ลุ่มน้ำไนล์กลิ่นอายแห่งรัก

ฉันเคยนึกสงสัยว่า    คนเราเกิดมาทำไม  เกิดมาเพื่ออะไร  แล้วถ้าคำตอบพื้นฐานคือ  คนเราเกิดมาเพื่อดำรงอยู่เพื่อชดใช้กรรมที่ไม่รู้ว่าไปทำไว้ตั้งแต่ชาติปางไหน   ก็แปลว่าเรากำหนดชีวิตตัวเองไม่ได้ใช่ไหม   กรรมที่เคยทำที่เราจดจำไม่ได้ด้วยซ้ำมันกลับเป็นตัวกำหนดให้ชีวิตคนเราเป็นไปในทางไหนก็ได้อย่างนั้นน่ะหรือ

ไม่หรอก   ฉันไม่เคยเชื่อเรื่องราวพวกนี้   ฉันเชื่อว่าชีวิตของคนเราไม่ว่าใครก็ตามต่างมีสมอง  มีสองมือสองเท้าเป็นตัวกำหนดให้เป็นไปในทางที่เจ้าของชีวิตต้องการ   และฉันก็จะไม่จมปลักอยู่กับการคร่ำครวญว่าฉันกำลังใช้กรรมอะไรอยู่ในตอนนี้  ถึงแม้ว่ามันอาจเป็นกรรมของฉันจริงๆ   แต่ฉันจะกำหนดชีวิตของฉันด้วยตัวเองทันทีที่ฉันมี  โอกาส!