ลืมรักร้าย

ลำดับตอนที่ #19 : เผลอตัวแต่ไม่เผลอใจ 100%

ถึงแม้วายุจะพร่ำบอกคำว่ารักกับเธอมากแค่ไหนระหว่างที่เขาปรนเปรอสวาทให้กับเธอแต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกถึงมันเลย เพราะบทรักที่เขามีต่อเธอนั้นเต็มไปด้วยความรุนแรงป่าเถื่อนและเรียกร้องเอาจากเธอไม่หยุด ถึงแม้ว่าเขาจะทำรุนแรงกับเธอมากแค่ไหนแต่เธอก็ไม่ปริปากร้องสักคำได้แต่หลับตาเพราะไม่อยากมองในสิ่งที่เกิดขึ้นน้ำตาไหลออกมาอย่างคับแค้นใจ ส่วนวายุนั้นก็ไม่ได้สังเกตว่าสิ่งที่ตัวเองทำนั้นทำให้อีกคนหนึ่งเจ็บปวดมากแค่ไหนเพราะตอนนี้เขากำลังมีความสุขอยู่กับการได้ลิ้มรสสวาทของหญิงสาวคนรักที่ห่างหายกันไปนานหลายสิบ หัวใจและร่างกายของเขาเลยแสดงออกมาจนหมดสิ้นแบบไม่ยั้งหรือคิดเลยว่าอีกคนจะรู้สึกเช่นไร

หลังจากที่เพลิงสวาทสิ้นสุดลงวายุที่กำลังหายใจอย่างหอบเหนื่อยยื่นซบอยู่กับหน้าอกอิ่มก็ถูกหญิงสาวที่ได้สติผลักให้ออกห่างอย่างแรง จนเขาล้มเซไปผิงอยู่กับขอบอ่างอาบน้ำใหญ่ในห้องน้ำสุดหรู ถึงแม้นัทชาจะไม่ค่อยมีเรียวแรงที่จะยืนมากนักเพราะถูกเขาทำร้ายอยู่หลายต่อหลายครั้ง แต่เธอก็พยุงตัวยืนขึ้นจากเคาเตอร์ล้างหน้าก่อนจะจับเสื้อผ้าของตัวเองให้เข้าที่เข้าทางโดยที่มีน้ำตาไหลอาบแก้มแต่ก็ไม่มีแม้แต่เสียงเล็ดลอดออกมาให้อีกคนได้ยิน  วายุเองเมื่อถูกผลักออกไปเขาก็ได้สติเขามองสิ่งที่ตัวเองพึ่งได้ทำลงไปแล้วก็อยากจะห่าตัวเองให้ตายไปซะตรงนี้จริง นี่เขาทำอะไรลงไปทำไมถึงทำกับผู้หญิงที่เขารักได้ขนาดนี้ และเมื่อเห็นว่านัทชากำลังจะเดินออกจากห้องน้ำไปเขาก็เข้าไปคว้าตัวหญิงสาวเข้ามากอดทันที

“นัทพี่ขอโทษ.... เมื่อกี้พี่โมโหมาก พี่หึงและหวงนัท พี่ทนไม่ได้ถ้านัทจะไปรักคนอื่นที่ไม่ใช่พี่ พี่ไม่เหลือใครอีกแล้วนะนัทในโลกใบนี้พี่มีนัทคนเดียวเท่านั้นที่เป็นญาติเพียงคนเดียวที่พี่เหลืออยู่ นัทเป็นเมียพี่นะครับ ขอร้องล่ะนัทอย่าทิ้งพี่อย่าไปรักคนอื่นได้ไหม”

นัทชาสะบัดตัวออกก่อนจะมามองหน้าเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง เธอไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกนี้ยังไง ความรู้สึกที่ถูกเขาทำร้ายซ้ำแล้วซ้ำอีก ความรู้สึกที่เหมือนกับถูกตบหน้าแล้วลูบหลังซ้ำแล้วซ้ำเล่า คำว่ารักของเขานั้นมันไม่มีค่าอีกต่อไป มันไม่ได้ทำให้หัวใจของเธอพองโตได้เหมือนอย่างเมื่อก่อนตอนที่เธอยังเป็นเพียงแค่เด็กสาว คำว่ารักของเขามันกลายเป็นเพียงคำพูดคำหนึ่งที่ใช้เป็นเครื่องมือเอาเปรียบเธอ เป็นคำพูดที่หลอกลวงให้เธอเผลอฝัน และสุดท้ายมันก็ไร้ค่าไม่มีราคาและกลายเป็นพียงแค่ลมปากเท่านั้น เพราะฉะนั้นไม่ว่าเขาจะบอกรักเธออีกกี่ครั้งมันก็ไม่มีความหมายอีกต่อไปแล้ว

“ญาติเหรอ.... เราเป็นญาติกันตั้งแต่เมื่อไร ถ้าการที่ฉันมีเซ็กห่วยๆกับคุณมันจะแปลกว่าฉันได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเมียคุณละก็ อีผู้หญิงหน้าโง่ทั้งหลายที่ให้คุณปรนเปรอให้ก็คงจะถูกคุณนับเป็นญาติด้วยกันหมดทุกคน เพราะฉะนั้นคุณนี่ก็คงจะไม่ได้เหลือฉันเป็นญาติเพียงแค่คนเดียว แต่กลับกันคุณคงมีญาติเป็นสิบ หึหึ กว่าจะมาถึงจุดนี้ที่คุณยืนอยู่ได้คุณไปนอนกับสาวแก่แม่ม่ายหรือลูกคุณหนูใจแตกมากี่คนแล้วล่ะถึงได้ตั้งตัวมีเงินมีทองประสบความสำเร็จได้มากขนาดนี้ คุณมันก็ไม่ต่างอะไรกับพวกแมงดาที่ทำได้ทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองได้ในสิ่งที่ต้องการนักหรอ ฉันเวทนาคุณเหลือเกิน และสงสัยว่าทำไมเมื่อก่อนฉันถึงได้โง่แสนโง่ไปรักคนอย่างคุณได้ คนเลวๆอย่างคุณ แต่ตอนนี้ไม่มีผู้หญิงหน้าโง่คนนั้นอีกแล้ว ยัยนั้นมันตายไปแล้ว ตายไปพร้อมกับความรักโง่ๆไร้ค่าของมันกับความจริงที่ว่าคนที่มันรักและไว้ใจที่สุดเห็นมันเป็นแค่อีหน้าโง่และที่ระบายความใคร่ชั่วครั้งชั่วคราว เพราะมันมีแต่ตัวไม่ได้มีอะไรให้ก็เท่านั้น..... ฉันไม่ใช่เมียคุณและไม่ใช่ญาติคุณอย่าเอาตัวต่ำๆของคุณมาแตะต้องตัวฉันอีก แค่ต้องหายใจอยู่ใกล้ๆคุณฉันก็กลัวแทบตายว่าจะติดเชื่อต่ำๆของคุณมา และจำไว้ว่าฉันจะไม่จำอะไรที่เกี่ยวกับคุณอีกรวมทั้งเรื่องชั่วๆที่คุณทำกับฉันเมื่อกี้ด้วย ฉันจะกลับไปที่ห้องแล้วเอาน้ำร้อนลวกทั้งตัวและเอายาฆ่าเชื้อราดซ้ำอีกครั้งเพื่อล้างคราบคาวของคุณ...... แต่ไอเรื่องเมื่อกี้มันก็คงจะลืมได้ง่ายๆเพราะมันก็เป็นแค่เซ็กห่วยๆก็เท่านั้น และฉันจะให้พี่เรียวช่วยลบรอยคุณออกไปให้หมด และฉันเชื่อว่ารักของพี่เรียวคงซาบซ่านถึงใจยิ่งกว่าคุณแน่นๆ....”

“นัท! โอ้ย!!”

นัทชาพูดจบก็หมุนตัวอย่างรวดเร็วออกจากห้องน้ำไปก่อนที่จะปิดประตูกระแทกใส่หน้าของเขาเต็มแรงจนวายุถึงกับต้องเอามือกุมหน้าตัวเองเอาก่อนที่จะเปิดประตูวิ่งตามเธอไป แต่เมื่อผ่านที่เตียงของเรียวที่กำลังหลับสนิทอยู่ก็ต้องหยุดฝีเท้าเอาไว้เพราะคนที่หลับอยู่กลับพลิกตัวไปมาก่อนที่จะอ้วกออกมาเลอะเทอะไปหมด วายุที่ทำท่าว่าจะตามหญิงสาวไปก็ไม่สามารถทนเห็นสภาพดังกล่าวได้ต้องกลับมาหาเรียวที่นอนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่ก่อนที่จะช่วยทำความสะอาดเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้

“ฉันจะทำยังไงกับนายดี ฉันกับนายเราไม่มีความแค้นต่อกันมาก่อนก็จริง แต่นายเป็นผู้ชายที่เมียฉันกำลังจะมอบทั้งตัวและหัวใจให้ ฉันควรจะบอกความจริงกับนายแล้วแย้งเธอคืนมา หรือฉันควรจะเสียสละเธอให้กับนายไป......”

วายุพูดขึ้นมาเมื่อนั่งมองเรียวจากโซฟาที่ห่างจากเตียงไปไม่ไกล เขารู้สึกสับสนเรียวเองก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นคนไม่ดี แต่กลับกันเขาเป็นคนที่ดีคนหนึ่งเลยทีเดียว และเป็นคนแรกที่เขานั้นกล้าพูดได้เต็มปากว่าเป็นเพื่อนทั้งๆที่พึ่งเจอกันเพียงแค่ไม่กี้วันเท่านั้น  ซึ่งน้อยคนที่เขานั้นจะมีความรู้สึกเป็นมิตรตั้งแต่ครั้งแรกที่พบแบบนี้ เขาเห็นเรียวเป็นเหมือนน้องชายคนหนึ่ง และพี่ชายอย่างเขาจะทำร้ายน้องชายได้อย่างไร..... แต่ความรู้สึกด้านชั่วร้ายของเขาก็ตะโกนก้องในหัวสมองอีกครั้งกระตุ้นให้คนที่กำลังคิดว่าควรจะหยุดทุกอย่างกลับฮึกสู้ขึ้นมาอีกครั้ง

“ไม่ได้นะไอวายุ แกมาก่อนไอหมอนี่ นัทเป็นเมียของแก แกเหลือเขาเพียงคนเดียวแล้วนะ แล้วแกจะยอมเสียสละเขาไปให้กับไอหน้าจืดนี่หรอ แกจะยอมให้มันมาทับรอยแกอย่างนั้นหรอแกจะยอมเสียสิ่งมีค่าเพียงชิ้นเดียวของแกไปงั้นหรอไอวายุ แกยอมลงทุนลงแรงมาทุกอย่างเพื่อให้มีวันนี้ได้ก็เพื่อนัทแล้วแกจะมายอมแพ้ง่ายแบบนี้งั้นหรอ คนอย่างแกมันไม่มีอะไรที่ต้องการแล้วไม่ได้นะไอวายุ นัทไม่รักแกนัทเปลี่ยนไปก็เพราะมันนะไอวายุ ถ้าไม่มีมันแกก็จะได้นัทกลับมา และถ้าแกต้องเจ็บปวดมันก็ต้องเจ็บปวดด้วย ลูกคุณหนูอย่างมันหน่ะมีทุกอย่างอยู่แล้ว แต่แกล่ะวายุมีอะไรบ้างนอกจากนัทเท่านั้น..... ทำให้มันเจ็บ ทำให้มันออกไปจากชีวิตนัทซะ!!!”

วายุกำมือแน่เมื่อเสียงในความคิดสงบลง เขามองไปที่เรียวด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความอิจฉา ใช่เขาอิจฉาผู้ชายคนนี้ ความจริงแล้วความอิจฉามันไม่หน้าเกิดขึ้นในผู้ชาย แต่สำหรับคนอย่างเขาคนที่เกิดมาก็ถูกถอดทิ้ง คนที่ต้องดิ้นรนทุกอย่างเพื่อให้ได้มาในสิ่งที่ต้องการ ถึงในอดีตเขาจะเคยทำผิดก็ตามทีที่ทรยศต่อความรักของเธอไปมีสัมพันธ์กับหญิงอื่นเพื่อผลประโยชน์ที่เขาต้องการ เพื่อทีปตัวให้ไปถึงจุดที่เขาต้องการ แต่เมื่อมารู้ตัวอีกทีว่าตัวเองได้ทำสิ่งผิดพลาดอะไรลงไปมันก็สายเกินไปแล้ว เธอที่เป็นทุกสิ่งทุกอย่างของเขาอย่างแท้จริงได้หายไปเขาไม่มีโอกาสแม้แต่จะได้พูดคำว่าขอโทษให้เธอได้ยิน  และเมื่อมีโอกาสอีกครั้งเขากับถูกแย้งชิงมันไปโดยผู้ชายอย่างเรียว คนที่เกิดมามีทุกอย่างทั้งความรักจากครอบครัวทั้งเงินทองและตอนนี้ผู้ชายคนนี้ก็กำลังจะแย้งความรักที่มันควรจะเป็นของเขาไปด้วย ความยุติธรรมมันอยู่ตรงไหนกัน ทำไมเขาต้องเป็นคนที่ถูกทิ้งเสมอ ในขณะที่อีกคนเป็นผู้รับตลอด

“ฉันจะไม่มีวันปล่อยนัทไปให้นายไอน้องชาย..... ถ้าเกมนี้มีใครคนใดคนหนึ่งต้องเจ็บมันจะต้องไม่ใช่ฉัน......”

..............................................................................................................................................................
            หนูเนสกลับมาแย้วคร้าหลังจากที่ขอพักไปชาร์ตพลังมาสองวัน กลับมาสู้กับเพื่อนๆพี่ๆน้องๆอีกครั้ง มาด้วยความร้อนแรงงงงงงง คืนนี้เขาจะอัพอีกน้า สู้ๆ