บ่วงหัวใจ...

‘ตรัยควรจะได้แต่งงานกับผู้หญิงที่มีฐานะและหน้าตาในวงสังคมเท่าเทียมกัน…หนูเข้าใจแม่ใช่ไหม นลินา คนเป็นแม่ย่อมอยากให้ลูกได้เจอกับสิ่งที่ดีที่สุด’

หญิงสาวกลืนน้ำลาย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแม่ของเขาจัดเตรียมใครไว้ให้ แต่ก็คงเป็นคนที่เหมาะสมมากพอ ไม่ใช่เด็กสาวธรรมดาอย่างหล่อนที่แทบไม่มีโปรไฟล์อะไรเลย พ่อแม่ทิ้งมรดกไว้ให้บางส่วน ถึงจะพออยู่ได้สบาย แต่ก็คงเทียบไม่ได้กับธุรกิจพันล้านของเขา

‘หนูจะไปจากเขา หรือจะให้เขาเลือกเก็บหนูไว้เงียบๆ แม่ขอแค่ตรัยได้แต่งงานออกหน้ากับคนที่แม่หาให้’

+++++++++

“คุณคิดถึงอนาคตของเราบ้างหรือเปล่าคะ? คุณตรัย หรือเราจะอยู่กันไปเรื่อยๆ แบบนี้”

“หมายความว่าไง?”

“นาแค่อยากรู้ว่า เราพอจะมีอนาคตร่วมกันได้บ้างหรือเปล่า?”

“คุณหมายถึง แต่งงานน่ะเหรอ?” เขาย้อนถาม สีหน้าเหมือนขัน แต่ก็แกมไปด้วยความหงุดหงิด “ไร้สาระ”

นลินากลืนน้ำลาย เม้มริมฝีปาก

“นารู้ว่าคุณอาจจะไม่ศรัทธาในการแต่งงาน เพราะที่บ้านของคุณเคยมีปัญหาเรื่องนี้ แต่วันหนึ่งเราจะอยู่กันไปอย่างนี้ตลอดไม่ได้หรอก”

“ผมไม่อยากแต่งงาน”

“คุณไม่คิดว่าวันหนึ่งเราจะมีลูก สร้างครอบครัวด้วยกันบ้างเหรอคะ?”

เขาส่ายศีรษะ…เด็กเหรอ? … เขายังนึกไม่ออกเลยว่า การมีเด็กสักคนมาให้เลี้ยงดูจะเป็นภาระขนาดไหน ลูกพี่ลูกน้องของเขาสำมะเลเทเมา ไม่เอาถ่ายเพราะโดนตามใจ อีกคนก็ติดยาในปาร์ตี้สังคมชั้นสูง

“ผมไม่ชอบมีเด็ก ไม่อยากคาดหวัง”

“นาเข้าใจแล้วล่ะ”

+++++++++++++++