New Life นายหน้าหม้อกับสาวหน้าเซ่อ!

บทนำ

Memory ที่หายไป(?)

ณ สวนสาธารณะชานเมืองแห่งหนึ่งในกรุงโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น

               ฝนตกลงสู่พื้นดินเป็นเวลานานทำให้ยามที่คนเราย่างกายเหยียบพื้นส่งผลทำให้รองเท้าเต็มไปด้วยคาบโคนสีน้าตายเข้ม ท้องฟ้าก็แสนจะมืดครึ้ม มีร่างเล็กของหญิงสาวหน้าตาสะสวยคนหนึ่งกำลังอุ่มเด็กทารกวัยแรกคลอดวิ้งผ่าสายฝน เข้ามาในสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง หวังเป็นที่หลบภัยให้เองกับลูกน้อยจากชายพวกนั้นที่หมายจะเอาชีวิตเธอกับลูก
“เร็ว!!! มันวิ่งไปนู้นแล้ว!!! ไอ้พวกโง่!!!” ชายฉกรรย์กลุ่มหนึ่งวิ่งกันให้ควักคล้ายกำลังตามหาอะไรซักที่ตอนนี้กำลังหลนหนีมาที่นี่ ไม่ไกลจากที่พวกเขายืนอยู่นัก ในพุ่มไม้เตี้ยๆ มีเงาของร่างหนึ่อยู่ข้างในนั้น “ขอร้องละ ใครก็ได้ช่วยด้วย” หญิงสาวได้แต่ภาวนาในใจไม่ส่งเสียงเล็ดลอดให้คนพวกนั้นได้ยินเด็ดขาด ชายฉกรรย์พวกนั้นตามหาอยู่นานก็ไม่เจอใคร
“ชิ! มันคงหนีไปได้ไม่ไกล”
ปี้ดดดด
“เฮ้ย!!!! ตำรวจมาไปก่อนเร็วพวกเรา” ไม่นานนักคนพวกนั้นก็ทยอยหายไปขึ้นรถยนต์ ขับหนีหายออกไป
หญิงสาวเมื่อรู้ว่าปลอดภัยจึงเดินออกมาจากพุ่มไม้แต่พละกำลังที่เหลือน้อยนิด ประกอบกับความเจ็บปวดของบาดแผลที่เกิดจากถูกรอบยิงเลือดก็ไหลไม่ยอมหยุด ทำให้เธอล้มลงกับพื้น
“เฮ้!! คุณเป็นอะไรรึเปล่า”ตำรวจนายหนึ่ง รีบเข้ามาช่วยเธอทันทีที่เห็นเหตุการณ์
“…”
“นี่มัน ‘เรนะ’ ไม่ใช่เหรอ!!”ตำรวจผู้นั้นกอดร่างบางทียังคงอุ้มลูกอยู่ตลอดเวลาเอาไว้แน่น
แว้ แว้ แว้ เสียงเด็กก็ร้องไม่หยุด
“เรนะ!! เรนะ!! เรนะ!!” หญิงสาวนำกำลังเฮือกสุดท้ายที่มีอยู่บอกกับตำรวจคนนั้นว่า
“ชะ…ช่วย..ดูแลเด็กคนนี้แทน..ฉันด้วย.‘ยูจิ’” ไม่นานนักลมหายใจของร่างบางก็หมดไป
แว้ แว้ แว้
“เรนะ!!!!” ตำรวจคนนั้นทั้งตกใจและเสียใจที่คนที่เขารักนั้นได้จากเขาไปแล้ว จากไปโดยไม่สามรถกับมาได้อีกแล้ว ขณะที่เขากำลังกอดร่างไร้ลมหายใจอยู่นั้นเขาก็เหลือบไปเห็นว่าในมือของเธอมีอะไรบางอย่างอยู่เมื่อเขาเปิดดูมันเป็นแผ่นกระดาษที่เปียกไปด้วยน้ำฝนที่ตกลงมา แต่เนื้อหาข้างในยังพออ่านได้ ซึ่งมีตัวหนังสือเขียนเอาไว้ ‘มันไม่ใช่ลายมือของเรนะ’ เขาคิดดังนั้นแล้วจึงอ่านดู 
“ลูกของเราชื่อ นานะ เกิดวันที่ 14 มีนาคม 19xx” 

ปล. นี่เป็นนิยายเรื่องแรกค่ะ ถ้ายังไงก็ฝากคอบเม้น ติชม ด้วยนะคะว่ามีอะไรให้แก้ไขอย่างไร เข้ามาอ่านกันเยอะๆนะค่ะ