มรสุมสีชมพู

อรุณสวัสดิ์ สายัญสวัสดิ์ค่ะ นักอ่านมือโปรทุกท่าน 

เรื่องนี้ไรท์พึ่งเขียนเป็นครั้งแรก!!! ตื่นเต้นมากที่ได้ลงสักที หากไรท์ผิดพลาดตรงไหนหรือสำนวนการเขียนไม่ถูกใจก็ขออภัยด้วย เรื่องนี้ไรท์ตั้งใจเขียนมากๆ หากไม่เป็นการรบกวนก็ช่วยติชมให้ด้วยนะคะ (ขอเว้นคำหยาบนะคะ) เพื่อไรท์จะนำไปปรับปรุงแก้ไขให้งานเขียนดียิ่งขึ้น 

เรื่องนี่เกิดจากจิตนาการของไรท์เองไม่เกี่ยวข้องกับบุคคลใดๆ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็คิดเองนะคะ (แอบเอามาด้วยนิดหน่อย555) 

สุดท้ายนี้ไรท์คิดว่าตัวเองยังเขียนได้ไม่ดีพอทำให้นักอ่านทุกท่านอาจจะจินตนาการภาพพระเอกนางเอกของเราไม่ออก ไรท์เลยขอแปะรูปให้นักอ่านทุกท่านได้ฟินกันมากขึ้นนะคะ

เธอ ที่ใช้ชีวิตธรรมดาและสงบราวกับท้องฟ้าครามไร้เมฆ

เขา คนที่เข้ามาในชีวิตของเธอเหมือนกับมรสุมที่เข้ามาพัดความเจ็บปวดในอดีตของเธอให้ปลิวหายไป

“มีอะไรติดอยู่บนหัวครับ”

“อ้อ...ความห่วงใยของผมนี่เอง” รอยยิ้มหวานผุดขึ้นมาบนใบหน้าเขาอีกครั้ง ทำหัวใจเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ

รัธนนท์ (รัธ)

พิชชา (เฌอรีน)

นาวิน

มียู