short fic (2pm,2am,Infinite,Exo) พี่ปีสองรักน้องปีหนึ่ง

ลำดับตอนที่ #5 : (SF) รับน้องปี 1 III (100%)

' แอบมองเธอยิ้มใจมันก็สั่นไหว อุณหภูมิหัวใจเย็นลงเหมือนติดลบ 

อย่างกับยืนกลงฝนตก หิมะโปรยลงที่ใจของฉัน '

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

1 อาทิตย์ผ่านมา

เวลา 12.00 นาที


'' พวกแกพร้อมหรือยัง? ''


            ซึลองหันไปถามเพื่อนๆของเขา วันนี้พวกเขาต้องไปทำอะไรซักอย่างที่สำคัญมากๆ เนื่องจากวันนี้พวกเขามีเรียนแค่ตอนเช้า ตอนกลางวันพวกเขาเลยมานัดกันเจอที่หน้าคณะครุศาสตร์เพื่อมาทำอะไรบางอย่างที่สำคัญมากๆที่คณะนี้


'' เออ ฉันพร้อมละ ''


            จินอุนตอบซึลองพร้อมกับยกกระเป๋ากีต้าร์ขึ้นมาสะพายไว้ข้างหลัง ที่มือของนิชคุณมีช่อกุหลาบสีแดงสดช่อโตอยู่ .... วันนี้พวกเขากำลังมาตามจีบรุ่นน้องกลุ่มนึงอยู่ พวกเขาเพิ่งมาเริ่มปฎิการจีบรุ่นน้องวันนี้วันแรก แต่รุ่นน้องเค้ายังไม่รู้ตัวหรอก แต่วันนี้ละรุ่นน้องเค้าได้รู้แน่ว่ากำลังโดนจีบกันยกกลุ่ม ฮ่าๆๆๆๆๆ


'' มารวมพลังกันหน่อย ''


             นิชคุณเรียกให้เพื่อนๆมารวมพลังกัน วันนี้เจย์ จุนโฮ กับอูยอง ไม่มาที่คณะครุศาสตร์ด้วย อาจจะเป็นเพราะไม่ตรงสเป็กนั้นละ เจย์กับจุนโฮเลยตามอูยองไปที่คณะอินฟินิทศาสตร์แทน เลยเหลือแค่ 8 คนเท่านั้นที่มาครณะครุศาสตร์กัน


'' ทำวันนี้ให้ดีที่สุด โดนปฐิเสธกลับมาเราต้องไม่ยอมแพ้เราต้องสู้ สู้จนกว่าจะจีบติดเข้าใจมั้ย! ''


            ชางมินพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง พวกเขาพยักหน้าพร้อมกับพูดขึ้นมา


''  O N E D A Y one day fighting!!!!!!! ''


'' จินอุนวันนี้แกห้ามเล่นพลาดนะโว้ย! ''


            โจควอนหันไปสั่งจินอุนที่มีหน้าที่เล่นกีต้าร์ เพลงที่จะเล่นวันนี้จินอุนเพิ่งจะมาแกะคอร์ดเองเมื่อคืน เลยทำให้พวกเขากลัวว่าจินอุนจะเล่นพลาด แต่ไม่ลองเสี่ยงก็คงไม่รู้เผลอๆจินอุนอาจจะเล่นได้ดีกว่าที่คิดก็ได้


'' บอกไอ้แทคกับนิชคุณเหอะ อย่าเพิ่งโดนรุ่นน้องปฐิเสธก่อนฉันจะเล่นจบเพลงก่อนละ ''


            จินอุนหันไปมองหน้าแทคกับนิชคุณก่อนจะโดนแทคยอนเขกที่หน้าผากอย่างเต็มแรง


'' ปากดี ฉันหล่อขนาดนี้ไม่โดนปฐิเสธง่ายๆหรอก เข้าไปกันได้แล้ว ''


            แทคยอนดุจินอุนก่อนจะหันกลับไปสั่งเพื่อนๆให้เดินเข้าไปที่คณะครุศาสตร์ได้แล้ว พวกเขาทั้งหมดเลยเดินเข้าไปในคณะครุศาสตร์พร้อมกันกับความตื่นเต้นของพวกเขา ขอให้วันนี้ผ่านไปได้ด้วยดีเถิด พวกเขาได้แต่พูดในใจ


20 นาทีผ่านไป


'' นั้นไงๆ พวกน้องเค้าอยู่ตรงนั้นอะ ''


            ชานซองยกมือขึ้นชี้ไปที่รุ่นน้องที่พวกเขากำลังตามจีบอยู่ รุ่นน้องกลุ่มนั้นนั่งอยู่ตรงม้าหินอ่อนข้างคณะ 


'' มานั่งตั้งแต่ตอนไหนวะ เมื่อกี้พวกเราเดินผ่านยังไม่เจอเลย ''


            ซึลองเปิดปากบ่นทันทีที่เห็นรุ่นน้อง พวกเขาเดินตามหาทั่วคณะแต่ก็หาไม่เจอคิดว่าพวกน้องเค้ากลับบ้านไปแล้วซะอีก แต่พอมาเห็นว่ายังอยู่ก็โล่งอกหน่อย อย่างน้อยแผนตามจีบก็ยังไม่ล่ม


'' พร้อมยังวะไอ้จินอุน ไอ้แทค นิชคุณ ''


            ชางมินหันไปถามเพื่อนของเขาที่วันนี้เป็นคนเปิดไปจีบรุ่นน้องคนแรกก็คือ แทคยอนกับนิชคุณ ส่วนจินอุนมีหน้าที่แค่ไปเล่นกีต้าร์แล้วแทคยอนกับนิชคุณก็ร้องเพลงเอา


'' ไม่พร้อมก็ต้องพร้อมวะ กลัวโดนปฐิเสธกลับมาฉิบหายเลย ''


            แทคยอนที่ดูประม่าที่สุดพูดขึ้นในถือของเขาถือช่อดอกกุหลาบสีขาวช่อโตเอาไว้ ส่วนนิชคุณก็ถือช่อดอกกุหลาบสีแดงสดช่อโตเอาไว้เหมือนกัน


'' งั้นก็เข้าไปลุยเลย พวกฉันจะให้กำลังพวกแกอยู่แถวๆนั้นละ ''


            โจควอนให้กำลังเพื่อนของตนเองก่อนจะผลักหลังให้เพื่อนๆของเค้าเดินเข้าไปหารุ่นน้องกลุ่มนั้น แล้วเดินแยกออกมาโดยมี ชางมิน ซึลอง โจควอน ชานซอง และจุนเค ที่คอยเป็นกำลังใจให้นิชคุณและอูยองอยู่ข้างหลัง


            แทคยอน นิชคุณ และจินอุน เดินเข้าไปหารุ่นน้องกลุ่มนั้น ถึงจินอุนจะมาเล่นกีต้าร์เฉยๆแต่เขาเองก็ตื่นเต้นไม่แพ้กันเพราะรุ่นน้องที่เค้าชอบก็นั่งอยู่ตรงนี้ด้วยเหมือนกัน พวกเขาเดินมาหยุดอยู่ข้างหน้าโต๊ะที่รุ่นน้องนั่งอยู่ ทำให้รุ่นน้องหันมามองพวกเขาเป็นตาเดียว รวมทั้งนักศึกษาคนอื่นๆที่อยู่ระแวกนั้นด้วยเช่นกัน


'' พวกพี่มีอะไรหรือเปล่าครับ ''


            รุ่นน้องที่ชื่อ ลู่หาน ถามพวกเขาแล้วมองหน้าอย่างสงสัยที่จู่ๆพวกเขาก็เดินมาที่โต๊ะ 


'' This song is for you :) ''


            นิชคุณพูดขึ้นพร้อมชี้ไปที่หนุ่มน้อยตาโต ปากอวบอึ๋มน่าจูบ ที่ชื่อ โด คยองซู หรือ ดีโอ ก่อนจะขยิบตาไปให้ทำให้คยองซูต้องหลบสายตาของนิชคุณ


'' 1 2 3 4 ''


            จินอุนนับเลขเพื่อบอกให้แทคยอนกับนิชคุณเริ่มได้ก่อนที่จินอุนจะบรรเลงเพลง ' ใจเย็น ' ที่เค้านั่งแกะคอร์ดเองทั้งคืน นิ้วเรียวของจินอุนเปลี่ยนคอร์ดอย่างคล่องแคล่วบนกีต้าร์โปร่งสีน้ำตาลตัวโปรดของเค้า


'' แอบมองเธอยิ้มใจมันก็สั่นไหว อุณหภูมิหัวใจเย็นลงเหมือนติดลบ

อย่างกับยืนกลางฝนตก หิมะโปรยลงที่ใจของฉัน

อยากบอกว่ารักเธอ ใจมันหมดเรี่ยวแรง

ปากมันก็แข็ง ยังไงก็ไม่ยอม ไม่พูดไป '' นิชคุณ


'' ใจเย็นจนเริ่มจะชา ดา ดา ดี๊ด่าด้า

ใจเย็นก็กลัวว่าหมา อา อา จะคาบไป

ใจเย็นจนเริ่มจะชา ดา ดา ก็หวั่นไหว

ไม่รู้จะพูดยังไง ว่าคน ๆ

นี้นั้นมันแอบ รักเธอ '' จินอุน

 
                     จินอุนร้องท่อนฮุค เขาเล่นกีต้าร์ไปด้วยร้องไปด้วย สายตาของเขามองไปที่รุ่นน้องผิวขาวโดดเด่นที่ชื่อ ซูโฮ จินอุนมองซูโฮแล้วยิ้มให้ ซูโฮที่ก็มองจินอุนอยู่เหมือนกันเลยยิ้มตอบจินอุนมา ทำให้หัวใจของจินอุนตอนที่พองโตนิชคุณกับจินอุนร้องมาเรื่อยๆจนถึงท่อนแร็ปซึ่งเป็นท่อนของแทคยอน 


'' หน้าชา ปากชา ขาชา ไอนั่นก็ชา

แม้แต่ปรอทก็วัดไม่ได้ ตั้งแต่มีเธอนั้นเดินเข้ามา

อยู่ ๆ หัวใจหยุดเต้น มัน Thinaken จนเกินเยียวยา

ก็เธอนั้นน่ารักที่สุด น่ารักเป็นหนึ่งในพสุธา

แค่เธอขวาซ้ายขวา แค่เธอเดินมาแทบลืมหายใจ

แค่อยากจะทักแต่ก็ต้องทุกข์ ก็เพราะไม่รู้ต้องเริ่มไง

น้ำแข็งเกาะทีละนิด ความเย็นออกฤทธิ์ภายในหัวใจ

ชามันไปทุกส่วน ทุกอวัยวะในร่างกาย '' แทคยอน


                 พวกเขาสามคนร้องมาเรื่อยๆจนจบเพลง ทันทีที่พวกเขาร้องเสร็จเสียงปรบมือก็ดังลั่นคณะ รุ่นน้องข้างหน้าพวกเขาก็ปรบมือเช่นกัน พวกเขาสามคนโค้งขอบคุณก่อนจะเดินไปหารุ่นน้องคนที่ตัวเองชอบ นิชคุณเดินไปคยองซู ลู่หานที่นั่งข้างๆคยองซูก็เขยิบที่ให้เพื่อให้นิชคุณนั่งข้างๆคยองซู นิชคุณกล่าวขอบคุณลู่หานก่อนจะนั่งลงข้างๆคยองซูพร้อมกับดอกกุหลาบสีแดงช่อโตแล้วยื่นไปให้คยองซูที่ตอนนี้เขินจนอยากมุดเข้าไปใต้โต๊ะม้าหิน


'' ดอกกุหลาบช่อนี้คือความรักของพี่ที่มีให้กับน้องคยองซู ''


                  นิชคุณบอกคยองซูแล้วช้อนสายตาขึ้นไปมองตาของรุ่นน้องที่เค้าชอบ คยองซูยื่นมือมารับช่อดอกกุหลาบ จึงเรียกเสียงกรี๊ดและเสียงแซวได้เป็นอย่างดี นิชคุณที่เห็นว่าตัวเองไม่โดนปฐิเสธนั้นก็ยิ้มกว้างแต่ก็ยังไม่เลิกมองคนตรงหน้า


'' ขอบคุณนะฮะพี่นิชคุณ ''


                  คยองซูกล่าวขอบคุณนิชคุณอย่างเขินอาย นิชคุณเห็นท่าทางน่ารักของคยองซูก็อดไม่ได้ที่จะขยี้ผมนุ่มของคยองซูเบาๆ


'' ไม่ต้องขอบคุณพี่หรอกครับ ถ้าคนนั้นเป็นน้องคยองซู พี่นิชคุณก็ยินดีที่จะยอมทำทุกอย่าง ''


                  นิชคุณพูดพร้อมกับส่งวิ้งค์ไปให้คยองซู คนตรงหน้าทำได้แค่ยิ้มเขินๆไปให้ นิชคุณหันไปมองแทคยอนก่อนจะส่งสัญญาณว่าได้เวลาของแทคยอนแล้ว แทคยอนหันไปมองนิชคุณพร้อมกับพยักหน้าลง


'' น้องฮุนครับ ดอกไม้ช่อนี้สำหรับน้องเซฮุนครับ ''


                  แทคยอนนั่งคุกเข่าลงต่อหน้าเซฮุนที่นั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะ ทำให้ตอนนี้เหมือนแทคยอนกำลังขอเซฮุนแต่งงาน เพียงแค่เปลี่ยนจากแหวนเป็นดอกกุหลาบขาวช่อโต


'' ทำไมถึงเป็นผมล่ะครับ พี่ชอบผมเหรอ? ''


                  เซฮุนตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา ทำให้หัวใจของแทคยอนกระตุกวูบ สมองคิดไปแล้วว่าโดนปฐิเสธ 90% ชัวร์ แทคยอนเหงื่อออกตามใบหน้า เขารู้สึกประม่ามากๆ กลัวเหลือเกิน กลัวจะโดนปฐิเสธ


'' ผมรับดอกกุหลาบของพี่ก็ได้ แต่ไม่ใช่ว่าผมจะยอมพี่แล้วหรอกนะ =^= ''


                  เซฮุนที่เห็นแทคยอนนั่งเงียบเลยยื่นมือไปรับดอกกุหลาบขาวช่อโตมากอดไว้ แล้วทำหน้ามุ่ยใส่แทคยอนทันที  แทคยอนที่เห็นว่าตัวเองไม่โดนปฐิเสธนั้น กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจก่อนจะกล่าวขอบคุณเซฮุน


'' ขอบคุณนะครับน้องเซฮุน พี่ดีใจและมีความสุขมากที่สุดเลยครับ ''


'' ถ้าพี่เลิกชอบฮุนเมื่อไหร่ ฮุนจะให้เทาเทาไปกระทืบพี่ให้ตายเลย ''


                   เซฮุนบอกแทคยอนที่ตอนนี้กำลังกระโดดไปมาเหมือนคนบ้าก่อนจะแอบอมยิ้มเล็กน้อย ตัวโตแต่นิสัยไม่โตจริงๆ เทาคือเพื่อนในกลุ่มของเซฮุน ที่เก่งวิชาการต่อสู้กังฟูมากๆ เทาเป็นเมะนะ ตอนนี้ก็คบอยู่กับพี่คีย์ ปี3 เรียนอยู่คณะครุศาสตร์เหมือนกัน


'' พี่สัญญาครับ พี่จะมาหาน้องฮุนที่คณะทุกวันเลย! โอ้ยยย มีความสุขครับ ''


                   แทคยอนตอบเซฮุนก่อนจะวิ่งเข้าไปกอดซึลองที่ตอนนี้ก็ยืนหัวเราะเพื่อนของตัวเองที่กระโดดไปมาเหมือนเด็กๆ พวกเขารู้สึกยินดีที่อย่างน้อยเพื่อนของพวกเขาก็ไม่โดนปฐิเสธกลับมา


                   ตอนนี้พวกเขาทำภารกิจสำเร็จแล้ว แทคยอนก็ดีใจเกินเหตุกระโดดหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ ส่วนนิชคุณก็นั่งคุยกับเพื่อนๆของคยองซูไปเรื่อยๆ รวมทั้งซูโฮ.....จินอุนเห็นดังนั้นเลยเดินเข้าไปหาซูโฮที่นั่งอยู่ข้างๆคนที่ชื่อ เฉิน 


                   ทันทีที่ซูโฮหันหน้ามามอง จินอุนเลยเดินไปนั่งบนโต๊ะอีกข้างของซูโฮที่ไม่มีใครนั่งอยู่ เขาจัดการหยิบกีต้าร์ขึ้นมาจับคอร์ดเพลงที่เค้าต้องการจะร้องให้ซูโฮฟัง


'' ตกอยู่ในภวังค์แห่งความรัก 

ตกอยู่ในชั่วโมงแห่งความรัก 

เธอทำให้ฉันต้องมาเปลี่ยนไป ตั้งแต่วันที่ได้พบเจอ

เธอก็เปลี่ยนคืนวันที่เงียบเหงา 

ให้กลับกลายเป็นวันที่สดใส

เธอทำให้คนที่ไม่เคยรักใคร 

ต้องเคลิบเคลิ้มล่องลอยไปกับ การรักเธอ ''

                       จินอุนร้องเพียงแค่ท่อนฮุคของเพลง ภวังค์ ทันทีที่จินอุนร้องตบ ซูโฮก็ยิ้มให้จินอุน ทำให้จินอุนตกอยู่ในภวังค์ของรอยยิ้มซูโฮอีกครั้ง จินอุนมองซูโฮอย่างไม่วางตา เขาชอบรอบยิ้มของซูโฮเหลือเกิน รอยยิ้มที่สามารถละลายหัวใจของเขาได้ ไหนจะหน้าหวานๆ กับผิวขาวๆของซูโฮอีก จินอุนชอบครับ!


'' เค้าบอกกันว่า ความรัก...มักจะทำให้คนตาบอด ''


                        จินอุนพูดขึ้นพร้อมมองตาของซูโฮที่ตอนนี้หน้าเริ่มจะแดงๆบ้างแล้ว 


'' แต่สำหรับพี่...ความรักไม่ได้ทำให้พี่ตาบอด แต่ความรัก..ทำให้พี่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อที่จะได้ดูแลคนที่พี่รัก ''


                        จินอุนหยุดพูดก่อนจะมองตาของซูโฮอีกครั้ง เขาพยายาทจะสื่อให้คนตรงหน้ารู้ว่าสิ่งที่เขาพูดมันคือความจริง เขาไม่ได้ล้อเล่น เขาชอบซูโฮมากจริงๆ


'' แล้วคนที่พี่รักและอยากจะดูแล...คนนั้นก็คือน้อง...ซูโฮ ''


                         ทันทีที่จินอุนพูดจบซูโฮก็ฟุบหน้าลงไปกับโต๊ะด้วยความเขินอาย ทำให้จินอุนหัวเราะออกมา ไม่ใช่เขาคนเดียวที่หัวเราะ เพื่อนๆของซูโฮก็หัวเราะด้วยเหมือนกัน ไม่คิดว่าคนอย่างซูโฮจะเขินหรืออายเป็นด้วย

.
.
.
.
.
 
                         ถึงเวลาที่พวกเขาต้องบอกลารุ่นน้องแล้ว พวกชางมินไม่ได้เดินเข้ามาบอกลารุ่นน้องเพราะวันนี้ไม่ใช่คิวของพวกเขา เลยมีเพียงแค่จินอุน แทคยอน และนิชคุณเท่านั้นที่บอกลารุ่นน้อง นิชคุณยังไม่ลุกออกไปจากคยองซู เขาไม่อยากไปไหนเลยจริงๆ เขาอยากอยู่กับคยองซูให้นานๆ เขาชอบที่จะนั่งมองคยองซูอยู่อย่างนี้ แต่ยังไงก็ต้องบอกลาน้องเค้าอยู่ดี นิชคุณเลยจัดการดึงตัวคยองซูเข้าไปกระซิบบางอย่างที่ข้างหูของคยองซู


'' พี่จะรอ รอวันที่เราสองคนจะได้คบกัน ''


'' ..... ''


'' พี่จะตามจีบคยองซูไปเรื่อยๆ จนกว่าคยองซูจะใจอ่อนกับพี่ ''


'' ..... ''


'' พี่ชอบน้องคยองซูนะครับ ''


'' ผมรู้แล้วฮะพี่นิชคุณ ''


'' ถ้าน้องคยองซูรู้แล้ว ..... ก็อย่าเพิ่งไปมีใครนะครับ ''


'' ..... ''


'' ได้โปรดเปิดโอกาสให้พี่ น้องคยองซูคือรักครั้งแรกของพี่นะครับ ''


                  นิชคุณปล่อยตัวของคยองซูก่อนจะส่งยิ้มหวานไปให้ทีนึงก่อนจะบอกลารุ่นน้องโดยไม่ลืมที่จะบอกลาคยองซูด้วย รุ่นน้องโค้งตัวบอกลานิชคุณอย่างมีมารยาท


'' น้องฮุนครับ พรุ่งนี้พี่จะมาใหม่นะครับ! พี่ไปนะ น้องฮุนครับซารังเฮโย♥ ''


'' พี่ไปก่อนนะครับน้องๆ ไว้พรุ่งนี้พวกพี่จะมาหาใหม่ เจอกันใหม่นะน้องซูโฮ ^^ ''


                พวกเขาเดินออกมาจากโต็ะของรุ่นน้องแล้วเดินไปหาพวกชางมินที่ยืนรออยู่ ทันทีที่พวกเขาเดินเข้าไปพวกชางมินก็กระโดนกอดพวกเขา พร้อมพูดยินดีกับพวกเขาไม่ยอมหยุด พวกเขาทั้งหมดเดินออกจากคณะครุศาสตร์ไปพร้อมกับเสียงหัวเราะ ความสุข และความดีใจ 

.
.
.
.
.

ทางด้านของรุ่นน้อง


'' พวกนายว่าพี่แทคจะจีบฉันแค่คนเดียวม่ะ ''


                เซฮุนถามเพื่อนๆขึ้นหลังจากที่กลุ่มของแทคยอนเดินออกไป ตอนนี้เขารู้สึกเฉยๆกับแทคยอน แต่เขาก็รู้สึกดีนิดๆที่เขามาเดินมาจีบเองแบบต่อหน้า ไม่เหมือนคนอื่นที่มาจีบเซฮุนปกติจะฝากให้เพื่อนมาจีบ ซึ่งก็โดนเซฮุนปฐิเสธกลับไปทุกราย แต่แทคยอนไม่ใช่ เขาไม่ปฐิเสธแทคยอน เขาเองก็แปลกใจว่าทำไมเหมือนกัน


'' ไม่รู้สิฮุน แต่เราว่าพี่แทคเค้าดูจริงใจกับฮุนนะ ''


                แบคฮยอนตอบเซฮุน


'' อืมใช่ เพราะที่เรารู้มานะ พวกพี่เค้าไม่เคยมีความรักเลยซักคนนี้ เราว่าพวกพี่เค้าคงไม่หน้าม่อแบบคนอื่นๆที่ผ่านมาหรอก ''

               เทาตอบเซฮุนเหมือนกัน ไม่ต้องสงสัยว่าเทารู้ได้ไง พี่คีย์แฟนสุดที่รักของเทาเล่าให้ฟังนั้นเอง


'' ลองดูก็ไม่เสียหายนะฮุน คนที่จะมาจีบนายแบบตรงๆแบบนี้หาได้ง่ายซะทีไหน ''


               อี้ชิงพูดกับเซฮุน เพื่อนๆทุกคนต่างเห็นด้วยกับอี้ชิง ทำให้เซฮุนพยักหน้าลงแล้วจมอยู่ในความคิดของตัวเองทั้งๆที่ยังนั่งกอดช่อดอกกุหลาบที่แทคยอนให้เขาเอาไว้


'' นายก็เหมือนกันนะดีโอ เพราะพี่นิชคุณก็เป็นคนดี แต่พี่อึนฮยอกก็ตามจีบนายอยู่นี้ ''


               อี้ชิงบอกกับดีโอที่ตอนนี้นั่งยิ้มให้กับดอกกุหลาบให้อ้อมแขนไม่หยุด อี้ชิงหมั่นไส้จริงๆ!


'' ตะ แต่เราไม่ได้ชอบพี่อึนฮยอกอะ เราจะทำไงดีอี้ชิง ''


'' นายก็แค่ปฐิเสธพี่เขาไปก็จบละ หมอนั่นจะได้เลิกตามตอแยนายซักที ''


               อี้ชิงไม่ทันได้เอ่ยปากพูดก็โดนคริสที่นั่งอยู่ๆพูดแทรกขึ้น


'' ฉันก็ว่างั้นนะคยองซูอา นายเองก็ชอบๆพี่คุณอยู่ไม่ใช่หรือไง ''


               ลู่หานที่นั่งอยู่ข้างๆพูดขึ้น คยองซูที่ได้ยินคำถามนั้นก็พนักหน้าลงเบาๆ


'' งั้นนายก็ปฐิเสธพี่อึนฮยอกไปซะนะ ทำตามที่หัวใจตัวเองต้องการเถอะ ''


               ลู่หานกอดให้กำลังเพื่อนของตนเอง ลุ่หานเชื่อว่านิชคุณไม่มีวันทำให้เพื่อนของเขาเสียใจแน่นอน ลู่หานเชื่อใจ ไว้ใจ และเคารพ รุ่นพี่อย่างพวกพี่นิชคุณ เขาเชื่อว่าพวกพี่เค้าจะไม่ทำอย่างนั้นแน่นอน

.
.

.
.
 

46%

ไลน์ของเจย์สุดหล่อ

แทคเหยินจัง - เจย์!!ฉันไม่โดนน้องฮุนปฐิเสธเว้ย กร๊ากกกกก คืนนี้เจอหัน JYP club คืนนี้พี่แทคเลี้ยง!

เจย์สุดหล่อ - ขอบใจ

นิชคุณหล่อตรงไหน - น้องคยองซูน่ารักมากครับ น่ารักจนผมอยากจับมาหอมแก้มซักร้อยฟอด♥

เจย์สุดหล่อ - เอาผงซักฟอกไปแทนไหมครับคุณนิชคุณเจ้าชายหลอกลวง

จินอุนไม่มีตา - น้องซูโฮขาวโอโม่มากครับ น่ารักมาก เวลาน้องเค้าเขินนะ ฮึ่ยย! ไม่อยากจะทน

เจย์สุดหล่อ - ไม่ทนก็ไม่ต้องทนครับ  = =


ต่อ

 

Jaybom part ... ^^


            ในที่สุดผมก็ได้มีบทพูดซักที เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ... เนื่องจากวันนี้เนี้ยพวกไอ้แทคมันไปคณะครุศาสตร์กันเพื่อไปจีบรุ่นน้องที่คณะนั้น ถ้าถามว่าทำไมผมถึงไม่ไป...ไม่ใช่สเป็กผมอะครับ ไม่ใช่ว่าพวกน้องเค้าไม่น่ารักนะ พวกน้องเค้าน่ารักมากกกกกกกก แต่ผมชอบเคะที่หน้าสวย ตัวสูงกว่าผมก็ไม่เป็นอะไร หุ่นบางเหมือนผู้หญิง ผมซอยสั้นเหมือนผู้หญิง ผมชอบเคะแบบนี้อะครับ -////- จุนโฮมันก็ไม่ได้ไปเหมือนกันมันผมว่า ไม่ค่อยโดนใจเท่าไหร่ มันเลยไม่จีบ ผมก็เข้าใจมันนะแต่ที่ผมไม่เข้าใจจุนโฮคือ มันเป็นเคะหรือเมะ = = 


            ผมกับจุนโฮมานั่งที่คณะอินฟินิทศาสตร์กับอูยองมันครับ อูยองมันบอกว่า มาหารุ่นน้องที่คณะนี้ ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจว่ามันไปเป็นมิตรกับรุ่นน้องตั้งแต่ตอนไหน เดี๋ยวนี้อูยองมันเปลี่ยนไปมากครับ วันๆเอาแต่คุยโทรศัพท์ ไม่คุยโทรศัพท์ก็ไลน์บ้างล่ะ คุยเฟสสะบุ๊ค(?)บ้างล่ะ ผมอยากรู้จริงๆว่ามันคุยกับใคร ผมถามมันแล้วละเห็นมันบอกว่าชื่อน้อง .........


น้องอะไรวะ ถถถถถถถถ ผมลืมครับ
.
.
.
.
อ่ออออออออออออออออออ!! น้องคนนั้นเค้าชื่อ ปังย่า ครับ!


            นั่นแหละครับน้องปังย่า ผมเห็นน้องเค้าโทรมาหาอูยองบ่อยซะเหลือเกินจนผมกับนิชคุณที่เป็นรูมเมทของมันปวดหัวกับมันเหลือเกิน คุยกันจนผมสองคนไม่ได้นอนอะครับ ผมนี้อยากจะลุกขึ้นไปเตะก้านคอแต่ติดที่ว่าผมเตะมันไม่ถึงก็แค่นั้นอะครับ ผมเตี้ยแล้วไง ผมหล่อแล้วกัน


'' เอ้อไอยอง เมื่อไหร่พวกน้องปังย่าจะมา ฉันนั่งรอนานแล้วนะ ''


         ผมเอ่ยถามอูยองที่นั่งแทะขนมเลย์อยู่ตรงข้ามผม มันหยุดและหันมามองหน้าผมอย่างสงสัย


'' ใครคือปังย่าวะ? ''


          ถถถถถ ถามมาได้ไงวะครับ รุ่นน้องตัวเองแท้ๆ


'' นี้มึงโง่หรือมึงโคตรโง่วะ น้องปังย่าที่มึงคุยโทรศัพท์ด้วยทุกวันไง มันโง่เปล่าเนี้ย ''


            ผมด่าไออูยองเสร็จก็ลุกขึ้นไปตบหัวของอูยอง


'' ปังย่าพ่องส์!! แกอะโง่ไอเจย์น้องเค้าชื่อ โฮย่า ไม่ใช่ปังย่า โว๊ะ! ''


            จุนโฮที่นั่งข้างๆอูยองทำท่าเหวี่ยงใส่ผม ..... โฮย่าเหรอ ..... เออกูผิดเองครับ


'' อ้าวเหรอน้องเค้าเปลี่ยนชื่อตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ''


            ผมแถไปเรื่อยๆทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำให้อูยองและจุนโฮแยกเขี้ยวใส่ผมทันที


'' พี่อูย๊องงงงงงงงงงงงงงงงงง! ''


            จู่ๆก็มีเสียงหวานๆเรียกอูยองขึ้น น้องโฮย่านี้เป็นเคะเหรอครับ? เสียงหวานมาก โดนใจพี่เจย์เลยครับ ผม จุนโฮ และอูยองหันหน้าไปตามเสียงเรียกก่อนจะมีรุ่นน้องกลุ่มนึงเดินมาที่โต๊ะของพวกผม ..... มีน้องคนหนึ่งหน้าตาน่ารักวิ่งเข้าไปกอดคออูยองแล้ว ใบหน้าของน้องเค้ายิ้มแย้มแจ่มใส หน้าหวาน...เอวบาง...หุ่นเหมือนผู้หญิง...ผมซอยสั้น....


พระเจ้าส่งเคะมาให้ผมหรือนี่!!


ขอบคุณพระเจ้าที่ยังเมตตาส่งเคะโดนใจแบบนี้มาให้ผม ขอบคุณจริงๆครับ T^T


          ผมนั่งมองน้องคนนั้นอย่างไม่วางตา รอยยิ้มของน้องเค้าทำให้ผมหยุดมองไม่ได้ รอยยิ้มนั้นมันสะกดใจของผม บอกตรงๆนะครับ ณ เวลานี้ ผมฟินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน >//<


'' ย่าส์!ซองจง ออกมาได้แล้วฉันหึงนะโว้ย! ''


            ผมที่กำลังนั่งเคลิ้มไปกับรอยยิ้มนั้น จู่ๆก็มีเสียงมารมาขัดซะงั้นทำให้ผมหันหน้าไปมองอย่างเอาเรื่องทันที อ่า..น้องคนที่ตะโดกนคงชื่อ ปังย่า สินะ อืม....น้องซองจงเหรอ....แค่ชื่อก็น่ารักแล้วอะครับ งื้อออออ


'' พวกน้องนั่งกันก่อนไหมครับ พี่ว่ายืนนานๆเดี๋ยวจะเมื่อยเอานะ ''


            จุนโฮพูดชวนให้น้องๆนั่งที่โต๊ะของพวกผม ทันทีที่จุนโฮพูดจบพวกน้องเขาก็เดินมานั่งทันทียกเว้นแค่น้องซองจงของผมเท่านั้น (ของผมตั้งแต่เมื่อไหร่วะ?) ที่กำลังมองหาที่นั่งสงสัยโดนเพื่อนแกล้งแน่ๆ ซึ่งมันก็เข้าทางผมสิครับเพราะว่าผมนั่งกินที่สุดแล้วข้างๆผมก็ไม่มีใครนั่งด้วย มีแต่กระเป๋า (ที่ไม่มีอะไร) นอนตายอยู่ข้างๆผม ผมจัดการหยิบกระเป๋าขึ้นแล้วพูดว่า


'' น้องซองจงนั่งนี้ก็ได้นะครับ ที่ว่างพอดี ''


            ผมกวักมือเรียกน้องซองจงให้มานั่งข้างๆก่อนจะตบเก้าอี้ที่มีที่ว่างให้น้องซองจง


'' ขอบคุณครับ ''


            น้องซองจงพูดขอบคุณผมก่อนจะนั่งลงข้างๆผม ผมเลยแอบเขยิบเข้าไปใกล้ๆน้องเค้าก่อนจะวางกระเป๋าไว้อีกข้างนึง หืออออ กลิ่นตัวน้องเค้าหอมสุดๆอะครับ อ่าาาาาาาา พี่เจย์ฟิน
 

52%

ต่อ
 

             ตอนนี้ผมยังนั่งอยู่ที่คณะอินฟินิทศาสตร์อยู่เหมือนเดิม ผมและพวกน้องๆคุยกับอย่างสนุกสนาน ไอ้อูยองกับน้องปังย่าก็สวีทกันเหลือเกิน สองคนนี้เป็นพี่น้องกันจริงๆเหรอ ผมว่าผมมองไม่ผิดนะ สายตาที่ส่งให้กัน รอยยิ้มที่ยิ้มให้กัน ไหนจะแขนของน้องปังย่าที่โอบเอวของอูยองไว้อีก มีพี่น้องที่ไหนทำกันแบบนี้บ้างครับ ขนาดผมนั่งข้างๆน้องซองจงผมยังไม่กล้าจะแตะมือน้องเค้าเลย


'' น้องซองจงครับ พี่ขอถ่ายรูปคู่กับน้องหน่อยได้มั้ยอะ ''


            อย่าถามผมว่ามีแผนอะไรที่จู่ๆก็ขอถ่ายรูปคู่กับน้องเค้า ผมแค่อยากให้พวกคนในไลน์มันสะดิ้งก็เท่านั้นละ ฮุฮุ


'' อ่า ได้ครับพี่เจย์ ''


            น้องซองจงยิ้มให้ผม ผมเลยจัดการหยิบไอโฟนเครื่องหรูของผมขึ้นมาเปิดกล้องหน้า ผมไม่ต้องพึ่ง 360 หรอกครับ ผมหล่ออยู่แล้ว ผมยกไอโฟนที่ตอนนี้เปิดกล้องหน้าแล้วเรียบร้อยก่อนจะหันกล้องมาทางผมและน้องซองจงที่ตอนนี้ตั้งท่าแล้วเรียบร้อย 


'' 1 2 3 แชะ ''


            ก่อนที่ผมจะกดถ่าย ผมแอบมองน้องซองจงที่ชูสองนิ้ว ขยิบตาให้กล้อง แล้วยิ้มหวาน ผมใจเต้นอยู่ไม่น้อยเพราะตอนนี้หน้าของผมแนบกับหน้าของน้องเค้าอยู่ ผมเลยหันมามองกล้องพร้อมกับยิ้มกว้าง แล้วกดถ่ายทันที ภาพออกมาสวยใช้ได้ อาจเป็นเพราะคนข้างๆผมสวยด้วยหรือเปล่า ฮิ้วววววววว


'' ถ่ายใหม่ได้มั้ยอะ หน้าผมน่าเกลียดมากเลยอะพี่เจย์ ''


            น้องซองจงก้มมาดูรูปในไอโฟนของผมพร้อมกับเกาะแขนผมบอกให้ผมลบรูปออก ลบก็บ้าสิครับ รูปคู่รูปแรกของเราสองคนเลยนะ ผมไม่ลบหรอก


'' น่าเกลียดตรงไหนครับ หืม? พี่ว่าน่ารักดีออก ''


            ผมหันไปขยี้หัวน้องเค้าเบาๆก่อนจะหันมาสนใจไอโฟนในมือ ตอนนี้หน้าน้องซองจงต้องบูดแล้วแน่ๆ ฮ่าๆๆๆๆๆ แค่ผมนึกภาพตามก็น่ารักแล้ว อยากจะจับฟัดจริงๆ!


            ผมเข้าไลน์พร้อมกับเปลี่ยนรูปเป็นรูปของผมกับน้องซองจง พร้อมกับเปลี่ยนสเตตัสในไลน์ว่า


' คนนี้สิใช่เลย นางฟ้าของผม..น้องซองจง :) '


            ฮ้าาาาาาาาา มีความสุข เชื่อผมมั้ยว่าภายใน 3 นาที จะมีคนมาสะดิ้งในไลน์ผม ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ผมนั่งหัวเราะในใจก่อนจะวางไอโฟนไว้บนโต๊ะ แล้วหันมาคุยกับพวกน้องๆต่อ


            จุนโฮตอนนี้หน้าบึ้งเหมือนตูดชะนีเลยครับ ผมคาดเดาว่ามันคงอยากกลับบ้านหรือไม่ก็...


'' ด้งอา ฉันอยากกินน้ำแตงโมปั่นอะ ''


            นั้นไงครับผมว่าล่ะ จุนโฮมันขาดน้ำแตงโมปั่นไม่ได้มันซื้อกินทั้งเช้า กลางวัน เย็น อะครับ ขนาดตู้เย็นที่บ้านของพวกเรายังมีแตงโมไร้เม็ดลูกโตๆ 2 ลูกเลย บ่งบอกว่าจุนโฮนั้นชอบแ-ดกแตงโมมาก = =


'' ผมพาพี่ไปซื้อไหมครับ ร้านน้ำผลไม้ปั่นอยู่ข้างๆมหาลัยนี่เอง ''


            น้องคนที่ชื่อ นัม อูฮยอน พูดกับจุนโฮ ผมสังเกตุน้องเค้ามานานละ เห็นมองหน้าจุนโฮแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เหมือนกับผมที่มองน้องซองจงเลย - -* น้องนัมต้องคิดอะไรกับจุนโฮแน่เลยผมรับรอง


'' จริงเหรอ! ไปสิไปๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฉันไปก่อนนะด้ง เจอกันที่บ้านเว้ย ''


            จุนโฮตอบน้องนัมด้วยท่าทางที่ดีใจสุดขีดก่อนจะจับมือน้องนัมให้ลุกขึ้น พร้อมกับบอกลาพวกผมและน้องๆ ..... ทำไมต้องเจอกันที่บ้านวะ ไปซื้อแค่น้ำแตงโมไม่ใช่หรือไง แต่ช่างมันเถอะครับ


ตริ๊ด ตรุ๊ง ตริ๊ด ตรุ๊ง ตริ๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ตรุ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


            เสียงเตือนไลน์ของผมดังขึ้นมาแบบรัวๆ สะดิ้งกันซะทีนะไอ้พวกแทคยอน ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ผมแสยะยิ้มให้กับไอโฟน ก่อนจะเหลือบไปมองอูยองที่ตอนนี้ก็กำลังจ้องโทรศัพท์อยู่เหมือนกัน ผมเดาได้เลยว่าพวกแทคมันต้องไลน์มาถามอูยองแน่นอน


แทคเหยินจัง - งื้อออออออ น้องซองจงน่ารักที่สุดอะ เด็กคณะอินฟินิทศาสตร์เหรอ น่าร้ากแต่สู้น้องฮุนของฉันไม่ได้หรอก

me - อะจ้ะ - -* พูดมากจังเลย รำคาญนะครับ อิ_อิ


นิชคุณหล่อตรงไหน - คุณเจย์ครับ ได้โปรดพาน้องซองจงมาแนะนำให้พวกผมรู้จักหน่อยครับ พลีสสสสส

me - ฝันเถอะครับ ผมไม่มีทางให้พวกคุณม่อแน่นอน คนนี้ของผมครับ ไม่หล่ออย่างผมก็หลบไปซะครับนิชคุณ :)


ชางมินแก่ - เพื่อนเจย์ พามาแนะนำด่วนนนนนนนน!!

me - เรื่องอะไรครับ ฝันไปเถอะ แบร่ :P


จุนเคขี้บ่น - ขอเบอร์ด่วน! น่ารักมาก หืออออออ ใจละลาย

me - ไปหาน้องแบคของคุณเถอะ อย่ามาวุ่นวายกับน้องซองจงของผมเลย


ซึลองององ - ฉันพลาดไปได้ยังไง ถถถถถถถถถถถถถถถถ ชอบอะครับ

me - ฉันจะฟ้องน้องหูกาง อิ_อิ


ควอนแรดจุง - เหอะ = =

me - แรด = =


อูด้งกาก - น้อยๆหน่อย น้องโฮย่ารู้แล้วว่าแกชอบน้องซองจง - -*

me - แล้วใครสั่งให้คุณเปิดให้น้องเค้าอ่านละครับ แหม๋ แกอะน้อยๆหน่อยอย่าคิดว่าฉันไม่เห็นนะ ^^


            ผมจัดการเคลียไลน์ของตัวเองโดยไม่ลืมที่จะปกปิดไม่ให้น้องซองจงเห็น ผมตอบไลน์อูยองก่อนจะหันไปมองหน้ามันที่ตอนนี้กำลังแยกเขี้ยวใส่ผม ทำเป็นร้อนตัว อิอิ ฉันไม่แฉแกกับน้องปังย่าก็ดีแค่ไหนแล้ว ผมหันไปแสยะยิ้มให้มันก่อนจะดูนาฬิกาในไอโฟน ......


อะไรวะ 5 โมงเย็นแล้วเรอะ!


            ทำไมเวลาเดินเร็วงี้ ฮือออออออ ตอนนี้พวกแทคอยู่บ้านกันแล้วแน่ๆ ผมลองโทรไปหามันหน่อยดีกว่า แต่ผมไม่โทรหาไอ้แทคหรอก  ผมว่ามันได้ออกเยอะเกินไปละ เหอะ - -*


( '' มีอะไร แกไลน์ด่าฉันแรดฉันยังไม่เคลียนะ เหอะ! '' )


'' โอ๋ ควอนเมียพี่อย่าพึ่งงอน คืนนี้พวกแกไป JYP Club เปล่าวะ ''


( '' รอไปพร้อมกันเนี้ยละ พวกฉันรอแกกับอูยองเนี้ย เมื่อกี้จุนโฮก็มีเด็กที่ไหนไม่รู้ที่บ้าน '' )


'' อ้าวเรอะ! งั้นพวกแกไปรอที่นั้นเลยก็ได้ เดี๋ยวไปเจอกันที่ JYP Club ''


( '' ย่ะๆๆๆๆ ห้ามมาเกิด 1 ทุ่มนะย่ะ '' )


'' จ้าาาาาาาาาา วางแล้วนะ ควอนแรด ''


            ผมหลอกด่ามันก่อนจะรีบกดวางแล้วเอาไอโฟนเก็บใส่กระเป๋าที่นอนตายอยู่ข้างๆผมทันที


'' คืนนี้กินเหล้าที่ JYP Club เหรอว่ะ ''


'' อืม ไอ้แทคมันเลี้ยงเนื่องในโอกาสที่ไม่โดนน้องฮุนปฐืเสธ ''


            ผมหันไปตอบอูยองที่ตอนนี้ตาเป็นประกายเพียงได้ยินคำว่า เหล้า ของที่มันโปรดปราน


'' ไปดิๆ พวกมันนัดกี่โมง ฉันไม่ได้ดื่มเหล้ามานานล่ะ ''


            อูยองถามผมก่อนจะต้องทำหน้าไม่พอใจเมื่อโดนน้องปังย่าผลักอย่างแรง ตอนนี้หน้าน้องปังย่าบูดสุดๆสงสัยงอนไอ้ยองชัวร์


'' ฉันว่าพวกเราต้องไปกันแล้วล่ะ จะ 6 โมงเย็นแล้วด้วย ''


'' อืมๆ งั้นพวกพี่กลับก่อนนะ แล้วเจอกันใหม่ ''


            อูยองบอกลาพวกน้องๆก่อนจะลุกขึ้นหยิบกระเป๋าสีเหลืองสดขึ้นมาสะพายโดยไม่สนใจน้องปังย่าเลยซักนิด


'' พี่ไปก่อนนะครับ เอ้อ!ลืมไป พี่ขอเบอร์พวกน้องได้มั้ยอะ เผื่อมีอะไรพี่ได้โทรไปหา ''


            พวกน้องๆพยักหน้า ผมจึงส่งโทรศัพท์ไปให้พวกน้องเค้าเมมเบอร์กัน จนมาถึงน้องซองจง.......น้องเค้าจัดการเมมเบอร์ของตัวเองแล้วส่งไอโฟนมาให้ผม ผมรับมาแล้วยิ้มให้ ผมก้มลงไปกระซิบข้างๆหูน้องเค้า


'' แล้วพี่จะส่งข้อความไปหาทุกวันเลยนะ ''


            น้องซองจงพยักหน้าแล้วยิ้มให้ผม เหยดดดดดดดดดดดดดดดด น้องซองจงน่ารักที่สุด ผมบอกลาน้องๆเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเดินออกมาจากคณะอินฟินิทพร้อมกับอูยองที่ตอนนี้สีหน้าดูมีความสุขสุดๆ 


แต่


            มันคงลืมไปสินะว่าน้องปังย่างงอนมันอยู่ = = แต่ไอ้อูยองไม่สนหรอกครับ ถ้าเพื่อเหล้าแล้ว ต่อให้น้องปังย่าคุกเข่าขอร้องว่าอย่าดื่ม อูยองก็จะไม่สนใจแล้วมันก็จะไปสะดิ้งกับเหล้าสุดที่รัก....นี้แหละครับอูยอง เวลาเมาทีไหร่เหมือนลูกเจี๊ยบเมากาว(?)อะครับ


      
            คืนนี้ผมคงได้ดื่มและปลดปล่อยอย่างเต็มที่ ผมกำลังตกหลุมรักน้องซองจงเข้าจังๆ ผมจะตามจีบน้องเค้าจนกว่าน้องเค้าจะมีผัวเป็นตัวเป็นตนเลย คนอย่าง เจย์ น่ะ คำว่า แพ้ ไม่เคยอยู่ในพจนานุกรมของผมหรอก ฮิ_ฮิ

.
.
.
.
.
 

100%

------------------------------------------------------------------------------------

มาแบ้ววววววววววววววว
สั้นไปหน่อยปะ? แต่ไรท์ว่าตอนนี้ไรท์พิมพ์เยอะมากอะ 55555
ตอนหน้าจะเข้าสู่ปัจจุบันแล้วน้า ซึ่งก็คือวันรับน้องนั้นเอง
ไรท์ว่าจะจับ พี่รหัส น้องรหัส ด้วยละ ไม่รู้ว่าที่มหาลัยมีงี้หรือเปล่านะ 55555
อย่าลืมติดตามตอนหน้านะค่ะ ^^ ไรท์จะเปิดเทอมแล้ว T^T
คงไม่มีเวลามาอัฟฟิคดึกๆแบบนี้ 55555
ดึกแล้วนอนกันเถอะ คร้อกกกกกก zzZ
 

 

 

 

 

:) Shalunla