คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : 26.Krisyeol the series เรื่องเล่าของนายบ.ก. E.P.6:Misunderstand END PART
Krisyeol the series
เรื่องเล่าของนายบ.ก.
E.P.6: Misunderstand
{ END Part }
“ ปาร์ค ชานยอล!!! เรามีเรื่องต้องคุยกัน!!!! ”
ร่างสูงสาวเท้าตามแผ่นหลังบางที่ออกมาจากห้องน้ำแล้วกำลังจะเดินหนีเขา เสียงทุ้มเผลอตะคอกใส่คนตรงหน้าจนแผ่นหลังบางนั้นสะดุ้งโหยง แต่ไม่ได้ทำให้ร่างสูงนั้นอ่อนเสียงลง กลับรีบสาวเท้าจนประชิดตัวกับเป้าหมายที่ตอนนี้ยืนนิ่งไปแล้ว
มือหนากระชากเรียวแขนขาวให้หันหน้ามาเผชิญกับตนเอง ใบหน้าหวานเหรอหราปนงงเล็กน้อย
คุณหัวหน้าตะคอกใส่ผมทำไม!!??
“ ครับ!?” เสียงหวานขานรับเมื่อหันมาสบตากับร่างสูง ใบหน้าเหยเกเล็กน้อยเมื่อรู้สึกเจ็บข้อมือจากแรงบีบของคนตัวสูง
“ ที่นายพูดเมื่อกี๊ หมายความว่าไง ” เมื่อเห็นสีหน้าเจ็บปวดจากคนตรงหน้า มือหนาก็ผ่อนแรงลงเหลือแค่กอบกุมข้อมือเรียวนั่นเอาไว้ แต่ยังคุมโทนเสียงที่ฟังดูก็รู้ว่าไม่พอใจอยู่
“ ครับ!?” แต่คนตรงหน้ากลับทำหน้าหมางง ไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมถามสักนิด
ผมว่าผมพูดเกาหลีไม่เพี้ยนเหมือนเมื่อก่อนแล้วนะ
“ ฉันถามว่า ที่นายพูดบนเวทีเมื่อกี้ มันหมายความว่าไง ” แม้จะงงๆที่คนตรงหน้าดูผิดไปจากอารมณ์ก่อนหน้านี้ แต่เขาก็ยังไม่เข้าใจในความหมายที่ร่างโปร่งต้องการจะสื่อตอนที่พูดบนเวทีตอนนั้นอยู่ดี
“ จะหมายความว่าไงล่ะ........”
.
.
“........ผมก็ทำตามในสคริปต์ไง”
“!!!!????”
เชื่อมั้ยครับว่าตอนนี้ ใบหน้าของคุณหัวหน้ามีเครื่องหมายคำถามเต็มไปหมด จะงงอะไรกันนักหนา ผมก็ทำตามสคริปต์ที่พี่สตาฟต์ให้มานี่นา
ผมทำอะไรผิดเหรอ???
“ ตามสคริปต์?” คุณหัวหน้าเอียงหน้าแล้วทำท่าทางไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ผมบอก จนผมต้องล้วงเศษกระดาษที่จดสคริปท์ในส่วนของผมในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาแล้วยื่นให้อีกคนดู......
- แสดงตัวกับแฟนคลับด้านหน้า
- รวมตัวกับมายูมิและฮัน โบมี เพื่อขึ้นสัมภาษณ์
-
....
...
..
- “ ทำอย่างไรก็ได้ให้ดูเหมือนว่าทอมสันและคริสตินทะเลาะกัน”
ย้อนกลับไปเมื่อชั่วโมงก่อน......
“ อ่ะชานยอล บทเรามีแค่นี้แหละนะ เดี๋ยวเตรียมไปสแตนด์บายได้เลย ” พี่สตาฟต์คนนึงเดินมายื่นกระดาษกำหนดการและสิ่งที่ผมต้องทำมาให้ในขณะที่ผมกำลังนั่งยัดซาลาเปาไส้คัสตาร์ดครีมลูกที่4เข้าปาก
ผมเคี้ยวเจ้าก้อนกลมสีขาวนุ่มๆพลางรับกระดาษแผ่นนั้นมาไล่สายตาอ่าน ก่อนจะสะดุดกับประโยคที่ว่า.....
“พี่ครับ อันนี้ผมต้องทำไงอ่ะ ” ผมชี้ไปที่ข้อที่ไม่เข้าใจในคำสั่งนั้น
“ ทำอย่างไรก็ได้ให้ดูเหมือนว่าทอมสันและคริสตินทะเลาะกัน”
“ พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน พี่ไม่ได้ทำสคริปต์ ไปก่อนนะ แล้วซาลาเปาน่ะ กินมากระวังแน่นท้องนะ” หญิงสาวตอบก่อนจะเดินเก็บของเล็กๆน้อยๆแล้วออกไปเลย
.......อ่าว...........
........พี่ไม่รู้ แล้วผมจะรู้มั้ยล่ะ!!
ว่าแล้วขอซาลาเปาอีกซักลูกละกัน?
.....
...
..
.
จนถึงเวลาที่ต้องขึ้นโปรโมทคอมมิค........
“ ถึงตาผมแล้วสินะครับ” ผมที่ยังไม่ทันตั้งตัว ก็ถูกมือหนาๆเชยคางให้เบนหน้าเข้าหาคุณหัวหน้า ก่อนที่เขาจะก้มลงมาประกบปากผมนั่นแหละ
ช๊อคสิครับ!!!!
ใครพูดอะไรผมไม่รู้เรื่องทั้งนั้น
ไมค์ที่อยู่ในมือก็หลุดกลิ้งไปไหนแล้วไม่รู้ หางตาเห็นคุณพิธีกรวิ่งตามเก็บอยู่ ….
แต่นั่นมันไม่ใช่ประเด็น!!!
....
..
.
“ ทำอย่างไรก็ได้ให้ดูเหมือนว่าทอมสันและคริสตินทะเลาะกัน”
จู่ๆข้อความในสคริปต์ก็แวบเข้ามาในหัวที่เริ่มจะขาวโพลนทันที
ประจวบกับความรู้สึกนุ่มนิ่มที่กำลังไล่ต้อนและดันให้ริมฝีปากผมที่ปิดอยู่ให้เปิดออก
เท่านั้นแหละ....
ผมรวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายที่มีผลักคุณหัวหน้าออก และด้วยอารามความตกใจ....
เพี๊ยะ!!!
หน้าสั่นกันเลยครับ!!!!
ผมยืนอึ้งที่เผลอลงไม้ลงมือกับคุณหัวหน้าที่ตอนนี้นิ่งไปแล้ว
ผมเม้มปากเพื่อรอให้เขาได้พูดอะไรบ้าง เผื่อในสคริปต์ของคุณหัวหน้าจะต้องต่อบทกับผม
แต่ก็ยังเงียบ
ผมที่งงไม่รู้จะทำยัง เมื่อกี้ออกแรงเยอะไปหน่อยจนจู่ๆรู้สึกเหมือนมีอะไรจุกอยู่ที่คอ...
จนอยากจะอาเจียน
ผมกำมือไล่อาการสั่นเพราะไม่รู้ว่าจะทำไงต่อ มองคุณหัวหน้าอย่างผิดหวังในใจลึกๆว่าจะมีบทต่อกับผมมากกว่านี้สักนิด ไม่ใช่ว่ายืนนิ่งอย่างเดียว
แล้วผมจะทำยังไงล่ะ!!!!
ไอก้อนในคอนี่ก็เริ่มตีตื้นขึ้นมาจนจะพุ่งใส่หน้าคุณหัวหน้าที่ยืนนิ่งเป็นหุ่นอยู่แล้ว
ผมจึงตัดสินใจ.......
“ ผมรู้ว่าคุณชอบแกล้ง แต่แบบนี้มันไม่แรงไปหน่อยเหรอครับ!!! ” พูดประโยคที่ดัดแปลงมาจากในละครที่ออมม่าชอบดูออกไปก่อนจะกลืนก้อนที่มันจุกลงคอ...
แต่มันก็ไม่ช่วยอะไร!!!
มันขย้อนตัวย้อนขึ้นมาอีกระลอกจนเริ่มได้กลิ่นคุ้นๆในปากและลำคอ..
ซาลาเปาห้าลูกของผมเอง!!!
ผมตัดปัญหาด้วยการกึ่งเดินกึ่งวิ่งลงเวที กะเดินออกแบบเนียนๆ แต่สุดท้ายมันทำท่าจะพุ่งลูกเดียวเลยตัดสินใจวิ่งเข้าเข้าน้ำซะเลย
แหวะ!!!!!
อ่อกก!!
แค่กๆๆ
ลาก่อน...ซาลาเปาคัสตาร์ดครีมของผม
ผมเดินออกมาล้างปากล้างคอที่ซิงค์แล้วตัดสินใจจะเดินกลับไปที่สเตจต่อแต่กลายเป็นว่า....
เอ๊ะ!?
เมื่อกี้ผมวิ่งมาทางซ้ายหรือขวา?
.
.
ทางขวาก็ได้วะ
ไม่เคยจำทางเดินในบริษัทนี้ได้ซักที จำแค่ว่าวิ่งมาแล้วเจอกระถางต้นไม้หน้าห้องน้ำแต่ลืมว่ามันตั้งทางไหนนี่สิ
ให้มันได้อย่างนี้สิ ปาร์ค ชานยอล!!!
ผมที่กำลังเถียงกับตัวเองก็สะดุ้งเมื่อเสียงทุ้มคุ้นหูตะคอกใส่ซะลั่นทางเดิน....
“ ปาร์ค ชานยอล!!! เรามีเรื่องต้องคุยกัน!!!! ”
......
....
กลับมาปัจจุบัน.....
“ ห๊ะ! นี่ที่นายพูดนั่น...เฮอะ! บ้าชะมัด” คุณหัวหน้าสบถกับตัวเองก่อนจะเปลี่ยนจากจับข้อมือผมเป็นดันไหล่ผมแล้วใช้มือข้างนั้นค้ำกับแพงกั้นผมไว้แทน
...อะไรอีกวะครับ??
“ จริงๆแล้วไม่ได้โกรธที่ฉันจูบนายบนเวทีใช่มั้ย ” พูดพลางยิ้มกรุ้มกริ่ม
“ ใครบอก!! โกรธสิครับ! หน้าผมไม่ได้ฉาบปูนแล้วโบกทับด้วยยางมะตอยเหมือนหัวหน้านะ ที่จะไม่อายตอนจูบโชว์คนอื่นเค้าน่ะ” ผมตีหน้ายุ่งใส่คนที่หัวเราะผมดังหึหึในลำคอ
มันน่าขำตรงไหน ไอ้คุณหัวหน้าคริส!!!!!
“ แต่ถ้าแบบนี้ไม่เป็นไรใช่มั้ย? ”
“ ห๊ะ!? อะ อื้อ!! ” ยังไม่ทันที่ผมจะได้ตอบอะไรคุณหัวหน้าจอมเนียนก็กลับมาอีกครั้ง ปากอิ่มนิ่มของคุณหัวหน้าบดเบียดกับริมฝีปากของผม มันไม่ได้รุกล้ำหรือรุนแรง แต่มันอ่อนโยน แผ่วเบา เหมือนปุยนุ่น...
“ อา..แฮ่กๆ พะ พอแล้ว ผมหายใจมะ อื้อ!!! ” รอผมพูดให้จบก่อนได้มั้ย แข้งขาผมระทวยหมดแล้วนะ!!
ผมรีบคว้าท่อนแขนแกร่งที่โอบเอวผมกันร่างที่เริ่มอ่อนปวกเปียกให้ทรงตัวอยู่ในอ้อมแขนแกร่ง ส่วนอีกข้างก็ยึดไหล่กว้างไว้กันร่วงอีกที
คุณหัวหน้ายอมละริมฝีปากออกแต่ไม่ยอมผละออกจากใบหน้าผม ยังคงวนๆไล้ๆกดที่แก้มซ้ายบ้าง ขวาบ้าง งับจมูกผมเบาๆบ้าง ส่วนผมที่ได้โอกาสก็รีบโดยออกซิเจนเข้าปอดทันที ก่อนที่จะขาดอากาศตาย!!
“ วันนี้นายน่ารักมากเลยนะ” อยู่ๆก็โดนชมโดยไม่ทันตั้งตัว
แล้วคนโดนชมอย่างผมควรจะทำอย่างไรล่ะ....
จะอ้าปากแย้งว่าผมเป็นผู้ชายนะ จะน่ารักได้ไง แต่ก็ต้องหุบปากฉับเมื่อได้ยินประโยคถัดมาของคุณหัวหน้าแทน...
“นายน่ะน่ารัก...น่าฟัด...แล้วก็..น่ากินด้วย ” พูดจบก็โฉบมาที่ริมฝีปากผมที่เพิ่งปรับลมหายใจให้เป็นปกติกลับแปรปรวนตามจังหวะหัวใจที่เต้นโครมครามในหน้าอกแบนๆนี่อีกครั้ง
พักบ้างเถอะ!!!
นี่รับจ้างทำเนียนล่วงเวลาใช่มั้ย กะเอาโอทีพร้อมโบนัสเลยงั้นสิ!!!!
แต่ผมนี่สิ ดันยอมเขาเสียเฉยฉิบ
ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ผม......
ยอมทำตามคำสั่งที่เอนไปทางเอาแต่ใจของคุณหัวหน้า
ยอมให้คุณหัวหน้าหากำไรจากการทำเนียน
ยอมให้คุณหัวหน้าเข้ามาวุ่นวายในใจ
แล้วสุดท้าย....
ยอมทำตามใจตัวเอง
.
.
END > <
# คุณหัวหน้า
Talk: บอกแล้วว่าเราน่ะดราม่าไม่เก่ง เอิ๊กๆๆๆๆๆ อัพตอนจบซีรี่ย์สั้นๆของคุณหัวหน้าคริสกับนายบ.ก.ชยอล วางแพลนไว้แล้วว่าอยากให้มันดูน่ารักๆใสๆ แต่ไม่รู้จะมุ้งมิ้งอย่างที่คิดหรือเปล่านี่สิอีกเรื่อง55555 อย่างที่เน่เคยบอกค่ะว่าอาจจะมีฟิคยาวแต่ไม่น่ายาวมากมารอลงจอต่อ แต่จะมาตอนไหนนั้นก็ติดตามกันเอานะครัชช
*COMMENT ME BABY!!*
แปะแท็กด้วยก็แจ่มนะตะเองๆๆๆ
#คุณหัวหน้า
SEE U SOON~
ความคิดเห็น