คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : CH.13 : ใครกลัว (รีไรท์)
“ั้น็หยุโวยวาย พลอยไม่อาย แ่พี่อาย” พลอยใสเม้มปาแน่น ถลึาใส่มิไนท์ที่ยืนะพริบาปริบๆ มอพวเธอทะเลาะันอย่าใสื่อ พร้อมเพรหยิแนเธอแรๆ “หยุเลยนะ! หยุพฤิรรมไม่น่ารัเี๋ยวนี้!”
“พี่เพรอ่า!!!”
“เอาอไปเ็บแล้วมาิน้าว หิวไม่ใ่เหรอ”
พลอยใสถูน้ำเสียเรียบนิ่อพร้อมเพรทำให้ใสั่น วามล้าปลิวหายไปับลมแอร์ “...พี่เพรไล่เาลับไปสิ”
“พี่เป็นนวนพี่ไนท์มา ะไล่ไ้ยัไ”
“พี่เพรวนเามาทำไม”
“โน้บุ๊พี่เสีย พี่ไนท์เลยมา่อมให้”
“ทำไมไม่เอาไป่อมที่ร้าน”
“พี่รีบใ้ ถ้าะหาเหุผลมาไล่พี่ไนท์ พี่ว่าพลอยไปเ็บอแล้วมาิน้าวีว่านะ หรือะไม่ิน? พี่ะไ้ินับพี่ไนท์สอน”
พลอยใสทำหน้าล้ายะร้อไห้ ่อนะเินระแทเท้าึๆ เ้าไปในห้อ พร้อมเพรส่ายหน้าแล้วหันมายิ้มแหยให้มิไนท์
“้ออโทษ้วยนะะพี่ไนท์ สสัยวันนี้พลอยะเอเรื่อน่าโมโหมา”
“แล้ว็ันมาเอพี่ที่น่าโมโหว่า” พร้อมเพรอหัวเราะไม่ไ้ มิไนท์มออาหารบนโ๊ะอย่าำๆ “แล้วถ้าพลอยรู้ว่าพี่เป็นนทำอาหาร ะยัหิวอยู่ไหมเนี่ย”
“อะไรนะ! นายเป็นนทำ!” พลอยใสเินุ่มๆ มา้วยสีหน้าเหมือนำลัะถูรอยาพิษ
“ใ่” มิไนท์ยอมรับามรแล้วผายมืออวผลาน มีเนื้ออบเนยระเทียม สปาเ็ี้อสมะเือเทศ และมันบอบีสเบอน “เป็นไ น่าินไหม”
พลอยใสลืนน้ำลายลอแล้วเิหน้าึ้น “หน้าาั้นๆ แหละ”
“ั้น็ลไปินส้มำร้านเ๊ปู” พร้อมเพรบอ พลอยใสรีบนั่ลทันที
“เรื่ออะไร! เรื่ออะไรพลอยะปล่อยให้พี่เพรอยู่ับผู้ายแปลหน้าสอ่อสอ”
พร้อมเพรมอหน้ามิไนท์ยิ้มๆ “อย่าไปถือสาเ็น้อยเลยนะะ”
“็น่าเอ็นูี”
“ไม่้อมาเอ็นู แล้วพลอย็ไม่ใ่เ็น้อยนะพี่เพร” พลอยใสทำหน้าูม แล้วยิู่มเ้าไปให่เมื่อสอหนุ่มสาวทำเหมือนเธอไม่มีัวน
“อื้ม! อร่อยมาเลย่ะพี่ไนท์”
“อร่อย็ินเยอะๆ นะ ไม่อิ่มพี่ะทำให้อี”
“เรใัเลย่ะ”
“เรใอะไร นันเอ”
“เอะ! ไม่เห็นอร่อยรไหนเลย” พลอยใสวา้อนับส้อมลแรๆ เพื่อเรียร้อวามสนใ แล้ว้อาเหลือเมื่อทุนทำเหมือนไม่ไ้ยิน
“พี่ไนท์เรียนทำอาหารมาหรือเปล่าะเนี่ย ฝีมือระับเียวับพ่อรัวโรแรมัเลยนะะ”
“พี่เยเรียนอนอยู่เมือนอ แ่ไม่ถึนาพ่อรัวหรอ”
“เย์ไ้ินอาหารอร่อยๆ ทุวันแน่เลย”
“รายนั้นะลับบ้าน็เวลาอยาินอาหารฝีมือพี่ นอนั้นหาย้อย แล้วเพรล่ะ พี่ว่าเพร้อทำอาหารเ่แน่ๆ”
“็พอเอาัวรอไ้่ะ”
“แล้วพลอยใสล่ะ”
“้มมาม่าไม่ไหม้็บุแล้ว่ะ”
“เหรอ ฮ่ะๆ”
ปั! พลอยใสทุบโ๊ะแรๆ ้วยวามโมโห ไม่สนใเธอไม่พอ ยันินทา่อหน้า่อาอี พลอยใสะไม่ทน
พร้อมเพรหรี่าล “ถ้าไม่อยาิน็ลุออไป”
“พี่เพร”
“อะไร?” พร้อมเพรเลิิ้วสูท่าทาน่าลัว พลอยใสหัวหทันที เหมียว~
มิไนท์มอเธอนิ่ๆ แ่แววาแฝารเย้ยหยัน พลอยใสระหนัว่าถ้าลุออไป็แพ้น่ะสิ อยู่็อยู่! ใรลัว ใรลั๊ว!!!
...
มิไนท์ลุึ้นเรียมเ็บาน พร้อมเพรรีบีแนพลอยใส
“พลอย ไปล้าาน”
พลอยใสแบมืออย่ายียวน “ใรทำ็ล้าเอสิ”
“พี่ไนท์อุส่าห์โว์ฝีมือ พลอย็โว์บ้าสิ ฝีมือล้าานอพลอยที่หนึ่เลยนะ สะอาเอี่ยมทุใบ”
โว์ฝีมือล้าานเนี่ยนะ โห่! ทำไมเธอรู้สึอายมาว่าภูมิใ
“พี่ัอยาเห็นแล้วสิ”
พลอยใสถลึาใส่มิไนท์ ท่าะโริ! ล้าานมีอะไรใหู้ยะ ไม่ใ่พริี้ล้ารถนะ ะไ้เห็นแล้วระุ่มระวยหัวใ น้ำลายไหลเป็นทา
อนที่เธอล้าานมิไนท์็อยวนเวียนอยู่รอบๆ ล้ายใวนประสาทเธอ พอเธอเ็านเสร็ะเอาเ็บในั้น เา็ทำเป็นเินมาน
“นี่! ไปไลๆ หน่อยไ้ไหม” พลอยใสปิประูู้อย่าหุหิ
“ไม่ไ้”
“เอ๊ะนาย! ่อหน้าพี่สาวันยัพูรู้เรื่อ ลับหลัฟัภาษานไม่ออแล้วเหรอ”
“ปาเธอนี่นะ สัวันะายเพราะปา”
“ทำไม นายะ่าันเหรอ”
“ันะ...” เา้าวเ้ามาใล้้วยใบหน้าเ้าเล่ห์ พลอยใสลนลานถอยหนี
“ยะ...อย่าเ้ามานะ!”
“ทำไม”
“ไม่ั้นันะแท!” พลอยใสหยิบส้อมมาู่ มิไนท์ะัเพียเสี้ยววินาที แล้วหัวเราะ “หัวเราะทำบ้าอะไร!”
“เธอน่ารัเินไป”
“อะ...อะไรนะ…” เธอรีบเอนไป้าหลัเมื่อมิไนท์ยื่นมือมาแะมูเธอเบาๆ ท่าทาราวับำลัเอ็นู เธอถึับัวแ็ทื่อ เหมียว~
“สสัยันะอบอแปล” เาแสยะยิ้มแล้วเินออไปาห้อรัว ทิ้ให้เธอหัวใเ้นุ๊มๆ ่อมๆ อยู่เพียลำพั
อบอแปล... หมายถึเธอเหรอ เาอบเธอั้นเหรอ! ไม่ริอ่ะ! ถ้าเาอบเธอะมายุ่ับพี่สาวเธอทำไม เา็แ่ผู้ายเ้าู้ับปลาสอมือ รัพี่เสียายน้อ ไอ้ผู้ายเฮวยเอ๊ย! น่าโมโหที่เธอเผลอไปิ ฮึ่ย!
พลอยใสเห็นพี่สาวให้วามสนิทสนมับมิไนท์ถึนาพาเ้าห้อ็ร้อนใ แม้ะไม่ไ้ลึึ้ถึั้นเสียเหื่อแ่็วาใไม่ไ้ ึอให้ป้อปราบสืบประวัิอเา เธอะ้อหาเรื่อแย่ๆ อเามาทำให้พร้อมเพราสว่าให้ไ้ เธอไม่มีทาปล่อยให้เามาเป็นพี่เยอเธอ
ทา้านนที่โนสืบ็ใ่ว่าะไม่รู้ัว ิ์ เพื่อนสนิทและหุ้นส่วนธุริโทรมาเือนเา พอรู้ว่าเป็นใร เี่ยว้อับใร เา็ถอนหายใ
“ไม่เป็นไร ยัยนั่นอยารู้อะไร็ให้รู้ไป”
[ยัยนั่น... ผู้หิ?]
“อืม น่ารัมา แ่มึห้ามแะ”
ิ์หัวเราะ [อะไรวะ ูเยแะ้อผู้หิอเพื่อนอนไหน แล้วมึะปล่อยให้ผู้หินนั้นลูบมมึเยๆ หรือไ เสียเิายหม]
“ใรบอ” มิไนท์วลูอเล่นแล้วปาใส่เป้า ลูอปัเ้ารลาพอิบพอี “ปล่อยให้ยัยลูแมวไ้ใไป่อน ูะวาับัเอาไว้เียบๆ ป้อนอาหารหน่อย ถึเวลาเมื่อไหร่่อยัารทีเียว”
[หึๆ ผู้หิที่โร้ายนนั้นเป็นใรวะ น่าสสาร ะรู้ัวไหมว่าโนวายร้ายเพ่เล็อยู่]
ความคิดเห็น