คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : น่านฟ้า :: CHAPTER 1
น่านฟ้า
1
‘ฟ้าจะไปทะเล...ไม่ได้อยากมาสวนสนุก!’
ถ้าถามว่าทั้งชีวิตคุณเคยมีความรู้สึกอยากจะกรีดร้องให้สมกับความบัดซบของชีวิตไหม
อารมณ์แบบทำอะไรไม่ได้นอกจากกรีดร้องให้มันหายคับแค้นใจ และใช่ค่ะ! ดิฉันอยากจะไปกรีดร้องแบบสวยๆ
ที่ทะเลตามแบบฉบับนางเอกที่กำลังอกหักจากมนุษย์เลวๆ ที่ชื่อว่าแฟนเก่า
ไปกรีดร้องด่าทอมันให้สมกับความรักงี่เง่าและโง่งมที่เพิ่งพังทลายลงไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน
และเหมือนกับว่าทุกอย่างมันกำลังจะเป็นไปตามนั้น ถ้าไม่ติดว่า...อีเฮียน่านมันลากฉันออกจากความเพ้อเจ้อ
‘ปัญญาอ่อน’
เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนเฮียมันด่าฉันตอนที่เราสองคนยังเลือกไม่ได้ว่าจะไปที่ไหนกัน
‘จะไปทำไมทะเล’
‘ก็น้องอยากไปกรี๊ด’
‘เหรอ’
‘ใช่!’
‘ได้! เดี๋ยวกูจัดให้น้องรัก!’
และนั่นแหละคือบทสนทนาอันสุดแสนจะสร้างความคับแค้นใจให้กับผู้หญิงตัวน้อยๆ
อย่างฉัน
แน่นอนว่าที่ที่คนขับรถส่วนตัวบอกกับฉันว่าจะพามากรี๊ดนั้นไม่ได้เฉียดใกล้กับสถานที่ที่ฉันอยากไปเลยสักนิด!
“ไม่เอาฟ้าไม่ขึ้นไป!”
“อยากกรี๊ดไม่ใช่เหรอวะ”
ฉันร้องเฮอะให้ลำคอพร้อมกับเตรียมที่จะขยับหนีออกมาจากบริเวณเครื่องเล่น ‘ไวกิ้ง’
ที่ฉันสุดแสนจะเกลียดเพราะมันสร้างความรู้สึกเฉียดตายให้กับฉันเป็นอย่างมาก
เล่นปุ๊บรู้สึกความตายอยู่แค่เอื้อมเท่านั้น!
“อย่ามาเยอะ”
“เฮีย! ฟ้าเล่นไม่ได้หรอก!”
ฉันส่ายหน้าหวือเพื่อคิดว่าจะได้รับความเห็นใจจากพี่ชายบ้าน...ใบหน้าหล่อเหลาที่ช่างโดดเด่นยามยืนอยู่ท่ามกลางเด็กๆ
ในสวนสนุกนิ่วหน้าเมื่อเห็นว่าฉันกำลังจะร้องไห้อยู่ตรงหน้า
“นั่งไหนดีวะ
หลังเลยละกัน!”
แม่มันเถอะ!
ไม่เอาจ้า! ไม่เล่นอะไรทั้งนั้นนนนนนนน
“เฮียน่านนนนนน”
“ป่ะ! ถึงเวลาแล้ว!”
มือใหญ่ขยับเข้ามาจับแขนฉันเอาไว้แบบรู้ทันว่าฉันคิดจะวิ่งหนีแบบคนปอดแหก
แน่นอนว่าฉันแม้จะดูถึกไปบ้างแต่ถามว่าสู้แรงเฮียน่านที่แรงเยอะอย่างกับอะไรได้ไหม...ไม่จ้า!
ฉันกำลังโดนลากขึ้นไปนั่งเครื่องเล่นโดยมีสีหน้าชอบใจของผู้ชายตัวสูงทั้งยังโรคจิตที่มองมาด้วยแววตาเป็นประกายของความชอบใจเมื่อเห็นสีหน้าใกล้จะตายของฉัน
“อยากกรี๊ดไม่ใช่...นี่แหละ
กรี๊ดเลยฟ้า”
“แม่...!”
“พูดจาไม่เพราะ”
เฮียมันพูดเพราะตายแหละ! ฉันมองค้อนคนที่เอื้อมมือมาดีดหน้าผากฉันไปหนึ่งทีด้วยความหมั่นไส้
“เป็นสาวเป็นนาง”
“เป็นนางสาวต่างหาก!”
“มุขแบบนี้เป็นกูกูไม่เล่นนะฟ้า”
ง่ะ...! ฉันมองเสียงห้าวที่เปล่งเสียงหัวเราะทันทีเมื่อเห็นอาการแค้นใจแต่ทำอะไรไม่ได้ของฉัน
“ยินดีต้อนรับทุกท่านครับ...เรากำลังจะเริ่มกันอีกภายในไม่กี่นาทีที่จะถึง
ไหนใครพร้อมขอเสียงหน่อยเร็วววววววว”
ไม่พร้อมเว้ยยยยยยยย!
“ฮื่อออออ
ฟ้าไม่เล่นนนนนนน”
“ได้ไงวะ
ขึ้นมาแล้ว เอ้า! กรี๊ดหน่อยเร็วววววว”
“กรี๊ดดดดดด!”
“ฮ่า!”
“อีเฮียน่านนนนนนน!”
“ดังๆ
หน่อย เราร้องดังได้มากกว่านี้อีก!” ฉันกรีดร้องด่าทอคนที่พามาอยู่ในใจ ก่อนจะจับบาร์เอาไว้แน่นเมื่อไวกิ้งเริ่มกำลังไต่ระดับเข้าทำมุมสูงสุด
รสชาติของความตายขยับเข้ามาครอบงำความคิดฉันทันที ตอนนี้คือร้องไม่ออกแล้วนอกจากปล่อยให้ตัวเองร้องไห้ออกมา!
“ร้องเร็ว
จะด่าใครตอนนี้ก็ได้...มันทำเหี้ยอะไรก็ด่ามันออกมา ไม่มีใครว่าอะไรหรอก”
เฮียน่านขยับมาดึงฉันไปกอดเอาไว้พร้อมกับตะโกนบอก
ตอนนี้เชื่อเถอะว่าไม่มีใครมีสติพอในการฟังว่าเฮียน่านกำลังพูดอะไร
“ฮึก!”
แต่ฉันรู้และได้ยินชัดเต็มสองหูเลย แต่ตอนนี้มันกลัวเว้ย!
“ฟ้า...เร็ว
พูดมันออกมา!”
มันด่าไม่ออกเว้ยยยยย
เฮียน่านทำการดึงฉันไปกอดเอาไว้เมื่อฉันเริ่มลอยเพราะแรงลม
แน่นอนว่าตอนนี้เฮียน่านคือที่พึ่งหนึ่งเดียวยามกำลังเฉียดใกล้ความตาย
“ฟ้า...ด่ามัน!” มือใหญ่ที่ยังคงลูบหลังและกดฉันเอาไว้แนบกับอกกว้างสามารถเรียกความกล้าบางอย่างของฉันท่ามกลางสถานการณ์แบบนี้
จะบอกว่าแพ้ความอ่อนโยนในแบบของเฮียน่านก็ได้...เอาวะ! ด่าก็ได้
ด่าก็ด่า!
“เหี้ยยยยยย”
กล้าทำแบบนี้กับฉันได้ยังไงกัน!
“เออ
ด่าอีกกกก” เสียงสนับสนุนพร้อมกับอ้อมแขนแกร่งที่ยังคงทำหน้าที่ปกป้องฉันได้เป็นอย่างดีทำเอาฉันมีความกล้ามากกว่าเดิมจึงเปล่งเสียงตะโกนออกไป
“แกมันเลววว!”
“ยังไงอีก”
“เลิกกันแล้วก็ดีกูจะได้มีผัวใหม่!”
แน่นอนว่าเฮียน่านหัวเราะดังมากจากประโยคนี้!
มันผิดตรงไหนเหรอ...หรือน้องจะหาผัวใหม่ไม่ได้อ่ะเฮีย!
“อ่ะโอเค
ต่อได้ เร็วใกล้จะจบแล้ว!”
“เลวมาก
แกมันไม่มีอะไรดีนอกจากหน้าตา!”
“มันหล่อตรงไหนวะ
กูยังมองไม่เห็น” แน่นอนว่า...ไม่รู้เว้ยเฮีย ตอนนั้นสงสัยหลงผิดไป!
“ปิดท้ายหน่อยเร็ว”
ฉันเงยหน้ามองเสี้ยวหน้าคมคายที่อยู่ใกล้แค่เอื้อม เฮียน่านก็กำลังก้มมองมาพอดี
เราสองคนสบตากันอยู่เสี้ยววินาทีก่อนที่ฉันจะหันไปตะโกนเป็นครั้งสุดท้าย
“ไปตายซะ!” แน่นอนว่าหลังจากนี้...นังทอฟ้าคนนี้จะโสดแบบเฉิดฉายแล้วจ้า! เพราะฉะนั้นหลบหน่อยค่ะแม่จะไปอ้วก!
“โอ๊กกกกกก!”
หลังจากที่เครื่องเล่นหยุดเล่นฉันก็รีบวิ่งไปพุ่งตัวอ้วกที่มุมหนึ่งทันที
และใช่ค่ะ...คนที่พามาไม่ได้รู้สึกผิดใดๆ สักนิด
เพราะฉันได้ยินเสียงเฮียน่านหัวเราะตามหลังด้วยความชอบใจ!
“ไหวไหมวะนั่น”
เสียงห้าวที่ดังขึ้นด้านหลัง พร้อมกับมือใหญ่ที่เลื่อนมาลูบหลังให้กับฉัน
ในขณะที่ขวดน้ำเย็นที่ไม่รู้ว่าเฮียน่านวิ่งไปซื้อมาให้ตอนไหนถูกยื่นมาให้ตรงหน้า
ฉันเช็ดปากลวกๆ
พร้อมกับรับขวดน้ำเย็นมาบ้วนปากและล้างหน้าเพื่อเรียกความรู้สึกสดชื่นให้กับตัวเอง
ได้ยินเฮียน่านหัวเราะในลำคอก่อนจะลากฉันให้ไปนั่งบริเวณม้านั่งที่มุมหนึ่งของสวนสนุก
เมื่อนั่งพักให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้นแล้วฉันจึงอดไม่ได้ที่จะโวยวายกับคนที่พามาแทน
“เกือบตายแล้วไหมเฮีย!”
“ก็ไม่เห็นว่าจะตายนี่”
ฉันมองหน้าคนตอบแล้วก็ได้แต่ร้องเฮอะออกมาด้วยความเหลือเชื่อ
ใบหน้าคมคายยังคงดูดีเสมอแม้ตอนนี้ผมสีดำสนิทจะไม่เป็นทรงไปบ้างเพราะเครื่องเล่น
แต่เฮียน่านยังรอดจ้า!
“เฮียมันขี้แกล้ง!”
แกล้งตั้งแต่เด็กจนโตก็ยังไม่เลิกแกล้ง...ไม่รู้ว่าเพราะพื้นเพนิสัยเฮียน่านรึเปล่าจึงได้ชอบแกล้งคนรอบตัวนัก!
“แกล้งตรงไหนวะ
ก็อยากกรี๊ดไม่ใช่?” เฮียน่านยังคงตอบกลับได้แบบไม่รู้ร้อนรู้หนาวกับอาการเฉียดตายของฉัน
“ฟ้าอยากไปทะเล...ไม่ได้อยากมาสวนสนุก!”
คนอายุมากกว่ายักไหล่แบบไม่สนใจอาการโวยวายของฉันเลยสักนิดและถามกลับหน้าตาย
“ไปเล่นอีกไหม?”
พูดเป็นเล่น?
ดูสภาพหน้าน้องก่อนอีเฮียน่านนนนนนน...หน้าฉันมันยังซีดไม่พอสินะ!
“ไม่!”
ทำดีมากทอฟ้า...หล่อนปฏิเสธได้เสียงแน่วแน่มากกกกก!
“ไว้ไปเล่นฝั่งโน้นกัน”
ฉันกลอกตามองบนด้วยความระอา...ไม่ได้ฟังกันเลยยยยยยยย
ทำไมเป็นพี่ที่ประเสริฐขนาดนี้นะ!
“เฮียน่าน! ฟ้าไม่เล่น
เมื่อกี้เกือบตายแล้วไม่สงสารน้องเหรอ!” ฉันยกมือฟาดแขนเฮียน่านไปที
โดยที่เฮียน่านไม่ทันได้ระวังตัว คนโดนฟาดจึงทำการดีดหน้าผากฉันจนหน้าหงายเป็นการแก้แค้น
ก่อนจะถามเสียงเข้ม
“แล้วเจ็บไหม”
อะไรเจ็บ?
โดนดีดหน้าผากเมื่อกี้หรือว่าที่โดดเฮียน่านลากขึ้นไปเล่นเครื่องเล่นจนเกือบตาย?
“อะไร?”
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฉันเองที่ยังคงทิ้งสติไว้ที่เครื่องเล่นหรือเพราะเฮียน่านเองที่พูดไม่รู้เรื่อง
จู่ๆ เฮียน่านถามขึ้นมาแบบไม่บอกไม่เกริ่นนำใดๆ
ทั้งสิ้นแบบนี้นังทอฟ้าคนนี้คืองงแล้วจ้า!
เฮียน่านต้องการอะไรจากน้องงงงงง
“โดนทิ้งน่ะเจ็บไหม”
นัยน์ตาดุที่มองมาทำเอาฉันเชิดหน้าขึ้นก่อนจะรีบแก้ตัวอย่างรวดเร็ว
ฉันไม่ได้โดนทิ้งสักหน่อย!
“น้องไม่ได้โดนทิ้ง! ฟ้าเป็นคนทิ้งผู้ชายคนนั้นเอง!” เฮียน่านร้องเฮอะอยู่ในลำคอก่อนจะโยกหัวฉันเล่นแล้วเลิกคิ้วถามด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจนัก
“เออ
ทิ้งผู้ชายคนนั้นเอง ไม่ได้โดนทิ้งแล้วร้องไห้ทำไมวะ”
คนที่ร้องไห้เพราะเป็นคนทิ้งก่อนเริ่มพูดไม่ออกนอกจากใช้ความหน้ามึนของตัวเองตอบกลับไป
“อะไร
ใครที่ไหนมันร้องไห้! ไม่มี!”
เฮียน่านมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาเหยียดหยาม...และแบะปากเป็นการประณามที่ยังคงหน้ามึนไม่ยอมรับความจริงว่าตัวเองร้องไห้
“ตอนที่อยู่ในรถ
ร้องไห้ทำไม” เฮียน่านมองมาไม่ยอมให้ฉันตีมึนอีก แต่มีเหรอที่น้องคนนี้จะยอมเสียเชิง...ก็ที่ร้องไห้ในรถไม่ได้เสียใจนะที่เลิกเป็นควาย
แต่ที่ร้องเพราะเห็นหน้าเฮียน่านต่างหาก ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองรู้สึกอะไรกันแน่ในตอนนั้นถึงได้ร้องไห้ต่อหน้าเฮียน่าน
แต่ไม่บอกเฮียน่านหรอก...บอกไปแล้วโดนด่าชัวร์!
“ข้ออ้างปัญญาอ่อน”
อ่ะ...ลืมคิดไปว่าเฮียน่านก็ยังคงเป็นเฮียน่านที่ยังคงปากร้ายไม่เปลี่ยนแปลง
โดนด่าอีกแล้วจ้า!
“เฮีย!”
ฉันหันไปถลึงตาใส่ผู้ชายตัวโตที่อยู่ข้างๆ
เฮียน่านส่ายหัวด้วยความเอือมระอาก่อนจะถามอย่างนักเลงว่าให้ไปจัดการให้รึเปล่า
“ให้ไปกระทืบมันให้ป่ะ?”
ฉันกวาดตามองใบหน้าหล่อเหลาที่คนมักจะบอกว่าพระเจ้าช่างลำเอียงมอบแต่ความดูดีให้กับสามพี่น้องแล้วก็ได้แต่ตั้งคำถามกับตัวเองในใจว่าทำไมเฮียน่านชอบทำอะไรที่มันขัดกับหน้าตาและนิสัยฝาแฝดตัวเองขนาดนี้
คิดว่าจะไปกระทืบคนอื่นง่ายๆ
เหรอเฮีย!
“ไม่ต้อง
เป็นนักเลงเหรอชอบไปกระทืบคนเนี่ย”
คนที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นนักเลงได้แต่หัวเราะด้วยความชอบใจ
“พูดเหมือนหวานเลยว่ะ”
“ก็มันจริง”
แสดงว่าน้ำหวานก็เห็นว่าพี่ชายตัวเองนักเลงสินะ
“ถ้าไม่อยากให้ไปกระทืบมันก็อย่าร้องไห้อีกเข้าใจไหม”
ฉันหันไปสบตากับเฮียน่านแล้วก็ได้แต่ชะงักไป
ความจริงจังที่แสดงออกมาทางสีหน้าและแววตาทำเอาฉันอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมากับท่าทางเป็นห่วงเป็นใยแต่แสดงออกไม่เป็นของเฮียน่าน
โตมาด้วยกันขนาดนี้แล้วทำไมจะไม่เข้าใจว่าเฮียที่ปากร้ายๆ เนี่ย จริงๆ
แล้วเป็นผู้ชายที่น่ารักขนาดไหน
“อื้อ”
ฉันเบนสายตาออกจากการจ้องตากับเฮียน่านเพราะรู้สึกว่ามันไม่ควรที่จะมองนานๆ
ไม่นานสัมผัสแผ่วเบาที่กลุ่มผมก็ทำเอาฉันชะงักค้างไปเพราะเฮียน่านกำลังลูบหัวฉัน
“รู้ว่าการเลิกรักใครสักคนเนี่ยมันเจ็บ
แต่มันก็ไม่ตาย” น้ำเสียงราบเรียบที่ไม่ได้เปลี่ยนโทนเอ่ยบอกฉัน
“เฮียน่านเคยรักใครรึไง”
“ไม่ใช่คนไม่มีหัวใจนี่วะ
ก็ต้องเคยรักอยู่แล้วดิ” คำตอบที่ได้กลับมาทำเอาฉันอึ้งและตะลึงจนต้องตั้งสติอยู่สักพักก่อนจะรีบหันไปเค้นถามคนข้างๆ
ด้วยความอยากรู้
เฮียน่านเคยรักใครด้วยเหรอ?
“ใครอ่ะ!” ทำไมฉันไม่รู้!
“ไม่บอก”
ฉันหน้างอเมื่อได้รับคำตอบซึ่งแน่นอนจ้าว่าโดนเฮียมันใช้สายตามองกลับมาว่าสอดรู้สอดเห็น...ก็คนมันอยากรู้อ่ะ
เฮียน่านชอบผู้หญิงแบบไหน?
“เอ้า!”
“สรุปคือไม่เสียใจแล้ว?”
คำถามใหม่ของเฮียน่านทำเอาฉันชะงักไปเพราะไม่ทันได้ตั้งตัว...ไม่เสียใจแล้วงั้นเหรอ?
ก็คง...ไม่รู้สิ
ตอบไม่ถูกเหมือนกันว่าตอนนี้ฉันควรรู้สึกยังไง คนที่เพิ่งเลิกกับแฟนที่เพิ่งรู้ว่ามันแอบคบกันกับเพื่อนเรานี่เราต้องรู้สึกยังไงเหรอ?
ผิดหวัง?
เสียใจ?
หรือดีใจที่หลุดพ้นสักที?
“ทอฟ้า”
ชื่อเต็มของฉันถูกเอ่ยขึ้น ฉันจึงถอนหายใจก่อนจะบอกเฮียน่านไป
ตามความสัตย์จริงตอนนี้ฉันอธิบายไม่ได้จริงๆ นะว่าตอนนี้ตัวเองรู้สึกอะไรกันแน่
“ก็...ไม่รู้สิเฮียน่าน
ฟ้าไม่รู้ว่าตัวเองต้องรู้สึกอะไรกันแน่ คงยังหน่วงๆ ล่ะมั้ง แต่ช่างมันเถอะเฮีย
ฟ้าจะถือว่าฟ้าปล่อยให้ควายกับควายได้ไปอยู่ด้วยกัน”
ฉันเชิดหน้าแล้วบอกเฮียแบบคนใจกากแต่ปากเก่ง เฮียน่านหัวเราะชอบใจก่อนจะพยักหน้าเห็นด้วย
“ใช่
อย่าไปขวางทางบุญ”
“อื้อ”
เฮียน่านลูบหัวฉันอีกครั้ง
“รู้ไหม...ว่าการเลิกกันมันก็เหมือนกับการเล่นไวกิ้งเมื่อกี้นี้แหละ”
ฉันขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความไม่เข้าใจ
เหมือนเล่นไวกิ้งงั้นเหรอ?
“ยังไง?”
“แรกๆ
ก็ทรมาน เหมือนว่าเรากำลังจะตายไปให้ได้...แม้ว่ามันจะทรมาน เราจะกรีดร้อง
หรือร้องไห้ออกมาเท่าไหร่มันก็ยังรู้สึกว่ามันไม่เพียงพอเพราะความทรมานมันยังคงอยู่ไม่หายไปไหน
แต่สุดท้ายพอเครื่องเล่นหยุดลง...เราก็จะค้นพบว่ามันก็ไม่ตาย เรายังมีชีวิตอยู่ถึงแม้ว่าที่ผ่านมาเราจะทรมานจนเกือบจะตาย
แต่ก็ไม่มีใครตายเพราะไวกิ้ง
เช่นเดียวกับเราที่จะไม่มีวันตายเพียงเพราะผู้ชายที่ไม่มีค่าคนหนึ่ง แรกๆ
ตอนนี้เราอาจจะรู้สึกทรมาน มันอาจจะแย่ไปหมด
พี่อยากให้เรารู้เอาไว้ว่าเราไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวบนโลกใบนี้ น้องฟ้ายังมีน้าฝนที่รอเราอยู่ที่บ้าน
ยังมีอนาคตรอฟ้าอยู่ข้างหน้า มีพวกพี่ที่ไม่ได้หายไปไหน และที่สำคัญฟ้ายังมีตัวฟ้า...คนที่ฟ้าควรจะนึกถึงให้มากๆ
เสียใจได้แต่อย่าให้ความเสียใจนั้นมันกลับมาทำร้ายตัวฟ้าเอง” เฮียน่านส่งยิ้มพร้อมกับเอื้อมมือมาปาดน้ำตาให้กับฉันโดยไม่ได้ดุอะไร
และการกระทำนั้นของเฮียน่านมันยิ่งทำให้ฉันน้ำตาไหลไม่หยุด
“จำความรู้สึกวันนี้เอาไว้...เวลาที่มันกลับมาขอคืนดีก็นึกถึงวันที่มันทำเหี้ยๆ
ใส่เรา แล้วอย่าได้โง่ไปให้อภัยมันอีก จำไว้ว่าเราไม่ตายเพราะเล่นไวกิ้ง
เราก็อย่าได้ตายเพราะทิ้งผู้ชายเหี้ยๆ คนหนึ่งออกไปจากชีวิต”
“เฮียน่าน”
“อื้อ...ร้องไห้น่าเกลียดชะมัดเลยเราเนี่ย”
แน่นอนว่าคนร้องไห้ได้น่าเกลียดคนนี้กลับถูกเฮียน่านโอบกอดเอาไว้พร้อมกับลูบหลังให้เบาๆ
“ฮื่ออออออออออออ”
“อ่ะ
เรื่องร้องไห้น่าเกลียดพี่ก็พอจะเข้าใจได้ แต่ขออย่างเดียวฟ้าอย่าเอาขี้มูกมาสั่งใส่เสื้อพี่ก็พอ...เข้าใจไหมวะ”
“ฮื่อออออออ!” ทำไมเฮียน่านมันปากร้อยอย่างงี้อ่ะ...! น้ำมูกอะไรเดี๋ยวสั่งใส่เสื้อตามที่พูดซะเลย!
********************************************
มาค่ะ มากรีดร้องให้กับความน่ารักของเฮียน่านกันเร็ววววววว
ก็คือเป็นห่วงน้องแต่การแสดงออกมันก็ไม่ค่อยปกติอ่ะเนอะ
ใครไหวไปก่อนเลยจ้าาาาาาาาา
ไรท์ว่าไรท์ไม่ไหววววววว
ผู้ชายแบบเฮียน่านซื้อได้ที่ไหนคะถามหน่อยยยยยยย
นิยายเซ็ตนี้มี 2 เล่มนะคะ ไรท์จะปล่อยพร้อมกันเลย คือเล่ม น่านฟ้า และ เหนือดาว
ใครอยากได้เล่มแนะนำเก็บเงินรอเลยน้า
ท้ายที่สุดนี้เม้นต์เงียบเหงาเหลือเกินใครอยากเป็นเมียเฮียน่านรบกวนมากรีดร้องกันหน่อยเร็ววววว
อิอิ
รัก...เจอกันใหม่ตอนหน้าค่ะ
ความคิดเห็น