คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : --- ตอนที่ 1 --- [100%]
Chapter 1
“ ฮ้าววววว~~~ ”
เสียงหาวฟอดใหญ่ของหญิงสาวผมสีบลอนด์ยาวสลวยดังขึ้นในห้องนอนของเธอพร้อมกับเสียงไก่โห่ซึ่งเป็นสัญญาณบอกว่า ‘เช้าแล้วนะ ตื่นได้แล้ว>0<’ แต่ถึงกระนั้น ก็ไม่ได้ลดความน่ารักของเธอลงไปแม้แต่น้อย
Saimai Talk
“หกโมงแล้วหรอ ยังง่วงอยู่เลยT^T”
“สายไหม!! ตื่นรึยัง!!! ถ้ายังไม่ตื่น ฉันจะขึ้นไปแล้วนะ!! นังเด็กคนนี้นี่ ตื่นไม่เคยทันฉันซักที หงุดหงิดเว้ย!! ”
“ค่าๆๆ ตื่นแล้วค่ะ ไหมจะรีบไปค่ะ”
สวัสดีเพื่อนๆ ฉัน สายไหมเองนะ ;) ปีนี้ฉันก็จะอายุ 17 ปีแล้ว>___< ฉันอยู่กับคุณแม่ของฉัน คุณพ่อไปทำงานที่ต่างประเทศตั้งแต่ปีที่แล้ว เลยต้องอยู่กับคุณแม่แค่สองคน ดูท่าแม่ฉันจะไม่ค่อยพอใจในตัวฉันซักเท่าไหร่ ทำไมกันนะ.. เฮ้ออ =3=
หญิงสาวเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัว ก่อนที่จะเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างที่เคยทำทุกๆวัน ผ่านไป20นาที เธอก็ออกมาพร้อมร่างเล็กที่มีผ้าเช็ดตัวผืนเล็กพันอยู่รอบตัว
“สายไหม!!! แกอยากตายนักใช่มั้ย!!!!! ลงมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!! แกมัวทำอะไรของแกอยู่เนี่ย!!”
“ค่ะแม่ๆ!! ไหมกำลังลงไปค่ะ”
ซวยแล้วไง แม่อาละวาดอีกแล้ว เครียด!
หญิงสาวไม่รอช้า เปิดตู้เสื้อผ้า หยิบเสื้อนักเรียนแขนสั้น รัดรูปพอประมาณและกระโปรงนักเรียนสีน้ำเงินสั้นเหนือเข่าออกมา
การแต่งตัวผ่านไปอย่างรวดเร็ว สายไหมคว้ากระเป๋านักเรียนข้างโต๊ะทำงานตัวโปรด(มันก็มีอยู่โต๊ะเดียว.. - -) ก่อนจะเดินไปหน้ากระจกเพื่อเช็คความเรียบร้อยอีกครั้ง สายไหมยืนมองใบหน้าตัวเองในกระจก สีผมประหลาดที่แตกต่างไปจากผู้เป็นพ่อและแม่ยังคงสร้างความแปลกใจให้เธอจนถึงทุกวันนี้ ริมฝีปากอิ่มบางได้รูป และดวงตาสีฟ้าสดแบบเดียวกับพ่อที่จ้องสะท้อนกลับมายังตัวเธอ
นานแล้วที่เธอไม่ได้เจอพ่อ นานแล้วจริงๆ
หญิงสาวหยุดคิดเพียงแค่นั้น แล้วรีบวิ่งลงบันไดไปหาผู้เป็นแม่
“มาแล้วค่ะแม่”
สายไหมบอกผู้เป็นแม่ ผมสีส้มรวบเป็นหางม้ายาวประมาณบ่าของเธอบวกกับสีหน้าโกรธจัดและดวงตาสีแดงเลือดหมูในตอนนี้น่ากลัวยิ่งกว่าอะไรเสียอีก หญิงสาวหันมาจ้องสายไหมตาเขม็งราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ ให้ตายเถอะ เลิกทำหน้าอย่างนั้นซักทีได้มั้ยคะแม่! ตาแม่หน้ากลัวสุดๆ!
“ทำไมถึงช้านักฮะ!! คิดถึงคนที่รอบ้างรึเปล่า!! ฉันละเกลียดจริงๆเลยไอพวกที่คิดถึงแต่ตัวเองน่ะ! ทำไมฉันถึงต้องมีลูกนิสัยเลวๆอย่างงี้ด้วยเนี่ย!!”
คำพูดของแม่ทำเอาสายไหมสะอึก เธอไม่เคยคิดว่าจะได้ยินคำพูดแบบนี้ออกจากปากคนที่เป็น ‘แม่’ แท้ๆของเธอ ทำไมแม่ถึงชอบดูถูกเธอ ทำไมแม่ถึงไม่เคยฟังเหตุผลเธอ ทำไมแม่ถึงชอบทำร้ายความรู้สึกเธอ บ่อยครั้งที่เธอมักจะคิดว่า ‘ใครกันแน่ที่เห็นแก่ตัว’ ‘แม่ยังมีความเป็นแม่อยู่รึเปล่า?’ คำถามมากมายที่เธอไม่เคยถาม และไม่เคยคิดที่จะถามด้วย แน่ล่ะ ถามไปก็เหมือนฆ่าตัวตายชัดๆ เก็บไว้คนเดียวดีกว่าเยอะ
“ ..... ”
“ จะไม่ไปโรงเรียนหรอไง!! รีบออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ! ก่อนที่ฉันจะโมโหไปมากกว่านี้! แขกจะมาแล้ว เดี๋ยวเขาจะเห็นแกซะก่อน เอ๊า!! รีบไปซะสิ!! ยืนบื้ออยู่ทำไม! ”
หญิงสาวบ่นไม่ขาดสาย ทำเอาสายไหมรีบวิ่งแจ้นออกจากบ้านไปอย่างเร็ว
เฮอะ แขกงั้นหรอ ที่แม่รีบไล่ฉันออกไปน่ะ แม่นัดเขามาดูตัวต่างหากล่ะ! อย่าคิดว่าไหมไม่รู้หน่อยเลย ว่าแต่... ใครจะเป็นเหยื่อผู้โชคร้ายกันนะ =__=;
บ้านเธออยู่ใกล้โรงเรียน การเดินทางจึงค่อนข้างสะดวก สายไหมออกจากบ้านตัวเองแล้วเดินไปตามทาง ป้ายบอกทางไปโรงเรียนยังคงมีสภาพดีอยู่จนปัจจุบัน เธออยู่ต่างจังหวัด อากาศค่อนข้างดี รถไม่ติดเหมือนในกรุงเทพที่เธอเคยไปเมื่อ3-4ปีก่อน และเธอชอบที่นี่ เธอรักบ้านของเธอ บ้านของพ่อเธอ..
“ สายไหม ทางนี้~ ”
เสียงเรียกของ น้ำหวาน ทำให้สายไหมหันขวับไปหาต้นเสียงทันใด สาวน้อยร่างเล็ก ผมสีคาราเมลผูกเป็นหางแกละสองยืนอยู่หน้าประตูทางเข้าโรงเรียน เธอคือเพื่อนสนิทของสายไหม เพื่อนรัก เพื่อนตาย ซี้กันมาตั้งแต่อยู่ม.1 นี่ก็จะขึ้นม.6กันอยู่แล้ว เวลาผ่านไปเร๊วว~ เร็ว
“ อรุณสวัสดิ์ยัยหวาน >__< ”
“ จ้า ^^ รีบไปกันเถอะ เดี๋ยวจะจัดซุ้มไม่ทันนะ ”
“ รับทราบ!! ”
วันนี้ที่โรงเรียนมีงานเทศกาล ‘ขนมหวาน’ เป็นเทศกาลที่ฉันชอบที่สุดเลยล่ะ ฮ่าๆ ก็เพราะฉันชอบกินน่ะสิ>< แต่ปีนี้รุ่นพี่ต้องมาเปิดซุ้มให้น้องๆเดินชิมกัน อดเที่ยวเลยเรา =3= เอาเถอะ อย่างน้อยเขาก็ปล่อยให้เดินแปบนึง ถึงจะแค่ครึ่งชั่วโมงก็เถอะ!
สองสาวเดินผ่านกลุ่มนักเรียนที่ทยอยมาจัดซุ้มกันอย่างไม่ขาดสาย ไปยังซุ้มของพวกเธอ ซุ้มหน้าตาคล้ายกับตู้ถ่ายรูปอัตโนมัติที่สายไหมเคยเห็นในห้างสรรพสินค้า รูปทรงสี่เหลี่ยมจัตุรัสที่มีช่องโหว่ด้านหน้าเพียงด้านเดียว และมีประตูทางเข้าสำหรับเจ้าของซุ้มอยู่ด้านหลัง ถึงมันจะดูเล็กไปหน่อย แต่สำหรับสายไหมถือว่าเรื่องจิ๊บๆ ซุ้มไม่ใหญ่ เราก็จัดให้มันเด่นสิ!
“ หวานๆ ใบเฟิร์นกับลูกปลาจะมากันกี่โมงล่ะ? ”
“ รายนั้นฉันไม่รู้หรอก ท่าจะสายๆแหละ อ๊ะ! นั่นๆ แอนนี่กับเอมมี่มาแล้ว>____</ ”
น้ำหวานพูดพลางชี้ไปยังสองสาวหน้าหวานที่กำลังเดินกึ่งวิ่งมายังซุ้มของพวกเธอ
“ สวัสดีจ้ะน้ำหวาน สวัสดีสายไหม :D ”
หนึ่งในสองสาวพูดขึ้น ใบหน้าของทั้งสองเหมือนกันอย่างกับแกะ ใช่แล้ว! พวกเธอเป็นฝาแฝดกันนั่นเอง ผมสีคาราเมลซีดกับดวงตาสีชมพูกลมโตที่เหมือนกันของทั้งคู่ทำให้สายไหมจำพวกเธอสลับกันบ่อยครั้ง แหม ก็เหมือนกันซะขนาดนั้น! ถึงแอนนี่จะตัวเล็กกว่าเอมมี่หน่อยก็เถอะ
“ สวัสดีเอมมี่ ^^ แอนนี่ด้วยนะ>< ”
“ จ้าา เอ้อนี่! พวกเราเตรียมของแต่งร้านมาให้แล้วนะ เอามาเยอะเลย ลองเลือกๆดูก่อนนะ เหลือก็ไม่เป็นไรหรอก เก็บไว้ทำบอร์ดต่อได้ คิกๆ>< ”
“ แหม เอมมี่ สวยๆแบบนี้จะไม่ให้เหลือได้ไงล่ะ เนอะสายไหม! ”
“ นั่นสิ สวยออกจะตาย *w* ”
“ ถ้าสวยก็ใช้ให้หมดเลยนะ งานหน้าเดี๋ยวจะได้เบิกเงินคุณพ่อใหม่>__< ”
คุณพ่อของแอนนี่และเอมมี่เป็นประธานของบริษัทอัญมณีชื่อดัง พวกเธอจึงเป็นลูกเศรษฐีไปโดยปริยาย น่าอิจฉาจังTwT
“ สายไหม!! น้ำหวาน!! มาแล้วๆ>.,< ”
หญิงสาวในชื่อ ลูกปลา วิ่งมาพร้อมกับห่อวัตถุดิบในการทำขนม ผมสีดำขลับยาวถึงเอวบาง สะบัดไปมาตามแรงกระแทกยามเธอวิ่ง กิ๊บสีส้มรูปหัวใจเพิ่มความน่ารักให้กับใบหน้านวลปราศจากเครื่องสำอาง ดวงตาสีส้มสีเดียวกับกิ๊บส่องประกายสดใส ให้ตายสิ ทั้งสูง ทั้งสวย คนไม่รู้จักคงคิดนางแบบไปแล้วนะเนี่ย!
“ อ้าวลูกปลา! มาแล้วหรอๆ ดีเลยๆ ขอดูวัตถุดิบหน่อยซิ >w< ”
น้ำหวานเอ่ยทักเพื่อนสาว พร้อมกับลูกปลาที่ชูถุงกระดาษขึ้นแล้วยื่นให้คนขอ น้ำหวานรับถุงกระดาษมาเปิดดูวัตถุดิบข้างในแล้วยิ้มแป้น
“ เยอะมากเลยยัยปลา! ท่าทางจะของดีด้วย ขอบใจมากนะแก>< ”
“ ไม่เป็นไรหรอก นั่นมันหน้าที่ฉันอยู่แล้ว ฉันช่วยได้แค่นี้แหละ เรื่องทำขนมกับตกแต่งร้านน่ะฉันทำไม่ไหวหรอก มันไม่ใช่แนว =w=b ”
“ จ้าา!~ แม่คนเก่ง!! ไว้ตอนสอบคณิตอาทิตย์หน้าอย่าลืมช่วยฉันด้วยนะ! ฮ่าๆ>____< ”
หญิงสาวเอ่ยแซวลูกปลาอย่างที่ทำบ่อยๆ เพื่อนในกลุ่มเราแซวกันได้ทุกวันแหละ!
“ เอ.. ทำไมใบเฟิร์นมาช้าจังนะ ”
“ หรือว่ารถติด?? ”
“ ก็น่าจะใช่นะหวาน เราจัดร้านรอเฟิร์นเลยดีมั้ย? จะได้ไม่เสียเวลา เพราะเฟิร์นก็เตรียมแค่อุปกรณ์ทำขนมมา ไม่เกี่ยวกับของแต่งซุ้มอยู่แล้ว แอนนี่ เอมมี่ ว่าไงจ๊ะ? ”
สายไหมหันไปถามแฝดสาว ทั้งคู่พยักหน้ารับความคิดเห็นของหญิงสาว เมื่อเห็นอย่างนั้น น้ำหวานก็จัดการตัดสินทันที
“ งั้น เรามาเริ่มจัดร้านกันเลยนะ! อย่าลืมล่ะ ซุ้มไหนที่ลูกค้าโหวตให้คะแนนเยอะที่สุดจะได้รับรางวัลพิเศษด้วย >< ”
“ ตกลง! พวกเรา ลุย!! >0< ”
สี่สาวจัดแจงตกแต่งซุ้มและจัดข้าวของให้ดูสวยงามอย่างขะมักเขม้น โดยมีลูกปลาคอยส่งอุปกรณ์ต่างๆให้
30 นาที ผ่านไป
ซุ้มของพวกเธอถูกประดับด้วยริบบิ้นสีฟ้าบริเวณขอบของซุ้ม โบว์ลูกไม้สีขาวขนาดใหญ่ติดไว้ที่มุมบนขวาของซุ้มเพื่อเพิ่มความน่ารัก วอลเปเปอร์ซุ้มลายจุดสีฟ้าขาวชวนน่ามอง
ตุ๊กตาอลิซตัวโปรดขนาดเท่าโคมไฟของสายไหมตั้งอยู่บนเคาเตอร์ด้านหน้าซุ้ม ตัวนี้น่ะ คุณพ่อซื้อให้เธอเป็นของขวัญวันเกิดจากดิสนีย์ แลนด์เชียวนะ! ตัวนึงก็ไม่น่าจะถูกๆซะด้วย แต่ก็เสียดายเหมือนกัน ไม่มีแมวกวัก=3= ไม่เป็นไร ใช้อลิซกวักแทนแล้วกัน!
ยูนิฟอร์มประจำซุ้มเป็น เดรสแขนตุ๊กตา กับกระโปรงพองๆยาวเกือบถึงเข่า สีฟ้าสดของสายไหม สีเหลืองอ่อนของน้ำหวาน สีส้มออร์เรนจ์ของลูกปลา สีชมพูอ่อนของแอนนี่ สีชมพูเข้มของเอมมี่ และสีเขียวของใบเฟิร์น ชุดพวกนี้เป็นฝีมือของแอนนี่และเอมมี่ ทั้งสวย ทั้งมีพรสวรรค์ น่าอิจฉาอีกแล้วว T^T
“ โห! สวยจังแอนนี่ เอมมี่ พวกเธอสองคนทำกันเองเลยหรอ*0* ”
ชุดยูนิฟอร์มสวยถูกใจสายไหมจนอดจะเอ่ยปากชมไม่ได้ เธอไม่เคยได้ใส่ชุดน่ารักๆพวกนี้หรอก แค่ชุดธรรมดาๆ กว่าจะซื้อได้ซักตัวคอเธอก็แทบแห้งเป็นผงอยู่แล้ว ทำไมน่ะหรอ? ก็อ้อนแม่อยู่น่ะสิ! แต่พอแม่ซื้อให้เนี่ยก็กินมาม่าไปหลายวันเลยแหละ จะประหยัดไปถึงไหนนะแม่เรา!
“ เอ้า ชมกันเสร็จแล้วใช่มั้ยจ๊ะ! นู่น! ยัยเฟิร์นมานู่นแล้ว ”
น้ำหวานพูดพลางชี้ไปยังหญิงสาวที่กำลังเดินกึ่งวิ่งมาที่พวกเธอ
หญิงสาวผู้เป็นที่รักของเพื่อนๆทุกคนในกลุ่มหอบข้าวของอุปกรณ์ทำขนมมาอย่างทุลักทุเล ผมสีเขียวน้ำทะเลอ่อนๆสีเดียวกับดวงตา ยาวประมาณไหล่ที่มักถูกรวบขึ้นไว้ด้านข้างเป็นประจำ ทำให้ใบหน้าของเธอดูอ่อนโยนเสมอ
“ ขอโทษที่มาสายนะทุกคน แฮ่ก.. พอดีคุณพ่อต้องไปทำธุระที่ธนาคารก่อนมาส่งน่ะ แฮ่กๆ.. อะนี่! อุปกรณ์จ้ะ ”
ใบเฟิร์นส่งอุปกรณ์ให้สายไหมก่อนจะหอบแฮ่กและปาดเหงื่อด้วยความเหน็ดเหนื่อย จากการวิ่งและแสงแดดที่เริ่มแรงขึ้นเล็กน้อย
“ ขอบใจมากนะเฟิร์น ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้ เพิ่งจะเก้าโมงเอง กว่างานจะปิดก็ห้าโมงเย็นแน่ะ > <b ”
“ ไม่เป็นไรหรอก จะได้เสร็จไวๆแล้วไปเดินเที่ยวกันไง ”
หญิงสาวพูดแล้วยิ้มให้กับเพื่อนๆ ก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ภายในซุ้มพลางคิดว่า ข้างในซุ้มกว้างกว่าที่คิดไว้อีกนะเนี่ย!
“ งั้น เราทำขนมกันเถอะ จะได้ไม่เสียเวลา เอาล่ะ ลุยยย!!>< ”
แสงแดดที่แรงขึ้นอีกบ่งบอกว่าใกล้เวลาอาหารกลางวันเข้าทุกทีแล้ว แต่เด็กสาวทั้งหกยังคงหมกมุ่นอยู่กับการทำขนมอยู่ในซุ้ม โดยมีสายไหมคอยยืนหยิบขนมและโฆษณาให้นักเรียนคนอื่นๆที่เดินผ่านไปมาอยู่หน้าร้าน
“ พี่สาวขา~ ขอช็อคโกแลตอันนี้ค่ะ ”
สาวน้อยผมสีน้ำตาลแดง ใส่ยูนิฟอร์มของโรงเรียนเหมือนเด็กคนอื่นๆ อายุน่าจะประมาณ12ปี เดินมาขอช็อคโกแลตจากพี่สาวเจ้าของซุ้ม สายไหมไม่รอช้า หยิบช็อคโกแลตแท่งใหญ่ยื่นให้เด็กสาวทันที
“ นี่ค่ะช็อคโกแลต ลองชิมดูนะคะ ถ้าอร่อยขอเพิ่มได้นะจ๊ะ ”
“ ขอบคุณนะคะพี่สาว ^^ ”
เด็กสาวรับช็อคโกแลตมาแล้วเดินยิ้มหน้าบานออกไปจากซุ้ม สำหรับสายไหม แค่ได้คนมีความสุขจากสิ่งที่เธอทำให้ ก็พอใจแล้วล่ะ :)
ชิ้งง...
เอ๊ะ -__,- มีใครมองมาทางเราอยู่รึเปล่านะ เอ หรือจะคิดไปเอง เฮ้อ ช่างมันเถอะ
“ สายไหม เค้กกล้วยหอมเสร็จแล้ว! มาเอาด้วยจ้าา~ ”
กลิ่นหอมซะขนาดนี้ ไม่บอกก็รู้แหละจ้ะเพื่อนเอ๋ย..
ว่าแล้ว สายไหมก็รีบไปเอาเค้กกล้วยหอมมาเรียงใส่ตู้กระจกที่หน้าร้านให้พอสวยงาม แหม เพื่อนเรานี่ทำเก่งใช่เล่นเลยนะเนี่ย >< ห๊อม..หอม
ทำไมมันเหมือนโล่งๆชอบกลแฮะ =.,= // หันซ้าย หันขวา
.
.
.
อ๊ะ !! เมื่อกี้มันยังอยู่ตรงนี้นี่!? หายไปไหนซะแล้วล่ะ!!!!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
กลับมาแล้วว ดองบทความนี้ไว้ซะนานเลย TwT ขออภัยในความล่าช้านะคะ สนุกไม่สนุกยังไงก็เม้นท์บอกกันด้วยน้า :) จะปรับปรุงให้ดีขึ้นต่อไปค่ะ! ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่านนะค้า > <
ปล.ขออนุญาติเปลี่ยนฟอนต์นะคะ ฟอนต์นี้น่าจะอ่านง่ายกว่า :3 หรือถ้าชอบฟอนต์เดิมก็บอกได้เลยนะคะ
ความคิดเห็น