เมียบำเรอเบอร์รอง

...โปรย...

เพราะไม่มีทางเลือก เธอ จำต้องรับสภาพ

เป็นเบอร์รองอยู่ในกรงทองของ เขา ตลอดกาล...         

“ผมบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่ายิ้มให้ไอ้หน้าไหนทั้งนั้น!” เสียงเข้มตวาดใส่อย่างระงับอารมณ์ไม่อยู่ ทำเอาร่างบางสั่นงันงกด้วยความหวาดหวั่น พลางหลบแววตาคู่คมที่แดงก่ำแล้วตอบเสียงแผ่ว

“ดา... ดา แค่ยิ้มตอบรับไมตรี ไม่ได้ยิ้มยั่วใครนะคะคุณสันต์”

“ไม่ว่ายิ้มแบบไหน ก็ห้าม คุณไม่เห็นเหรอ ว่าพนักงานชายในโรงแรมมองคุณตาเป็นมัน แล้วไหนจะลูกค้าหนุ่มๆ อีกล่ะ อ้อ รู้สินะ เลยอยากเช็กกระแส ผมจะบอกให้ว่าคุณทำสำเร็จ นี่ถ้าไม่ติดที่ว่าผม ‘เอา’ คุณอยู่บ่อยๆ ป่านนี้คง ‘แบ’ ให้ไอ้หน้าหม้อเหล่านั้นเอาเล่นแล้วใช่ไหมดา”

น้ำตาเม็ดโตร่วงเผาะลงทันทีเมื่อสิ้นถ้อยคำกล่าวหา “ดะ ดาเปล่านะคะ”

“เปล่าเหรอ แต่คุณยิ้มให้มัน!” คนถูกลมเพชรหึงเล่นงานยังคงไม่มีเหตุผล สิริสันต์โกรธจนตัวสั่นเมื่อคิดว่ากุลธิดากำลังหาเป้าหมายใหม่ ทั้งที่เขาเลี้ยงดูปูเสื่อเป็นอย่างดี เป็นเพราะแบบนี้ไงเล่าที่เขาไม่เคยยกหัวใจให้กับผู้หญิงคนไหนอีกเลยเพราะคิดว่าผู้หญิงมีสันดานไม่รู้จักพอเหมือนกันทุกคน! “หรือคุณเบื่อลีลาของผมแล้วล่ะดา งั้นเรามาเปลี่ยนบรรยากาศกันดีกว่า”

“คุณสันต์จะทำอะไรคะ” กุลธิดาถอยเท้าหนีทันที ก้อนเนื้อในโพรงอกเต้นระส่ำเมื่อเดาความคิดของเจ้านายหนุ่มไม่ผิดแน่

“เดี๋ยวก็รู้!” ตอบพลางก็คว้าท่อนแขนเรียวกระชากเข้าหาตัว กุลธิดาหลบริมฝีปากที่กำลังโฉบลงมาได้อย่างฉิวเฉียด เตือนเสียงสั่น

“นี่ห้องทำงานนะคะ”

“แล้วไง”

สิริสันต์พูดเสียงเข้ม และไม่เสียเวลาเล้าโลมร่างบางเหมือนทุกครั้ง ทันทีที่จับกุลธิดากดลงบนโต๊ะทำงาน...

________________________________________________________________________________

***ฝากอีบุ๊กด้วยนะคะสาวๆ^^***

         

               ***แวะมาเม้าท์มอยกันได้ที่***