แสบ ใส ใจนี้รักนิรันดร์

                        ไอ้น้ำทิพย์ เร็วๆสิว่ะ มัวแต่คุยโทรศัพท์อยู่ได้ เสียงสาวน้อยน่ารักพูดขึ้น โฮะๆๆ ฉันเองแหละ เวเฟอร์ วิณัฐฐา อายุ 16 ปีค่ะ

                       เออน่า รู้แล้ว ก็รถเมล์มันยังไม่มานี่หน่า ยัยน้ำทิพย์พูดด้วยเสียงและสีหน้าที่น่าตบสุดๆ นี่ถ้าไม่ติดว่าฉันเป็นเพื่อนมันนะ ฉันคงตบมันไปนานแล้วแหละ

                       นั่นไง รถเมล์มาแล้ว แกวิ่งด่วนนนนนน ว่าแล้วฉันกับยัยน้ำทิพย์ก้รีบวิ่งใส่เกียร์หมาพุดเดิ้ลน้อย (น่ารัก)ไปยังรถเมล์สาย 555 ท้านรกที่คนขับหน้าตาเหมือนยมบาลไม่มีผิด เฮ้ออๆๆ ทำไมเค้าไม่เอาคนหล่อๆ หน้าตาดีๆ อย่างพี่ติ๊ก เจษฎาภรณ์มาขับรถเมล์หรือไม่ก็เป็นกระเป๋ารถเมล์มั่งน้า ฉันละเซ็งจิตจริงๆ

                      เฮ้อๆ คนเยอะจริงๆเลยว่ะแก ฉันต้องได้ยืนจนรากงอกแน่ๆ ไอ้น้ำทิพย์เจ้าเก่าหันมาบ่นใส่ฉัน

                      เดี๋ยวก็ได้นั่ง แกคอยดูนะ ฉันขยิบตาให้ยัยนำทิพย์ทีนึงก่อนจะเริ่มแผนการ

                     โอ๊ย!!!!!   ปวดท้องๆ ปวดท้องจังเลย ไม่ไหวแล้ว โอ๊ยๆๆๆๆๆๆ แล้วฉันก้เอามือกุมท้อง ทำท่าชักดิ้นชักงอ แล้วก้ทำหน้าจะอ้วกใส่คนที่นั่งอยู่ ซึ่งกำลังตกเป็นเป้าหมายของฉัน(ลืมบอก เพื่อความสมจริง ฉันตดด้วยแหละ กร๊ากกก)

                     หนูๆ นั่งตรงนี้ก็ได้จ๊ะ เดี๋ยวป้าก็ลุกแล้ว เย้ๆๆๆ สำเร็จ ในที่สุดคุณป้าเสื้อลายดอก ซึ่งวันนี้ดวงซวยเป็นพิเศษ ก็ยอมลุกให้ฉันนั่ง ก็ลองไม่ลุกสิ ฉันจะอ้วกใส่ให้ดู เอิ๊กๆๆๆ (เลวจังนะแก)

                     ขอบคุณค่ะ คุณป้า คุณป้านี่นอกจากจะหน้าตาดีแล้วยังใจดีอีกด้วยนะค่ะ 
                                     .....................

           

                   เฮ้อๆๆ ถึงซะที นี่ฉันนั่งจนตูดจะใหญ่อยู่แล้วนะ ฉันอุส่าต์ชวนแกขึ้นรถไฟฟ้า แกก็ไม่ขึ้น มัวแต่งกอยู่ได้ นังน้ำเค็ม ฉันพูดใส่นังนำทิพย์ซึ่งมีนิสัยเค็มเป็นชีวิตจิตใจ นี่ไม่รู้ว่าที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกายมันเป็นเลือดหรือหลอดน้ำเกลือขนาดใหญ่กันแน่

                   เอาน่า มันก็ถึงเหมือนกัแหละ นี่แกชักจะติดความสะดวกสบายเกินไปแล้วนะยะ น่ะๆ ดูมันอ้าง ตอแหลจริง เพื่อนฉัน ดูสิ นอจะผุดออกมาจากจมูกแล้วน่ะ

                   แล้วฉันกับยัยน้ำทิพย์ก็เดินไปถึงที่เรียนพิเศษ เคมี ครูเอ๊ะ (คิดว่ามันคุ้นม่ะ) ซึ่งก็เป็นเวลาพอดีกับที่เข้าเรียนพอดีเลย

                   สาเหตุที่ฉันต้องมาเรียนพิเศษช่วงปิดเทอม แทนที่จะได้ไปลั่นลา เดินเที่ยวตามประสา เด็กสาววัยรุ่น น่าตาน่ารักอย่างชาวบ้านเค้า ก็เพราะว่า...นั่นแน่ คงคิดละสิว่าเป็นความขยัน มีความรับผิดชอบและรักในการเรียนเป็นชีวิตจิตใจ แต่คุณคิดผิดแล้วค่ะ...มันเป็นเพราะความโง่ๆๆๆๆ ของฉันต่างหาก นี่ถ้าช่วงสอบกลางภาคฉันไม่ตก เคมี+ฟิสิกส์+คณิตศาสตร์+พระพุทธศาสนา และอีกจิบปาทะวิชา ที่คนฉลาดธรรมดาๆ เค้าไม่ตกกัน ฉันก็คงไม่ต้องลำบากตื่นเช้า มาเรียนพิเศษหรอค่ะ ชีวิตมันเศร้าจริงๆ คนสวยเซ็งจิต

                 แล้วฉันก็นั่งเรียนพิเศษ เคมี ครูเอ๊ะ เป็นเวลา 2 ชั่วโมงเต็ม ด้วยคำสามคำที่ว่า เซ็ง เครียด ง่วง สุดๆๆๆ ที่จะบรรยาย ก็จะไม่ให้เซ็งได้ยังไงล่ะ ในห้องเรียนเคมีมันไม่มีคนหล่อสักกะคนเดียว ฉันแน่ใจอย่างงั้นนะ เพราะฉันเคยมองหาหลายรอบแล้วล่ะ มันไม่มีแม้แต่คนเดียว จะมีก้อแต่อาหารตาเล็กๆ น้อยๆ อย่างเช่นนายตี๋ ที่นั่งอยู่ตรงA8คนนั้นอ่ะ ก้แค่ขาวตี๋ แต่ก้ไม่ค่อยหล่อเท่าไหร่ ส่วนอีกคนก้นายเดียวหมอนี่ก้อมาจากโรงเรียเดียวกับฉัน นายนี่อ่ะนะ หล่อใช้ได้เลยแต่ขี้เก๊กชะมัดเลย แถมยังหยิ่งอีกต่างหาก แหวะๆไม่เอาด้วยหรอก ผู้ชายขี้เก๊กอ่ะ
              แล้วเวลาฉันเรียนนะ ฉันชอบเอาขาไปกระทุ้งเก้าอี้ที่นายเดียวนั่งอยู่ แล้วนายนี่ก็จะหันกลับมามองอย่าหัวเสีย เหอะๆ มันสนุกดีอ่ะ แกล้งคนขี้เก๊ก

                และแล้วเวลาอันยาวนานก้สิ้นสุดลง ฉันบิดขี้เกียจก่อนจะลุกขึ้น ฮ้าววววว ง่วงชะมัด หิวด้วย ตั้งแต่เช้าแระ ผู้ชายยังไม่ตกถึงท้องเล้ยยยย