แสบ ใส ใจนี้รักนิรันดร์

ลำดับตอนที่ #1 : ลำดับตอนที่ 1

                        ฉันกับยัยน้ำทิพย์เดินออกมาพร้อมกันแล้วก็ไปหาอะไรกินก่อนที่จะเรียนวิชาต่อไป

                      “ไอ้น้ำทิพย์ ฉันอยากกินก๋วยเตี๋ยวต้มยำอ่ะ ไปกินร้านนั้นกันเหอะ” ฉันพูดพลางลากไอ้เพื่อนจอมงกไปร้านอาหารหลังตึกเรียนพิเศษ

                       “โหย ไม่เอาอ่ะ มันแพง ก๋วยเตี๋ยวชามละตั้ง35 ไปกินร้านอื่นเหอะ” แหนะ เห็นม่ะ ต่อมความงกทำงานอีกแระ นังเค็มๆๆๆๆๆ

                       “เดี๋ยวฉันเลี้ยว เอาป่ะ” ต้องเอามุกนี้เข้าล่อค่ะ ทุกท่าน รับรอง นังนี่ไม่มีทางปฏิเสธ

                       “เออ...ก็ได้ อันที่จริงฉันก็อยากกินเหมือนกัน ถึงแกไม่เลี้ยงก็เหอะ” แหวะ นังตอแหลรากดิน (เค้ามีแต่หล่อนะ)

                     “ป้าค่ะ เส้นเล็กน้ำต้มยำทะเล2ค่ะ” ฉันสั่งก่อนจะไปนั่งบนโต๊ะที่ต้องไปเบียดกับชาวบ้านเค้า

                     แล้วฉันกับยัยน้ำทิพย์เพื่อนสุดที่เลิฟ ก็นั่งโซ้ยก๋วยเตี๋ยวกันอย่างอิ่มหนำสำราญ พุงป่องเลยว่ะ น่าเกลียดชะมัดเลย แต่ยังไม่หมดเท่านั้น ฉันยังสั่งน้ำกล้วยปั่น เมนูขึ้นชื่อของที่นี้เอาขึ้นไปกินบนห้องเรียนอีก1แก้วใหญ่ๆ เอาให้ท้องแตกมันไปข้างนึงเลย แต่สำหรับยัยเค็มนั่นนะเหรอ มันก็กินน้ำเปล่าที่ห่อมาจากบ้านไปตามระเบียบ โอ๊ย!!! อยู่กับมันแล้วไตจะวายตายมั๊ยเนี่ย เค็มจริงวุ๊ยยยย

                        เอาล่ะ ถึงเวลาหลับบบเอ๊ย!!! เวลาตั้งใจเรียนสิค่ะ พ่อแม่ส่งมาเรียนนะเนี๊ย ยังจะมานอนหลับอีก บ้าๆๆ คนสวยๆเค้าไม่ทำกัแบบนั้นหรอก เสียลุกซ์หมด

                       ฉันกับยัยเกลือเดินเข้าไปในห้องเรียนพิเศษวิชาที่2 นั่นก็คือวิชาฟิสิกส์ที่เวลาเรียนที่โรงเรียนทีไรเป็นอันเข้าชานทุกที ก้ไม่รู้ทำไมเหมือนกันพอก้าวเข้าไปปุ๊ปเหมือนโดนโปะยาสลบปั๊ป คนสวยเซ็งเลย

                       แต่ฉันสามารถยืนยันได้เลย ว่าถ้าคุณมาเรียนฟิสิกส์สาขานี้แล้ว คุณจะไม่มีทางหลับแน่เลยเพราะถ้าคุณเกิดหลับขึ้นมานั่นก็แสดงว่าคุณ...ตายแล้ว!!!! เพราะอะไรน่ะเหรอ ก็ที่นี่อ่ะ เค้าเปิดแอร์ได้หนาวเว่อร์เอามากๆ แอร์6ตัว ที่เปิดด้วยอุณหภูมิติดลบ 10องศา อ่ะ...เว่อร์แระ ก็แค่เดาอ่ะนะ น่าจะประมาณ15องศาเซลเซียสทุกๆเครื่องแล้วห้องที่เรียนก้เป็นห้องแคบๆเตี้ยๆ เอง อ๊ายยยย ใครเคยไปเมืองหิมะในดรีมเวิล์ดมั่ง นั่นแหละที่ฉันอยากจะบรรยายอ่ะ บรู่~ ~ ~ ~ หนาวชะมัดเลย ถ้าได้พี่บีม ดีทูบีมากอดคงจะดีมิใช่น้อย เอิ๊กๆๆ เพ้อฝันไปแล้วฉัน ก้แหม พี่บีมน่ะ เป็นไอดอลของฉันเลยแหละ ผมยาว ขาว ตี๋ ใส่แว่น เรียนเก่ง จมูกโด่ง ปากบาง วู่ๆๆๆๆ เจ้าชายในฝันเลยแหละ งุงุงิงิ

                       เอาล่ะ เตรียมตัวบุกนอร์ธโพล พิชิตความหนาว สู้ๆๆๆๆๆ ฉันบอกกับตัวเองก่อนจะเปิดประตูเข้าไปที่ห้อง...ฉันเดินไปนั่งที่นั่งประจำ นั่นก็คือที่นั่งหน้าสุด แถวAเลขที่13 ส่วนยัยน้ำทิพย์นั่งเลขที่12 ติดกับฉันเลย

                       ฉันนั่งลงแล้วรีบใส่เสื้อกันหนาวที่พมาจากบ้านทันทีก่อนที่จะหนาวตายซะก่อน

                       เป็นเวลาไม่นานนักหนังจากฉันและยัยเกลือเข้ามาให้ห้อง นายสุดหล่อขวัญใจฉันทั้งสองคนก็มาถึง...ขอแนะนำ คนแรกที่นั่งA9 นายนิก...มันไม่ใช่ชื่อที่แท้จริงของนายนั่นหรอก แต่ว่านายนั่นหน้าตาเหมือนพี่นิก รุ่นพี่ที่ฉันแอบปลื้มมาปีกว่าๆ แต่ว่านายนั่นหน้าตาเหมือนพี่นิกมากๆ ครั้งแรกที่ฉันเห็นยังคิดว่าเค้าคือพี่นิกเลย แต่คิดดูดีๆแล้วไม่น่าจะใช่ เพราะพี่นิกโง่จะตาย ขนาดเรียนที่โรงเรียนยังติดทั้ง0 ติด ร มส มผ ติดสารพัดที่คนโง่ๆเค้าจะติดกัน ขี้เกียจก็ขี้เกียจ มาโรงเรียนก้สาย เจ้าชู้ก้เป็นที่1 โอ๊ยๆๆๆ อย่างเพิ่งงงว่าฉันไปชอบคนห่วยๆแบบนั้นได้ไง ก็ไอ้พื่ชายข้างบ้านตัวดีน่ะสิ ดันมาโกหกว่าพี่นิกดีอย่างนั้น ดีอย่างนี้ ทำเอาฉันเคลิ้มเลย โถ่โว๊ย รู้ตัวอีกทีก็หลงรักมันไปซะแล้ว...แล้วในที่สุดไอ้บ้านั่นมันก็เผยธาตุแท้ออกมาให้เห็น...รู้ป่ะ ตรงกันข้ามกับที่มันสาธยายทุกอย่าง มีอยู่อย่างเดียว มันขาว ตี๋ หล่ออย่างมากมาย นอกนั้น ยืนยันเลนค่ะว่า มันเลว!!!!!!