ความลับ(ของ)เมธาวิน

งแต่จำความได้เมธาวินก็มีเพื่อนข้างบ้านที่ชื่อชลธีอยู่ข้างกายกันมาตลอด ทั้งสองคนเหมือนเงาตามตัวของกันและกัน มีเมธาวินก็ต้องมีชลธี มีชลธีก็ต้องมีเมธาวิน แม้แต่การอยู่ร่วมคอนโดก็ยังเลือกที่จะอยู่ห้องเดียวกัน ความลับบางอย่างที่ปกปิดไว้จะถูกเพื่อนรักจับพิรุธได้หรือไม่ และความลับนั้นคืออะไรโปรดติดตาม

*** อ่านฟรีจนจบเรื่อง ลงครบห้าตอนมีติดเหรียญอ่านล่วงหน้า

*** หลังตอนที่ห้าเปิดอ่านฟรีทุกๆห้าวันต่อหนึ่งตอน

*** เปิดอ่านฟรีหลังเที่ยงคืนเป็นต้นไป

*** 14ตอนจบ

"มึงทำอะไรของมึงชล"
"ก็หอมแก้มให้รางวัลมึงไง"
"มึงบ้าป่ะ เพื่อนบ้าอะไรมาหอมแก้มกัน"
"เพื่อนแบบเราไง"
"ไปไกลๆ กูเลยนะ ถ้าแบบนี้เพื่อนหอมกันได้ เดี๋ยวกูเจอคนอื่นกูจะให้หอมแก้มบ้าง" มองหน้าคนตัวสูงอย่างยียวน ที่พูดไปก็แค่พูดเล่นๆ เพราะหมั่นไส้ความหน้าระรื่นของมันก็เท่านั้น
"ลองมึงทำดูสิ กูจะทำให้รู้ว่าเพื่อนแบบกูกับเพื่อนแบบคนอื่นต่างกันยังไง" มองหน้าคนข้างกายอย่างยืนยันว่าตนเอาจริงแน่นอน และมันต้องจบไม่สวยกับคนที่กล้าบังอาจมาแตะต้องเพื่อนของตน

ในเมื่อมันยังไม่รู้ความลับที่เขาปกปิดก็ถือว่ามันโง่ก็แล้วกันที่พลาดของดีๆ แบบนี้ ปล่อยให้ผู้ชายคนอื่นได้เชยชมเพียงรูปภาพเมธาวินก็คิดว่าไม่เลว รอยยิ้มร้ายผุดขึ้นมาบนมุมปากอย่างช้าๆ พร้อมกับลูบเนื้อตัวอันนุ่มนิ่มของตนไปด้วยความชื่นชม คนที่กำลังตกอยู่ในห้วงภวังค์ของตนไม่ได้รับรู้ถึงสายตาคู่หนึ่งที่มองลอดผ่านประตูห้องนอนมาแม้แต่น้อย สายตานั้นวาววับอย่างเสือที่จ้องจะล่าเหยื่อ ใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยแรงอารมณ์ที่ปะทุขึ้นมา

ตอนนี้ที่ร่างกายสัมผัสถึงไออุ่นของคนที่มายืนซ้อนอยู่ด้านหลังทำให้คนร่างเล็กสะดุ้งด้วยความตกใจ คิดจะร้องโวยวายออกมา แผ่นอกหนาที่แนบชิดแผ่นหลังของตนทำให้ใจดวงน้อยสั่นระรัวอย่างหวาดกลัว เขาไม่รู้เลยว่าใครบังอาจเปิดห้องชุดเข้ามาได้ จนเมื่อรับรู้ได้ถึงแรงกอดรัดที่แน่นมากขึ้นและกลิ่นหอมที่ลอยวนเวียนติดปลายจมูกจึงเบิกตาเงยหน้ามองกระจก ในภาพนั้นสะท้อนเป็นเงาของเพื่อนสนิทที่คบหากันมาตั้งแต่จำความได้ ดวงตากลมโตขยายกว้างขึ้นและสั่นระริกอย่างห้ามไม่อยู่ ปากอิ่มอ้าๆ หุบๆ อย่างตกใจ