Mistletoe [JACKBAM]

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

Mistletoe

             “อยากออกไปข้างนอกกับฉันมั้ย”

            เสียงทุ้มเอ่ยเป็นประโยคทักทายทันทีที่เห็นสีหน้าประหลาดใจของเด็กหนุ่มวัยสิบเจ็ด...ลูกชายเจ้าของบ้านข้างๆที่เขาศัยอยู่

            แบมแบมมองหน้าพี่ชายข้างบ้านที่เคยสูงกว่าเขา ยืนอยู่หน้าประตูบ้านในชุดที่ค่อนข้างจะเข้ากับบรรยากาศวันสำคัญอย่าง วันคริสต์มาส

          เสื้อกันหนาวสีเขียวต้นสนเป็นอะไรที่แบมแบมไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นอีกฝ่ายใส่

            ดวงตากลมของเขากระพริบถี่ตอบรับประโยคคำถามของอีกฝ่าย

            จำได้ว่าแม่เคยสอนว่าอย่าเปิดประตูบ้านให้ใครตอนดึกๆเวลาที่แม่ไม่อยู่บ้าน

            แต่เขากลับไม่เชื่อฟังเพียงเพราะได้ยินเสียงที่คุ้นเคยตะโกนเรียกเขา

            อากาศข้างนอกค่อนข้างโหดร้าย สังเกตุได้จากลมหายใจที่เป็นควันของคนเป็นพี่

            แบมแบมดึงประตูเข้ามาเล็กน้อยเพราะลมหนาวที่พัดเข้ามาปะทะกับความอบอุ่นในบ้าน ปกติเขาไม่ค่อยชอบออกไปไหนในหน้าหนาวสักเท่าไหร่ เขาเกลียดพื้นถนนที่เต็มไปด้วยหิมะ มันไม่สนุกเลยที่ต้องเดินด้วยความระมัดระวังและอาจจะเกิดอุบัติเหตุได้ทุกเมื่อ แค่สัมผัสถึงอุณหภูมิเย็นติดลบที่ทำให้จมูกของเขาแดงเหมือนตัวตลก แบมแบมก็แทบอยากจะรีบกลับไปซุกตัวอยู่บนโซฟาตัวโปรดจะแย่แล้ว

            ถ้าเป็นคนอื่นมาชวนเขาออกไปข้างนอกในเวลาแบบนี้

            คำตอบก็คงจะ ‘ไม่’ อย่างไม่ลังเล

            แต่เพราะคนชวนคือ พี่แจ็คสัน

            คำตอบของแบมแบมจึงเป็น

            “อื้อ!”

            นานเท่าไหร่แล้วนะ...ที่ไม่ได้เล่นด้วยกัน

            -*-*-*- Mistletoe -*-*-*-

            เด็กชายตัวสูงจูงมือเล็กของเด็กน้อยวัยสิบขวบ ที่จริงปีนี้เขาก็เพิ่งจะอายุสิบสาม แต่เพราะแม่บังคับให้กินนมเป็นประจำในมื้ออาหารเช้า เขาจึงเป็นเด็กผู้ชายที่สูงสุดในห้องด้วยส่วนสูงร้อยเจ็ดสิบสี่เซนติเมตร

            ถามว่าภูมิใจในส่วนสูงของตัวเองแค่ไหน...ก็ตอบเลยว่า ‘มาก’

            เด็กสองคนพากันเดินจูงมือมายังสนามเด็กเล่นของหมู่บ้าน ซึ่งตอนนี้ค่อนข้างจะเงียบสงบเพราะปราศจากผู้คน หิมะปกคลุมจนมองเห็นเป็นสีขาวโพลนไปทั่วสนาม แสงไฟข้างทางส่องสว่างให้พอจะมองเห็นเครื่องเล่นได้อย่างชัดเจน

            “ทำไมถึงชวนมาเล่นด้วยกันดึกขนาดนี้ล่ะ”

            เสียงใสของเด็กน้อยเอ่ยถามคนเป็นพี่ที่ยังคงจับมือเขาไว้ไม่ปล่อย ปกติหลังเลิกเรียน แจ็คสันมักจะพาเขามาแวะเล่นที่สนามเด็กเล่นแห่งนี้ ก่อนจะเดินกลับบ้านด้วยกัน แต่อาทิตย์ที่ผ่านมานี้ แจ็คสันอ้างว่าต้องทำการบ้านจึงขอตัวกลับบ้านก่อน ซึ่งแบมแบมก็ไม่ใช่เด็กเอาแต่ใจที่จะงอแงเมื่อพี่ชายไม่ยอมไปเล่นด้วย

            แจ็คสันก้มลงมาขยับพันคอที่พันอย่างหลวมๆของคนน้องให้กระชับก่อนจะตอบ

            “ตอนกลางวันเด็กเยอะ...พี่..พี่กลัวโดนเพื่อนล้อ”

            เด็กอายุสิบสามเกาจมูกอย่างเก้อเขิน เป็นธรรมดาของวัยรุ่นตอนต้นที่จะให้ความสำคัญกับเพื่อน ถึงแม้แจ็คสันจะเคยมาเล่นกับแบมแบมที่สนามเด็กเล่นหลังเลิกเรียนเป็นเรื่องปกติ แต่เพราะสังเกตเห็นว่าเพื่อนวัยเดียวกันส่วนใหญ่ไม่เล่นอะไรแบบนี้กันแล้ว เขาก็มีความรู้สึกอายที่จะเล่นอะไรแบบเด็กๆ

            “ใครล้อพี่น่ะ! เดี๋ยวเค้าจะไปต่อยพวกนั้นให้วิ่งร้องไห้กลับไปฟ้องแม่แทบไม่ทันเลย”

            แบมแบมทำหน้าขึงขัง ตั้งการ์ดแบบนักมวยที่เคยดูในรายการแข่งมวยสากลกับป๊ะป๋า น่าเอ็นดูจนแจ็คสันอดไม่ได้ที่จะก้มลงไปดึงแก้มกลมๆของคนตัวเล็กด้วยความหมันเขี้ยว

            “ทำเป็นเก่ง วันก่อนยังมาฟ้องว่าถูกพวกไจแอ้นท์แกล้งอยู่เลยไม่ใช่รึไง”

            แจ็คสันโยกหัวกลมๆไปมา พูดถึงเด็กรุ่นเดียวกับแบมแบมที่ตัวใหญ่กว่าเด็กรุ่นเดียวกัน แถมยังมีลูกกระจ๊อกสองคนที่เป็นเด็กในซอยเดียวกับหมอนั่นอีกด้วย ปกติเด็กพวกนั้นไม่กล้ามายุ่งกับแบมแบมเพราะเขาอยู่ด้วย แต่เพราะสองสามวันก่อนเขาบ่ายเบี่ยงที่จะมากับแบมแบมด้วยเหตุผลก่อนหน้า ทำให้เด็กชายตัวเล็กกลายเป็นเป้าหมายของพวกเด็กเกเรเหล่านั้น

            แบมแบมทำเป็นไม่ได้ยินสิ่งที่แจ็คสันพูด เด็กน้อยปล่อยมือจากคนอายุมากกว่า ก่อนจะเดินต๊อกแต๊กไปยังชิงช้าสองตัวที่ตั้งอยู่ในสนามเด็กเล่น

            “พี่แจ็คสัน ผลักให้เค้าหน่อย”

            เสียงอ้อนๆของเด็กน้อยร้องเรียกคนพี่ให้เดินไปแกว่งชิงช้าให้เขา ซึ่งแจ็คสันก็ไม่สามารถปฏิเสธคำขอนั้น เขาเดินไปจับโซ่ชิงช้า ก่อนจะผลักไปข้างหน้าให้มันแกว่งไปตามน้ำหนักที่ถ่วงไว้

            “วันคริสต์มาสพี่คิดว่าซานตาคลอสจะเอาของขวัญมาให้เค้ามั้ย”

            ถ้าแจ็คสันเป็นผู้ใหญ่ เขาคงจะบอกกับน้องชายว่า ‘ถ้าแบมเป็นเด็กดี พี่ว่าซานตาคลอสต้องเอาของขวัญมาใส่ในถุงเท้าหน้าเตาผิงของนายแน่นอน’ แต่เพราะแจ็คสันเป็นเด็กอายุสิบสามที่โตเกินกว่าจะเชื่อว่าซานตาคลอสมีอยู่จริง เขาจึงตอบน้องชายไปตามที่เขาคิด

            “ถ้าขอเสียงดังๆตอนที่พ่อกับแม่อยู่ด้วยก็อาจจะได้มั้ง”

            แบมแบมยู่หน้า ไม่เข้าใจความหมายของประโยคที่คนพี่พูดเท่าไหร่ ก่อนจะเงยหน้ามองไปข้างบน ละอองหิมะโปรยปรายช่างสวยงาม แต่แล้วคิ้วหนาของเด็กน้อยก็ย่นเข้าหากันด้วยความสงสัย เมื่อสังเกตุเห็นอะไรบางอย่าง อะไรบางอย่างที่เกาะอยู่บนกิ่งต้นไม้ใหญ่ที่แผ่กิ่งก้านเหนือชิงช้าที่เขานั่งอยู่

            “ตรงนั้นคืออะไรอ่ะ”

            “หืม?”

            “สีเขียวอ่อนบนต้นไม้นั่นน่ะ ลูกกลมๆสีขาวบนนั้นน่ารักจัง”

            เด็กน้อยชี้สิ่งที่เขาสงสัย แจ็คสันเงยหน้าขึ้นตามทิศทางที่นิ้วเล็กแล้วก็พบกับพุ่มของพืชชนิดหนึ่งที่เขาเคยอ่านเจอในแบบเรียนของเด็กโต

            “มิสเซิลโทว์น่ะ มันเป็นพืชจำพวกกาฝาก ไม่มีระบบราก แต่จะมีส่วนที่แทรกเข้ากับท่อลำเลียงน้ำและอาหารของพืชอื่นๆ ออกผลเป็นแบบเบอรี่ สีขาว ผลสุกจะเป็นอาหารของสัตว์หลายชนิด เช่นพวกนกต่างๆ ซึ่งพอกินเข้าไปแล้วจะถ่ายออกมาจะเหนียวติดตามกิ่งไม้ ซึ่งสามารถจะงอกเป็นต้นใหม่ต่อไป..”

            ความรู้ด้านวิชาการแน่น...แต่เด็กหนุ่มอาจจะไม่เคยได้ยินตำนานบางอย่างเกี่ยวกับพืชชนิดนี้

            ซึ่งอาจจะน่าสนใจกว่าสิ่งที่เด็กน้อยฟังแล้วได้แต่ทำหน้างง

            “อ๋อ..” ฟังไม่ทันหรอก แต่ทำเป็นเข้าใจให้ดูฉลาดน่ะ “แล้ว..เค้ากินได้มั้ย”

            ดวงตากลมทอประกายสดใส ถ้านกกินได้ มันก็น่าจะอร่อย แล้วถ้ามันอร่อย เขาก็ควรจะได้ลิ้มรสชาติของลูกกลมๆสีขาวนั่นด้วยสิ่ เด็กน้อยคิดในใจ

            แจ็คสันขำกับความคิดของน้องชายตัวเล็ก เขาไม่ได้ตอบกลับ ได้แต่ลูบหัวกลมๆของคนน้องอย่างที่ชอบทำ เขาเงยหน้าขึ้นไปมองสิ่งที่แบมแบมเรียกว่า ‘ลูกกลมๆสีขาว’ คิดว่าน่าจะมีอะไรที่อร่อยกว่าเจ้านั่นอย่างแน่นอน

            “พี่แจ็คสัน” แบมแบมเรียกเขาอีกครั้ง

            “ครับ” และแจ็คสันก็ตอบกลับด้วยน้ำเสียงสุภาพ

            “พี่แจ็คสันจะขออะไรจากซานตาคลอสหรอ”

            แจ็คสันหยุดคิดเล็กน้อย “ไม่รู้สิ พี่ไม่ใช่เด็กดีเท่าไหร่ ตาลุงแก่ๆนั่นคงไม่ให้ของขวัญพี่หรอก”

            แบมแบมส่งเสียงหัวเราะคิกคักที่ได้ยินแจ็คสันเรียนซานตาคลอสว่า ตาลุงแก่ๆ ก่อนจะเอ่ยปากพูดบางอย่างกับพี่ชายตัวโต

            “งั้นเค้าเป็นซานตาคลอสให้พี่มั้ย”

            “หือ?” แจ็คสันหยุดผลักชิงช้า นึกสงสัยในสิ่งที่คนตัวเล็กพูด

            “ซานตาคลอสอาจจะไม่ให้ของขวัญเด็กไม่ดี ซึ่งที่จริง...เค้าว่าพี่ก็เป็นเด็กดีอยู่นะ แต่ตาลุงแก่ๆนั่นอาจจะสายตาสั้น” แจ็คสันกลั้นหัวเราะที่ได้ยินแบมแบมเรียกซานตาคลอสอย่างที่เขาเรียก แต่ก็ปล่อยให้เด็กน้อยพูดในสิ่งที่ตรงการพูดโดยไม่ขัด “แต่เค้าจะเป็นซานตาคลอสที่ให้ของขวัญเฉพาะพี่ชายที่ใจดี..”

            “.......”

            “และพี่แจ็คสันก็เป็นพี่ชายที่ใจดีของเค้า”

            เสียงเจื้อยแจ้วเรียกรอยยิ้มบนใบหน้าของเด็กหนุ่ม แจ็คสันเดินมานั่งยองๆตรงหน้าเด็กน้อยที่นั่งอยู่บนชิงช้า ดวงตากลมโตจ้องมองแจ็คสันอย่างตั้งใจ เฝ้ารอฟังคำขอจากปากของพี่ชาย

            ท่ามกลางบรรยากาศยามค่ำคืนของสนามเด็กเล่นที่ไม่ได้สว่างมากนัก แต่เด็กน้อยกลับเห็นใบหน้าของตัวเองในดวงตาสีช็อกโกแลตของคนพี่ ก่อนที่ริมฝีปากบางของพี่ชายจะขยับออกเป็นคำพูดสั้นๆ

            คำพูดสั้นๆที่เด็กน้อยเข้าใจความหมายของคำพูดนั้นได้ไม่ยาก

            “รักพี่ตลอดไปนะตัวเล็ก”

            ก่อนที่เด็กน้อยจะรู้สึกถึงสัมผัสอุ่นๆที่ทับทายลงมาอย่างแผ่วเบาบนริมฝีปากของเขา

            ถึงจะไม่เข้าใจในเหตุผลของสัมผัสนุ่มนิ่มที่ได้รับ...แต่ก็

            นิ่มเหมือนมาชเมลโล่วเลยแฮะ

            -*-*-*- Mistletoe -*-*-*-

            Merry Christmas ~

(c)              Chess theme