ผลาญหัวใจ (อีบุ๊กมาแล้วคร่า)

ผลาญหัวใจ

“รู้ใช่ไหมว่าหากแป้งท้อง มันจะเกิดอะไรขึ้นกับเด็กคนนั้น" คนที่เดินออกไปได้ไม่กี่ก้าวถึงกับชะงักเท้าเธอค่อยๆหมุนตัวกลับมาสบสายตากับคนตัวสูงที่มองเธอผ่านกระจกเงาอยู่ก่อนแล้ว

                “พี่จะให้แป้งไปเอามันออก" เขาหันกลับมาสาวเท้าเข้ามาใกล้โน้มใบหน้าลงแล้วพูดในประโยคที่ทำเอาคนเพศสภาพเป็นผู้ให้กำเนิดถึงกับกับตัวแข็งทื่อ ปัญชญาใบหน้าซีดเผือดไร้สีเลือด รู้สึกหายใจติดขัด 

                “พี่กลัวว่าหากเรามีลูกคะแนนความนิยมของพี่จะลดลงใช่ไหม แป้งสัญญาว่า...” เธอกำลังอ้าปากจะพูดความในใจต่อแต่ก็ถูกขัดขึ้นด้วยคำพูดที่เสียดแทงหัวใจจนกระอัก

                “พี่ไม่ชอบเด็ก เกลียดเด็ก มันคือมารหัวขน คือภาระจะยังไงก็ช่าง หากมันมีอะไรผิดพลาดขึ้นมาก็ช่วยจัดการให้เรียบร้อยด้วย" คำพูดไม่กี่คำแต่เหมือนอาวุธร้ายที่ทิ่มแทงใจเธอให้แหลกสลายได้ในพริบตา น้ำใสๆ ร่วมกันเอ่อท้นบริเวณขอบตาพร้อมจะไหลรินได้ทุกเมื่อ

                “แล้วที่ผ่านมาที่พี่พูดกับแป้งล่ะคะ ที่พี่บอกว่าเราจะแต่งงานกัน เราจะไปใช้ชีวิตที่บ้านแม่ครู มีลูกสักสองคน หมายความว่าอะไรคะ" น้ำเสียงสั่นเอ่ยถามประโยคยาวๆ อย่างยากลำบากทุกคำพูดบีบหัวใจตัวเองในเมื่อวันนี้เขากลับคำบอกว่าเกลียดเด็ก มารหัวขนบ้างล่ะ

ธาราวรรษ

ปัญชญา

อีบุ๊กค่ะ