คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #62 : ตอนที่ 48.2
ตื๊ด....ตื๊ด.....ตื๊ด.....
เสียงสั่นของมือถือที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเสียงดังขึ้นทำให้คนที่นอนใกล้ต้องคว้านหาเพื่อที่จะหยุดเสียงที่ทำลายยามเช้าอันแสนสุขของเขาลงซะ
“สวัสดีครับ....”
อเล็กเอ่ยรับสายทั้งๆที่เสียงของตัวเองยังงัวเงียแขนอีกข้างกอดตวัดรัดร่างนุ่มนิ้มของเมียรักเอาไว้แนบอกก่อนจะกดจูบลงที่แก้มเธออย่างแผ่วเบา
“แกทำอะไรอยู่อเล็ก....”
เสียงของคุณขจีสั้นจนคนที่กำลังมีความสุขกับการนอนกกกอดเมียถึงกับตื่นเต็มตาเพราะไม่เคยได้ยินเสียงแม่ตัวเองเป็นแบบนี้มาก่อน
“แม่เป็นอะไรรึเปล่าครับ ทำไมเสียงแม่เป็นแบบนี้”
“อเล็กแย่แล้ว.... แม่ผิดเองอเล็ก แม่...แม่...”
“แม่ใจเย็นๆนะครับเดี่ยวผมจะกลับไปที่บ้านเดี๋ยวนี้แหละครับ รอผมก่อนนะแม่”
“ฮือ....ฮือๆ อเล็ก”
อเล็กรีบลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะเดินไปคว้าเพียงแค่เสื้อยืดสีเทากับกางเกงขางยาวสีดำมาสวมทับร่างเปล่าเปลือยของเขาเท่านั้น และเพราะการเคลื่อนไหวของเขาจึงทำให้คนที่นอนเคียงข้างเขามาตลอดทั้งคืนลืมตาตื่นขึ้นด้วย
“นั้นพี่อเล็กจะไปไหนแต่เช้าคะ... นี่พึ่งหกโมงกว่าเองนะคะพี่อเล็ก”
“พี่จะกลับไปดูคุณแม่ที่บ้านสักหน่อย เมื่อกี้คุณแม่โทรมาเสียงแม่ดูสั่นมากแล้วก็พูดไม่รู้เรื่อง.... คุณแม่ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลยแสดงว่าต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นแน่ๆพี่ก็เลยจะกลับไปดูท่านหน่อย... แต่แก้วไม่ต้องไปก็ได้นะนี่ยังเช้าอยู่เลยแก้วนอนต่อเถอะ เดี๋ยวพี่จะรีบกลับมานะครับที่รัก”
“เอาอย่างนั้นหรือคะ....”
“ครับนอนพักเถอะนะครับคนดี... พี่ไปก่อนนะ”
“คะ....”
อเล็กคว้ากุญแจรถก่อนที่จะเดินออกจากห้องนอนไปแต่ไม่วายที่เขานั้นจะหันกลับมาส่งยิ้มให้กับเมียรักของเขา แก้วมณีจ้องมองรอยยิ้มนั้นอย่างไม่กระพริบตา เธอต้องการจะจดจำทุกสิ่งทุกอย่างเอาไว้เหมือนอย่างเช่นเมื่อคืนที่เธอนั้นก็ยอมให้เขาตักตวงความสุขจากเธอเหมือนอย่างเช่นทุกวัน
“ลาก่อน....”
แก้วมณีเอ่ยขึ้นมาเบาๆ ก่อนที่จะก้าวลงจากเตียงนอนและกดโทรศัพท์โทรหาใครบางคนทันที
“เตรียมทุกอย่างเรียบร้อยแล้วใช่ไหม....”
“ครับ... วันนี้แปดโมงครึ่งที่บริษัทวรโชติธนันครับ”
“ดีมาก ขอบใจนะแล้วเจอกันที่นั้นตอนแปดโมงครึ่ง”
“ครับท่านประธาน”
เมื่อวางสายไปแก้วมณีก็เผยยิ้มมุมปาก วันนี้จะเป็นวันที่เธอจะประกาศความจริงที่เธอเก็บงำเอาไว้ทุกอย่าง และเหยียบย้ำคนที่ทำให้พี่ชายของเธอต้องเจ็บปวดให้จมดิน เธอจะเล่นเกมแค้นครั้งนี้อย่างไม่ปราณี เหมือนอย่างที่ครั้งหนึ่งผู้หญิงเลวๆคนนั้นเคยทำกับพี่ชายของเธอ
ที่บ้านวรโชติธนันอเล็กขับรถเข้ามาจอดในบ้านด้วยความรีบร้อนก่อนจะแทบจะกระโจนออกจากรถเพราะความเป็นห่วงคนเป็นแม่ ทั้งๆที่เขากับแม่ไม่ค่อยคุยดีๆกันเท่าไรแต่เพราะความสัมพันธ์ระหว่างแม่ลูกทำให้เขานั้นไม่สามารถตัดคนที่ให้กำเนิดได้เลย
“แม่ครับ.... แม่!”
อเล็กตะโกนเรียกแม่ของตัวเองลั่นบ้านตั้งแต่เขาก้าวเข้ามา แป้งและน้อยที่เหมือนกับกำลังรอนายของตนอยู่ก็รีบเข้ามาหาอเล็กเพื่อรายงานให้เขาทราบทันที
“คุณอเล็กคะ...”
“แป้งแม่ฉันอยู่ไหน...”
“คุณนายนอนอยู่ในห้องคะ น้อยกับแป้งให้ท่านทานยาแล้วก็พักผ่อนไปเมื่อกี้”
“แม่....”
อเล็กก้าวยาวๆรีบขึ้นไปยังชั้นสองของบ้านด้วยความใจร้อน นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เมื่อก้าวเข้ามาในห้องของคนเป็นแม่อเล็กเขาก็แทบจะพูดไม่ออก แม่ของเขานอนอยู่บนเตียงสีหน้าท่านดูซีดเซียวมากจนคนเป็นลูกรู้สึกใจหาย
“แม่ฉันเป็นอะไรไปแป้ง... ทำไมแม่เป็นแบบนี้”
“แป้งก็ไม่ทราบเหมือนกันคะ.... เมื่อตอนเช้าแป้งกับน้อยลงมาเตรียมอาหารเช้าก็ได้ยินเสียงคุณนายคุยกับใครก็ไม่รู้ แป้งก็จับใจความอะไรได้ไม่มาก แล้วก็ได้ยินเสียงคุณนายกรี๊ดลั่นบ้านไปหมด ก็รีบพากันมาดูก็เห็นคุณนายเธอนั่งทรุดอยู่กับพื้นแล้วคะ... แป้งไม่รู้จริงๆว่าเกิดอะไรขึ้นคะคุณอเล็กแต่ดูคุณนายเธอจะแย่มากๆ แป้งไม่เคยเห็นท่านเธอเป็นแบบนี้มาก่อนเลย”
“อะ...อเล็ก.... นั้นลูกหรอ...”
เสียงของคุณขจีดังขึ้นมาอย่างแผ่วเบาเหมือนคนหมดแรง
“แม่ครับ.... แม่เป็นอะไรรึเปล่าผมว่าเราไปหาหมอกันดีกว่าไหมครับแม่นะครับ เดี๋ยวผมพาไป”
“ไม่อเล็กแม่ไม่ไป... อเล็ก...ฮือๆ... ฮือๆๆๆ”
คุณขจีร้องไห้ออกมาจนลูกชายต้องเข้าไปกอดปลอมแม่ของตนเอาไว้
“ไม่เป็นไรนะครับแม่ ไม่เป็นไร....”
คุณขจีส่ายหน้าไปมาก่อนจะกุมมือลูกชายของเธอเอาไว้ สายตาของเธอนั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกผิดที่ท่วมท้นภายในใจ
“อเล็กเราเสียบริษัทวรโชติธนันไปแล้วนะ.....ฮือๆ ทุกอย่างมันเป็นเพราะแม่เองอเล็ก มันเป็นเพราะแม่เอง เพราะแม่หลงไอการพนันบ้าๆนั้นจนทำให้ต้องเสียบริษัทไป.... ฮือ....”
อเล็กถึงกับอึ่งไปนี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แม่ของเขากำลังบอกว่าครอบครัวของเขาเสียบริษัทของตระกูลไปแล้วอย่างนั้นหรือ มันจะเป็นไปได้อย่างไรเมื่อบริษัทที่ตาเขาอุสาก่อตั้งบุกเบิกมาและมีครอบครัวเขาเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่มาตลอด จนกระทั้งตอนนี้ที่เขานั้นก็ยังคิดว่าไม่มีผู้ถือหุ้นคนไหนสามารถมีเกินหน้าไปกว่าเขาได้ จะตกไปเป็นของคนอื่นอย่างที่แม่ของเขานั้นบอก
“แม่ใจเย็นๆก่อนนะครับ... มันจะเป็นไปได้อย่างไรครับในเมื่อหุ้นที่เรามีอยู่มันมากเกินกว่าที่ผู้ถือหุ้นคนไหนจะมีมากได้ แม่เข้าใจอะไรผิดรึเปล่าครับ”
“แม่... แม่มีเรื่องจะสารภาพ... แม่ขายหุ้นให้กับเจ้าของคาสิโนที่แม่ไปเล่นเป็นประจำเพื่อชดใช้หนี้ที่มีอยู่ทั้งหมดและเพื่อเอาเงินก้อนใหม่ออกมาเล่นต่อ...”
“อะไรนะครับแม่!..... แม่ทำแบบนั้นได้ยังไงกันทั้งๆที่ฟ้าอุสาให้เงินแม่ไปไถ่หุ้นส่วนนั้นออกมาได้แล้วครั้งหนึ่ง.... ผม....ผมพูดไม่ออกเลยจริงๆ”
“แม่ขอโทษอเล็กแม่ไม่ได้ตั้งใจ... ตอนนั้นแม่หน้ามืดอยากเล่นจนหน้ามืดไม่สนอะไรทั้งนั้นแม่ขอโทษ....”
“แต่ถึงแม่จะขายหุ้นส่วนนั้นไปให้เขาก็ไม่ได้แปลว่าเราจะเสียบริษัทไปหนิครับ เพราะตอนนี้ผมเป็นคนถือหุ้นมากที่สุด ครอบครัวเราถือหุ้นรวมกว่าสี่สิบแปดเปอร์เซ็น ไม่มีทางที่ใครจะมีมากกว่าเราไปได้ ถึงแม้ว่าแม่จะขายยี่สิบเปอร์เซ็นของแม่ไปแล้วก็ตาม”
“ใช่ถ้าเขาคนนั้นไม่ได้ไปคว้านซื้อหุ้นที่เหลือจากผู้ถือหุ้นรายย่อของเรามาจนหมด.... เมื่อกี้ทนายของบริษัทโทรมาหาแม่และบอกเรื่องการเปลี่ยนชื่อผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของบริษัทเรา เขาบอกว่าตอนนี้มันไม่ได้เป็นของเราอีกต่อไปแล้ว แต่เป็นของคนใหม่ที่ถือหุ้นใหญ่กว่าและวันนี้ตอนแปดโมงครึ่งเขาจะมาเปิดตัวที่บริษัทและเรียกประชุมทั้งหมด....”
อเล็กถึงกับอึ่งไปเขาแทบจะพูดอะไรไม่ออก นี่มันอะไรกันทำไมมันเป็นแบบนี้ไปได้ แล้วใครกันที่คว้านซื้อหุ้นของครอบครัวเขาจากบรรดาผู้ถือหุ้นรายย่อยทั้งหมดจนสามารถขึ้นมาเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่แทนเขาได้ เขาสงสัยจริงๆว่าคนนั้นเป็นใครทำไมถึงทำแบบนี้....
..........................................................................................................................................................
ขอโทษน้าตะเองที่เมื่อวานหายหน้าหายตาไป เขามายเกรนกำเริบหนักมากเพราะช่วงนี้งานเยอะมากหนูเนสเครียดมากเลยคร้า แบบว่าไม่ไหวจริงๆ คนอื่นเขาห้าโมงตรงกลับบ้านกัน แผนกหนูเนสเกือบๆทุ่มหรือทุ่มหนึ่งกลับ แบบว่างานช่วงนี้บอกได้เลยว่าฮาร์คอลมากกกกกก กลับมาถึงบ้านก็ไม่มีแรวเลย แต่ถ้าวันไหนโรคไม่ลุมเร้าเขาก็จะมารายงานตัวเหมือนอย่างเช่นทุกวันเพราะคิดถึงพวกตัวเอง แต่ถ้าเจอน้องมานเกรนหรือน้องหอบก็คงต้องขออนุญาติลาหายหน้าไป ต้องขอโทษน้าคร้าที่ลาโดยไม่ได้บอก ขอโทษคร้า
เอาล่ะมาถึงคำถามข้อที่ 7.
คำถามข้อที่ 7. คุณตาของอเล็กชื่ออะไร
สู้ๆกันน้าตะเอง เขาขอไปนอนก่อนน้า น้องมายมาอีกแว้ววววว ฝันดีคร้า
ความคิดเห็น