี้บอกได้เลยว่า ประทับใจที่สุด และเศร้าที่สุด... และอยากบอกว่าชื่นชอบทุกตัวละครเลยค่ะ เพราะแต่ละคนมีเหตุผลในการกระทำ แม้บางตัวอาจขัดใจคนอ่านอย่าง สกรรจ์ (เป็นพระเอกที่คนอ่านเกลียดและพูดถึงน้อยมาก 55 น่าฉงฉาน... แต่ดันอยากให้หวานกันก่อนจบกะนางเอก ... เอิ๊กกๆๆ) ถ้าเป็นนิยายเรื่องอื่นคนอ่านก็จะประมาณ อี๊ เกลียดนังตัวร้าย นายตัวโกง อะไรเทือกเนี้ย แต่เรื่องนี้ปูคิดว่าหลายคน ไม่เกลียดขนิษฐานะ ก็บอกแล้วไงคะ ว่าแต่ละคนมีเหตุผลที่ทำให้เชื่อ...และรู้สึกเจ็บตามร่วมด้วยจนรู้สึกว่า ถ้าเป็นเรา ก็อาจจะทำอย่างนั้นนะ ถ้ามีโอกาส... เฮ้อ... รู้สึกเหนื่อยแทนตัวละคร เหนื่อยไหมคะผู้เขียน... เป็นกำลังให้นะคะ ^^ อนึ่งถ้าเรื่องนี้ได้ทำเป็นละคร เชื่อเถอะ คนที่ได้รับบทเป็นพระเอกสงกะสัยจะดับก็คราวนี้ เพราะพระรองได้ใจคนดูไปเต็มๆ เยี่ยมยอดมากค่ะ ยอมรับเลยว่าทุกถ้อยคำทุกบทพรรณนาสามารถดึงอารมณ์คนอ่านให้ร่วมตามไปได้อย่างลึกซึ้ง ละเมียดละไมในภาษาแสนสุภาพ แต่ละคำกลั่นกรองออกจากจากภายในใจได้ดีเยี่ยม ความจริงยังมีอีกเยอะค่ะ ที่อยากบอก แต่แค่นี้ ผู้เขียนก็คงขี้เกียจอ่านแล้ว... และปูเชื่อว่าเรื่องนี้จะตรึงใจใคร... ที่ได้อ่านไปอีกนานเลยค่ะ รักคุณผู้เขียน และตัวละครทุกตัวในเรื่องนี้ รักเรา...นิรันดร ตอนนี้เป็นเวลา 14.48 นาที แต่เราขอใช้คำนี้ในการบอกลานะคะ ราตรีสวัสดิ์ ค่ะ ปล. พรุ่งนี้เราจะพบกันใหม่ค่ะ พบเพื่อจาก พรากเพื่อเจอ... อ่านน้อยลง
วิลัลลา เจตคมน์ | 21 ต.ค. 54
-
11
-
0
"ห้องวิจารณ์นิยายสไตล์บ้านๆมาวิจารณ์นิยายให้แล้วค่ะ"
(แจ้งลบ)รักเรา...นิรันดร ระดับวิจารณ์ : เพื่อนสนิท ระดับที่ได้ : ★★★★ 4 ดาวครึ่ง = คฤหาสน์หินอ่อน แนะนำตัว : สวัสดีค่า ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า .. พออ่านเห็นแนวนิยายว่าเขียนว่า ‘ รักดราม่า ’มาก..-_-;;; ตั้งท่าจะดราม่าเต็มที่เลยค่ะ ฮ่าๆๆ เอาเป็นว่า...เราขออนุญาตวิจารณ์เลยเนอะ :D เริ่มจากชื่อเรื่อง : ก็.. ชื ... อ่านเพิ่มเติม
รักเรา...นิรันดร ระดับวิจารณ์ : เพื่อนสนิท ระดับที่ได้ : ★★★★ 4 ดาวครึ่ง = คฤหาสน์หินอ่อน แนะนำตัว : สวัสดีค่า ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า .. พออ่านเห็นแนวนิยายว่าเขียนว่า ‘ รักดราม่า ’มาก..-_-;;; ตั้งท่าจะดราม่าเต็มที่เลยค่ะ ฮ่าๆๆ เอาเป็นว่า...เราขออนุญาตวิจารณ์เลยเนอะ :D เริ่มจากชื่อเรื่อง : ก็.. ชื่อเรื่อง ก็ส่อแววดราม่ามาแต่ไกล นับว่าตรงกับสิ่งที่จะสื่อให้ฟังก็ผ่านค่ะ -_-!! การตกแต่ง : อยากให้แต่งสีธีมจังเพราะเราว่ามันดูเรียบๆไป อาจจะแต่งออกแดงดำก็ได้นะ เพราะว่ารักดราม่ามันก็มาโทนๆนี้แหละ สีเทาก็ได้ ๆ เอาเป็นว่ายังไงก็ได้แหละค่ะ แต่ว่าถ้าแต่งสีออกเข้มๆนิยายเรื่องนี้จะสามารถดึงดูดความสนใจได้มากขึ้นเป็นกองเลยค่ะ ส่วนเพลงประกอบนิยาย เหมือนเป็นละครเลยค่ะ >__< ชอบ เอกลักษณ์ : คงเป็นความดราม่าที่เข้มข้นมากๆค่ะ ที่เป็นเอกลักษณ์ทำให้ผู้จะจำเรื่องนี้ได้ ถึงแม้ว่าจะติดเครียดไปหน่อย ( สำหรับคนที่อิน ) แต่ถ้ายังคงความเข้มข้นต่อไปก็จะเป็นนิยายที่เยี่ยมมากเรื่องนึง การสะกดคำ-การใช้คำ : จากที่อ่านดู ก็ไม่มีผิดนะคะ การใช้คำ ในบางคำอาจจะทำให้เราไม่เข้าใจอยู่บ้างเพราะดูเป็นศัพท์ผู้ใหญ่ แต่ถ้าเราเข้าใจ..ก็เป็นคำที่ดีคำนึงเพราะบรรยายไว้ค่อนข้างละเอียด อ้อ..คำว่ารักหลายเศร้า อันที่จริงต้องใช้ว่ารักหลายเส้า ..นะคะ เราไม่รู้ความหมายจริงๆที่คุณต้องการพิมพ์จึงจะถามว่าพิมพ์ผิดรึเปล่า -_-? ก็ ..อันนี้อาจจะเข้าใจคนละความหมายก็เป็นได้ค่ะ การเปิดเรื่อง-การดำเนินเรื่อง : เปิดเรื่อง..ได้น่าสนใจมากๆ ยอมรับว่าชอบจริงๆเพราะแค่คำอธิบายสั้นๆแต่ก็คลอบคลุมละเอียด ดูออกแล้วว่าเรื่องนี้เกี่ยวกับอะไร ชม : คงความดราม่าไว้เสมอต้นและปลายจริงๆ เท่าที่เราอ่านตอนแรกก็ อืม..โอเค ดราม่าแบบกลางๆ แต่พอมันเริ่มดราม่าขึ้น มันก็ดราม่าแบบไม่มีตกเลยจริงๆ และเราก็เชื่อว่า เรทติ้งของเรื่องนี้ก็คงเป็นแบบนี้ พุ่งขึ้นไม่มีลงเช่นเดียวกันค่ะ ^_____^ **มารยาทของผู้แต่ง : ให้เต็มค่า สุดท้ายนี้ต้องขอโทษมากๆๆ เลยค่ะ ที่มาวิจารณ์ให้ช้า และสั้นอีกต่างหาก T^T อย่างอนซะก่อนนะคะ โอ๋ๆๆ ขอขอบคุณที่มาใช้บริการเราค่ะ ^O^// อ่านน้อยลง
S'Cetra | 6 ต.ค. 54
-
11
-
0
ดูทั้งหมด
ความคิดเห็น