INTRO
"พี่ชาย~พี่โฮซอก~อยู่ไหนน้า~"
เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆเดินตามหาเจ้าของชื่อไปด้วยสีหน้าสดใสเสียงหวานๆเชิญชวนให้เจ้าจองชื่อเจ้าไปหาแต่กลับเดินถอยหลังกลับมาซ่อนที่เดิม
"...."
ร่างเล็กของเด็กสาวเดินหาพี่ชายของตนไปทั่วแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะหาเจอตัวง่ายๆร่างเล็กเดินไปนั่งม้านั่งหน้าบ้านก่อนจะทำหน้ายู่คอตก คนถูกหามองไปที่คนหาแล้วลุกขึ้นเดินไปร่างเล็กที่นั่งอยู่ทำไมเขาต้องลุกไปน่ะหรอท่าทีแบบนั้นน่ะอีกสักพักต้องร้องไห้แน่ๆเขาไม่ยอมให้น้องสาวเขาร้องไห้หรอก
ในสายตาพี่ชายไม่มีใครอยากให้น้องสาวร้องไห้หรอกว่าไหม?ไม่ว่าเขาจะต้องยอมแพ้ก้เถอะ..
"เจอแล้ว!พี่โฮซอกมาแล้ว~"
"อ๊--นี่แกล้งพี่หรอห๊ะ!เด็กบ้านี่!"
คนเป็นพี่โขกหัวผู้เป็นน้องที่หรอกให้เขาคิดว่าจะร้องไห้แต่จริงๆก็แค่แกล้งให้เขาเดินออกมาเพราะขี้เกียดเดินตามหาต่อ
"โอ้ยเจ็บนะโอ้ย!พี่โฮซอก!หนูเจ็บนะ!"
เจ้าของชื่อหยิกแก้มกลมๆของน้องสาวอย่างหมั่นเขี้ยวส่วนร่างเล็กดิ้นไปมาด้วยความเจ็บคนตัวสูงเห็นท่าแบบนั้นก็อดจะอมยิ้มไม่ได้
"พี่ยิ้มอะไรอ่ะ"
ร่างเล็กถามพร้อมกับเอียงคอหน่อยๆตามภาษาเด็กขี้สงสัย
"ก็น้องสาวพี่น่ารักพี่จะยิ้มไม่ได้หรอคะ?"
อา..เด็กตัวเล็กรู้ตัวดีว่าตอนนี้เธอหน้าแดงขนาดไหนแดงแบบทีสีแตงโมยังอ่อนลงไปเลย
"...."
"เขินพี่หรอคะเด็กน้อย"
"ป..ป่าวเขินซะหน่อย!"
คนตัวสูงยื้นหน้าเข้าไปใกล้มันยิ่งทำให้หัวใจเด็กน้อยปั่นป่วนมากกว่าเดิมให้ตายสิ..เธอจะเป็นบ้าตายแล้วนะถ้าพี่ชายเธอยังไม่หยุดเล่นอะไรบ้าๆแบบนี้
"ใจแตกแต่เด็กเลยนะเราเนี่ย"
ผู้เป็นพี่ยิ้มกรุ่มกริ่มอย่างผู้ชนะเพราะน้องสาวของตนยังนั่งนิ่งเถียงไม่ออก
"พี่โฮซอก!หนูไม่ได้ใจแตกซะหน่อย!หลงตัวเป็นบ้าเลยพี่เนี่ย!"
"แล้วอย่ามารักพี่ชายสุดหลงตัวเองคนนี้แล้วกัน:p"
----------------------------------------------
คุยกับไรท์หน่อย
ไรท์แต่งเรื่องนี้เรื่องแรกจริงๆนะ(?)
อ่านแล้วคอมเม้นชอบไม่ชอบยังไงก็เม้นบอกกันบ้าง
กดติตามเลยก็ดีไรท์จะได้มีกำลังจายยย---
จะพยายามไม่ดองแล้วกันหมักเลยดีกว่า---
เลขหมายที่ท่านเรียก
ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้ง---ติ๊ด
ความคิดเห็น