The day วันนั้นของฉันและเธอ - The day วันนั้นของฉันและเธอ นิยาย The day วันนั้นของฉันและเธอ : Dek-D.com - Writer

    The day วันนั้นของฉันและเธอ

    วันนี้ของคนเราผ่านไปเร็วแค่ไหน? ฉันนีี่แหละเป็นคนที่รู้ดีที่สุด!!!

    ผู้เข้าชมรวม

    113

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    113

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  รักดราม่า
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  3 พ.ย. 56 / 14:31 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น


                       "เวลา...ผ่านไปเร็วแค่ไหนนะ..."

    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      I have died everyday
      ฉันเหมือนจะตายลงไปทุกวัน 
      waiting for you
      ในการรอคอยเธอ
      Darling, don't be afraid
      ที่รัก ไม่ต้องกลัว
      I have loved you for a Thousand years
      ฉันรักเธอมานานนับพันปี
      I'll love you for a thousand more
      และจะรักเธอไปอีกพันปี

      Time stands still
      เวลาหยุดเดินไปแล้ว
      Beauty in all she is
      มันก็ยังคงงดงามอย่างที่มันควรจะเป็น 
      I will be brave
      ฉันจะเข้มเเข็ง
      I will not let anything take away
      จะไม่ยอมปล่อยให้อะไรก็ตามพรากคนที่ฉันรัก
      What's standing in front of me
      ที่ยืนอยู่ต่อหน้าฉันไป 
      Every breath,
      ทุกลมหายใจ
      Every hour has come to this
      ทุกชั่วโมงที่ฉันมีชีวิตอยู่...ก็เพื่อสิ่งนี้
                     เราทุกคนรู้ดีว่าชีวิตมีการสิ้นสุด นาฬิกาชีวิตของทุกคนจะเดินไปตามครรลองอย่างที่มันควรจะเป็น และไม่มีสิ่งมีชีวิตไหนหลุดพ้นจากความตายไปได้ ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม...
                   
                     ฉันยังคงนั่งเขียนไดอารี่แห่งความทรงจำอยู่ใต้ต้นไม้เหมือนกับทุกๆวัน...ทุกๆวันที่ไม่มีเขา วันที่ไม่มีคนที่ฉันรักมากที่สุดอีกต่อไป ฉันเคยคิดไว้แล้วว่าสักวัน ยังไงฉันกับเขาก็ต้องตายจากกันอยู่ดี แต่...ไม่คิดว่ามันจะมาถึงเร็วขนาดนี้
                   
                     7 ปี แล้วสินะ ที่เขาจากฉันไป ที่ฉันยังไม่ยอมรับใครเข้ามาในหัวใจอีก ความรักของฉันที่ฉันมอบให้เขา มันไม่มีหลงเหลือที่จะมอบให้ใครคนไหนอีกต่อไป...
                 
                      7  ปีก่อน
                     'ผมสัญญาว่าจะรักและดูแลเธอตราบเท่าลมหายใจสุดท้ายของชีวิต'
                     'ทุกสิ่งทุกอย่างของเธอเป็นของฉันทั้งหมด และทั้งหมดของฉันก็จะเป็นของเธอเช่นกัน'...คำสัญญาของเขา
                      'ฉันสัญญาว่าจะรักและจะดูและเขาตลอดไป จนกว่าความตายจะพรากเราไปจากกัน'
                      'ฉันมอบทุกอย่างให้นายไปหมดแล้ว และจะไม่มอบให้กับใครอีก'...คำสัญญาของฉัน
                      'ฉันรักเธอ'
                      'ฉันรักนาย'
                     จุมพิตอันอ่อนโยนและแผ่วเบา...คำรักอันอ่อนหวาน...คำสัญญาที่มั่นคง...ความรักอันบริสุทธิ์...ความสุขที่มอบให้กันและกัน จบลงหลังจากวันที่เราแต่งงานได้เพียง 6 เดือน
                   
                      'เฮเดนท์ ระวัง!!!'
                      เอี๊ยด!!!
                      โครม!!!

                     'ผมขอเเสดงความเสียใจด้วยครับ เขาเสียชีวิตแล้ว' 
                      'ไม่จริงงงง!!! ไม่จริงใช่มั้ยหมอ ไม่จริง!!!'
                      เสียงกรีดร้องของฉันดังขึ้นพร้อมกับน้ำตามหาศาลที่ไหลรินจากดวงตา...ในอกเจ็บแปล๊บไปหมด เมื่อไม่มีเขา แล้วฉันจะอยู่ต่อไปได้ยังไง...
                      'ฮือออ แล้วฉันจะอยู่ต่อไปได้ยังไง ฮืออ นายฟื้นสิ!!! ฟื้นขึ้นมา ฟื้นมาแกล้งฉันเหมือนที่นายทำบ่อยๆไง นายฟื้นสิ!!!' ภาพของหญิงสาวที่ร้องไห้คร่ำครวญพร้อมกอดร่างของชายผู้เป็นที่รักไว้แน่นสร้างความสงสารเกิดก่อในใจแก่ผู่พบเห็นยิ่งนัก
                     
                      จนกระทั่ง 'คุณต้องดูแลรักษาสุขภาพของตัวเองดีๆนะครับ คุณท้องได้ 3 เดือนแล้ว'
                      ทันทีฉันรู้ว่าในร่างกายของฉันมีสิ่งมีชีวิตเล็กๆอยู่ สิ่งมีชีวิตเล็กที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของฉันเเละเขา มันทำให้ฉันเสียใจยิ่งขึ้นอีก ใครจะอยู่ดูแลฉัน ใครจะคอยปลอบโยนฉันในวันที่ฉันกลัว ใครจะอยู่เฝ้ามองงเวลาที่ลูกของเราเติบโต ใคร...จะเป็นใคร...ในเมื่อคนที่ดูแลฉันได้ดีที่สุดไม่อยู่แล้ว

                       ฉันร้องไห้จนหลับไปและก็ฝันเขามาหาฉัน ริมฝีปากร้อนเลื่อนมาประทับจูบซับน้ำตาให้ฉันอย่างอ่อนโยนก่อนจะมอบจุมพิตลึกล้ำที่ทำให้ฉันหัวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะเหมือนทุกครั้ง แต่จูบนี้โหยหา เว้าวอน เต็มไปด้วยความรู้สึกที่เปี่ยมล้น แต่ก็ทะนุถนอมราวกับฉันเป็นเพียงแก้วใส ที่แตะแรงเพียงนิดเดียว ก็แตกสลาย เขาจูบฉันเป็นเวลายาวนาน เหมือนว่าจูบนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะได้ลิ้มรสความหอมหวานจากฉัน
                     
                        จูบสุดท้าย...ที่ไม่มีวันได้สัมผัสอีก
                       'ฮึก...ทำไมนายต้องจากฉันไปเร็วขนาดนี้ ฮืออ ทำไม...' ฉันตัดพ้อต่อว่าเขาอย่างน้อยใจเมื่อเขาเลื่อนริมฝีปากจูบที่หน้าผากฉันเบาๆ และพูดสั้นๆ
                        'ฝากลูกของเราด้วยนะ...' เมื่อพูดจบ เขาก็ยิ้มให้ฉันบางๆก่อนจะเดินห่างฉันไปเรื่อยๆ...เรื่อยๆ ฉันวิ่งตามเขาไปพร้อมน้ำตาที่หลั่งริน 'ไม่เอานะ ฮึก อย่าไป ฮืออ อย่าทิ้งฉันกับลูกไป...'
                       
                        "แม่ฮะ แม่ฮะ" เสียงของเด็กชายวัย 6 ขวบ ดังขึ้นทำให้ฉันสะดุ้งจากภวังค์
                         "เฮนเดลล์ ทำไมมาเงียบๆล่ะลูก" ฉันลูบหัวเด็กชายตัวน้อยที่ยืนอยู่เบาๆ เส้นผมของเขาเป็นสีน้ำตาลเข้มเหมือนกับเฮเดนท์ไม่มีผิด และเขาก็ได้รับดวงตาสีฟ้าใสมาจากฉันเช่นเดียวกัน ลูกชายของฉันหน้าตาเหมือนกับคนที่ฉันรักราวกับถอดพิมพ์ เขาคือสิ่งเดียวที่ยึดติดฉันไว้กับโลกใบนี้ คือสิ่งเดียวที่ทำให้ฉันมีกำลังใจที่จะดำเนินชีวิตต่อไป
                          "ผมทะเลาะกับโยจังฮะ โยจังบอกว่าหม่ามี้ของโยจังสวยที่สุด ไม่จริงสักหน่อย แม่ลูซิเฟียของผมต่างหากที่สวยที่สุด" แก้มขาวอมชมพูอย่างคนสุขภาพดีของเด็กชายพองลมขึ้นเล็กน้อย บ่งบอกถึงความไม่พอใจกับคำพูดของเพื่อน
                         "แม่ก็ไม่ได้สวยอะไรนักนี่ลูก" ฉันพูดทั้งๆที่รู้ดีว่าตังเองก็น่ารักใช่หยอก ถ้าไม่สวยไม่น่ารักจริงมีหรือเฮเดนท์หนุ่มฮอตจะมาสนใจ
                         "เข้าบ้านเถอะลูก" ฉันหอมแก้มลูกชายสุดที่รักเบาๆ ถึงเเม้ฉันจะจมอยู่กับความเศร้ามากเท่าไร แต่ฉันจะดูแลลูกของฉันให้ดีที่สุด ฉันหันไปมองท้องฟ้ากว้าง พร้อมสัญญาในใจ
                         'ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปอีก ร้อยปี พันปี ฉันจะรักนายตลอดไป  ไม่มีวัน                                                                           เปลี่ยนแปลง ที่รักของฉัน'


        จบแล้วจ้า
      ขอขอบคุณที่ทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ   ขอคอมเมนต์หน่อยนะคะ ^^


                  



                      

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×