คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ILOVEYOURSMILE 11
Chapter 11
"อยากโดนลงโทษ?" ร่างสูงดึงคนตัวเล็กเข้ามาใกล้ตัวก่อนจะค่อยๆโน้มหน้าเข้าไปใกล้อีกคน แต่โดนมือเล็กดันเอาไว้ก่อน "นี่มันมหาลัยนะ"
"แล้วไง"คนตัวโตไม่สนใจคำพูดของอีกคนพลางพยายามดันหน้าเข้าไปใกล้ "นายจะบ้ารึไง คนเยอะแยะ"คนตัวเล็กว่าพลางก้มหน้างุด "งั้นต้องไปที่ไม่มีคนสินะ" ว่าแล้วก็จูงมืออีกคนไปขึ้นรถ "บอกแล้วใช่มั้ยว่าห้ามถอด"คนตัวโตถามขึ้นหลังจากขึ้นรถเรียบร้อย "ก็ฉันถอดก่อนอาบน้ำอ่ะ แล้วเมื่อเช้ารีบเลยลื.." ร่างสูงอาศัยทีเผลอเข้าประกบปากร่างบางแน่นจนอีกคนต้องเอามือทุบอกเขาแต่เจ้าตัวก็ไม่ยอมปล่อยคนตัวเล็กไปง่ายๆ "จะ..จุน อุ๊บ" ร่างบางพยายามจะเปิดปากพูดแต่ก็โดนปิดปากด้วยริมฝีปากของอีกคนแทน .
.
.
"คราวหลังห้ามถอดอีก อาบน้ำก็ไม่ต้องถอด"ร่างสูงพูดขึ้นหลังปล่อยอีกคนให้เป็นอิสระ
คนตัวเล็กไม่ตอบอะไรได้แต่หันหน้าหนีไปอีกทางเพื่อไม่ให้อีกคนเห็นแก้มใสๆที่ตอนนี้ได้เปลี่ยนเป็นสีแดงแล้ว
ให้ตายสิ ไอ้หมอนี่ เอะอะก็จูบ -////- ใจนี่ก็หยุดเต้นได้แล้วเดี๋ยวไอ้ยักษ์ข้างๆก็ได้ยินหมดหรอก นี่ผมเป็นแฟนหมอนี่จริงๆเหรอ? แล้วทำไมผมต้องคบกับหมอนี่ด้วยเนี่ย คือพวกเรารักกันเหรอครับ? ใครก็ได้ไขข้อข้องใจที
"ขึ้นห้องได้แล้ว"พอถึงคอนโดก็ไล่กันลงเลยนะ
"ไม่ต้องไล่ก็ได้"ผมกำลังจะเปิดประตูลงจากรถแต่ก็มีมือหนามาคว้าข้อมือไว้ก่อน
"เดี๋ยว"
"อ..อะไร"จู่ๆผมก็นึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ที่มหาลัยจึงรีบขยับตัวไปชิดประตูรถทันที
.
.
.
"ฝันดีครับ^^"
ผมแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง ไอ้คนหน้าโหดข้างๆกำลังยิ้มให้ผม ยิ้มจนตาปิดเลย >< โอ้ยแล้วนายจะยิ้มตามทำไมเนี่ยดงฮยอก
- กูจุนฮเวเอง -
วันเสาร์นี้มีนัดที่ไหนมั้ย?
- ดงฮยอกกี้ -
ไม่มีอ่ะ"
- กูจุนฮเวเอง –
ไปเที่ยวกัน
- ดงฮยอกกี้ -
ปฏิเสธได้มั้ย
- กูจุนฮเวเอง -
วันเสาร์บ่ายโมงเดี๋ยวไปรับ ถ้าไม่ลงมาจะไปตามถึงห้อง
ผมยังไม่บอกว่าจะไปเลยนะ อะไรของหมอนั่นกันวะ ?
วันเสาร์มันควรจะเป็นวันพักผ่อนใช่มั้ยล่ะครับ แต่ผมต้องตื่นมาอาบน้ำแต่งตัวเพื่อจะไปเที่ยวกับจุนฮเว ผมก็ไม่ได้อยากไปสักเท่าไหร่หรอก แต่จะทำไงได้ในเมื่อหมอนั่นบังคับให้ผมเป็นแฟน ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าผมปฏิเสธเนี่ยจะเจออะไรบ้าง แค่วันก่อนผมลืมสร้อยข้อมือหมอนั่นก็จูบผมซะแทบหายใจไม่ออก บ้าจริง!พูดเรื่องนี้ขึ้นมาทีไรทำไมต้องรู้สึกร้อนๆด้วยเนี่ย >\\\\<
หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมก็หาอะไรในตู้เย็นกินรองท้องก่อนลงไปรอไอ้ยักษ์จุนเฮวด้านล่าง ไม่นานหมอนั่นก็ขับรถคันหรูของตัวเองมารับก่อนจะพาผมไปที่สวนสนุก
ครับ สวนสนุก มันร้อนจะตาย คนก็เยอะแถมแถวที่จะต่อเล่นเครื่องเล่นก็ยาวยังกับหนอน อยากจะกลับไปตากแอร์ที่ห้องจริงๆ เห้อมมม
"นายจะมาเล่นอะไรเนี่ย คนเยอะจะตาย แดดก็ร้อน"
"ใครบอกว่าจะมาเล่นพวกนี้ล่ะ"พูดจบก็ถือวิสาสะเอื้อมมือไปจับมือบางให้เดินตามไป
"จะจับทำไมเนี่ย"
"กลัวแฟนหาย" ไอ้หมอนี่มันช่วยทำตัวเหมือนแฟนหน่อยได้มั้ย หันมาตอบหน้าตายแบบนั้น คิดว่าเท่?
และผมก็ได้ข้อสรุปที่จุนฮเวพาผมมาที่นี่แล้วหละครับ เจ้าตัวเอาแต่เล่นยิงปืนชิงตุ๊กตาอะไรไม่รู้ตัวใหญ่เท่าบ้าน ผ่านมาครึ่งชั่วโมงแล้วหมอนั่นยังยิงไม่ผ่านสักที แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะกลับ คือมันอยากได้อะไรนักหนาครับอิตุ๊กตาหมีตัวบิ๊กเบิ้มนั่น เดี๋ยวซื้อให้ก็ได้มั้ย? ผมกินไอติมหมดไปสองโคนแล้วเนี่ย - -
"อ่ะ ให้" หลังจากยิงปืนจนผ่านแล้วจุนฮเวก็ยื่นตุ๊กตาหมีสีขาวตัวเบิ้มมาให้ผมถือ
"ฉันไม่ได้อยากได้ตุ๊กตาสักหน่อย"ผมพูดไปมือสองข้างก็หอบตุ๊กตาไว้ ไอ้ตุ๊กตาบ้านี่ก็หนักชะมัดตัวจะเท่าผมอยู่แล้ว ไอ้บ้าจุนฮเวจะแกล้งกันรึไงห้ะ
"เดินเร็วๆดิ"คนตัวโตหันมากวักมือเรียก
"ตุ๊กตานี่ไม่ได้เบาเหมือนปุยนุ่นนะเว่ย = =^"
"เออๆ เอามานี่"ร่างสูงเดินมาดึงตุ๊กตาจากคนตัวเล็กไปถือก่อนจะยื่นมือไปจับมืออีกคน
"ก่อนกลับไปเล่นนี่กัน" คนข้างๆกำลังจะลากผมไปบ้านผีสิง ผมรีบล็อคตัวเองไว้กับที่ทันที
"ไม่เอา"ผมกระตุกมืออีกคนแรงๆให้ออกมาจากที่ขายตั๋ว พอเห็นผมท่าทีต่อต้านเจ้าตัวก็หันมายิ้มให้อย่างผู้ชนะก่อนจะลากผมเดินเข้าไปด้วย
"จุนฮเว -^-"ผมสะบัดมือออกก่อนจะเดินหันหลังกลับทันที รู้ว่ากลัวยังจะแกล้งอีก
"เฮ้ย งอนเหรอ? โอ๋ๆ"ร่างสูงรีบเดินเข้ามาหาอีกคนก่อนจะลูบหัวเบาๆ
"ไม่ต้องลูบไม่ใช่หมา"ผมยังคงมุ่งหน้าเดินต่อไปเรื่อยๆ เออแล้วนี่ผมจะงอนหมอนี่ทำไมเนี่ย ผมชักทำตัวขี้งอนเกินไปแล้ว
"จะไปไหนเล่า"อีกคนคว้าข้อมือไว้
"กลับ"
"เฮ้ย ไม่งอนดิ" คนตัวโตรีบวิ่งมาปาดหน้าพร้อมกับหมีตัวเบ้อเริ่มในมือ
"ใครงอน ฉันแค่เหนื่อยอยากกลับบ้าน"
"ขอโทษๆ เอางี้นายอยากเล่นอะไรเดี๋ยวฉันพาไป"ไม่ว่าเปล่ายังเอื้อมแขนยาวๆมาพาดไหล่
"อยากขึ้นชิงช้าสวรรค์อ่ะ แต่ถ้าแถวยาวก็ไม่เล่นอ่ะขี้เกียจต่อ"
ไม่นานเกินรอจุนฮเวก็เดินมาพร้อมตั๋วเครื่องเล่นสองใบ ดูๆไปแล้วคนตัวโตตรงหน้ากับตุ๊กตาหมีแบ๊วตัวใหญ่ช่างไม่เข้ากันเล้ย 555555 เห็นแล้วขำ
"ขำไร"
"ป๊าววว"
"เออเกือบลืมเลย ถือดิ"เจ้าตัวมาถึงก็บ่นๆแล้วก็ยื่นตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ยักษ์มาให้ผมถือก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือเครื่องบางขึ้นมาเปิดโปรแกรมถ่ายภาพ
แช๊ะ!
"เขยิบมาใกล้ๆดิ" คนตัวสูงว่าพลางโอบเอวอีกคนใหัเข้ามาใกล้จนหน้าแทบจะชิดกัน ก่อนจะกดชัตเตอร์รัวๆ
"จุนฮเว มาเร็วๆดิ" ก่อนจะขึ้นชิงช้าสวรรค์จู่ๆจุนฮเวก็กลายร่างเป็นหินซะงั้น ยืนตัวแข็วทื่อเชียว ผมพยายามจะลากหมอนั่นไปแต่ก็ไม่สามารถ - - นี่จะทำให้เสียเวลาอีกละเดี๋ยวก็ไม่ได้ขึ้นพอดี
"นายขึ้นคนเดียวได้ปะ"
"เออขึ้นคนเดียวก็ได้"มันน่าหงุดหงิดชะมัด ใครเขาพากันขึ้นชิงช้าสวรรค์คนเดียวกันเล่า
ว่าแต่ทำไมผมต้องอยากให้หมอนั่นขึ้นมาด้วยล่ะ? ขึ้นคนเดียวไม่เห็นเป็นไรเลยนี่เนอะ
"ขึ้นชิงช้าสวรรค์มันต้องขึ้นกับแฟนไม่ใช่เหรอ"เสียงทุ้มๆดังขึ้นข้างหูก่อนจะเดินตามมา
"จุนฮเว หลับตาทำไม?"
ผมหันไปถามคนข้างๆที่เอาแต่หลับตาปี๋ตั้งแต่ขึ้นมา
"จุนฮเวดูวิวข้างล่างดิ สวยชะมัด" ผมเรียกให้คนข้างๆดูวิวข้างล่างที่คนค่อยๆตัวเล็กลงทีละนิด และก็เริ่มเห็นวิวของสวนสนุกมากขึ้น แต่เจ้าตัวกลับนั่งหลับตาอยู่อย่างนั้น ไม่น่าให้ขึ้นมาด้วยเลยจริงๆ
"อะไรวะ คนพูดด้วยก็ไม่พูด -^-" ผมนั่งกอดอกมองอีกคนที่เอาแต่นั่งหลับตาปี๋เป็นเด็กน้อยขี้กลัวอยู่ โรแมนติกสิ้นดีอ่ะ เหอๆ หลังจากที่ผมนั่งเงียบหมอนั่นก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมองลงไปด้านล่าง ระดับความสูงจากตอนนี้ถึงด้านล่างก็หลายร้อยเมตรได้ เอาเป็นว่าเห็นคนตัวเท่ามดอ่ะนะ หมอนั่นหน้าซีดลงไปเลย 55555
"อย่าบอกนะว่านายกลัวความสูงน่ะจุนฮเว"
"ไม่ได้กลัว"
“ไม่ต้องโกหกหรอกน่า”
“ไม่ได้กลัวเฟ้ย แค่ไม่ชอบ” ว่าพลางเกาะที่จับจนแน่น
"ไม่เป็นไรนะครับ พี่จะปกป้องน้องเองนะครับ^^" ผมทำท่ากอดปลอบพร้อมลูบหัวอีกคนบ้าง แต่มือหนากลับรัดเอวผมแน่น
"ปล่อย!!"
"ไหนบอกจะปกป้องฉันไง หืม?"ว่าพลางซบหัวลงที่ไหล่อีกคน
"ปล่อยเลย ฉันแค่พูดเล่นเฉยๆน่า"ผมพยายามแกะมือออกจากเอวแต่หมอนั่นกลับกอดแน่นขึ้นกว่าเดิม
"นายพลาดเองนะดงฮยอก"
"วันนี้น้องมึงไปไหนวะไม่เห็นหน้า" ชายเจ้าของฟันกระต่ายถามขึ้นหลังจากไม่เห็นหน้าของน้องชายเพื่อนที่ปกติจะเดินลอยหน้าลอยตาอยู่ในห้อง ไม่ก็นอนอืดดูทีวีอยู่ที่ห้องนั่งเล่น
"ไม่รู้เห็นบอกว่าจะออกไปเที่ยว"
"เออแล้วรายงานมึงทำถึงไหนแล้ว เอามาให้กูดูเป็นแนวทางดิ"
"มึงนี่กะลอกตลอด ถ้าไม่มีกูจะทำไงห้ะ?"ผู้เป็นเพื่อนบ่นแต่ก็ยอมส่งรายงานที่ทำเสร็จแล้วให้อีกคนอยู่ดี
"กูอุส่าซื้อไอติมรสโปรดมาให้มึงเป็นการตอบแทนแล้วนี่ไง" ตอบเพื่อนเสร็จก็เปิดดูเนื้อหาในรายงาน นิ้วก็สไลด์หน้าจอมือถือเช็คข่าวในโซเชียลไปพลาง
"เฮ้ยยย น้องมึงกับดงดงคบกันแล้วเหรอวะ" คนตัวสูงถึงกับเด้งตัวจากโซฟาทันทีที่เห็นรูปภาพในหน้าจอมือถือ
"ห้ะ? มึงพูดว่าอะไรนะ" อีกคนถามอย่างไม่น่าเชื่อ จนเจ้าของฟันกระต่ายต้องยื่นมือถือให้ดู "เฮ้ย คบกันตอนไหนวะ"
"สวีทซะด้วยดิมึง 5555555 เผลอๆสวีทกว่ามึงกับพี่จินอีก"
"อย่าเปรียบเทียบดิวะ"
"กูพูดเรื่องจริงนะ มึงคบกับพี่เขาตั้งนานกูไม่ยักจะเห็นพาพี่เขาไปเดทสักครั้ง"
"คนเป็นแฟนกันไม่จำเป็นต้องไปเที่ยวด้วยกันก็ได้เว้ย ทุกวันนี้กูก็เจอพี่เขาทุกวัน"
"เออกูลืมไปว่าปกติมึงกับพี่เขาตัวติดกันตลอดนี่เนอะ ฮ่าๆๆ"
FACEBOOK UPDATE
ลูกพี่กู ได้อัพเดทรูปภาพใหม่
ลูกพี่กู : เปิดตัวแฟน
20 Comment:
คิมบับบี้ : เหยดดด หวานเชียวนะมึง
Hanbinny : เดทเหรอครับ? น้องกูมีแฟนแล้วเว้ย ฉลองให้มันหน่อย 555555
Kimjinan : ดงดงคบกันเมื่อไหร่ไม่เห็นบอก
จองจินฮยอง : แฟนน่ารักจังคับ ><
ปริ๊นซ์ยุน : ปรบมือรัวๆเพื่อนรักมีแฟน
ชานอูอู้วหูว : จริงดิ?
....................................
"กูจุนฮเว!!" ผมรีบเรียกคนตรงหน้าที่กำลังกินข้าวอย่างเอร็ดอร่อยทันทีที่เห็นอัพเดทในเฟสบุค หมอนั่นมันเอารูปที่ถ่ายตอนอยู่สวนสนุกลง แล้วรูปก็แบบ จมูกหมอนั่นแทบจะชนแก้มผมอยู่ละ แถมพวกพี่จินพี่ฮันบินก็พากันไปคอมเม้นกันเต็มเลย อายมั้ยล่ะทีนี้ -\\\\\\-
"มีไร"
"ใครบอกให้ลงรูปห้ะ? แล้วแคปชั่นนี่มันอะไร"ผมยื่นโทรศัพท์ให้อีกคนดู
"ก็คนเป็นแฟนกัน ทำไมจะลงไม่ได้"
"นายคิดเองเออเองทั้งนั้น"
"ไม่รู้หละ ยังไงนายก็เป็นแฟนฉันแล้ว"
"ถามจริง นายชอบฉันจริงๆเหรอ?" ผมถามคำถามที่สงสัยมานานออกไป บางทีก็สงสัยนะครับว่าหมอนั่นมันชอบผมตรงไหนกัน เจอหน้าทีไรชวนทะเลาะทุกที
"กะ..ก็ชอบดิ"อีกคนพูดตะกุกตะกัก
"ชอบฉันตรงไหน"
"ก็....น่ารัก" ว่าแล้วก็รีบตักข้าวในจานเข้าปาก
น่ารัก? จุนฮเวชมผมว่าน่ารักเหรอ? ชักจะเขินแล้วแฮะ ><
"ฮัลโหล"เสียงทุ้มๆกรอกลงไปทันทีที่ปลายสายกดรับ
'มีไรบับบี้ฮยอง'
"พูดให้ดีๆ กูชื่อบ็อบบี้"
'แล้วฮยองมีไรโทรมาซะดึก'
"คิดถึงว่ะ"
'เฮ้ยย ไม่สบายปะเนี่ย'
"มึงว่างปะ ไปนั่งหาอะไรดื่มกัน"
'ไม่เอา' ปลายสายปฏิเสธเสียงแข็ง
"ทำไมวะ กูเลี้ยงนะเว่ย"
'เดี๋ยวฮยองแม่งปล้ำผม'
"จะว่าไปก็คิดถึงปากหวานๆของมึงจัง ยุนฮยอง"
'ฮ..ฮยองพูดไร ร..ไร้สาระ ผมจะวางแล้วนะ'
"กูไปหามึงที่คอนโดดีกว่า"
'ไม่ต้องเลย ฮยองจะมาทำไมนี่มันเวลานอนนะ'
"ฮ่าๆๆ กูไม่กวนมึงละ ฝันดีครับยุนยุน"
'ยุนยุนอะไรเล่า'
"หรืออยากให้เรียกเมียบ็อบบี้?"
'ฝันดีพี่!!'
ตู้ดดดดดดดดด
ขอโทษที่อัพช้านะคะ พอดีติดช่วงสอบ
อ่านแล้วอย่าลืมคอมเม้น และติดแท็ก #จุนดงสมาย นะคะ
ขอบคุณรีดเดอร์ทุกคนที่รออ่านนะคะ ^^
ความคิดเห็น