สีฝุ่นกับพู่กัน.

"Marry Me
Today and every day
Marry Me .... " 

เสียงกระซิบที่อ่อนหวานนุ่มละมุนทำให้ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าจะเป็นเสียงของชายหนุ่ม
ที่ร่างสูงและดูเงียบขรึมราวกับว่าโลกทั้งใบของเขา
เต็มไปด้วยน้ำแข็งที่คอยเกาะกุมหัวใจเค้าอยู่
ปิดกั้นตนเองจากผู้คนภายนอกแต่มันกลับมีข้อแม้...ยกเว้นเพียงแต่ "ฉัน"
ที่อยู่ในอ้อมกอดที่ร่างทั้งสองเปลือยเปล่า... ของเขา และฉัน

ก็อก ก็อก ก็อก ...

เสียงเคาะประตูที่หรูหราประดับด้วยงานศิลปะชิ้นต่างๆ ที่พ่อของเธอสะสม
และนำมาถ่ายทอดความงามให้แก่เธอ

"คุณหนูคะ คุณผู้หญิงให้มาเรียนถามว่า เช้านี้มีเรียนรึเปล่าคะ ?"

     แม่บ้านประจำคฤหาสถ์ศิลปมณีทราชัย ที่มีท่านประธานบริษัท มาเนียเก็ตติ้ง บริษัทที่จัดทำเกี่ยวกับการประมูล การจัดการ การขนส่ง เรียกได้ว่าแทบจะครอบคลุมเกือบทุกกิจการเลยก็ว่าได้

"บอกคุณแม่ว่าวันนี้ไม่มี แต่จะขอออกไปทำธุระนิดหน่อยน่ะ เดี๋ยวอาบน้ำแล้วจะลงไป เตรียมอาหารเช้าไว้ด้วยล่ะ"
"ค่ะ คุณหนู"

   หลังจากเสียงฝีเท้าของแม่บ้านค่อยๆแผ่วจากไป ห้องนอนที่ยิ่งใหญ่และหรูหราก็เต็มไปด้วย ความเงียบและความคิดฝุ้งของพู่กันเอง ฉันฝันมาสามคืนติดต่อกันแล้วนะ  นายเป็นใครกันแน่..
พู่กันก้าวลงจากเตียงด้วยชุดนอนซีทรูที่มองเห็นส่วนเว้าโค้งของเธอ ที่ดูแล้วสบายตา น่าค้นหา
ไม่แปลกที่ชายหนุ่มหลายคนจ้องมองเธอหวังจะได้เธอมาครองแต่ก็ทำได้แค่ฝันเก้อ
เพราะเธอมีชายในฝันอยู่แล้วเต็มหัวใจของเธอ 
เธอลุกขึ้นและปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเธอที่ปลายเตียงด้วยความเคยชิน
เธอเริ่มจากการถอดชุดชั้นใน และตามด้วยชุดกระโปรงชิ้นน้อยของเธอ
โดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาหนึ่งจ้องมองมาด้วยความหลงใหลจนแทบคลั่ง
ฉันรักเธอ ฉันรักเธอ... เสียงของอยู่ในหัวของเขาตลอดเวลาในขณะที่จ้องมองเพียงแต่ เธอ...