"ถ้าคิดจะ'รัก'อย่ากลัวที่จะเสียใจ"
หลายๆคนคงจะเคยได้ยินประโยคนี้ และก็คงมีไม่น้อยที่จะเห็นด้วยกับประโยคดังกล่าวเขาเหล่านั้นพร้อมที่จะเปิดใจ
แต่ก็มีอีกจำนวนไม่น้อยที่ยังจมอยู่กับความกลัว ไม่กล้าที่จะเสี่ยง ขังตัวเองอยู่หลังกำแพงที่รู้สึกว่าตัวเองนั้นปลอดภัย
จนมีบางคนต้องเป็นฝ่ายที่จะปีนข้ามกำแพง หรือพยายามที่จะทลายกำแพงนั้นทิ้ง จะสำเร็จหรือไม่เขาเองก็ไม่อาจรู้ได้....
ดวงตาสีน้ำตาลทอแสงหม่นหมอง เธอนั่งเหม่อมองออกไปยังท้องฟ้าไกล ผมยาวสีดำสลวยปลิวไปกับสายลมที่พัดเข้ามาปะทะใบหน้าระลอกแล้วระลอกเล่า ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานมากแค่ไหนแล้ว จนตอนนี้ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสี พระอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า ความมืดคลืบคลานเข้ามา ภายในหัวนั้นมีคำถามมากมาย ทำไมต้องเป็นแบบนี้? ทำไมต้องทำแบบนี้? ทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรกัน? ทำแบบนี้แล้วได้อะไร? ความสับสน กังวลใจต่างๆถาโถมเข้ามาใส่ราวกับพายุที่บ้าคลั่ง
เฮือก
เธอถอนหายใจออกแรงๆก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้นยืน เสียงหวีดหวิวของใบไม้ที่เสียดสีกันของต้นไม้ใหญ่ที่แผ่กิ่งก้านสาขาให้ร่มเงาบดบังแสงแดดจ้าในตอนกลางวัน แต่ตอนนี้กลับทำให้ที่ตรงนั้นดูน่ากลัวอยู่ไม่น้อย
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น