Murder Survivor Game เกมส์สยองขวัญ เดิมพันชีวิต

เนื้อเรื่อง

Murder  Survivor  Game

เกมส์สยองขวัญ เดิมพันชีวิต

     “โอย...ที่นี่มันที่ไหนกัน” แก้ว สาวน้อยวัย 15 ตื่นขึ้นมาด้วยความงงงวย ... ก่อนที่เธอจะเบิกตากว้าง เมื่อพบว่าเธออยู่ในป่าทึบกว้างใหญ่ที่ทั้งน่าพิศวงและน่ากลัวพร้อมกับผู้ร่วมชะตากรรมอีก 5 คน... เธออยู่ที่นี่ได้อย่างไร???  จำว่าได้ว่าเธอกำลังเดินกลับจากโรงเรียนนี่นา 

                “ตื่นแล้วเหรอครับ คุณพอจะทราบไหมครับว่าที่นี่ที่ไหน อ๊ะ ลืมไป ผมแมกซ์ครับ”ชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งทักขึ้น เขาเป็นหนุ่มไฮโซเจ้าสำอางที่สุดคนหนึ่งที่แก้วเคยพบ

                “ค่ะ? ฉันแก้วนะคะ ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าที่นี่ที่ไหน” เธอพูดพลางสะบัดผมเปียของตนไปมา ก่อนจะสำรวจผู้ร่วมชะตากรรมอีก 4 คนอย่างสนใจ ก่อนจะสะดุดกับชายหนุ่มท่าทางนักเลงคนหนึ่ง..ที่กำลังตะโกนอย่างหัวเสีย

                “โธ่เว้ย ตกลงที่นี่มันที่ไหนกันแน่วะเนี่ย” ชายหนุ่มคนนั้นตะโกนก้องอย่างหัวเสีย

                “นายอย่าใช้อารมณ์หน่อยเลยนายดิว นายทำให้ฉันรำคาญนะ!”หญิงสาวคนหนึ่งตะโกนดักคอ ดูท่าทางเธอเป็นสาวห้าวเต็มตัว ดูจากเสื้อผ้าที่แมนเต็มร้อย

                “พวกเธอหุบปากกันได้แล้ว! ต้องมีใครสักคนเล่นบ้าๆแน่ถึงส่งเรามาที่เกาะร้างอย่างนี้!” ชายหนุ่มใส่แว่นอีกคนตะโกนขึ้นอย่างหมดอารมณ์ เขาดูท่าทางคงแก่เรียนมาก ในมือของเขามีโน๊ตบุ๊คขนาดพกพาเครื่องหนึ่งอยู่

                “ทุกคน อย่าทะเลาะกันสิคะ ดีกันนะ”สาวสวยคนหนึ่งรีบห้ามปราม ความสวยของเธอถือเป็นระดับนางแบบเลยก็ว่าได้ แต่ในตอนนี้ไม่มีใครสนใจเธอมากนัก

                แก้วมองกลุ่มคนตรงหน้าอย่างตื่นตะลึงระคนสับสน เธอนิ่งค้างจนกระทั่งแมกซ์โพล่งออกมา

                “อย่างที่เห็นนี่แหละครับ พอพวกเราตื่นขึ้นมาก็มาอยู่ที่เกาะนี่ อ้อ ผมจะแนะนำชื่อพวกนั้นให้นะครับ คนที่เป็นนักเลงหน่อยๆชื่อว่าดิว สาวห้าวที่ทะเลาะกับดิวนั่นชื่อว่าแพม คนที่ใส่แว่นชื่อเซนท์ ส่วนผู้หญิงสวยนั่นชื่อว่าสตาร์น่ะครับ”แมกซ์อธิบาย

                “เหรอคะ ท่าทางน่ากลัวจัง” แก้วพึมพำ ในขณะที่การทะเลาะอีกฝั่งก็เริ่มจะสิ้นสุดแล้ว

“ไม่ว่ายังไงก็แล้วแต่! ฉันไม่อยู่ที่นี่นิ่งๆหรอก! ลาขาดล่ะ!”   ดิวตะโกน แล้วเดินออกไปอีกมุมหนึ่งของป่า

“ว้าย เดี๋ยวสิคะ” สตาร์ร้อง ก่อนจะรีบวิ่งตามไป ทิ้งให้เหลือเพียง 4 คนเท่านั้น ในใจของทั้ง 4 คนเต็มไปด้วยความรู้สึก 2 อย่าง คือรู้สึกเป็นห่วงและเฉยเมย...

ทั้ง 4 คนได้แต่มองสตาร์และดิวเดินจากไป จนเมื่อเซนท์เลิกสนใจแล้วมาทำงานในโน๊ตบุ๊คต่อ แก้วถึงได้เริ่มสนใจเซนท์บ้าง

“นี่นายกำลังทำอะไรน่ะ”แก้วถาม ในขณะที่อีก 2 คนก็หันมามองเซนท์อย่างสนใจ...

“หาที่อยู่ของที่นี่ผ่านดาวเทียมไงล่ะ....”

..................................

ด้านของดิว เขาเดินทั่วป่าอย่างหัวเสีย โดยมีสตาร์วิ่งตามต้อยๆ ตอนนี้เขาชักรู้สึกรำคาญเธอบ้างแล้ว

“นี่ดิว กลับไปรวมกลุ่มกับพวกนั้นเถอะ” สตาร์ร้องขึ้นพลางตีหน้าซื่อ

“ไม่ เรื่องอะไรล่ะ”ดิวตอบห้วนๆ เขารำคาญเธอเต็มทน สตาร์วิ่งตามมาเรื่อยๆจนสะดุดล้มลงไป

“โอ๊ย เจ็บจัง!” เธอร้อง ดิวชายตามองเธอพลางหัวเราะหึๆ โดยไม่คิดจะช่วยเหลือ จนเมื่อเท้าของเขาสัมผัสกับโลหะ...!?

“หือ เหล็กเรอะ?” ดิวพึมพำอย่างประหลาดใจ ทันใดนั้น  ก็มีเสียงเครื่องจักรดังขึ้นทั่วบริเวณ ดิวยืนนิ่งค้างอย่างประหลาดใจ จากนั้น ลวดเหล็กคมกริบค่อยๆเลื่อนผ่านป่ามาอย่างรวดเร็วราวกับติดจรวด ความเร็วของมันสามารถตัดต้นไม้ทั้งป่าได้เลยทีเดียว... และมันกำลังมุ่งหน้ามาที่ดิว!!

“อ้ากกกก!! – ว้ายยย!!”

สตาร์กรีดร้องอย่างหวาดกลัว หน้าของเธอซีดขาวและเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด ... แต่ไม่ใช่เลือดของเธอ เป็นเลือดขอวดิว!!!!

เบื้องหน้าของเธอ คือร่างของดิวที่กระอักเลือดคำโต ก่อนงงงที่ร่างท่อนบนและท่อนล่างของเขาจะแยกออกจากกัน...เขาตายแล้ว...

“กรี๊ดดดด!!”

เสียงหวีดร้องของสตาร์ดังขึ้นก้องป่า พวกของแก้วสะดุ้งสุดตัว และรีบวิ่งไปหาต้นเสียงทันที

“สตาร์...ก..เกิดอะไรขึ้น..”แก้วถามตะกุกตะกัก ก่อนที่ภาพตรงหน้าจะเฉลยทุกสิ่ง สภาพของป่าที่โดนตัด ลวดเหล็กอันคมกริบ และร่างทั้ง 2 ส่วนของดิว ที่มีเลือดพุ่งออกมาราวกับน้ำพุ ย้อมสีเขียวของใบไม้ให้เป็นสีแดงสด...

“..ด..ดิวตาย...ล...แล้ว”สตาร์ร้องไม่เป็นภาษา ทุกคนค่อยๆมาช่วยกันพยุงสตาร์ขึ้น และพากันเดินจากไป โดยไม่หันไปดูศพของ    ดิวอีกเลยแม้แต่น้อย...

“ฉันจะไม่ยอมอยู่ที่นี่อีกเป็นอันขาด!” แพมตะโกนอย่างบ้าคลั่ง ตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ชายป่าริมฝั่งทะเล

“ไม่มีใครอยากอยู่ที่นี่หรอก...”แก้วพูดอย่างหวาดกลัว สีหน้าของเธอซีดจนน่ากลัว

“คืนนี้พวกเรานอนกันก่อนเถอะนะ...”แมกซ์เสนอ เขาเองก็กลัวเหมือนกัน ในขณะที่อีกฝั่ง เซนท์กำลังปลอบโยนสตาร์ที่กำลังร้องไห้ฟูมฟายอยู่ แต่ไม่ค่อยเป็นผลเท่าไรนัก ขณะที่เขากำลังเตรียมตัวเข้านอน แมกซ์ก็โพล่งออกมาว่า

“เดี๋ยวฉันจะไปหาผลไม้มากินนะ พรุ่งนี้จะได้ไม่ลำบาก” แมกซ์ว่า

“ฉันไปด้วยสิ” แก้วตะโกน ก่อนจะตามแมกซ์ไป ทิ้งอีก 3 คนไว้ สตาร์ขอตัวเข้านอนก่อน ส่วนเซนท์และแพมต่างกำลังเฝ้ากองไฟที่เกิดจากไฟแช็กของสตาร์อยู่

“นายว่ามันแปลกๆไหม กลไกนั่นไม่ได้เกิดขึ้นตามธรรมชาติหรอกนะ”แพมถาม..

“ใช่ ตอนนี้ฉันรู้แล้วนะ ว่าเราอยู่ที่ไหน พวกเราอยู่ที่....”

“กรี๊ดดดดด!!!!”

เสียงหวีดร้องของสตาร์ดังขึ้นขัดจังหวะคำพูดของเซนท์ ทั้งคู่รีบวิ่งไปหาสาวน้อยทันที เบื้องหน้าของพวกเขานั่นคือ...สัตว์ที่ขึ้นชื่อว่าดุร้ายที่สุดชนิดหนึ่ง...เสือโคร่ง...

“ว้าว  กล้วยเพียบเลย ” แก้วร้องอย่างดีใจ พลางกระตือรือร้นเก็บหวีกล้วยไปเรื่อยๆ

“ฉันเจอหัวมัน กับพวกเห็ดแล้วก็สมุนไพร”  แมกซ์ว่าพลางเก็บมันเทศ  เห็ดและสมุนไพรต่างๆไปเรื่อยๆ  ทันใดนั้น เขาก็สังเกตเห็นของสิ่งหนึ่ง เป็นสิ่งที่ไม่น่าจะมาอยู่ที่นี่ได้...แผ่นซีดี...

“ไปกันเถอะนะ...อ่ะ..ม..แมกซ์ ” น้ำเสียงช่วงท้ายของแก้วสั่นเครือ เมื่อพบว่า...รอบตัวของพวกเธอเต็มไปด้วยงูเห่าน้อยใหญ่ ที่พร้อมจะกัดพวกเธอได้เสมอ

“พวกเราบุกเข้ามาในดงงูเห่าซะแล้ว แก้ว” แมกซ์พูดพร้อมขยับตัวไปใกล้กับแก้ว  ทั้งคู่จนตรอกแล้ว

อีกด้านหนึ่ง..........

“ ส..เสือ..แย่แล้ว” แพมร้องไม่เป็นภาษา..เสือโคร่งท่าทางดุร้ายก้าวย่างเข้ามาอย่างน่ากลัว..

“ถ้าฉันให้สัญญาณ รีบวิ่งไปคนละทางเลยนะ” เซนท์พูดกับทั้ง 2สาว พลางจ้องไปที่เสือร้ายอย่างไม่วางตา ทันใดนั้น!!เสือโคร่งก็กระโจนเข้าหาทั้งสามทันที

“วิ่ง!!!”  เซนท์ตะโกนก้อง ทำให้ทั้ง3 วิ่งอย่างไม่คิดชีวิต ออกไปคนละทาง...สู่ปลายทางแห่งความหวัง...หรือความตาย

...มันตามมาไหม..มันตามมาไหม..

แพมคิดอย่างบ้าคลั่ง พลางวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต..เธอยังไม่อยากตาย....เธอคิดเช่นนั้น ก่อนที่จะเหลียวมองด้านหลังอย่างตื่นตระหนก แต่ปรากฏว่าด้านหลังนั้นว่างเปล่า

“โชคดีจัง มันไม่ได้ตามมา..” เธอว่า พลางเดินไปข้างหน้าอย่างสบายใจ ก่อนที่เธอจะเบิกตากว้างเมื่อเห็นภาพข้างหน้า ..แก้วและแมกซ์ถูกฝูงงูเห่าล้อมรอบไว้อยู่..ทันใดนั้นแก้วก็สังเกตเห็นเธอ…

“แพม  แพม ช่วยพวกฉันด้วย” แก้วร้องอย่างมีความหวัง  แต่แพมกลับเชิดหน้าหนี

“เรื่องอะไรละ  ตายๆกันได้แล้วพวกเธอนะ ฉันขอหนีก่อนล่ะ” เธอว่าก่อนจะรีบวิ่งหนีไป แต่ก่อนที่เธอที่เธอจะได้ทำอย่างนั้น เธอก็ไปเหยียบกลไกลอะไรบางอย่างเข้า

แกร๊ก!! 

“เอ๋ !!”

 ..ฉึก.....

                กิ่งไม้แท่งปลายแหลม พุ่งออกมาจากมุมหนึ่งของป่า  ก่อนจะทะลวงเข้าต้นแขนของแพม  เลือดสีแดงทะลักออกมาจากบาดแผล  แพมล้มลงไปแล้วกรีดร้องอย่างทุรนทุราย เท่านั้นยังไม่พอ ธนูอีกดอกก็พุ่งออกมาจากอีกฝั่งก่อนจะปักเขาที่ต้นขาของเธอ

                “กรี๊ดดด! ไม่! ฉันยังไม่อยากตาย!” เธอร้องฟูมฟาย แต่นั่นเรียกให้งูเห่าที่ล้อมรอบแก้วและแมกซ์อยู่พากันเลื้อยเข้ามาหาเธออย่างช้าๆแต่พร้อมเพรียง พลางแผ่แม่เบี้ยอย่างน่ากลัว...

                “ไม่นะ! ออกไป! ม่ายยย!” บรรดางูเห่าต่างฝังคมเขี้ยวเข้าใส่เธออย่างรุนแรง เธอดิ้นทุรนทุรายอย่างทรมาน ผิวของเธอเริ่มเปลี่ยนสีไปเรื่อยๆตามความรุนแรงของพิษ...

                “แพม!” แก้วทำท่าจะเข้าไปช่วยแต่ถูกแมกซ์ดึงตัวเอาไว้..

“เธอไม่รอดแล้วล่ะ รีบหนีกันเถอะ”แมกซ์ว่าพลางจูงมือแก้ววิ่งไปอีกทาง ทิ้งร่างของแพมไว้กับงูร้ายมากมาย...

ด้านของเซนท์ เขารีบวิ่งหนีไปสุดความสามารถ เขารู้ดีว่า เจ้าเสือร้ายวิ่งไล่ตามเขาอยู่ เขารีบหนีจนกระทั่งไปหยุดอยู่ที่ริมแม่น้ำอันเชี่ยวกราด เสือเจ้าเล่ห์จ้องเขาตาเป็นมัน

“ซวยแล้วไง..” เขาคิด ก่อนจะเจอต้นไม้อยู่ใกล้ๆจึงรีบปีนขึ้นไปจนสูงพอดู แต่เจ้าเสือนั่นกลับจับจองที่นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ พลางเตรียมที่จะปีนขึ้นมา แต่ก่อนที่จะได้ทำอย่างนั้น ร่างของหญิงสาวคนหนึ่งก็ทะเล่อทะล่าโผล่เข้ามา

“สตาร์หนีไป!” เซนท์ตะโกนอย่างบ้าคลั่ง สาวน้อยคนนั้นรีบหนีโดยทันที แต่เธอพลาดสะดุดล้มก้อนหินเสียก่อน... ตอนนี้เธอกับเจ้าเสือนั่นอยู่ห่างกันแค่คืบเดียว

“อย่า..น..นะ ..ฮืออ”เธอร้องไห้ออกมา พลางคลานหนีไปเรื่อยๆแม้รู้ว่าไม่มีหวัง แต่เจ้าสัตว์ร้ายก็ไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ และไล่ตามเธออย่างกระชั้นชิด และโชว์เขี้ยวขาวเงาวับอย่างน่ากลัว..จนเมื่อแขนของสตาร์ไปแตะกับปุ่มๆหนึ่ง

...แกร๊ก...

ฉับพลันก๊าซมากมายก็ฟุ้งไปทั่วบริเวณ  สตาร์มองไปรอบๆอย่างงุนงง เจ้าเสือร้ายก็เช่นกัน  ทันใดนั้นเองสะเก็ดไฟจากไฟแช็กของสตาร์ก็ติดขึ้น  สะเก็ดไฟทำปฏิกิริยากับก๊าซ ก่อนจะ..

ตู้มมม!!

ระเบิดเพลิงขนาดมหึมาเกิดขึ้น  ร่างของสตาร์ กับเสือถูกเผาผลาญจนสิ้น  ผิวสีขาวของเธอค่อยๆไหม้เกรียมเป็นสีดำ  และผิวของเธอค่อยๆลอกออกมา กลายเป็นกระดูกสีขาวโพลน..เธอตายอย่างทรมาน....

“สตาร์!!” เซนท์ตะโกนอย่างบ้าคลั่ง น้ำตารินอาบแก้มของเขาอย่างช้าๆ  นี่เขาต้องเสียเพื่อนไปอีกคนเหรอนี่

“เซนท์  เกิดอะไรขึ้น”  แมกซ์และแก้วที่ได้ยินเสียงระเบิด  จึงตามเสียงมาถามขึ้น  แต่สิ่งที่เขาพบคือร่างของเซนท์และกองกระดูกที่ถูกเผา

“สตาร์...”แก้วร้องไห้ออกมา เพื่อนของเธอถูกสังเวยไปแล้ว 3 คน   แมกซ์รีบพาพวกเขาทั้ง3 ออกจากที่นั้น  ที่ที่ทำให้เสียเพื่อนไปอีก 1 คน

“เซนท์ เมื่อกี้ฉันเจอซีดีแผ่นหนึ่งวางอยู่” แมกซ์ว่าพร้อมหยิบซีดีที่เจอก่อนที่จะเจอเซนท์ออกมา..  เซนท์รับมัน และเปิดมันในโน๊ตบุ๊คของเขาเงียบๆ  ทันใดนั้น  ภาพของการตายของเพื่อนคนแรก...ดิว.....ก็ปรากฏออกมา  พร้อมข้อความปริศนา 

“อะไรเนี่ย”   แก้วพูดทั้งน้ำตาพร้อมอ่านข้อความนั้น  

“ขอแสดงความยินดีกับผู้ที่ได้รับชมซีดีแผ่นนี้ แสดงให้เห็นว่า พวกคุณยังมีชีวิตรอดอยู่ อย่างที่ได้เห็นว่า การตายของดิว เพื่อนคนแรกของพวกคุณ เป็นยังไงกันบ้าง ทุกย่างก้าวของคุณ ถูกจับตามองด้วยกล้องนับหมื่นตัว และเผยแพร่สู่ช่อง 99 ของรายการทีวี รายการที่ชื่อว่า Murder Survivor Games.... จงเอาชีวิตรอดให้ได้นะ....”

เมื่ออ่านข้อความนั้นจบ  ทุกคนก็ตกลงสู่ความเงียบ  พวกเขาถูกจับมาเพื่อรายการเอาตัวรอด...งั้นรึ?  ชีวิตของ พวกเขาและเพื่อนๆถูกนำมาล้อเล่นอย่างนั้นหรือ?

“โหดร้าย..” แมกซ์พูดอย่างเจ็บปวด..แพม สตาร์  ดิว  ตายอย่างไร้ค่า?

“พวกเรา   หาทางหนีกันเถอะ” เซนท์พูดท่ามกลางความเงียบ  พวกเขาต้องไม่ยอมใช้ชีวิตไปกับรายการบ้าๆที่นำชีวิตคนมาล้อเล่นนี่หรอก..

พวกเขาเริ่มสร้างแพกันท่ามกลางความมืด  ทุกคนเอาแต่นั่งเงียบไม่ยอมพูดอะไร  นอกจากทำให้มันเสร็จเร็วยิ่งขึ้น  พวกเขาไม่อยากอยู่บนเกาะบ้าๆนี้อีกแม้แต่วันเดียว

ไม่นานนัก..แพก็เสร็จ  พวกเขารวมกลุ่มกันออกไปหาอาหารมาตุนไว้เพื่อออกเดินทาง.. ในที่สุดพวกเขาก็นำแพออกทะเลไป

“หวังว่าพวกเราจะไม่ต้องกลับมาที่เกาะนี้อีกนะ” นี่เป็นคำพูดแรกในรอบหลายชั่วโมงที่ผ่านมาของเซนท์.. พวกเขาค่อยๆล่องแพไปตามสายลมอย่างสบายๆ  แม้จะอยากหนีไปให้เร็วที่สุด

“แน่นอน พวกเราจะจะไม่ต้องกลับมาแน่” แมกซ์พูด..ทันใดนั้นท้องทะเลเริ่มปั่นป่วนอย่างรุนแรง  ทั้ง 3เกาะแพไว้แน่นสายฝนเริ่มกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง  ทันใดนั้นเอง!!                               

“ดูนั่น..ฉลาม!!” แก้วกรีดร้อง เมื่อฝูงฉลามนับสิบเข้ามาหาแพ ก่อนจะกระแทกแพเต็มแรง ทำให้ทั้งหมดตกลงไปในทะเล

แก้วรีบเกาะแพไว้แน่น  ก่อนจะปีนขึ้นมา  เธอมองไปรอบๆไม่เห็นเพื่อนของเธอเลย

“แมกซ์!..  เซนท์!.”.แก้วกรีดร้องทั้งน้ำตา  ก่อนร่างๆหนึ่งจะปีนขึ้นมาบนแพ

“เซนท์..”  แก้วรีบไปประคองเขาขึ้นมาบนแพ เหลือเพียงแมกซ์เท่านั้นที่ยังไม่มา ทันใดนั้น ร่างท่อนบนของแมกซ์ก็โผล่พรวดขึ้นมา พร้อมกับเกาะแพไว้แน่น บริเวณด้านหลังน้ำทะเลถูกย้อมเป็นสีเลือด

“ช่วยฉันด้วย!!” แมกซ์ตะโกนขึ้น เขาเกาะแพไว้แน่นราวกับถูกกระชากจากด้านหลัง เซนท์และแก้วรีบวิ่งไปหา..แต่ไม่ทันเสียแล้ว..

“อ๊ากกก”..แมกซ์ร้องอย่างโหยหวน  เขาถูกฉลามนับสิบดึงจากข้างหลัง กระชากจนร่างกายของเขาขาดเป็น สองท่อน...เขาตายไปอีกคนแล้ว...

“ม่ายย!!” แก้วกรีดร้อง เซนท์รีบถ่อแพออกไปจากที่นั่นทันที... สายฝนหยุดแล้ว แต่สายน้ำจากตาของแก้วและสายเลือดที่ทะลักออกจากตัวของแมกซ์ ..ยังไม่หายไป

ผู้รอดชีวิตทั้งสองถ่อแพออกไปอย่างช้าๆ ....ไม่นานพวกเขาก็ถึงอีกเกาะหนึ่งแล้ว..

“เรื่องมันจบลงแล้วละ”  เซนท์ปลอบแก้วเบาๆ ต่อจากนี้พวกเขาจะได้ใช้ชีวิตแบบธรรมดาแล้ว...แก้วพยักหน้าเบาๆ..จากนั้นเซนท์ก็ก้าวลงจากแพ..

แกร๊ก!?!

ทันใดนั้น    ร่างของเขาก็ตกลงไปในหลุมบ่อน้ำที่ถูกอำพรางไว้  เขารีบพยายามตะเกียกตะกายหนี  แต่แล้ว ใบมีดจำนวนมากก็หมุนวนไปทั่วสระน้ำแห่งนั้น  น้ำใสใสถูกย้อมเป็นสีเลือด เศษเนื้อของเซนท์ที่ถูกหั่นเป็นชิ้นๆ  ลอยขึ้นมาบนผิวน้ำ
“ม่ายยย!!”  แก้วฟูมฟายอย่างบ้าคลั่ง   

ติ๊ด!!!

ทันใดนั้น!! โน๊ตบุ๊คของเซนท์ก็มีเสียงดังขึ้นว่า  มีข้อความมา   แก้วรีบหันไปมองด้วยน้ำตา

…“เกมยังไม่จบ”...  

"ไม่นะ กรี๊ดดดดด!!!!"

...The End..

..................................