(EXO,SNSD,B.A.P)Fighting love the basketball ศึกรักนักบาส

ลำดับตอนที่ #7 : Scene 3 นี่คือจุดเริ่มต้นของรักสามเศร้า MIX CP 100%

Scene3 นี่คือจุดเริ่มต้นของรักสามเศร้า

 

ในห้องนั่งเล่นที่กว้างพอสมควรตอนนี้เต็มไปด้วยเด็กสาวทั้ง9คนที่ต่างทำกิจกรรมที่แตกต่างกัน บ้างอ่านหนังสือ แชท(โทรศัพท์..ฯ) บ้างจับคู่สนทนา ตึ้ง ตึ้ง ตึ้ง~  ~  เสียงนาฬิกาที่ดังมาจากหอนาฬิกาโรงเรียนดังขึ้นบอกเวลาสองทุ่ม

"นี่ได้เวลาแชร์ของวันนี้แล้วนะ"เสียงของคนที่จัดว่าอายุมากที่สุดในหมู่เพื่อนพูดขึ้น

"เอ่อ...คือวันนี้เราไม่แชร์ได้ไหมอ่าาคือฉันง่วงแล้ว"หญิงสาวนามว่ายุนอาพูดพร้อมกับลุกพรวดขึ้นจากโซฟาเตรียมจะเดินกลับห้อง

"ยัยเหม่งหยุดเลย!เดี๋ยวนี้มีความลับหรอ"เสียงของพี่ใหญ่ฮโยยอนถามขึ้นเมื่อเห็นความผิดปกติของเพื่อนสาว

"มะ..ไม่มี๊"

"งั้นกลับมานั่งที่"

"งั้นเริ่มจากใครดี"ทิฟฟานี่ที่เพิ่งกลับจากครัวก็มาเข้ารวมวงทันที

"คนที่ออกจากบ้านคนแรกอ่ะ"ซันนี่พูดพรางมองไปทางเพื่อนตัวเล็ก(พอๆกัน)ที่นั่งอ่านหนังสืออยู่

"ฉะ..ฉันหรอ"แทยอนพูดพรางเอานิ้วชี้หน้าตัวเอง

"ใช่ย่ะ!!"ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกัน

"ฉันก็ไม่มีอะไรนิ ตื่นแต่เช้าแล้วก็ได้ที่เบาวริ่งมีไปเอาเอกสารกับประทานโรงเรียนนั่น..ละ..และก็กลับบ้านไง.//."แทยอนรีบเล่าเรื่องเป็นตุเป็นตะ

"หราา..ได้ข่าวว่ามีคนไปตามด้วยนิจร้า"เพื่อนแสนรักยุนอารีบสวนทันทีที่คิดว่าเรื่องไม่น่าจะจบแบบนี้

"แกไม่ต้องพูดมากเลยนะคะคุณเหม่งยุนเพราะแกก็คงจะมีเรื่องดีดีมาเล่าให้ฟังใช่ไหม?"ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องไปเป็นประเด็นของยุนอาแทน

"ไม่ต้องมาทำเสียงแบบนี้เลยนะฉันบริสุทธิ์ใจย่ะ -0-"ยุนอาพูดพร้อมกับยืดอกอย่างมั่นใจ

"งั้นเล่ามาสิจร๊ ^^;"ยูริที่เงียบฟังอยู่พูดขึ้นอย่างหมั่นไส้

"วันนี้ฉันไปหาหนังสือระเบียบการที่ห้องสมุดและก็พอหาเจอก็กลับบ้านไง..จบ..."

"นี่เพิ่งบอกคนอื่นว่ามีคนตามไปด้วยไม่คิดจะเล่ารายละเอียดซักหน่อยหรอจร้า"แทยอนพูดติดตลก

"มะ..ไม่มีแย้วน๊าา>< คือ...มันแบบว่า... ฯ"ยุนอารีบพูดปัด ตื้ด ตื้ด เสียงข้อความที่ดังมาจาดโทรศัพท์เจ้าตัวที่กำลังปฏิเสธอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่ก็ต้องชะงักลง

"ถ้าจริงใจก็เปิดข้อความให้ดูสิ *.*"ซูยองที่สนใจเรื่องนี้อย่างสุดก็พูดขึ้น

"ได้งั้นแกอ่านเลย" 'อย่าให้เป็นตาเซฮุนเลยเพี้ยง!!'ยุนอาพูดพรางยืนโทรศัพท์ให้ซูยอง

"จะอ่านละนะ  ฝันดีนะคับน้องกวางน้อยของพี่จุ๊ปๆยุนอา จากเซฮุนอปป้า"

"นี่เซฮุนอปป้าส่งมาจิงอ่ะ0.0"ยุนอารีบตะคุบโทรศัพท์ตัวเองจากมือของซูยองมาทันที

"คิคิ"ซูยองหัวเราะออกมาเมื่อเห็นท่าทางของเพื่อนจอมอวดดีของตัวเอง

"โดนหรอกแล้วยัยเหม่ง จากซันนี่ .....ยัยซันยัยซูยองเพื่อนรัก วันนี้แกอย่างหวังว่าจะรอดเลยอ๊ากกกก"ยุนอาที่พออ่านข้อความจากโทรศัพท์จบก็เปลี่ยนมาวิ่งไล่ตีเพื่อนของตัวเองแทน

"เอ่อฉันขอตัวไปนอนละนะ"เจสสิก้าที่เงียบตั้งแต่แรกก็พูดขึ้น

"เจสแกเป็นไรไม่สบายรึป่าวดูซึมๆนะ"ซอฮยอนที่อยู่ข้างๆก็พูดขึ้น

"คงงั้นมั้ง..ฉันปวดหัวนะ"เจสสิก้าพูดพรางเอามือแตะที่หน้าผากตัวเองเบาๆ

"งั้นฉันจะพาเจสไปนอนนะ ส่วนเรื่องแชร์ฉันเป็นแฟนกับรุ่นพี่ซูโฮละ ฝันดีทุกคนยูลฉันจะนอนพร้อมเจสเลยนะเปิดปิดห้องเบาๆละ"ซอฮยอนที่ยิงคำพูดมาเป็นชุดและก็เดินขึ้นห้องไป

"0.0,0o0,*^*,0//0"หลากหลายสีหน้าที่ปรากฏขึ้นหลังจากได้ยินที่ซอฮยอนพูด

"โอ้วคือแบบว่าเร็วมากอ่ะ *.*;"ยูริพูดแต่ยังทำหน้าค้างอยู่

"คือเรื่องแชร์เอาเป็นวันอื่นละกันนะง่วงแย้วอ่ะ"แทยอนพูดพร้อมบิดตัวไปมา

"ฉันก็เป็นแฟนกับรุ่นพี่เทาแล้วนะ ฝันดีจร้า "ฮโยยอนที่พูดจบก็รีบวิ่งเข้าห้องนอนทันที

"0.0,0o0,*-*,0//0,T^T"สีหน้าที่คุ้นเคยก็เกิดขึ้นอีกครั้ง

"มีใครเป็นแฟนกันอีกไหม"ทิฟฟานี่ที่แทบจะร้องไห้พูดขึ้น'ทำไมมีแต่คนมีเรื่องดีดีดูฉันสิT^T'

  
   บ้านพักหลังใหญ่ของสาวๆก็เงียบลงหลังจากทุกคนเข้าสู่ห้วงนิทรากันไฟของบ้านทั้งหลังถูกปิดลงเหลือเพียงไฟหน้าบ้านไฟหัวเตียงของสาวๆที่เปิดอยู่และเเสงจันทร์ที่สาดส่องผ่านม่านมาเท่านั้นบ้านหลังนี้มีห้องนอนสี่ห้องนอนใหญ่จัดว่าใหญ่มากๆ ประตูสีเขียวมีสมาชิกคือซูยอง ฮโยยอน ซันนี่ ประตูสีเหลืองมีสมาชิกคือเจ้าของบ้านแทยอน ทิฟฟานี่ ยุนอา ประตูสีชมพูมีสมาชิกคือเจสสิก้า ซอฮยอน และยูริ ส่วนประตูสีขาวถูกจัดเป็นห้องของแขกซึ่งทุกห้องจะมีสามเตียงเดี่ยวซึ่งใหญ่พอตัวมีห้องน้ำในตัวห้องทุกห้อง

   

    กริ้ง กริ้ง กริ้ง...เสียงนาฬิกาปลุกรูปหมีน้อยดังขึ้นจากหัวเตียงของสาวตายิ้ม แสงอาทิตย์ที่ส่องผ่านม่านสีเหลืองอ่อนมายังตาที่ถูกติดอยู่


ปึ้ง! "นี่ยัยทิฟ!!แกจะตั้งปลุกหกโมงเพื่อ"ยุนอาที่เพิ่งเอื้อมมือไป(ทุบ)นาฬิกาก็หันมาพูดกับเพื่อนตัวดีที่ดันมาตั้งนาฬิกาในวันหยุด


"งื้อๆ...ฉันขอโต๊ด หาว~  ~ " ร่างบางที่ใส่ชุดนอนลายหมีน้อยพูดพรางลุกขึ้นบิดตัว

"ชิ แล้วตั้งไรแต่เช้าเนี่ย-*-; "ยุนอาที่พูดพรางมุดตัวกลับเข้าไปในผ้าห่ม

"ทำอาหารเช้าให้พวกคุณหนูไงและฉันก็จะไปจ๊อกกิ่ง^^"ทิฟฟานี่ตอบพรางคลี่ยิ้มเล็กน้อย

"เชิญแต่ถ้าเสร็จแล้วมาปลุกด้วย- -"ยุนอาตอบงัวเงีย

"แทงกู ~ วันนี้ไม่ตื่นเช้าหรอ>< "สาวตายิ้มเปลี่ยนเป้าหมายไปเป็นเตียงข้างซ้ายที่มีเพื่อนตัวน้อยหลับอยู่แม้จะมีเสียงนาฬิกาปลุก

"ฮื่อ...อย่ามายุ่งนะฮวังมิยอง-*-"ร่างเล็กโผล่หัวมาพูดก่อนจะมุดกลับไปเหมือนเดิม

"จ้าๆ^^"

แอ๊ด... เงียบเวอร์....ฉันที่พอแต่งตัวเสร็จก็รีบออกมาจากห้องทันทีและพบว่าทุกห้องถูกปิดตายอย่างกับป่าช้าและมีข้อความติดหน้าห้องว่า  ถึงคุณตายิ้มฮวังมิยอง อย่ามาปลุกพวกเราไม่งั้นเจอดี!! นะคะ^^ 'แหมยัยพวกนี่เฮ่อ..'
.
.
.
"แฮ่ก แฮ่ก หวัดดีคับน้องสาวตายิ้ม"พอฉันเปิดประตูหน้าบ้านมาก็เจอเข้ากับผู้ผิวขาวหน้าตาหล่อที่สวมชุดวอร์มอยู่ทักทาย

"เอ่อ...รุ่นพี่.." 'ฉันไม่ได้แกล้งลืมชื่อเขานะแต่ฉันลืมจริงๆ'

"ซิวหมินคับเรียกพี่เปาก็ได้สำหรับน้องสาวตายิ้ม^^"เขาพูดพรางส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรให้ฉัน

"คะพี่ซิวหมิน^^"ฉันพูดและยิ้มกลับ

"นี่น้องทิฟมาทำอะไรแต่เช้าคับเนี่ย"

"มาวิ่งนะคะพอวิ่งเสร็จก็จะไปทำอาหารเช้าให้เพื่อนๆ"

"งั้นพี่ขอวิ่งไปด้วยนะคับ"

"ได้คะ^^"

"เฮ้ย!ไอ่หมิน"เสียงบุคคลที่สามดังขึ้นก่อนฉันและรุ่นพี่จะออกตัววิ่ง

"อ้าวไอ่เลย์ตื่นแล้วหรอว่ะ"ซิวหมินหันไปทักเพื่อนที่เพิ่งเดินออกมาจากบ้าน

"ถ้ายังไม่ตื่นจะเห็นฉันยืนอยู่ตรงนี้รึไง-*-"เลย์พูดพรางมองมาทางฉัน

"แล้วมีไรว่ะ"

"ไม่มีอะไรฉันแค่อยากออกมาวิ่งจ๊อกกิ่ง - -"

"แกเนี่ยนะวิ่งจ๊อกกิ่งตอนเช้าไม่แปลกไปหน่อยหรอคุณเจ้าชายนิทรา"ซิวหมินพูดติดตลก

"ก็วันนี้ซ้อมถ้าฉันแพ้ไอ่ฮุนขึ้นมาก็แย่อ่ะดิ - -"

"เออใช่วันนี้ทีมฉันมีไอ่ฮุนด้วยนิหว่าซวยเป็ดละไง น้องทิฟวิ่งไปก่อนก็ได้นะคับ^^ส่วนแกรอฉันก่อนนะเว้ย -*- "ซิวหมินหันมาบอกฉันก่อนจะไปสั่งเพื่อนตัวเอง

"เอ่อ..งั้นฉันขอตัวนะคะ^^"ฉันหันมาบอกร่างสูงที่ดูไม่สนใจกับคำพูดของฉันด้วยซ้ำไป

"- -"

'เป็นอย่างที่คิด'ฉันเริ่มย้ำเท้าไปตามเส้นทางช้าๆ และสิ่งที่ทำให้ฉันต้องหยุดชะงักคือเสียงฝีเท้าที่ตามหลังฉัน

"ระรุ่นพี่"ฉันหยุดและหันไปมองคนข้างหลัง

"มีอะไร"ร่างสูงที่วิ่งตามหลังฉันมาหยุดเพื่อตอบ

"คือ..รุ่นพี่ซิวหมินบอกให้พี่รอไม่ใช่หรอคะ?"ฉันถามออกไปอย่างกล้าๆกลัว'คนอะไรหน้าตาดีแต่เย็นชาชะมัด-0-'

"แล้วเรื่องอะไรฉันต้องทำตาม"พอสิ้นสุดคำพูดร่างสูงก็ออกตัววิ่งทันที 'ฉันทำไรผิดปะเนี่ยTT'

"คือรุ่นพี่คะ วะวันนี้มาทานอาหารเช้าที่บ้านฉันก็ได้นะคะถ้าไม่..."ฉันรีบเร่งฝีเท้าตามไปคุยกับเขา

"ไม่เป็นไร"แต่ก็ต้องถูกขัดขึ้น

"ทำไมละคะคือไม่งั้นฉันขอเอาไปให้ที่บ้านนะคะ"

ตุ้บ "โอ้ย" หยุดทำไมไม่บอกกันซักคำ ตูดฉันเจ็บอ่าTT

"ก่อนอื่นนะ ขอโทษลุกไหวไหม คงไหวสินะ และอีกอย่างฉันไม่กินอาหารเช้า"ร่างสูงที่ยืนพูดและปรายตามองมาทางฉันที่นั่งกองอยูกับพื้น

"น้องทิฟเป็นไรคับ"ซิวหมินที่วิ่งมารีบเข้ามาประคองตัวฉัน

"ขอบคุณคะรุ่นพี่ฉันไม่เป็นไรคะ^^"ฉันตอบและยิ้มให้เข้า

"ขอตัว"//"เดี๋ยว"ร่างสูงที่เตรียมจะวิ่งไปก็ถูกห้ามขึ้น

"อะไรอีก-*-"เลย์หันมาถามพร้อมกับใบหน้าไม่พอใจ

"แกทำน้องเขาล้มก็ขอโทษดิ"

"คะคือ..ไม่ไม่เป็นไรนะคะฉันสบายดีมาก  โอ้ย "

"สงสัยขาจะแพลงงั้นทิฟขึ้นหลังพี่นะคับ"

"คือ..ทิฟ.."

"เขาให้ขึ้นก็ขึ้นเถอะน๊าลีล่าเพื่ออะไร -*- "เลย์ที่พูดจบก็รีบวิ่งออกไป

"เฮ้ยไอ่เลย์.."

"คือ..ทิฟทำอะไรไม่ดีรึป่าวคะTT"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงสำนึกผิด

"น้องทิฟไม่ผิดหรอกคับม่ะเดี๋ยวพี่ไปส่งที่บ้านและจะรักษาขาให้เอง^^"

"คะ..ขอบคุณนะคะ"ฉันตอบเสียงแผ่วๆ

"ยิ้มหน่อยคร้าบบหมีน้อย^^"

"^^ คะพี่เปา"

"น้องทิฟนี่ตัวเบาจังนะคับ^^"

"แกล้งประชดรึป่าวคะเนี่ย^^' "

"ป่าวนะคับเบาจริงๆ"

"เฮ้ย!ไอ่หมินไหนจะไปซ้อม?"เสียงคนตัวสูงที่เดินมาพร้อมกับใบหน้าที่อารมณ์เสียสุดๆและข้างกายเขาก็ยังมีอีกคนที่ยืนเอาหัวยันหลังเขาอยู่

"อ้าวไอ่ฮุนแล้ว..ไอ่เฉินนั่นมันตื่นยังว่ะนะ"ซิวหมินพูดขึ้นก่อนจะเดินย้ำไปที่บ้านของสาวๆ

"แล้วแกจะไปไหนว่ะ?"เซฮุนถาม

"พาน้องทิฟไปส่งไม่เห็นรึไง - -"

"โอ่วว ส่งถึงในบ้านเลยหรอคับพี่หมิน กิ้วว"เซฮุนล้อก่อนจะเดินไปนั่งที่ม้านั่งหน้าบ้าน

"ทิฟอย่าไปสนไอ่ฮุนเลย"

"อ้อ..คือไม่เป็นไรคะทิฟเข้าใจพี่หมินส่งทิฟแค่นี้ก็พอคะ"

"เอ่อ...แต่.."

"ยัยทิฟ!!แกอยู่ไหนเนี่ย ม่ายย ฉันไปฟิสเน็ตสายเลยฉันบอกให้แกปลุกฉันด้วยอ่าา"เสียงของยูริที่บ่นตั้งแต่ลงบรรไดดังมาถึงข้างนอก

"เอ่อเดี๋ยวฉันให้ยูลพาเข้าไปในบ้านก็ได้คะ"ฉันรีบบอกร่างสูงที่ยังแบกฉันอยู่

"คือ.."

"ทิฟ...!"อยู่ๆประตูก็ถูกพลักมาเต็มแรง

"ยูลช่วยฉันหน่อย"ฉันรีบขอความช่วยเหลือจาากเพื่อนรักทันทีที่เห็นหน้า

"แกเป็นไรอ่ะ?"ยูริที่ทำหน้างงเเต่ก็เข้ามาช่วยพยุงฉัน

"คือ..พี่ฝากดูแลทิฟต่อด้วยนะคับ ทิฟเท้าแพลงนะคับเอาน้ำแข็งประคบก็หาย^^ พี่ขอตัวนะคับ"ซิวหมินพูดก่อนจะเดินไปหาเซฮุนกับเฉินที่(นอน)รออยู่ที่ม้านั่ง

"แกไปทำท่าไหนถึงขาแพลงเนี่ย!"ยูริบ่นก่อนจะค่อยๆพาฉันไปที่โซฟา

"เรื่องมันยาว แกไปเอาน้ำแข็งมาให้ฉันแล้วไปฟิตเนตไป๊"ฉันพูดก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาตัวใหญ่กลางห้องโถง

"อื้มๆฉันเห็นว่าแกเจ็บนะเลยไม่บ่น- -"ยูริพูดก่อนจะย้ำเท้าไปในครัว

"อ้าวทิฟแกเป็นไรอ่ะ"ซูยองที่เดินลงมาพร้อมกับชุดนอนที่ตกแต่งด้วยลูกไม้เล็กน้อยถามขึ้น

"เท้าแพลงอ่ะ"ฉันตอบ

"หรอแล้วเป็นไงมั่งอ่ะเจ็บมากไหม"ซูยองถามพร้อมกับเดินมาดูฉัน

"ไม่อ่ะ แกทำกับข้าวแทนฉันหน่อยนะ"

"อืมได้ งั้นเดี๋ยวฉันไปทำก่อนนะ"ซูยองที่พูดพร้อมกับเดินไปในครัว

"อ่ะนี่ทิฟ อ้าวมอร์นิ่ง ซูยอง"ยูริที่พูดขึ้นพร้อมกับยื่นเจลน้ำแข็งให้ฉัน

"มอร์นิ่งยูล"

"งั้นฉันไปนะ"

"จร้า^^"

@ฟิตเนต ของโรงเรียน

"สวัสดีคะคุณควอนยูริ วันนี้มีคนมาจองให้คุณไปเป็นเทรนเนอร์แต่เช้าแล้วคะ"พนักงานประจำกล่าวต้อนรับฉันทันทีที่ฉันก้าวเท้าเข้ามา

"อืมแล้วอยู่ไหนอ่ะ"ฉันถามพรางมองไปรอบๆและสดุดกับร่างสูงผิวเข้มที่กำลังนั่งยกดัมเบลอยู่
'คะคงไม่ใช่มั้ง'

"อ้อคนที่ยกดัมเบลอยู่อ่ะคะ"พนักงานบอกพรางมองไปทางคนผิวเข้ม

"เฮ้อ..ฉันติดธุระช่วย...."//"หวัดดีคับ ควอนยูลิง"เสียงทุ้มที่ดังมาจากข้างหลังของฉัน

"เอ่อ..ขอโทษนะคะคุณรุ่นพี่ชาโควคุณออกเสียงฉันผิดอ่ะคะ"

"แหมลิงน้อยทำมาเป็นทางการ"คนผิวเข้มพูดพรางเอามือมายีผมฉันเบาๆ

"แล้วใครลิงอ่ะ-*-"ฉันพูดด้วยใบหน้าเรียบเฉย

"ก็ยูลไง^^"

"เอ่อขอโทษนะคะคือคุณจงอินรู้จักคุณยูริแล้วหรอคะ"เสียงของพนักงานที่ถามขึ้น

"คับ เราเป็นแฟนกันนะคับ^^"

"แฟน? รุ่นพี่อย่ามา.."//"ไปเถอะที่รักแหมๆเขินหรอเนี่ย^^"ร่างสูงที่พูดพร้อมกับออกเเรงพลักหลังฉันเบาๆเป็นเชิงว่ารีบเดินออกจากตรงนี้

"^^???"<<หน้ายัยพนักงาน

"รุ่นพี่มานี่ทำไมอ่ะ-*-"ฉันหยุดก่อนจะหลังไปถามร่างสูง

"ฉันมาออกกำลังกายเฉยๆนะ มันบังเอิญที่มาเจอเธอนะ"ร่างสูงที่ตอบพรางมองไปนอกกระจกใส

"แล้วทำไมพี่.."//"ที่นี่ให้โรงเรียนอื่นเข้ามาได้ด้วยหรอ"

"ถามทำไม"

"ยูริ"เสียงทุ้มของบางคนก็ดังขึ้น

"จงออบ!"

"วันนี้ว่างไหม"

"อ้อ ว่ะ.."//"ไม่"

"จงอินนายมาทำอะไรที่นี้"

"ฉันเรียนที่นี้แล้วแกมาทำอะไร"

"มาหา.."

"ฉันว่างจงออบมีอะไรไปคุยกันข้างนอกเถอะ"ฉันพูดพรางค้องแขนจงออบเตรียมจะเดินออกไป

"แต่เธอต้อง..."//"ฉันไม่ว่างมาให้พี่พูดตัดบทฉันหรอกนะช่วยกลับไปนับด้วยว่าพี่พูดตัดบทฉันกี่ครั้งละ ป่ะจงออบ"ฉันพูดจบก็ย้ำเท้าออกนอกฟิตเนต'ฟิตเนตนี่ฉันก็มาอาทิตย์ละครั้งทำไมวันนี้มันซวยงี้เนี่ย'

"ขอตัวนะ ไอ่ จง อิน "จงออบที่พูดพรางคลี่ยิ้มเล็กน้อย

"ไอ่ จงออบแก"

"ยูริเธอไปกับมันไม่ได้นะ"

"ทำไมคะรุ่นพี่เขาเป็นเพื่อนฉันนะ"

"ก็พี่ไม่ให้ไป"

"ไม่ใช้หน้าที่ของพี่นะที่จะมาคอยส่งห้ามฉันนะ"

"จงอินฉันว่าอย่ายุ่งกับยูลเลย"

"ไม่ต้องยุ่ง"ไคหันกลับไปบอกจงออบที่ยืนอยู่

"รุ่นพี่พูดกับเพื่อนฉันดีๆสิ-*-"ฉันตะคอกคนตรงหน้า

"ไม่"

"งั้นไม่ต้องมาคุยกันเลยนะคะ"ฉันพูดก่อนจะย้ำเท้าเดินไปทางจงออบ

"ยูริไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวฉันมาวันหลังฉันผิดเองที่ลืมนัดเธออ่ะ^^"จงออบพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้ฉัน

"ดีที่รู้ตัวป่ะยูริ"ไคพูดพร้อมกับเข้ามาจับที่ข้อมือฉัน

"ไม่ได้นะจงออบ! รุ่นพี่คะถ้าพี่อยากจะออกกำลังกายรุ่นพี่ไปบอกที่เคาร์เตอร์บริการเลยคะว่าขอเทรนเนอร์คนใหม่เพราะฉันไม่ว่าง ขอตัวคะ"

อร๊ายย ตัวฉันถูกยกขึ้นโดยคนผิวเข้มที่คงรู้ดีว่าใคร

"รุ่นพี่!!ปล่อยนะ"ฉันพูดพร้อมกับออกเเรงดิ้น

"อยากตกรึไงฮ่ะยัยลิงดื้อ"

"รุ่นพี่!"

"ยูริคือ..."//"แกกลับไปก่อนแล้วค่อยนัดกันวันอื่นแต่วันนี้ยัยลิงนี่เป็นของฉัน"ไคพูดพร้อมกับย้ำเท้าเดินออกไป

"หึ! สนุกละไอ่จงอิน"
.
.
.
"รุ่นพี่ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ...โอ้ยย"ฉันรวบรวมแรงทั้งหมดผลักไปที่อกแกร่งของเขาและมันก็ได้ผลตัวฉันลงไปกองกับพื้นคอนกรีด

"เป็นอะไรรึป่าวยูล"ร่างสูงรีบเข้ามาประคองฉันที่ล้มอยู่

"ก็เจ็บก้นอ่ะสิถามได้T^T"ฉันตอบพร้อมกับเบ้ปากใส่เข้า

"ก็แล้วจะดิ้นทำไมละ"

"ก็ถ้าไม่ดิ้นพี่จะปล่อยไม่ละ"

"ไม่อ่ะ^^"ร่างสูงที่ประคองฉันอยู่ตอบพรางยิ้มให้ฉัน

"ยังจะมายิ้มอีกนะรุ่นพี่เนี่ย-*-"ฉันพูดก่อนจะค่อยๆทิ้งตัวลงที่ม้านั่ง

"เดี๋ยวนั่งแป๊ปเดียวก็หาย"คนผิวเข้มพูดพรางทิ้งตัวนั่งข้างๆฉัน

"พี่อ่ะเสียมารยาทมากนั่นเพื่อนฉันนะ"

"ก็นั่นมันศัตรูฉันนิ"ไคพูดพร้อมกับกำมือแน่น

"เอ่อ..คือเขาอยู่ทีม bap ของโรงเรียนเบาว์ริ่งมี"

"ฉันรู้ นี่เธอรู้แต่ก็ยังจะคบกับมันอีกหรอ"ไคพูดพร้อมกับหันหน้าดุๆมาทางฉัน

"นี่แต่ฉันเป็นเพื่อนกับเขาก่อนรู้จักพี่นะ เขามาก่อนพี่"ฉันพูดพรางมองใบหน้าของคนข้างๆ

"มาก่อนฉัน? แล้วไง"

"ยังจะมาถามอีก พี่ก็ไม่ควรไปทำเสียมารยาทกับเขาเพราะเขามาก่อน"

"ฉันว่าเธอพูดผิดมั้งคนที่มาก่อนมันฉันนะ"

"ยังไง?"

"ก็ฉันมาจองตัวเธอแต่เช้าแล้วไง เธอนั่นละที่เสียมารยาทไปกับคนที่มาที่หลังได้ไงเธอนั่นละผิด"ไคพูดเสียงแผ่วก่อนจะทำหน้าผิดหวัง '-///- ใบหน้านั่นทำไมมันน่ารักหว่า'

"โอเคเรื่องนี้ฉันผิดเองแต่ทีหลังพี่อย่าทำอีกนะ"

"อืมๆ"เขาตอบเบาๆแต่ก็ยังทำหน้าผิดหวังอยู่

"นี่อปป้าต้องการอะไรกันแน่เลยทำหน้าเหมือนสุนัขหงอยอย่างนี้ได้ละ"ฉันพูดพร้อมกับยื่นหน้าไปหาคนข้างแต่เขาก็หลบหน้าไปทางอื่น

"ถ้าขอจะให้ป่ะละ"เขาถามพร้อมกับหันหน้ามาทำตาเป็นประกาย

"ถ้าให้ได้ก็ให้อ่ะนะ"

"ไปกินติมกัน"

"แค่นี้หรอ??"ฉันถาม

"แล้วหวังอะไรไว้หรอ?"ร่างสูงพูดพร้อมกับลุกขึ้น

"ป่าวน๊าไปกันเถอะ-//-"ฉันรีบลุกและย้ำเท้านำเขาไป

"มันยังไม่ถึงเวลานะลิงน้อย^^"

@ Home girl

"ทำไมมีแต่ข้าวผัดกับน้ำผลไม้อ่าา ทิฟ.."ซันนี่ที่เดินผ่านโต๊ะอาหารถาม

"ฉันทำเองวันนี้ทิฟป่วยเลยทำไม่ได้"ฉันที่เดินออกจากครัวมาตอบเพื่อนตัวเล็กที่ตื่นมาก็บ่นเลย

"หรอ มิยองเป็นไรอ่ะ"ซันนี่รีบเดินไปหาทิฟฟานี่ที่นั่งอยู่ที่โซฟา

"เท้าแพลงนิดหน่อยอ่ะ"

"หรอ งั้นหายเร็วๆนะมิยองส่วนเรื่องอาหารเดี๋ยวยองทำเอง ใช่ไหม??"

"แกถามฉันรึยังคะคุณซุนกยู^^"ฉันตอบ

"เชอะแค่นี้เลานชื่อจริงนะย่ะ"

"อรุณสวัสดิ์คร้าทุกคน"เสียงของซอฮยอนกับฮุนอาดังขึ้นจากบรรได

"อืม"ฉันตอบ

"เดี๋ยววันนี้ฉันสองคนไม่อยู่ทานข้าวนะ^^"ซอฮยอนพูด

"ทำไมอ่ะฉันทำเผื่อแล้วนะเนี่ย-^-"

"โทษนะซูยองแต่วันนี้ไม่ได้จริงๆอ่ะ"ยุนอาตอบพรางใส่รองเท้าไปด้วย

"อืมๆไม่เป็นไรว่าแต่ไปไหนอ่ะ"ฉันถามเพื่อนทั้งสอง

"ทำธุระ"ยุนอาตอบ

"อ่ะจ๊ะ ไปซะ"ฉันพูดและทำมือไล่

"นี่แล้วเจสเป็นไงบ้าง"ทิฟฟานี่หันไปถามซอฮยอนที่ใส่รองเท้าอยู่

"ดีขึ้นแล้วนะยังไงก็ฝากดูด้วยแล้วกัน"ซอฮยอนพูดจบก็เปิดประตูพรวดพราดออกไป

ตื้ด ตื้ด ตื้ด ข้อความ1ฉบับ จากอปป้าเอง

'ใครคืออปป้าเองนะ?'ฉันเก็บความสงสัยไว้ในใจก่อนจะรีบเปิดข้อความดู
"นี่ลู่ฮานเองนะช่วยมาหาฉันที่บ้านหน่อยสิฉันเป็นไรไม่รู้อ่ะหลังจากเมื่อวานก็ปวดตัวลุกไม่ขึ้นเลยอ่ะ บนห้องเลยนะ^^  จากลู่ฮาน"

'เอ๊ะ!รึยัยยุนแก้แค้นแต่ทำไมถึง...'ฉันเก็บความสงสัยอีกครั้งก่อนจะรีบถอดผ้ากันเปื้อนออกและรีบล้างมือ

"นี่ซันทิฟ เดี๋ยวฉันมานะแป๊ปเดี๋ยวแล้วก็กินกันก่อนเลยนะ ซันอย่าลืมเรียกยัยแท ฮโย เจส มากินด้วย"

"อืมๆได้จ๊ะ"ซันนี่ที่ดูหนังยอู่หันมาตอบฉัน

ฉันรีบเดินออกจากบ้านเพื่อจะได้หาเจ้าของข้อความที่ส่งมา ตอนนี้ฉันอยู่หน้าบ้านของคนที่ฉันคิดว่าน่าจะใช่เขานะที่ส่งข้อความมาหาฉัน

"อ้าวหวัดดีคับน้องซูยองรึป่าว"คนตัวสูงมากถามฉัน

"เอ่อ..คือรุ่นพี่ลู่ฮานให้ฉันมาหานะคะ^^"ฉันพูดและยิ้มแห้งๆให้คนตรงหน้า

"อ้อไอ่ลู่อยู่บนห้องนะถ้าไปหามันก็ฝากปลุกด้วยนะ^^ห้องประตูสีขาวนะ"ร่างสูงพูดพรางคลี่ยิ้มเล็กน้อย

"คะได้"

"แล้วเจสสิก้า.."

"อ้อยัยนั่นเห็นว่ามีไข้นะคะพักอยู่บนห้อง ฉันขอตัวนะคะ"ฉันตอบก่อนจะย้ำเท้าเดินเพื่อจะเข้าไปในบ้าน

 ตึก ตึก ตึก เสียงฝีเท้าฉันที่ย้ำบนบรรไดดังขึ้นเป็นระยะ ก๊อก ก๊อก ฉันเดินมาหยุดอยู่หน้าประตูสีขาวและเริ่มทำสงครามกับประตู(เคาะ)เเต่ดูเหมืนมันจะไม่เป็นผลเพราะความเงียบมันเป็นคำตอบที่ฉันได้ 'สงสัยพี่เขาจะไม่อยู่ละยัยยุนคงจะแก้แค้นฉัน ชิ..ไม่น่าละพี่เขาจะมีเบอร์ฉันได้ไง'

"จะมีได้ไง"ฉันพูดออกมาด้วยความอารมณ์เสียสุดๆมันหน้าอายมากที่เราเดินมาคนที่เขาไม่อยู่และไม่ได้เรียกเราเนี่ย-*- ฉันเตรียมจะก้าวเท้าออกจากหนาห้องเขาแต่มือปริศนาก็คว้าที่ข้อมือนฉันก่อนจะออกแรงดึงฉันจนตัวฉันที่ไปตามแรงติดอยู่กับอกแกร่งของบางคน(?)

"มีสิหมายถึงเบอร์ใช่ม๊า^^"คนปริศนาที่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าใครพูดขึ้น

"อปป้า!"ฉันพูดก่อนจะหมุนตัวมามองหน้าคนที่ส่งข้อความหาฉัน

"มาจริงๆหรอเนี่ย"เขาพูดพร้อมกับปล่อยฉันออกจากอ้อมกอด(?)

"ก็รุ่นพี่ส่งมาฉันก็ต้องมาสิแล้วนี่เป็นอะไรอ่ะฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าให้ไปหาหมอพี่ไม่เคยฟังฉันเลยอ่ะ"ฉันยิงคำพูดเป็นชุดจนคนตรงหน้าถึงกับเหวอไปเลย

"พี่..ตอนแรกมันก็ปวดอะแต่ตอนนี้หายแล้ว"ร่างสูงพูดพรางทิ้งตัวนั่งลงที่เตียง

"งั้นฉันกลับนะ"ฉันพูดพร้อมกับหมุนตัวไปหมุนลูกบิดประตู

"พี่หิวอ่ะ"

"ไปทานบ้านฉันละกัน"ฉันพูดและรีบย้ำเท้าลงไป

"อ้าวน้องของไอ่ลู่นิ"ร่างสูงที่กำลังจะเดินขึ้นมาพูดขึ้น

"รุ่นพี่เทารึป่าวคะ"ฉันถาม

"ครับ ทำไมหรอ?"

"รุ่นพี่ทานข้าวยังคะถ้ายังเชิญไปที่ทานที่บ้านฉันนะคะชวนพี่คนอื่นมาด้วยนะคะ"ฉันพูดและรีบเดินออกไป

@โต๊ะอาหาร

"ว้าววันนี้ซูยองทำกับข้าวด้วยละ"ฉันพูดก่อนจะมองไปทางเพื่อนที่มั่วแต่ก้มหน้าอยู่

"น้องซูยองนี่ทำข้าวผัดน่ากินจังนะคับ"คนเจ้าของผิขาวตรงหน้าฉันพูดนามว่าแบคฮยอน

"ขอบคุณคะ"ซูยองตอบก่อนจะรี่ตาไปมองคนที่นั่งข้างๆ

"ยองจังเค้าเก่งอยู่แล้วเนอะ"ลู่ฮานพูดพรางสะกิดคนข้างๆ

"เฮ้ยลู่น้องคนอื่นก็อยู่นะเว้ยเก็บอาการนิดนึง"//"ขอบคุณคะ^^"เทาพูดขัดเพื่อนนิสัยเด็กน้อยก่อนจะหันไปตักแฮมให้ฮโยยอน

"แหมๆแกก็ไม่ค่อยหรอกนะไอ่แพนด้า"แบคฮยอนพูดขึ้น

"ฉันอยากเปลี่ยนที่อ่ะแทๆ"เสียงของซูยองที่พูดขึ้น

"ทำไมอ่ะยองจัง"ลู่ฮานพูดและทำตาน่ารักใส่

"ฉันไม่ชอบนั่งกินข้าวกับคนโกหก"

"ก็ฉันปวดจริงๆนะแต่ตอนนี้หายแล้วอ่ะ"

"ใครจะไปเชื่อพี่ หึ"

"ยัยซูแกอย่างอนไม่เข้าเรื่องเลยนะ"ฮโยยอนพูดขึ้นขัดสงครามขนาดย่อย

"ใช่ๆพี่พูดจริงๆอ่ะยองจังทำไมไม่เชื่อพี่"ลู่ฮานพูดพร้อมกับเบ้ปาก

"ก็พี่ทำตัวเป็นเด็กไม่เหมือนผู้ใหญ่นิเลยไม่น่าเชื่อถือ"

"กินข้าวกyนน้าพลีสส รุ่นพี่แบคคะช่วยหยิบแฮมให้หน่อยได้ไหมคะ"ฉันพูดห้ามก่อนจะมาขอความช่วยเหลือคนตรงหน้า'ใครกันไปวางแฮมไว้ซะไกลแขนฉันก็สั้นแค่เนี่ยเชอะ'

"นี่คับน้องแท^^"คนตรงหน้าฉันพูดพรางวางแฮมบนจานของฉัน

"วันนี้รุ่นพี่คนอื่นไม่อยู่หรอคะ"เจสที่เงียบอยู่นานถามขึ้น

"อ้อพวกหมินฮุนเฉิน เลย์คริสซูโฮ วันนี้สองทีมนี้ต้องเเข่งกันคับส่วนไอ่ไคชานดีโอนี่ไปทำธุระอะไรก็ไม่รู้คับ"คนตรงข้ามฉันตอบก่อนจะยกแก้วกาแฟมาจิบ

"หรอคะแล้วแข่งกันที่ไหนหรอคะ"

"ที่สนามในโรงยิมที่โรงเรียนนะคับ"

"แกจะไปดูรุ่นพี่คริสหรอ"ซันนี่ที่เพิ่งกลืนขนมปังเสร็จก็ยิงคำถามทันที

"ปะ...ป่าว ถึงไปดูฉันก็แค่ไปศึกษาการเล่นบาสนะ"เจสตอบพรางยัดแฮมเข้าปาก

"จร้าๆจะไปก็ชวนกันบ้างนะ^^"

"แซวแต่เขาแกก็จะไปดูใช่ไหมซัน"ฮโยยอนแซวต่อ

"โน้ววไม่ช่ายยเลย"

"วันนี้ฮโยยอนว่างไหมคับ"เทาที่เพิ่งอิ่มถามขึ้น

"ว่างคะ"

"ดีเลยจะได้ไปเที่ยวกัน^^"//"คะๆ^^"

"งื้อ เค้าอิจฉาาอ่าา -^-"ฉันพูดขึ้น

"งั้นวันนี้พี่ขอไปเที่ยวกับแทนะคับ"คนตรงข้ามฉันพูดก่อนจะจ้องฉันอย่างจริงจัง

"จริงหรอคะเนี่ย โอเคคะ"ฉันรีบตอบ 'ชิวันนี้ไม่อยากอยู่เองนะอปป้าชานยอล..งื้อ..'

"ยองจัง.."//"วันนี้ฉันมีงานเยอะเลยอ่ะแกใครว่างช่วยเลี้ยงเด็กแถวนี้ด้วยนะ"ซูยองพูดพร้อมกับลุกพรวดขึ้น

------------------------------------------------------------------------------------------------
"เอ่อ...เราก็ไปกันดีกว่านะคะรุ่นพี่เทา"ฮโยพูดก่อนลุกขึ้นและเดินออกไป

"อ่ะ...โอเคคับงั้นขอตัวนะคับทุกคน"เทาพูดพรางเลื่อนเก้าอี้ให้กับสู่สภาพเดิม

"พี่แบคค่ะๆ"ฉันส่งซิกให้คนตรงหน้าเล็กน้อย

"ฮ่ะ..อะอ้อ"

"งั้นเราก็ไปด้วยดีกว่าคะพี่แบค"ฉันพูดพรางเดินไปดึงแขนรุ่นพี่แบค

"คับๆ ไปก่อนนะเพื่อนร๊ากกก"

 ฮโยยอน

'ทำไมต้องทำตัวเป็นเด็กกันด้วยนะเฮอะน่าเบื่อ'ฉันเดินออกมาพ้นประตูบ้านได้ซักพักแต่ก็ไม่เห็นว่ารุ่นพี่เทาจะออกมาเลย...

"รอนานไหมคับ"//'ฉันยังคิดไม่ทันจบเลยนะ'

"ถ้าเอาตรงๆก็ไม่ถือว่านานคะ"

"แหะๆ..คับงั้นเราขึ้นรถกันดีกว่าพี่จอดไว้ตรงข้ามเนี่ย"เทาพูดพร้อมชี้ไปที่รถสปอตรุ่นแอสตันมาตินวัน77 ซึ่งฉันก็มีอยู่ที่บ้าน ที่ฉันรู้เรื่องรถดีไม่ใช่เพราะฉันชอบนะเเต่ฉันเป็นทายาทของบริษัทยักษ์ใหญ่ที่ส่งออกรถสปอตทุกรุ่นที่ตอนนี้กำลังยึดครองตลาดทางยุโรป แหมๆพ่อฉันนี่เก่งฝุดๆอ่ะ.....

"คันนี้พี่ซื้อมาจากบริษัทฮโยเลยนะ"

"พี่รู้ด้วยหรอคะ"

"ก็พี่ชอบสะสมรถนิ ป่ะขึ้นรถกัน"เทาพูดพรางเดินไปที่รถและปลดล็อกประตูรถ

"พี่ช่วยเปิดประทุนรถด้วยนะคะ ฉันชอบ"

"แปลกแหะเป็นผู้หญิงคนอื่นที่เคยคบมาเนี่ยมีแต่บอกว่าอย่าเปิดเพราะกลัวผมเสียทรง ฮ่าฮ่า"เทาพูดพรางเอื้อมมือไปกดปุ่มเปิดประทุนรถ

"หรอคะ ผู้ชายส่วนมากที่ฉันคบด้วยเขาก็พูดเเบบพี่ซะส่วนใหญ่เนี่ยละคะ"

"คับ...." บรื้น...
.
.
.
.
.
.
20 นาทีต่อมา...

"จะไปทะเลหรือภูเขาดีคับ"พอมาถึงทางแยกเทาก็ยอมเปิดปากพูดกับฉัน

"แล้วแต่คะ รึจะกลับบ้านเลยก็ได้นะคะ"ฉันพูดพรางมองออกไปข้างนอก

"ได้คับงั้นไปทะเล โรงเเรมเยอะวิวสวยดี"

"...."

10นาทีต่อมา....เอี๊ยด..

"ถึงละคับลงเถอะ"

"โรงแรม??"

"คับก็ฮโยตามใจพี่ไม่ใช่หรอ"

"คะแต่ฉันไม่ได้บอกนิว่าจะมาดรงแรม ตัวเลือกมันมีแค่3....อ๊าย"ฉันยังพูดไม่ทันจบร่างของฉันก็ถูกยกขึ้น

"ใครว่าจะมาโรงแรมหรอเล่นน๊า ไปเล่นน้ำกัน"เทาพูดพร้อมย้ำเท้าไปที่ชายหาดโรงแรมนี้เป็นโรงแรมติดชายหาดที่สวยมากเลยฉันก็เคยมากับยัยเพื่อนตัวดีบ่อย แน่เดี๋ยวนะนี่ใช่เวลามาสันทยายไหมเนี่ย

"นี่ฉันไม่มีชุดเปลี่ยนนะอปป้า!!"

"เช่นกันคับแต่เดี๋ยวค่อยซื้อใหม่นะ ตู้ม!!"เทาพูดจบก็อกแรงเหวี่ยงฉัน(!)ลงน้ำ //คือถ้าอยากจะปล่อยลงดีดีก็ไม่ว่าหรอกนะแต่นี่เหวี่ยงฉันแม่เจ้า

"แคร๊กๆ อะอปป้าคิดจะเล่นงี้ใช่ไหมอ๊ากก "ฉันกวักน้ำใส่หน้าเทาแบบไม่ยั้ง

"แสบๆตา.."เทาทรุดตัวลง

"อปป้า! ฉะฉันขอโทษอ่ะ"ฉันรีบวิ่งไปดูเขา

"แบร่..เด็กโง่คิคิ นี่แหนะ"เทาอุ้มฉันขึ้นและหมุนไปมา//จะอ้วกเว้ยยปล่อยช้านนนี้ไม่ใช่ละครที่พระเอกนางเอกอุ้มแลวหมุนกันนะอปป้า!

10นาทีต่อมา

"นี่ไอศครีมรสสัปปะรด"เทาพูดพรางยื่นไอศครีมใช่ฉัน

"ขอบคุณคะ"ฉันหยิบและเริ่มกินเชอร์รี่ก่อน

"สนุกเนอะ"

"อืม งั่มๆ"

"อร่อยไหม??"

"อืม งั่มๆ"

"หิวหรอ"

"อ้าา อร่อยจุง อปป้าลองกินสิเดี๋ยวฮโยป้อน"

"ได้มะอ้ามม" จุป ฉันบอกว่าจะป้อนแต่ไม่ได้บอกนิว่าวิธีไหน

"เอาคืนได้แล้วพี่เสียจูบแล้วละนิ^^"

"แหมๆเด็กน้อยเดี๋ยวเหอะจะโดนดีเอา"

"ไม่เชื่อ เดี๋ยวจะพิสูจเอง"







 

ในที่สุดไรท์ก็ได้มาต่อ
ไรท์ติดการแข่งขันหัถกรรมนักเรียน
เพราะไรท์ต้องแข่งขอโทษน้าคะ










 

 

 

:) Shalunla:) Shalunla