Fic Krisyeol ft. all member of exo

ลำดับตอนที่ #1 : 1.Love U Miss U Want U - Krisyeol

 

 Love U Miss U Want U

Couple: Krisyeol ft. EXO

Author:KC_NeNe’s

ฮัลโหล!!!!FC ของพี่คริสกะน้องยอลทั้งหลาย นี่เป็นฟิคเรื่องแรกที่เนเน่แต่งน้า ไม่รู้ถูกใจกันป่าวแต่จะพยายามทำให้ดีที่สุดนะ  สู้ๆ>< คริสยอลจงเจริญ# คำนับสามที555 #

ในที่สุดยูนิตของ KและM จะได้มารวมตัวกันซะที หลังจากที่ต้องแยกกันไปโปรโมทเมื่อช่วงปลายปี ก่อนจะกลับมาโปรโมทโปรเจ็ครวมที่เกาหลีอีกครั้ง

ทั้งที่นาฬิกาบอกเวลาตอนนี้เกือบๆจะตีสองแล้ว แต่ไฟในห้องพัก 0061 บนโรงแรมหรูยังคงส่องสว่างไสวไปทั่วทั้งห้องกว้างสไตล์โมเดิร์น

“ เฮีย ยังไม่นอนอีกพรุ่งนี้ต้องขึ้นเครื่องตอนแปดโมงเช้านะ” จื่อเทา มักเน่ของยูนิตฝั่งM เอ่ยขึ้นบอกร่างสูงที่นั่งสไลด์สมาร์ทโฟนในมือ

“ แล้วแกล่ะ ทำไมไม่นอน แทนที่จะบอกคนอื่นมองสภาพตัวเองก่อนมั้ย” ร่างสูงเงยหน้าจากโทรศัพท์หรูหลังจากปิดแชทกับหวานใจที่อยู่ยูนิตอีกฝั่งที่เกาหลี ก่อนจะหันมาแขวะอีกคนที่นอนคว่ำพลางกดโทรศัพท์ยิกๆในมือ

“ อ๋อเหรอ   คุณคริสครับ ไฟในห้องเปิดอร่ามงามลูกตาอย่างนี้ใครเค้าจะหลับตาลงล่ะครับ ”  ร่างหนาบนเตียงละใบหน้าจากจอมือถือหันกลับมาแขวะ ร่างสูงอย่างไม่สบอารมณ์

“เหรอครับ ท่านจื่อเทา ถึงไฟจะดับทั้งโรงแรม ยังไงแกก็ข่มตาไม่หลับอยู่แล้วแหละ มือถือคามืออยู่อย่างนั้นยังจะมีหน้ามาพูด ”

“ ใช่ผมคนเดียวมั้ยล่ะ ผิดเหรอที่ผมอยากคุยกะPuppyแบคของผม ทีเฮียยังคุยกะแฟนเฮียได้เลย ”

“ ช่วยไม่ได้หนิ คนเค้ารักกัน คิดถึงกันเป็นธรรมดา” คริสยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะเดินมานอนบนเตียงของตัวเอง

“ แหวะ! โธ่เอ้ย! ทำเป็นคุย ” เทาเบะปาก พลางปิดโทรศัพท์ แล้วเป็นฝ่ายเดินไปปิดไฟในห้องนอน ก่อนจะเดินทิ้งตัวบนเตียงนุ่มของตัวเอง

 แสงอาทิตย์ของวันใหม่ฉาบท้องฟ้าเป็นสีส้มอร่าม  เสียงปลุกของเมเนเจอร์หนุ่มอย่างฮันเกิงทำให้เหล่าลูกลิงทั้ง6คนลุกขึ้นมาเตรียมตัวออกเดินทางกลับ และเป็นที่น่าแปลกใจที่คนขี้เซาอย่างคริสและเทานั้น ตื่นเช้ากว่าใครๆ ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มของทั้งสองคนทำให้ เมนโวคอลของวงอย่าง เฉิน หรือ คิมจงแด อดแซวไม่ได้

“ เมื่อคืนพวกแกสองคนทำอะไรกันมา หน้างี้เบ่งบานรับแสงอาทิตย์เชียว ”  ในบรรดาเมมเบอร์ฝั่งMนั้นย่อมรู้ดีว่าเมื่อพวกเค้ามาโปรโมทที่จีนเมื่อไหร่ เหล่าแฟนคลับจะต้องชอบจับคู่จิ้นให้สองหนุ่มหน้าคมอย่างคริสและเทาอยู่แล้ว

“ อะไรของแกไอ้จงแด อย่างฉันไม่มีวันลงเอยกะไอ้หมีแพนด้านี่หรอก ” คริสหุบยิ้มลงทันทีเมื่อเพื่อนร่วมวงอย่างเฉินพูดแซวจบ

“ โหย  ถึงผมจะโดนจับคู่กะเฮีย แต่ตัวจริงของผมอยู่โน้น เกาหลีโน้น” เทาว่าพลางทำหน้าแหยๆใส่ร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างๆ

“ เอ้า พอๆ ไปกันได้แล้ว ไม่ทันเครื่องจะสมน้ำหน้ากันให้หมดเลย ”ฮันเกิงเดินเข้ามาตามทั้งสามหน่อที่ยืนเถียงกันให้ไปขึ้นรถเพื่อที่จะไปสนามบิน อีกแค่สามชั่วโมงจะเจอกันแล้ว> <

ล้อรถแวนของค่ายเพลงที่มีชื่อเสียงของเกาหลีหยุดหมุนเทียบท่าตรงทางเข้าหอพักของบริษัท

“ เอาล่ะขึ้นไปเก็บของบนหอกันเลยนะ เดี๋ยวพี่จะเข้าบริษัทไปคุยงานก่อนเดี๋ยวกลับมาพาไปเลี้ยงมื้อเย็นกัน บอกฮีชอลกับพวกเด็กๆฝั่งKด้วยล่ะ” ฮันเกิง เอ่ยบอกเหล่าลูกลิงทั้ง 6 ชีวิตก่อนจะขึ้นรถแวนนั่งต่อไปยังบริษัทใหญ่

“ แหม อยากจะบอกมี๊ชอลลี่คนเดียวก็บอกมาเหอะ ทำเป็นเฉไฉให้บอกคนอื่นด้วย อ่ะโด่วว  ไม่เนียนนะ ไม่เนียน ”  ลู่หานจิ๊ปาก แซวเมเนเจอร์ที่นั่งรถออกไปแล้ว

“ ไม่ว่าเค้าต่อหน้าล่ะ ทีงี้ล่ะทำเป็นเก่ง ”ซิ่วหมินว่าพลางส่ายหน้าน้อยๆให้กับการกระทำของคนข้างๆ ก่อนจะยกกระเป๋าตัวเองขึ้นหอพัก

“ ง่า เปาจื่อ ทำไมว่าเค้าคนเดียวล่ะ มามะเดี๋ยวลู่ช่วยถือ ” ลู่หานหันกลับมาอ้อนร่างเล็กข้างๆก่อนจะรีบกุลีกุจอช่วยคนตัวเล็กยกของ

“ มีปัญญาถือของตัวเองให้รอดก่อนเถอะ ”  แช่แข็งลู่หานด้วยคำพูดจบ ร่างเล็กก็กึ่งยกกึ่งลากกระเป๋าของตัวเองขึ้นหอพัก โดยไม่สนใจเสียงของอีกคนที่วิ่งลากกระเป๋าตามมา

“ หึ สงสัย เมื่อคืนคงโดนไอ้ลู่มันเล่นพิเรนทร์ใส่ล่ะสิ ถึงได้งีองแง๊งใส่กันตั้งแต่เมื่อเช้า ป่ะ อี้เฉิน เราสองคนก็ขึ้นห้องได้แล้ว กว่าจะถึงมื้อค่ำยังมีเวลาอยู่นะ ” เลย์หรือ อี้ชิง เมนเต้นของฝั่งM ยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ร่างบางข้างๆก่อนจะเดินโอบคอคนตัวเล็กกว่าที่ตอนนี้หน้าขึ้นสีแล้วเล็กน้อยจะอะไรซะอีกล่ะ ดันทะลึ่งมาเรียก “อี้เฉิน” ต่อหน้าคนอื่นจะไม่ให้อายได้ไง เพราะปกติมันเป็นคำพูดที่ใช้เรียกเวลาอยู่กันสองคนเท่านั้น


.....ก็นะ อี้เฉิน กับ อี้ชิง .......น่ารักป่ะล่ะ......

“ รอช้าอยู่ใย Puppyแบคจ๋า แพนด้าเทามาแล้วน้า ” ไม่รอช้า จื่อเทาแหกปากร้องเรียกคนของตนลั่นหอ ก่อนจะแบกกระเป๋าวิ่งปรู๊ดดด ขึ้นไปหาคนตัวเล็กของเค้าทันที

“ แล้วแกจะยืนอยู่ทำไมวะไอ้คริส รีบไปสิ ” ร่างสูงพูดกับตัวเองก่อนจะยกสัมภาระแล้วรีบสาวเท้าขึ้นลิฟต์ตามไปเป็นคนสุดท้าย

ร่างสูงแง้มประตูเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆแอบเข้ามาในห้องนอนของคนน่ารัก เวลานี้คือเวลาอันควรค่าแก่การนอนของร่างบางเค้าล่ะ  คริสเดินไปยังเตียงนอนสองชั้น ซึ่งแน่นอนว่าชั้นบนสุดจะเป็นของคนน่ารักของเค้าส่วนด้านล่างคือที่ของคนตัวเล็กแบคฮยอน รูมเมทที่ตอนนี้จรลีไปรอคอยหมีแพนด้าจากเมืองจีนอีกห้องแล้ว ให้มันได้อย่างนี้สิ

คริสค่อยวางสัมภาระข้างตู้เสื้อผ้าอย่างเบามือกลัวจะส่งเสียงดังรบกวนคนที่กำลังฝันหวานอยู่ข้างบน ก่อนจะค่อยๆปีนขึ้นไปชั้นที่สองของเตียงอย่างช้าๆ

ใบหน้าหวานพริ้มตานอนซบกับหมอนข้างที่เป็นตัวอัลปาก้า ที่ร่างสูงชื่นชอบซื้อให้แทนตัวเองเวลาที่เค้าต้องเดินทางไปโปรโมทที่จีน  แก้มกลมใสแต้มสีชมพูระเรื่ออย่างเป็นธรรมชาติ ปากอิ่มเผยอออกเล็กน้อยเพื่อรับออกซิเจนเข้าไปข้างในปอด  เด็กน้อยจริงๆ เด็กน้อยของคริสอู๋แอร๊ยยยย> <

คริสอมยิ้มกับภาพตรงหน้าก่อนจะค่อยๆก้มใบหน้าคมลงมากระซิบแผ่วเบาที่ข้างหูของคนขี้เซา

“ ชานชาน ตื่นได้แล้วครับ ”เสียงทุ้มนุ่มกระซิบแผ่วเบา หากร่างบางได้แต่เพียงส่งเสียงงึมงำกลับมา

“ อื้อ...ขออีกห้านาทีนะฮะมี๊ชอล ” เสียงใสอู้อี้ใต้ผ้าห่มลายเดียวกับหมอนข้าง หัวกลมๆดิ้นดุกดิกมุดเข้าหาเจ้าตัวอัลปาก้า เป็นเชิงว่ามันจะช่วยหลบหลีกการปลุกของอีกคนได้

“ นับ1..นับ2... จุ๊บ! ” ไม่รอนับให้ครบสาม ร่างสูงก็ประทับริมฝีปากหนาลงพวงแก้มใสทันทีและมันก็ได้ผล คนตัวเล็กกว่ากระเด้งพรวดขึ้นมาทันที

“ มี๊ชอล!..อ๊ะ!...พะ พี่คริส กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ฮะ ไม่ได้เข้าบริษัทก่อนหรอ ” ชานยอลกำลังจะแว้ดใส่คนฉวยโอกาสเพราะคิดว่าโดนพี่เมเนเจอร์สุดชิคอย่างฮีชอลแกล้ง แต่ก็ต้องเบิกตาโตเมื่อเห็นว่าใครนั่งอยู่ข้างๆ

“ ได้สักพักแล้ว พี่ฮันเกิงเข้าบริษัทแทนน่ะเลยไม่ต้องไป เซอร์ไพส์มั้ยล่ะ” ร่างสูงยิ้มพลางโอบเอวบางเข้ามาหาตัวเองแล้วตะกองกอดเอวบางพร้อมกับเอาคางเกยไหล่เล็กเอาไว้

“ เซอร์ไพส์อะไรกันล่ะ ฉวยโอกาสชัดๆ” ปากบ่นแต่แก้มงี้แดงไปยันหูเลย

“ เอ้า  ก็ฟานฟานเรียกชานชานแล้ว ไม่ยอมลุกเองนี่ คนขี้เซาต้องโดนลงโทษ ” ร่างสูงทำหน้าตาใสซื่อเหมือนคนไม่ได้ทำผิด

“ ไม่ต้องมาพูดเลย ไหนของฝาก ไม่เอาตัวอัลปาก้าของฟานฟานแล้วนะ เต็มที่นอนหมดแล้วเนี่ย ” ร่างบางยู่หน้าก่อนจะพยักเพยิดหน้าใส่เจ้าตัวตุ๊กตากับคอลเลคชั่นของมันที่ร่างสูงซื้อให้ ทั้งหมอนข้าง ผ้าห่ม ผ้าปูเตียง ปลอกหมอน ไหนจะแฟมิลี่ของมันอีกสองสามตัวเล็กใหญ่คละกันไป ถ้าไม่เห็นกับตาคงไม่มีใครเชื่อหรอกว่า หนุ่มจอมเย็นชาแห่งวงEXO อย่างคริส หรือ อู๋ อี้ฟาน คนนี้จะบ้าคลั่งตุ๊กตาอัลปาก้าขนาดหนัก

“ งั้นเอาพ่อมันไปแทนก็แล้วกัน ตัวเดียวไม่เหมือนใคร ” คริสยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะค่อยๆกดจมูกสูดดมกลิ่นหอมจากซอกคอของร่างบางในอ้อมกอด

“ อื้อ..อย่ามามั่วนิ่มนะ เดี๋ยวแบคฮยอนเข้ามาเห็นจะทำยังไง ” หาเหตุมาอ้างแต่ก็ไม่ได้ช่วยให้ร่างสูงหยุดการกระทำแต่อย่างใด

“ รายนั้นเค้านำหน้าเราไปแล้วมั้ง ” ร่างสูงว่าพลางเงยหน้าขึ้นมาบู่ปากใส่คนตัวเล็ก ก่อนจะใช้มือหนาบีบจมูกเล็กอย่างหมั่นเขี้ยว

“ ยังไงฮะ? ” คนตัวเล็กกว่าได้แต่เอี้ยวตัวหลบการรุกของร่างสูง ก่อนจะเงยหน้าหันมาถาม

“ ก็แบบนี้ไง ” และไม่ทันได้ตั้งตัว ร่างของชานยอลก็ถูกร่างสูงที่มีแรงเยอะกว่ากดลงบนเตียง ก่อนจะจัดแจงภารกิจรักยามบ่ายกันต่อไปโดยมีเสียงใสๆที่เค้าคิดถึงมาเกือบเดือนที่ตอนแรกร้องขัดขืนแต่กลับมาเป็นครางเสียงหวานก้องกังวานห้องนอน.....

.

Special part :แถมท้าย ( สเต็ปของคนในหอ )

.

.

“ อ้าว เด็กๆล่ะ ” เมื่อกลับเข้ามาถึงหอพัก ฮันเกิงก็เห็นเพียงแต่เมเนเจอร์หน้าหวานนั่งดูทีวีอยู่บนโซฟาเพียงลำพัง เค้าจำได้ว่าสั่งพวกลิงๆไปแล้วนะว่าตอนเย็นจะพาไปเลี้ยงข้างนอก

“ หายหัวเข้าห้องกันตั้งแต่บ่ายแล้ว เห็นแค่เจ้าฮุนกับเจ้าไคเดินออกมาหอบขนมกลับเข้าไปกินระหว่างเล่นเกมในห้อง  แล้วก็ซูโฮที่บอกว่าจะพาดีโอไปหาซื้อหนังสือมาอ่านตั้งแต่บ่ายยังไม่กลับมาเลย ที่เหลือก็ไม่รู้อ่ะ” ฮีชอลละใบหน้าจากจอยักษ์หันมาตอบก่อนจะหันกลับไปสนใจซี่รี่ย์เรื่องโปรดต่อ

“ นี่เจ้าแสบหกตัวนั่นไม่ได้บอกหรอกเหรอว่า ฉันจะพาทุกคนไปเลี้ยงฉลอง ” อันที่จริงแค่เห็นการแต่งกายของฮีชอลในชุดเสื้อยืดสีฟ้าพาสเทล กับกางเกงวอร์ม เตรียมพร้อมเข้าสู่ห้วงนิทราก็รับรู้ได้ว่าคนตรงหน้าเค้ายังไม่รู้เรื่องที่เค้าฝากมาบอกแน่นอน

“ เลี้ยงอะไร ไม่เห็นรู้เรื่องเลย ” ใบหน้าสวยทำหน้าเหรอหรา ก่อนจะส่ายหน้าเป็นเชิงอยากจะบอกว่าตั้งแต่พวกของฝั่งM กลับมายังไม่ได้ยินเสียงใครซักคน นอกจากเสียงง๊องแง๊งของคู่พี่ใหญ่ของวงอย่างลู่หานกับซิ่วหมิน แล้วก็เสียงแหกปากลั่นตึกของเจ้าแพนด้าเทาเท่านั้น

“ ให้มันได้อย่างนี้สิ เจ้าพวกนี้ ” เมเนเจอร์หนุ่มถอนหายใจก่อนจะเดินมาทิ้งตัวนั่งข้างๆเมเนเจอร์หน้าหวาน

“ ไปตามมะ ฉันหิวนะยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่บ่ายเลยเนี่ย ” หน้าหวานหันมาถามความคิดเห็น แต่ก่อนจะได้รับเสียงตอบกลับจากหน้าคมเข้ม ร่างหนาของเลย์ก็เดินออกมาเปิดตู้เย็นหาน้ำดื่ม พลางเอ่ยบอกเมเนเจอร์ทั้งสองคนที่นั่งหันหน้าไปมอง

“ อ้าว พี่ฮันกลับมาแล้วหรอ ผมกับเฉินไม่ไปแล้วนะพี่ เฉิน..เอ่อ..ปวดเนื้อปวดตัวนิดหน่อยน่ะ” เลย์ชะงักนิดหน่อยก่อนจะบอกเหตุผลที่ฟังดูทะแม่งๆ

“ ผมก็ไม่ไปนะ เปาจือ งอนผมอีกแล้วอ่า สงสัยคืนนี้ต้องเคลียร์ยาว ” ลู่หานเดินออกมาหยิบโทรศัพท์ที่ลืมไว้บนโต๊ะในห้องนั่งเล่น ก่อนจะบอกปัดงานเลี้ยงของพี่เมเนเจอร์ไม่ทันที่ฮีชอลได้อ้าปากถามเสียงวิ่งตึงตังออกมาจากห้องนอนริมซ้ายสุดดังเข้ามาเรื่อยๆก่อนจะเห็นร่างของเทาในชุดบ๊อกเซอร์ลายหมีแพนด้าตัวเดียวออกมาจากทางเดิน

“  พี่..พี่ฮันกลับมายัง อ๊ะ พี่ฮันผมไม่ไปแล้วนะ อ่อโทษทีผมลืมบอกมี๊ชอลให้ พอดีลูกหมาพยศนิดหน่อยเลยต้องสั่งสอนน่ะ คืนนี้เสียงดังหน่อยนะโทษที ไปล่ะ” ร่างสูงวิ่งออกมารัวใส่พวกพี่ๆที่ยืนกระพริบตาปริบๆอย่างงงๆ ก่อนจะเข้าเกียร์วิ่งกลับเข้าห้องล็อคกลอนอย่างดี มันวิ่งมาเพื่อแค่เนี้ย?

“ เออ..เอาเข้าไป อะไรของมันวะ แล้วนี่เหลือใครมั่งเนี่ย ” เมเนเจอร์หนุ่มกุมขมับ ก่อนจะถามอย่างหัวเสีย

“ เหลือ คริสกับ ชานยอลฮะ แต่สองรายนั้นคงไม่ไปแล้วล่ะ หมดแรงกันไปแล้วมั้ง” ซิ่วหมินเดินหน้าตึงออกมาจากห้อง ก่อนจะทิ้งตัวลงข้างๆเมเนเจอร์หน้าหวาน

“ พี่ฮีชอลคืนนี้ผมขอนอนด้วยนะ” ซิ่วหมินหันมาส่งสายตาปริบๆอ้อนฮีชอล ก่อนแขนเรียวจะถูกลากให้กลับห้องเดิมที่จากมาด้วยฝีมือของลู่หาน

“ นายน่ะต้องคุยกับฉันให้รู้เรื่อง หึงฉันเรื่องงานวันนั้นก็บอกมาตามตรง มานี่มาเคลียร์กันให้รู้เรื่องเลย ” ลู่หานกี่งจูงกึ่งลากซิ่วหมินเข้าไปโดยไม่ฟังเสียงกนด่าของร่างบาง พร้อมกับสเต็ปเดิมเหมือนเทา เข้าห้องลงกลอนอย่างดี

“ งั้นผมขอไปดูเฉินก่อนนะพี่ เที่ยวให้สนุกล่ะ ” เลย์โบกมือหยอยๆเดินกลับเข้าห้องจากนั้นก็สเต็ปเดียวกันคือลงกลอนอย่างแน่นหนาเอ่อสเต็ปเดียวกันเลย เจ้าเด็กพวกนี้ ไม่บอกก็รู้ว่ามันจะทำอะไรกัน

“ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว  เราสองคนก็เข้าไปหาไรกินกันในห้องมั่งเถอะ หิวจะแย่แล้ว ” ไม่ว่าเปล่าร่างหนาอุ้มร่างบางที่นั่งหน้าเหวอพาดบ่าก่อนจะเดินเข้าห้องและเป็นไปตามสเต็ปเดิมของทุกคู่ทุกคนทุกห้องที่ทำกันคือ “ ล็อคกลอน”  กลัวโดนขัดจังหวะกันนักรึไงนะ...>//<

.

.

END

จบแล้ว หาเนื้อไม่ค่อยเจอเลย 5555+ แต่ละคนนี่สเต็ปเดียวกันจริงๆนะ WE ARE ONE จริงๆ  เฮียคริสก็คลั่งเจ้าอัลปาก้าจังนะ555+ ติดตามเรื่องต่อไปด้วยจ้า รับรองว่าเจอเหล่าสาวๆ(?) เราจัดเต็มกันแน่นอน # ขยิบตา#