เงาสายรุ้ง

"ไปเรียนเมืองนอก ชีวิตสบายแน่ๆ เรียนไปเที่ยวไป"

"ไปเรียนนี่ต้องหาแฟนให้ได้นะ ไม่อย่างนั้นเสียเที่ยวเปล่า"

"ตั้งใจเรียนนะ อย่ามัวแต่เที่ยวสำราญ"

"ไปเรียนเมืองนอก คงเจอแต่ไฮโซแน่ๆ ชีวิตดี๊ดี น่าอิจฉาจังนะ"

หลายคนคิดเช่นนี้ หลายคนเคยพูดเช่นนี้ หรือหลายคนอีกเช่นกันที่ได้ยินคำถามเหล่านี้จนชิน
แต่ใครจะรู้ ว่าชีวิตต่างแดน ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเสมอไป

คนร้อยพ่อพันแม่มาเจอกัน
ตั้งแต่ยาจกเข็ญใจไปจนถึงมหาเศรษฐี
มีความเหงาและความงามแห่งธรรมชาติร้อยรัดเข้าไว้ด้วยกัน
ขับเคลื่อนด้วยสัญชาตญาณการเอาตัวรอด
ใครแกร่ง... คนนั้นก็รอด
ใครอ่อนแอ... ก็ต้องแพ้ไป

ผู้เขียนมีโอกาสได้ใช้ชีวิตนักศึกษาที่ประเทศสหราชอาณาจักรอยู่ระยะหนึ่ง

จึงได้แรงบันดาลใจจากการชอบท่องเที่ยวและเรื่องราวชีวิตคนรอบข้าง

ได้เห็นคนหลายชาติ หลายชนชั้น ต้องมาอยู่ด้วยกัน กินด้วยกัน เที่ยวด้วยกัน เรียนด้วยกัน

ได้เห็นการตัดสินใจ เอาตัวรอดของแต่ละคนที่ไม่เหมือนกัน รวมถึงคนที่จับพลัดจับผลูมาเป็นแฟนกันทั้งที่ดูไม่น่าจะรักกันได้

สภาพแวดล้อมที่ห่างไกลจากบ้านเกิด ครอบครัว และความคุ้นเคย ผลักดันให้ทุกคนต้องปรับตัว

เห็นแล้วรู้สึกว่าน่าสนใจจึงนำมาผูกร้อยเรียงเข้าด้วยกัน

ผสมผสานกับเรื่องราวการท่องเที่ยวและใช้ชีวิตในเมืองต่างๆ ของประเทศสหราชอาณาจักร

ผู้่เชียนซึมซึมทั้งความสวยงาม ความดี เรียนรู้ด้านมืด จุดบอด ของตัวเองและคนรอบข้าง
สั่งสมเป็นประสบการณ์ร้อยเรียงออกมาเป็นเรื่องราวต่อจากนี้
ซึ่งไม่ว่าทั้งดีหรือร้าย ล้วนเป็นครูให้เราทั้งสิ้น

แต่หลังพายุฝน... ฟ้าหลังฝนสวยงามเสมอ
เช่นเดียวกับความรัก ที่สวยงามเสมอ ไม่ว่าคุณจะเจอเรื่องใดมา

หาคำตอบใน "เงาสายรุ้ง" กันค่ะ

*****

รักหรือ...เขาอยากจะหัวเราะ เขาไปรักหล่อนตั้งแต่เมื่อไรกัน คุยกันตั้งแต่แรกแล้วว่าถ้ารักเมื่อไรจะบอก หล่อนไม่มีคุณสมบัติผู้หญิงที่เขาต้องการเลยสักนิด

ไม่เหมือนดารณี... ที่สะกดสายตาและหัวใจเขาไว้แนบแน่นตั้งแต่แรก

///

ดารณีไม่รู้เหมือนกันว่า...เหตุใดหล่อนจึงเปลี่ยนใจง่ายดายนัก ความรักเข้ามาและจากไปรวดเร็วเหมือนไม่เคยเกิดขึ้น

แต่ครั้งนี้... เป็นครั้งสุดท้าย จิณห์จิตติไม่เหมือนใคร ไม่มีอีกแล้วกับการเปลี่ยนใจ เขาคือคนที่หล่อนรัก และฝากหัวใจไว้ทั้งชีวิต

******

สำหรับบางคน เดินทางตามหาสายรุ้งแห่งรักเรื่อยมา เมื่อเห็นแสงระยิบระยับจับตาเบื้องหน้า ก็เข้าใจไปว่ามันคือสายรุ้งอันเพริศแพร้วที่รอคอย

ไม่เคยเฉลียวใจว่ามันเป็นเพียงม่านหมอกสีเทาที่บดบังแสงรุ้งหลังเมฆฝน

เงาสีเทาที่เป็นเพียงภาพจำลองของสายรุ้ง

เป็นมายาแห่งความรัก ที่มาพร้อมกับความเหงาในต่างแดน

และสำหรับบางคน ไม่เคยรู้ว่าตัวเองโชคดี มีรุ้งแห่งรักพาดผ่านอยู่ตรงหน้า

ปล่อยให้เงาสีทะมึนแห่งอดีตและความเจ็บช้ำ บดบังความรักไปอย่างน่าเสียดาย

ผู้อ่านน่าจะได้รับความเพลิดเพลินไม่น้อยค่ะ

หากมีข้อผิดพลาดประการใดผู้เขียนขอน้อมรับไว้ ณ ที่นี้ค่ะ

พิมพ์อักษรา