Hey! boy นายนั่นแหละ !! ผู้ชายของฉัน

จะมีใคร ใครรักหญิงร่างอ้วน อย่างฉัน ที่โก๊ะเกินธรรมดา ไม่เข้าตาเหมือนครายๆ~

                บึ้มมมมมมมมมมมม~

                เอี๊ยดดดดดดดดดด~

                โครมมมม~

แว้กกก><ล้อรถมอเตอร์ไซต์ของฉันยางระเบิดทำให้ฉันขับรถเสียหลักและล้มไม่เป็นท่านอนแอ้งแหม้งกองอยู่กับพื้นในขณะนี้  ให้ตายสิ!! น่าอายชะมัด ผู้หญิงร่างอ้วน (ร่างท่วมดีกว่า แบบใช้ภาษาปลอบใจตัวเองนิดหนึ่ง) น้ำหนัก 75 กิโลฯ นางขับรถมาอยู่ดีๆรถเกิดล้อระเบิดเสียหลักนอนหน้าคว่ำไม่เป็นท่าเอาหน้าวัดถนนลูกรัง  ป่านนี้ฉันคงเป็นขี้ปากเพื่อนร่วมสถาบันให้ได้เม้ามอยท์กันในเรื่องชวนขันทั่วมหา’ลัยกันไปแล้ว โถ่ชีวิตอันน่าอัปเฉาเศร้าสร้อยของฉันนอกจากบุพการีจะประทานร่างท่วมแบบไม่น่าให้อภัยในน้ำหนักมาให้แล้ว เรื่องโก๊ะๆทั้งหลายก็ยังคงอยู่เป็นเพื่อนตายกับฉันไม่ยอมจากไปไหนเอาเสียเลย ..

                “รถเป็นอะไรเหรอครับ...”

                 โอ่วว! เสียงสวรรค์

                ฉันชะโงกหนังหน้าอันสวยเย็นชาไปตามทิศทางเสียงเรียก ก่อนที่จะสะบัดผมกระเซอะกระเซิงที่เต็มไปด้วยก้อนหินและฝุ่นเม็ดเล็กๆสีแดงที่เกาะอยู่บนเส้นผมอันหยักโสกให้หลุดออกจากหนังหัวเหม่งน้อยๆของฉัน ก่อนที่จะใช้มือสางผมแทนหวีเพื่อเช็คความเรียบร้อย ก่อนที่จะไปพูดกับผู้มีน้ำใจ .... อุ๊ต๊ะ ฉันน่ารักอะ T_T

                “T///T”

                ทันทีที่เห็นหน้าเขา กรี๊ดดดดดดๆๆๆ  แป้งหอม....แป้งหอมอยากเปลี่ยน!