รอยยิ้มปริศนา

เนื้อเรื่อง

ไม่เคยรู้เหมือนกันว่า ความรู้สึกแบบไหนกันนะ ที่บ่งบอกได้ว่า ที่เราอยากจะผูกพันกับเขาไปทั้งชีวิต มันจะมีสัญญาณบอกยังไง

ร่างกายจะมีปฏิกิริยายังไง จะเหงา เศร้า ซึม ที่ทำไมเรายังไม่สามารถผูกพันกับเขาได้

หรือจะสดชื่น แจ่มใส ที่ในที่สุด เราก็เจอคนๆนี้ ถึงแม้จะยังไม่ได้ผูกพันกันอย่างที่อยากจะให้เป็น

เวลาดูหนัง อยากรู้จังว่า ตอนที่พระเอกขอนางเอกแต่งงาน นางเอกจะมีความรู้สึกยังไงนะ ถึงได้ยิ้มแก้มปริขนาดนั้น รอยยิ้มนั้นไม่เหมือนกับรอยยิ้มที่เรารู้จัก เป็นมากกว่าความสุขที่ได้สิ่งที่อยากได้ เหมือนเป็นรอยยิ้มที่รอคอยที่จะมีใครมาทำให้ยิ้มมานานแสนนานเหลือเกิน เป็นรอยยิ้มปริศนา ดูช่างมีความสุขจัง

                แต่หนังก็จบลงแค่นั้น ไม่ได้บอกว่าการตัดสินใจของทั้งคู่นั้นถูกหรือผิด หรือทั้งคู่ตัดสินใจแต่งงานกันเร็วเกินไปหรือไม่

ไม่ใช่เราไม่เคยมีแฟน ตอนยังคบกันดีๆอยู่ก็เคยนึกเล่นๆ ว่าถ้าสักวันนึงเขามาถามเราแบบนี้บ้าง เราจะตอบไปว่าอะไรน้อ อย่าว่าแต่จะทำหน้าระรื่นยิ้มร่ายังกับถูกรางวัลที่หนึ่งได้รึเปล่าเลย

ถึงตอนนั้นก็เคยคิดแล้วล่ะ ว่าเราคงไม่ได้เกิดมาเพื่ออยู่กับเขาแน่ๆ เพราะถ้าเราต้องคิดถึงเหตุผลหรือต้องคิดว่าจะตอบยังไงแล้วเนี่ย เราก็คงไม่ได้เกิดมาเพื่อกันและกัน แต่เราเกิดมาตามระบบเท่านั้นเอง แล้วเราก็ไม่อยากให้การที่การคบกันเป็นเพราะความผูกพันที่เคยมีกันและกันในอดีตทำให้เราเดินทางต่อไปหาความฝันไม่ได้ คบๆไปโดยไม่รู้ว่าเพื่ออะไรจะเป็นการผูกมัดมากกว่าผูกพัน เขาก็คงเจ็บ เพราะเขาไม่ได้คิดแบบเดียวกับเรา แต่ก็นะ..

ตอนนี้ รู้แล้วว่าความรู้สึกนั้นมันเป็นยังไง

ในโลกอันกว้างใหญ่ ในที่สุดก็ได้พบเธอเสียที

การเดินทางอันแสนยาวนานเนี่ย ในที่สุดเราก็สามารถหาที่พักหัวใจได้อย่างวางใจเสียที

เคยรู้มาว่าการแต่งงานมันมีอะไรมากกว่าการที่คนสองคนรักกัน แต่มันคืออะไรละ?

ความพร้อมทางสังคม ฐานะการเงิน ระดับการศึกษา บ้าน งาน วัตถุ ความลงตัวของครอบครัวทั้งคู่ ความพอใจของญาติ ฯลฯ อีกมากมาย

ความหมายของการแต่งงานมันไม่ได้ง่ายกว่านั้นหรอ มันเป็นเรื่องของคนแค่สองคน ถ้าไม่ได้แต่งเพราะอารมณ์ชั่ววูบไม่คิดหน้าคิดหลัง ความรักก็ทำให้โลกสวยงามมีสีสันขึ้นนี่นา

ก็แค่อยากร่วมทุกข์ร่วมสุขอยู่กับคนที่เรารัก ไม่ใช่หรอ?

เราอยากจะมอบความสุขให้เขา ให้เขาเป็นคนพิเศษที่สำคัญที่สุดเสมอ และพร้อมที่จะฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆไปด้วยกัน ตราบใดที่ยังมีกันและกัน และถ้าเขาคิดแบบเดียวกับเราด้วยละก็ การที่โลกจะมีแค่เราสองคน เราก็ไม่เหงาเลย

จุดมุ่งหมายในชีวิตของแต่ละคนอาจไม่เหมือนกัน แต่ของเรานั้นมันเรียบๆง่ายๆมากๆ เพียงแค่ว่า เรายังต้องมีชีวิตอยู่ในโลกเบี้ยวๆใบนี้ ยังต้องมองสีหน้าของคนมากมาย และยังต้องใช้ชีวิตเป็นสัตว์สังคมอย่างที่ถูกกำหนดมา

คนเราเกิดมาเพื่ออะไร แต่เราเกิดมาเพื่อให้และรับความสุข พบและต้านความทุกข์ด้วยกัน กับคนๆนี้ คนเดียวเท่านั้น

สำหรับเรา ความพร้อมที่จะร่วมทุกข์ร่วมสุขนั้นมีเต็มเปี่ยมแล้วล่ะ จะเหลือก็ปัจจัยภายนอกเท่านั้น ซึ่งกว่าจะถึงเวลาก็คงต้องรอไปอีกหลายปี แต่พี่โตกว่า พี่คงรู้ว่า ที่ยังไม่พร้อมนั้นมันเพราะอะไร

เรากำลังรอคอย วันที่รอยยิ้มปริศนานั้น จะไม่ปริศนากับเราอีกต่อไป