Change มาเปลี่ยนทุกอย่างกันเถอะ

      “ เจ้ามันน่ารังเกียจ ” คำพูดแสนเย็นชาออกมาจากปากคนที่ขึ้นชื่อเป็นทั้งคู่หมั้นและเพื่อนสมัยเด็ก 

       แผลจากการถูกของมีคมแทงทะลุร่างทำให้เลือดไหลออกมาอย่างไม่รู้จบ..  ยังไม่เจ็บเท่าบาดแผลนี้มาจากกลุ่มเพื่อนที่ข้าเคยรักและไว้ใจที่สุด สายตาเกลียดชังของบุรุษทั้งสี่กับเด็กสาวผมสีทองส่งตรงมายังร่างที่นอนนิ่ง มีเพียงสายตาตัดพ้อเท่านั้นที่บ่งบอกอารมณ์ของหญิงสาวตอนนี้

    “ข้าผิดมากหรือพวกเจ้าถึงทำกับข้าเช่นนี้ ” เสียงแหบแห้งเอ่ยออกมาพร้อมน้ำตาที่ไหลรินลงมาอย่างช้าๆ 

   ไม่มีทีท่าที่จะมีใครเข้ามาช่วยสักนิด ทั้งห้าต่างยืนนิ่งมองมาที่เธอ เธอกวาดสายตามองแต่ละคน จนมาหยุดอยู่ที่คนที่มีสีผมเงินเด่นเช่นเดียวกับเธอ แววตาขอความช่วยเหลือถูกส่งผ่านไปยังชายตรงหน้า 

ไม่เพียงไม่ช่วย แต่ในดวงตาของชายหนุ่มมีเพียงความว่างเปล่า สมควรแล้ว สมควรแล้วต่อการกระทำของเธอ นี่คือสิ่งที่เธออ่านได้จากแววตานั้น

   เพียงเท่านั้นการมองเห็นค่อยๆพล่าเลือน มีเพียงความเย็บเยียบ และอ้างว้างเท่านั้นที่รู้สึกได้ รอยยิ้มจางๆปรากฏขึ้นที่ริมฝีปากอวบอิ่มที่เคยมีสีชมพูสุขภาพดีแต่ตอนนี้ได้เริ่มซีดเซียวเพราะเสียเลือดมากเธอยิ้มให้กับความโง่เขลาของตัวเอง พร้อมดวงตาที่เริ่มปิดสนิท

    โลกนี้ช่างน่ากลัวเหลือเกิน...