คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Scene 3 100% ฮโยเทา ซูฮาน ซันเฉิน
ฮโยเทา
@ สวนสาธารณะ
"นี่ฉันต้องไปกับพี่จริงๆหรอ..."ฉันพูดบ่นๆก็เป็นใครจะไม่บ่นละนอนอยู่ดีๆก็ถูกลากออกมาข้างนอกยั่งเงี่ย
.
.
.... ฮื่อวันหยุดช้านนนน
"คับ"ชายร่างสูงกว่าฉันมากพูดพรางย้ำเท้าเดินต่อไปเรื่อยๆ
"ตั้งแต่เดินออกมาจากบ้านเนี่ยพี่ก็ตอบฉันแค่ว่าคับๆ งั้นฉันกลับละนะคะฉันมีนัดกับแฟน"
"เดี๋ยวสิ...ฮโยยอน"
"คะรุ่นพี่เทา"ฉันขานพร้อมเรียกชื่อชายตรงหน้าเชิงกวนๆ
"เธอ..มีแฟนแล้วหรอ??"ผู้ชายตรงหน้าฉันพูดอย่างเขินๆ
.
.
"คะ?!"
"หรอแย่จัง.."
"แย่อะไรหรอคะ..แค่มีแฟนเนี่ย"
"ป่าวนิแต่ถ้าเธอมาเป็นเมทให้ฉันแฟนเธอจะไม่ว่าหรอ"
"เขาไม่กล้าหรอกคะ บ่นเมื่อไรก็เลิกเมื่อนั้น.."ฉันพูดพรางสะบัดผม
"มั่น..จังนะ"เทาพูดจบก็เดินต่อ
"อ้าว..พี่คะ รอก่อน"ฉันรีบเดินตามเขาไป
"ไม่ต้องตามแล้วละมีนัดกับแฟนไม่ใช่หรอ"
"ไอ่มีนัดมันก็มีอ่ะคะ แต่พี่เพิ่งมานู๋กลัวพี่หลง"
"อื้ม" เทาพูดพรางหยุดที่หน้าม้านั่งก่อนจะนั่งลง
"ขอนั่งด้วยนะคะ"พอพูดจบฉันก็นั่งแหมะอยู่ข้างๆเขา
"แกดูดิมีแฟนใหม่อีกละ คนเก่าคบได้ไม่ถึงอาทิตย์เลย"
"จริงดิแต่คนเขาสวยเลือกได้ละแก"เสียงนินทานี้ฉันรู้สึกชินกับมันซะแล้วละใครว่าฉันเจ้าชู้ฉันแค่.....//ความรับ (ไรท์โดนตบ)
"จริงหรอคับ"อยู่ๆคนข้างๆฉันก็ถามขึ้น
"อะ..อะไรจริงคะ"ฉันถามกลับ
"ป่าวคับ"ผู้ชายข้างๆฉันตอบพรางเบี่ยงหน้าหนีฉัน?? เพื่อ!!
"เอ่อ..พี่เทามีแฟนยังคะ"ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องคุยนิสัยฉันมันไม่เหมาะกับสถานการณ์ที่อึดอัดสุดๆ
"เคยมีคับ"
"แสดงว่าเลิกแล้ว"อุ๊ยแทงใจดำป่าวหว่า
"คับ ที่เลิกก็เพราะพี่ทนนิสัยเค้าไม่ได้ เจ้าชู้ เซ็กซี่ และชอบหลอกผู้ชาย ^^"เขาพูดพร้อมหันมายิ้มให้ฉัน
"ฮ่ะฮ่ะ..แต่ที่ผู้หญิงเขาหลอกอาจจะเพราะเขารู้ตัวว่าตัวเองกำลังถูกหลอกเลย ชิงบอกเลิกก่อนอาจจะแค่นั้นก็ได้นะคะ^^"ฉันพูดและยิ้มกลับให้เขา
"น้องฮโยว่างั้นหรอคับ"
"คะ..คะ"
"งั้นไหนๆก็มีข่าวเลิกกับแฟนแล้ว...มาคบกันไหมคับ??"
.
.
.
.
. คือสตั๊นไปซัก10วิ
"คือ...คือ"
"สาวมั่นคนเดิมไปไหนน๊าา"เขาพูดพร้อมยื่นหน้าเขามาใกล้ฉัน
"ได้คะ ตกลงคะ"
"โอเคคับ..น้องฮโยว่าเป็นแฟนกันเค้าจูบกันนี่ผิดไหมคับ"
"ไม่นะคะ"ฉันก็คิดอย่างงั้นจริงๆนิ
"นั่นนี่คงไม่ผิดใช่ไหมคับ"เขายื่นหน้ามาและประกบริมฝีปากเขาเข้ากับฉัน มันเป็นจูบที่อ่อนโยนและก่อนที่เขาจะทำอะไรเกินกว่านั่นฉันก็แผละตัวออกก่อน
"นี่มันสวนสาธรณะ นะคะ"//แปลกๆนะตัวเธอ
"พี่แค่อยากให้คนอื่นรู้ว่าเราเป็นอะไรกันนะ^^"
"คะ...."
"งั้นช่วยเลิกยุ่งกับแฟนเก่าด้วยนะคับ...ที่...รัก....."สองคำสุดท้ายเข้ายื่นปากมากระซิบข้างๆหูของฉัน
"หึ...คะ และอย่าคิดที่จะรุกนู๋อีกนะเพราะนู๋เคยแต่รุกนู๋รับไม่เก่งคะ"
.
.
.
"ก็นี่ไงคับพี่จะสอนให้"
ซูฮาน
ตอนนี้ฉันรู้สึกอึกอัดสุดๆเลย..ทำไมนะหรอเหอะก็รุ่นพี่ไม่รู้จักโตนามว่าเสี่ยว ลู่ฮาน นะสิตามฉันอยู่นั่นละแต่เอาเหอะ ตามได้ตามไปฉันจะไม่พูดด้วยเลย
"นี่เราจะไปไหนกันคับเนี่ย"ร่างสูงกว่าฉันนิดหน่อยถามพรางเดินเอามือจกระเป๋า//ชิ คงคิดว่าเท่สินะ
"....."
"น้องซูยองคับไม่ได้ยินที่พี่ถามหรอ"เขาทำเสียงออดอ้อนพร้อมกับเรงฝีเท้ามาใกล้ๆฉัน
"....."รีบเดินเร็วกว่าเดิมคูณสิบ
"ถ้าเดินยั่งงั้นไม่วิ่งเลยละคับ"ร่างสูงที่ก้าวเท้ายาวๆมาหยุดตรงหน้าฉันทำให้ฉันชะงักจนเกือบล้ม
"พี่เดินดีๆหน่อยสิคะ"ฉันพูดพร้อมเงยหน้ามองร่างสูงที่กำลังยืนยิ้มอยู่
"ก็ยองไม่ยอมตอบพี่นิ"คนตรงหน้าฉันสวนกลับทันที
"เดี๋ยวนะคะ เมื่อกี้พี่เรียกฉันว่า ยอง หรอ"ฉันถามคนตรงหน้าอย่างไม่พอใจ
"คับ >ยิ้ม<"
"พี่ช่วยเลิกยิ้มหน่อยได้ไหมฉันไม่ชอบเลยอ่ะ"ฉันพูดพรางขมวดคิ้ว
"อิจฉาที่พี่น่ารักอ่ะดิ"เขาพูดพรางยื่นหน้ามาจ้องฉัน
"ไม่เลยซักนิด ฉันแค่คิดว่ามันเหมือนคนที่ไม่รู้จักโตคะ"
"แต่พี่ทำยั่งงี้กับยองคนเดียวน๊าา *.* " //"ยังจะมาทำตาแบ๋วใส่ฉันอีก-*-"
"ตกลงพี่จะเรียกฉันว่ายองจิงๆใช่ไหม"
"คร้าบบบ"
"เชิญตามสบายคะแต่พี่ช่วยกลับไปที่บ้านได้ไหมฉันจะไปทำธุระ"
"พี่จำทางกลับไม่ได้...."เขาทำหน้าเหมือนหมาหงอยแล้วมองมาทางฉัน
"เฮ่อ พี่ไม่ต้องมาเล่นมุกนี้เลยกลับไปเถอะคะ ฉันขอร้อง"ฉันพูดอย่างระอาสุดๆยิ่งกว่าอยู่กับเด็กอีกอะ
"จิงๆนะคับพี่ไม่ได้มุก ให้พี่ตามไปน๊าพี่สัญญาจะไม่ดื้อ!!"เขาพูดพร้อมชูนิ้วสามนิ้วเชิงเป็นการสาบานเลย!!//"น่ารักแหะโอปป้าคนนี่ ^//^" ฉันรีบส่ายหน้าไปมาเรียกสติ
"ถ้าพี่สัญญาก็ได้คะ"ฉันพูดจบก็เดินนำหน้าเขาไป
"ยังไงเธอก็ต้องชอบพี่ เยื่อตัวน้อย^^"
.
.
.
.
.
@ ร้านพิตตี้มินนี่//ไรท์แม่งชังคิดชื่อ
"Hi!! ยองแจ.."ฉันรีบทักคนที่ได้ชื่อว่าเป็น......เพื่อนรักทันทีที่เจอกัน....
"หวัดดีซูยอง"เขาพูดพร้อมยิ้มให้ฉัน"อย่างอบอุ่นอ๊ายยย>//<"
"ทีพี่ยิ้มให้ไม่เห็นออกอาการขนาดนี้เลย-0-"เสียงของแขกที่มาด้วยแต่ไม่มีตัวตนดังขึ้นปลุกฉันจากความคิด
"เอ่อ..ยองแจนี่พี่ลู่ฮาน พี่ลู่ฮานคะนี่ยองแจ"ฉันพูดแนะนำให้ทั้งสอง
"หวัดดีลู่ฮาน"
"เอ่อไอ่ยองแจกกก"
"นี่ๆรู้จักกันหรอคะ??"ฉันที่ยืนเอ๋อกับคำสนทนาของคนทั้งสองถามขึ้น
"อื้ม รู้จักดีเลยละ"ยองแจยิ้มและมองมาทางฉัน
"แล้วรู้จักได้ยังไงอ่ะ....งงงง"
"ศัตรูนะ"ลู่ฮานที่ยืนเงียบอยู่พูดพรางมองเขม้งไปทางยองแจ
"เอ่อคือ...ฉะฉันจะให้นายสอนเรื่องบาสหน่อยนะ"ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีก็หน้าพี่ลู่ฮานตอนนี้น่ากลัวมากเลยอ่ะ
"อ้อ..ได้สิฉันจะติวให้"
"เมื่อย ยืนนานละขอนั่งนะ"เสียงที่รู้ๆกันอยู่ว่าใครก็ดังขัดขึ้น
"เชิญคับ ซูมานั่งตรงนี้สิ"ยองแจพูดพรางตบที่เก้าอี้ข้างๆเขาบางๆ
"ไม่ต้อง"
"ทำไมอ่ะโอปป้า"//"อ๊ากฉันหลุดมาแล่วT^T"
"เมื่อกี้เธอเรียกลู่ว่าโอปป้าหรอซู"ยองแจถาม
"เอ่อ...คือ..."
"โอปป้าก็...เท่ากับ...พี่ ทำไมจะเรียกไม่ได้!! แล้วที่ฉันไม่ให้เธอนั่งตรงนั่นเพราะมันจะหนาวใส่ขาสั้นเสื้อแขนกุดมามันจะไม่สบาย ฉันนั่งเอง"เขาพูดจบก็นั่งลงข้างๆยองแจ//"แปลกแหะแต่เขาเป็นแบบนี้ดูหล่อจัง"
"นี่นายหัดเป็นห่วงคนอื่นตั่งแต่เมื่อไรลู่"
"เรื่องขอฉันเว้ย เยื่อคนใหม่ก็งี้...แล้วมีอะไรจะคุยกันก็คุยคิดว่าฉันเป็นอากาศธาตุก็ได้"
"ได้! ว่าแต่เมื่อกี้เธอพูดถึงไหนแล้วซู"
"เอ่อ..คือฉันอยากให้นายบอกรายละเอียดเรื่องบาสนะ"
"ได้สิแต่มีข้อแม้นะ....."ยองแจพูดพรางจับที่ปลายคางของฉันและขยับหน้าเข้ามา.....
.
.
.
.
"เฮ้ย!!.....น้องเอากาแฟมาที่หนึ่ง"เสียงนั่นทำให้ยองแจผละหน้าฉันออกช้าๆและหันมามองคนข้างๆที่ทำเป็นไม่สนใจ
"เป็นไรว่ะลู่"
"ป่าวนิ๊อยากทำอะไรก็ทำไป..."เขาพูดพรางส่งสายตาเขม้งมาหาฉัน
"นั่นมาต่อกันซูยอง"ยองแจพูดจบก็หันมาหาฉันที่ตอนนี้สับสนและเขินมากจนหน้าฉันเป็นสีแดงแล้วเนี่ย
"ฉันกลับละ"ลู่ฮานพูดจบก็ลุกขึ้นและเตรียมจะเดินออกจากร้าน
"ดะ..เดี๋ยวโอปป้า"ฉันรีบหันไปทางลู่ฮานทันที ก็เขาบอกจำทางไม่ได้นิแล้วจะกลับไงอ่ะ
"นี่เธอชอบเค้าหรอถึงเรียกโอปป้า"
"ปะป่าวนะ"
"แต่เธอบอกฉันเองว่าเธอจะไม่ยอมเรียกใครว่าโอปป้าถ้าเธอไม่ชอบ"
"ก็...ฉัน บายนะ เดี๋ยวฉันโทรหา"ฉันรีบวิ่งออกจากร้านทันทีเมื่อเห็นว่าลู่ฮานไกลจากร้านมากแล้ว
"หะหายไปไหนแล้วอ่ะ"ฉันที่วิ่งออกมานอกร้านก็พบว่าเขาหายไปแล้ว
Luhan Talk
หึ สวีตกันต่อหน้าต่อตาเลยนะ เซ้งเว้ยย ผมที่วิ่งห่างจากร้านนั่นมาได้สักพักก็เริ่มคิดว่าตัวเอง
.
.
.
.
.
.
หลง
เวรละไงตรู!! โทรศัพท์ดีกว่า ผมรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูหน้าจอทันที 1% แบตเหลือ 1%
ตายแน่ๆรู้งี้ไม่วิ่งมาหรอก
Sooyung
ฉันเดินมาเรื่อยๆได้ซักพักแล้วละแต่ก็ยังไม่พบคนที่หายเลย ฉันกลัวนะเเถวนี้มันไม่เหมาะกับผู้หญิงเลยนะโอปป้าไปไหนเนี่ย โอปป้าคร๊ ฉันตะโกนสุดเสียง
"น้องสาววว"เสียงทุ้มของใครก็ไม่รู้เรียกฉัน
"คะ..ใครน้องสาวแกห่ะ"ฉันรวบรวมใจกล้าและฉันไปตอบ.....ชายที่อายุประมาณ30มั้งตัวใหญ่มากอ่ะ ถ้าตรงๆก็ฉันกลัวคะ
"พูดแบบนี้มันไม่ดีนะจร๊าา"
"อย่าเข้ามานะฉันเรียนเทควันโด้นะ"เสียงฉันเริ่มแผ่วลงอย่างเห็นได้ชัด
"แหมงี้ก็สนุกสิ สาดิส เพ้ชอบบ"ไอ่ยักษ์นั่นพูดพรางจับที่ข้อมือฉันทั้งสองข้าง
"ปล่อยๆ โอปป้าาาาา"ฉันตะโกนสุดเสียงหวังว่าเขาจะได้ยินนะ
.
.
.
.
ตุบ พลั่ก ตึก ตุบ อั่ก.......
"ยองจัง เป็นไรไหม"ฉันลืมตาขึ้นและก็พบซักที โอปป้า ฉันพูดอย่างแผ่วเบาก่อนจะสลบไป
@ บ้าน
"พี่คะนี่ยัยซูยองเป็นไรอ่ะ"เสียงของสาวตายิ้มถามขึ้น
"คือ...พี่....ห้องยองจังอยู่ไหนคับ"ผมรีบเปลี่ยนเรื่องทันที
"อยู่ข้างบนคะประตูสีเขียวคะ"
"ขอบคุณครับ"ผมรีบอุ้มร่างเล็กที่หลับอยู่ขึ้นห้องทันที
"แล้วเราควรทำยังไงเนี่ย.."//ทิฟทางที่ดีอย่าไปยุ่ง!!//ก็มันแล้วแต่ไรท์จะเเต่งนี่คะ//ไรท์ผิดใช่ไหม//ใช่คะ แบร่// นี่พวกเราจะอ่านต่อไปทะเลาะที่อื่นไป๊!! //คร๊า
.
.
.
ผ้านุ่มๆที่ซับน้ำอุ่นๆถูวางลงบนหน้าผากและไล่ลงไปที่ลำคำอย่างช้าๆ
"งื้อ...."ฉันค่อยๆลืมตาช้าๆ
"ตื่นแล้วหรอ..พี่ขอโทษนะที่ผิดสัญญาว่าจะไม่ดื้ออ่ะ"ลู่ฮานพูดพรางให้ยิ้มร่างเล็กที่นอนอยู่
"พี่ช่วยนู๋หรอ"
"อืม"
"แล้วเจ็บตรงไหนรึป่าวอ่ะ"ฉันพยุงตัวเองลุกขึ้นเพื่อมาดูคนข้างๆ
"ไม่คับ"
"แล้วไอ่รอยช้ำที่หน้าพี่คือ?"
"แหะๆ นิดเดียวเอง"
"เดี๋ยวฉันทำแผลให้นะ"ฉันพูดพรางเตรียมลุกไปเอากล่องอย่าแต่เจ้ากำเเรงมันหายไปไหนหมดฉันทรุดตัวลงทันทีที่ลุกออกจากเตียงแต่มีมือหนามารับไว้
"ก็บอกว่าพี่ไม่เป็นไรไงคับ ยองจังพักเถอะ"เขาค่อยๆประคองฉันให้นอนเหมือนเดิม
"ยองจัง??"
"ใช่ ยองจัง น่ารักดีนะคับ"เขาพูดและยิ้มออกมา ฉันรู้สึกอบอุ่นจังเวลาเห็นเขายิ้ม^^
"คะน่ารักดี"ฉันพูดพรางยิ้มต่อ
"แล้วพี่กลับถูกได้ไงคะเนี่ย"
"พี่เอาโทรศัพท์ยองจังโทรถามเพื่อนนะ"
"อ้อคะ...แล้วทำไมจู่จู่ก็วิ่งออกมาแบบนั้นละ"
"ก็พี่...ไม่ชอบไอ่ยองแจ"เขาพูดพรางสะบัดหน้าออกไปทางหน้าต่าง
"คะงั้นต่อไปพี่ไม่ต้องไปก็นู๋ก็ได้นะ"
"ได้ไงเธอเป็นเมทพี่นะ"
"นู๋แค่ไปคุยเรื่อง..."ฉันยังพูดไม่ทันจบก็ถูกตัดบททันที
"บาสพี่ก็เป็นนักบาสพี่สอนเองไม่ต้องไปยุ่งกับมัน.....นอนได้ละ"
"แต่นี่ยังไม่ค่ำนะคะ"
"นอนนะ"ร่างสูงพูดจบก็โน้มตัวมา จูบ ที่หน้าผากฉันเบาๆและเดินออกไป >//< ไม่ได้นะเราไม่ได้ชอบพี่เขาเราชอบ......คนเดียวเท่านั่นนิ
ซันเฉิน
"ทำไมถึงมาเป็นผู้จัดการทีมละ"อยู่ๆคนข้างๆฉันเขาก็เปิดปากถามคำถามที่ฉันไม่รู้จะตอบยังไง
"เอ่อ....เรื่องนั่นมัน..พวกฉันถูกครูบังคับคะ"
"บังคับหรอ"
"คะ"
"แต่คนอย่างเธอฉันไม่เชื่อหรอกนะว่าจะโดนบังคับง่ายๆ"
"ก็จิงคะแต่ถ้าเอาคะแนนมาแลกก็ต้องยอมนี่คะ"
"55 นั่นสิเพราะตอนฉันเรียนอยู่ประถมฉันไม่ชอบกีฬาแต่ก็โดนบังคับ"
"เอาของเล่นมาแลกหรอคะ"ฉันพูดติดตลกพรางหันมามองคนข้างๆ
"ไม่ใช่ แต่เป็นพี่เลี้ยงสวยๆละ"เขาพูดพร้อมทำหน้าเคลิ้มสุดๆ(หื่นซะมากกว่า)
"ชิ ตั้งแต่เด็กเลยหรอพี่เนี่ย"
"อะไรหรอ"
"ป่าวคะ"
"จงแด!!"ผู้หญิงที่ค่อนข้างสวยเรียกชื่อใครซักคนพร้อมวิ่งมาทางฉัน??
"ผมหรอ"คนข้างๆฉันพูดพรางยกนิ้วชี้ที่หน้าตัวเอง
"จำฉันได้รึป่าว จงแด"
"เอ่อ..."
"จิน่าไงเจ้าทึ่ม"ผู้หญิงคนนั้นพูดพรางตีที่ไหล่กว้างของเฉินเบาๆ
"อ้อ...ใครจะไปลืมเธอละ สบายดีป่ะ"
"ก็ดีอ่ะ แล้วนายอ่ะกลับมาไม่บอกเลยนะ ว่าแต่ไปเที่ยวกันป่ะวันนี้ฉันว่าง"
"จริงอ่ะ"
"อืมไปกันเลยป่ะ"
"ไม่ได้นะคะ รุ่นพี่จงแด "ฉันรีบพูดขัด แหมๆพอเห็นผู้หญิงหน่อยละนะ ไอ่อปป้าหื่นเอ้ย
"อ้าวมีคนอยู่ตรงนี้ด้วยหรอ ว่าแต่...ใครอ่ะ"
"อ้อคือ."//"สวัสดีคะฉันซันนี่คะเป็นเมทของรุ่นพี่จงแดของคุณนั่นละและตอนนี้เขามีนัดกับฉันขอตัวนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักคะคุณ จิน่า"ฉันพูดพรางดึงแขนคนข้างๆและเดินหนียัยผู้หญิงไม่มีมารยาท
"บายนะไว้เจอกัน"
@ สนามบาส
"มีตรงไหนไม่เข้าใจไหมที่พี่อธิบายมาอ่ะ"
"......"
"เอ่อคือ...พี่.."
"คุณแดซองคะฉันอยากถามว่าถ้าเกิดเราผิดกติกาขึ้นมาเนี่ยจะโดนหักคะแนนเท่าไรและจะแก้ต่างได้ไหมคะเรื่องคะแนนนะคะ"
"ดะเดินหนี ผู้หญิงคนแรกเลยนะที่เดินหนี จงแด ม่ายยยย TT"
"อ้อคะ..ขอบคุณนะคะรุ่นพี่^^"
"พอได้ละ"แขกที่ไม่ได้รับเชิญในวงสนทนาก็เข้ามาขัด
"เอ่อซันคับพี่จะไปที่ร้านค้าหน่อยเอาอะไรไหมคับ"
"อ้อฉันขอ.."//"ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันพาซันไปซื้อเอง จะไปไหนก็ไป"เขาพูดพรางผลักหลังรุ่นพี่แดซองและส่งสายตาให้คนอื่นๆออกไปด้วย
"ไปกันได้ซะทีเนอะ^^"เขาพูดพรางหันมายิ้มให้ฉัน
"พี่ทำงี้ได้ไงอ่ะ"
"พี่ทำอะไรอ่าา"
"...."
"เรื่องที่พี่ไล่พวกนั่นหรอ"
"ป่าวซะหน่อย "
"อ้อ..เรื่องจิน่าหรอ"
"ใช่ ก็พี่นัดกับฉันแล้วแต่พอเจอผู้หญิงชวนไปเที่ยวหน่อยพี่ก็เตรียมจะตอบตกลงเลยอ่ะ"
"ก็พี่แค่เตรียมแต่ยังไม่ตอบเลยนะ และ อีกอย่างถึงพี่จะเจ้าชู้นิดหน่อยแต่พี่ก็รักษาสัญญานะ"
"ไม่นิดละมั้งคะ พี่เคยหักอกเพื่อนฉันด้วย"
"ใครอ่ะ"
"เยอะจนจำไม่ได้หรอกคะ"
"พี่คบที่ละคนนะเพราะฉะนั้นพี่จำได้"
"ซูจีคะ"
"ซูจีหรอเพื่อนซันหรอ"
"คะ"
"55เปลี่ยนเรื่องคุยเถอะ"
"เฮ่อ ก็ดีคะ ว่าแต่พี่ชื่อจงแดหรอคะ"
"อืมชื่อจิงอ่ะนะ"
"แล้วจิน่า แฟนพี่หรอ"
"ป่าวนิ"
"หรอคะงั้นก็ดี"
"ยังไงอ่ะ หรือว่า.."
"หยุดคิดเลยนะฉันไม่ชอบพี่หรอกแค่ฉันไม่ชอบนิสัยยัยนั่นและฉันจะได้เเกล้งเขาด้วย"
"ใช่พี่เป็นเครื่องมือมันไม่ดีน้าาแต่ถ้ามีของมาแลกก็ว่ากันได้"
"อะ..อะไรคะ"
"รู้ป่ะ....ว่าพี่รู้นะว่าเด็กน้อยที่เป็นเพื่อนกับซูจีเขาแอบชอบพี่อยู่"ร่างสูงที่ยืนอยู่โน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ๆฉัน
"พะพี่พูดอาไรอ่ะมะมั่วจิงๆเลย. // ."
"หรอ??งั้น..ถ้าพี่จะบอกว่าพี่ก็ชอบเด็กคนนั่นละที่พี่ตกลงเป็นแฟนกับซูจีเพราะพี่อยากอยู่ใกล้เธอคนนั่นและที่พี่เลิกกับซูจีเพราะพี่รู้ว่าเธอก็แอบชอบพี่...ซันคิดว่าไง"
"คือ....ซันกะก็ไม่รู้คะ .///. ' "
"เป็นแฟนกันนะคับ"
ตึก ตึก ตึก นะนี่เขารู้มาตลอดเลยหรอเนี่ยT^T "......"
"ซันคับ"
"ขอตัวนะคะซันลืมปิดทีวีอ่ะ"ฉันพูดพรางเดินออกไป...แต่มือหนาของใครที่รู้ดีก็จับฉันไว้ก่อน
.
.
.
.
"เดี๋ยว..คือเรื่องเมื่อกี้ลืมมันเถอะนะพี่พูดเล่นอ่ะ^^"
.
.......ตึก ตึก ตึก ใจฉันเต้นแรงกว่าตอนที่เขาบอกว่ารักอีกนะมันเจ็บแบบแปลกๆอ่ะ
"อะอ้อคะซะซันลืมมันแล้วละคะ"ฉันพูดพรางนั่งที่เก้าอี้
"แล้วทีวี?"
"ชังมันเถอะคะฉันตั้งเวลาปิดไว้"ตอนนี้ฉันเหมือนร่างที่ไร้วิญญาณถามคำตอบคำที่พี่เขาพูดมาทุกอย่าง มันถูกต้อง ฉันรักเขาฉันมันนิสัยไม่ดีที่ไปชอบแฟนเพื่อนแต่ฉันชอบก่อนนะ.....
..
.
.
"ซันคับเป็นอะไรรึป่าว"
"เลว นิสัยเสีย แย่ๆ"
"ซะซัน"// "พี่บอกว่าพี่พูดเล่นหรอพี่มัน.."ฉันทนไม่ไหวกับการกลั่นน้ำใสๆแล้วละน้ำใสๆที่ตอนนี้มันไหลจนปิดใบหน้าของฉันได้แล้วละ
"...."
"ซันขอตัวกลับบ้านก่อนนะคะรุ่นพี่"ฉันพูดจบก็รีบวิ่งออกไปทันที
"....พี่ขอโทษแต่พี่ไม่อยากเสียซันไปนะ"
ไรท์ขอโทษน้าาที่มาอัพช้ามากก
โน๊ตบุ๊คไรท์มันเสียอ่ะโทดน๊าาา
คู่ต่อไปเป็น เจส แล้วก็ยูล
โอเคคะจะจัดตามออเดอร์แบบด่วนๆ
ความคิดเห็น