Who? ตอนที่ 1

              ฉันชื่อ เออี เติบโตมาในเมืองเล็กแห่งหนึ่งกับพ่อแม่บุญธรรมของฉัน ฉันไม่รู้ว่า

พลังวิเศษพวกนี้มันมาให้ยังไงเเสงสีฟ้าครามๆ ออกมาจากเล็บฉันเมื่อเวลาที่ฉํนต้องการ

ฉํนไม่กล้าบอกใครเลย จนฉันอายุ 16 เข้าฉันนั้นได้รู้ว่ามันได้ยังไง มาจากไหน ใครเป็น

สร้างมันขึ้นมา 
             
           
         ในเช้าตรู่วันพฤหัสบดี ฉันตื่นมาพบคนคนนึงอยู่ที่ปลายเท้าเตียงฉํน เขาพูดเบาๆ

ว่า "เธอคงพร้อมแล้วสินะ.." แล้วฉันก็ถามกลับว่า "พร้อมอะไร ฉันไม่มีอะไรพร้อมทั้งนั้น

แหล่ะ เเล้วแกเป็นใคร? เข้ามาได้ยังไง!?" ฉันถามอย่างกระวนกระวาย "อย่าห่วงเลย

ที่รัก.. เธอได้มากับฉันเเน่ หึหึ" เขาบอกฉันพร้อมหัวเราะเบาๆ "ฉันจะไม่ไปไหนทั้ง

นั้น"ฉันตะโกน ชายร่างสูงนั่นดึงขาฉันลงอย่างรวดเร็วผ่านผ้าห่มที่คลุมตัวฉันไป "ไอ้บ้า!!

ปล่อยฉัน" แล้วเขาโยนฉันเข้าไปไหนห้องน้ำแล้วยัดตัวฉันลงไปในโถส้วม พร้อมกับกด

ชักโครก  ฉันลงไปในตามสายน้ำในโถส้วมพร้อมใครก็ไม่รู้ -*- เขาใส่ผ้าคลุมอยู่ฉันมอง

ไม่เห็นหน้าเขา  ฉันลงมาในชักโครกเสร็จแล้วฉันก็เจอที่ๆหนึ่ง มันอัศจรรย์มาก เวทย์

มนต์ ผงสีรุ้ง ไม้คถา ไม้กวาดเเละ นกฮูก เต็มท้องฟ้าไปหมด ฉันอึ้งมากฉันก็หันไปถาม

ชายนิรนาม ที่ตามหลังฉันมาว่า "นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเเน่?" ฉันถามพร้อมทำคิ้วขมวด

ชายนิรนามบอกฉันว่าตมฉันมาก่อนเดี๋ยวฉันจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง เขาพาฉันไปที่นก

ฮูกตัวใหญ่ มหึมาเรียกว่ายักษ์เลยก็ว่าได้ เขาขึ้นบนหลังนกฮูกแล้วส่งมือมาหาฉันพร้อม

บอกฉันว่า  "รีบขึ้นมาสิ ทุกคนรอเธออยู่" ฉันรีบจับมือเขาแล้วโน้มตัวขึ้นบนหลังนกฮูกตัว

ยักษ์  นกฮูกตัวนั้นพาฉันบินอย่างรวดเร็วไปยังปราสาทแห่งหนึ่ง ซึ่งมีเเมวดำตัวหนึ่งรอ

รับฉํนอยู่หน้าประตูทางเข้า โดยที่ฉันเป็นคนรักเเมวเลยเข้าไปทัก "อร๊ายย .. น่ารักจังเลย

ชื่ออะไรหรือจ๊ะ?" เเมวนั่นทำหน้าเหมือนไม่มีอารมณ์เเล้วมันพร้อมตอบฉันว่า "โอ๊ย!มา

ช้าเเล้วยังลีลาอีกนะฝ่าบาท!!" "ฉันขอโทษน่ะ ออตัส นางดื้อมากเลย" ชายนิรนามสวน

ตอบ ฉันยืนอึ้งอ้าปากทำอะไรไม่ถูกพร้อมคิดในใจว่า*มะ...เเมวพูดได้!!!* "รีบเข้าไป

เถอะพระราชารออยู่ " ชายนิรนามบอกฉัน ฉันเลยรีบตามเขาเข้าไป พร้อมเจอพระราชา

องค์หนึ่งอ้วนๆเตี้ยๆ แล้วคุ้นกับฉํนมาก เหมือนเราเคยเจอกันมาก่อน พระราชารีบเอื้อม

มือมากอดฉํนแล้วพร้อมพูดว่า "ลูกพ่อ..." ฉันไม่รู็จะทำยังไงแล้วคิดว่ามันคงเป็นฝันร้าย

ที่ร้ายมากตั้งเเต่ฉันได้มาเจอกับเจ้าชายนิรนามนั่น และลงมายังชักโครกที่เหม็น เจอ

เวทย์มนต์ ซึ่งมันเป็นเรื่องจริงได้ยากจริงมั้ยล่ะ ฉันเลยตะโกนบอกว่า "นี่...นี่ทุกคนกำลัง

เข้าใจผิดแล้วนะ ฉันไม่เคยมีพ่อ ไม่เคยมีเเมวพูดได้ ไม่เคยคิดว่าโลกนี้มีผงๆสีอะไรอยู่ใน

โลก และไม่มีการเอาตัวยัดลงชักโครกทั้งนั้นเเหน่ะ ขอโทษนะ นายจับตัวคนมาผิดแล้ว

ล่ะ " เมื่อฉันพูดประโยคสุดท้ายพร้อมกับหันไปหากับชายนิรนามคนนั้น พระราชาเอ่ยคำ

มาว่า "ไม่ผิดคนหรอก.."เขาเอามือมาลูบหัวฉัน "เธอมีพ่อ เธอถูกส่งไปยังโลกมนุษย์

เพราะตอนนั้นโลกเวทย์มนต์เจอกาลวิบัติ มีสงคราม สิ่งที่เธอทำอยู่เวทย์มนที่ออกมา

จากเล็บนั่นมันวิเศษเหนือสิ่งอื่นใด" เขาพูดต่อ ฉันไม่อยากจะเชื่อเรื่องนี้เลย ... "ไม่ๆ นี่

มันฝันน่ะ ฝันน่ะเข้าใจมั้ย " ฉันสวนต่อ พระราชาบอกว่า "โคลนกัส พิสูทธิ์ให้นางดูสิ"

พระราชาหันไปหาชายที่พาฉันมา ฉันคิดในใจว่า "เจ้านี่ชื่อโคลนกัสหรอ" ชายร่างสูงผู้

นั้นเอาผ้าคลุมออกจากหัว เขามีผมสีบลอน ตาข้างขวาเขาสีฟ้า อีกข้างสีเขียว มีใบหน้า

เรียว ผิวสีขาว ฉันเห็นแล้วกลับอึ้ง เขาเอาเล็บมือโดนคอฉัน ซึ่งมันช๊อดฉันเกือบตาย "ถ้า

หากนี่ฝันคงตายไปแล้ว"  โคลนกัสพูดออกมาใบหน้าเขาเข้มงวดมาก "โอเค เชื่อก็เชื่อ

แล้วเอาฉันมาที่นี่ทำไม !? " ฉันถามอย่างจริงจัง พระราชาโปรยผงสีฟ้าครามลงบนฝา

กำเเพง มีภาพเรื่องราวคราวกับเปิดโปรเจ็กเตอร์ ฉันเห็นภาพปีศาจกำลังทำลายโลกที่

น่าอยู่ของเรา "ข้าเชื่อว่าเข้ารักโลกที่เจ้าอาศัยอยู่มาช้านาน ในฐานะที่เเม่ของเจ้าเป็น

มนุษย์ที่รักโลกนี้มาก ประชาชนพ่อเเม่เเห่งเรนเดลก็รู้สึกเช่นนั้นเหมือนกัน" พระราชาพูด

ในน้ำเสียงเศร้าๆ พร้อมพูดต่อว่า "พวกซาตานจะมาทำลายโลกของลูกโดยดูดดื่มวิญญา

นของมนุษย์ที่มีเลือดบริสุทธิ์ไป " ฉันถึงกับอึ้งพร้อมถามต่อว่า "แล้วฉันต้องทำยังไง?"

"ลูกจะมีเพื่อนองครักษ์คือโคลนกัสโดยเขาจะสอนลูกวิธีกำจัดซาตานให้เอง แต่พ่อขอ

อย่างนึง ... อย่าให้ใครในโลกมนุษย์รู้เด็ดขาด เข้าใจไหม" ฉันพยักหน้า "เอาล่ะ เราจะ

เริ่มลงมือได้รึยัง?" โคลนกัสพูดต่อ แล้วพระราชาตอบว่า "เราจะลงมือตั้งเเต่ตอน

นี้..นี้..นี้..นี้.. "ดังก้องมาในหัวตื่นที่ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมา .. "55555+ ที่เเท้ก็ฝัน คิดไว้แล้ว

เชียว..." ฉันหันไปมองนาฬิกา พร้อมกับเจอไอ้โคลนกัสนั่งอยู่ ..."นะ...นาย... " ฉันพูดน้ำ

เสียงค่อยๆ .. "หึหึ ... เธอนี่นะ ... " เขาพูดพร้อมส่ายหัวเบาๆ ฉันถึงกับเงิบไปเลย .. เเล้ว

เขาก็พูดต่อว่า "รีบไปอาบน้ำสิ เดี๋ยวก็จัดการพวกซาตานไม่ได้หลอก" ฉํนอึ่งแล้งอึ้งอีก

... ฉันรีบไปอาบน้ำเเต่งตัวแล้วรีบเดินออกมาหาเจ้าโคลนกัส แล้วพูดต่อว่า "เอาล่ะ จะ

เริ่มลงได้หรือยัง? " 
                                             
                                          - โปรดติดจามตอนต่อไป-

 ** ผิดประการใดขอโทษด้วยนะ เรื่องนี้เราเพิ่งเขียนเรื่องเเรกเอง ... ** 
เดี๋ยวรูปจะตามมาที่รักนะ ^^ งุงิ