คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : น้องแบมแต่งหน้า - SF สงกรานต์นี้น้องแบมขอปล่อยผี ♥ (100%)
SF สงกรานต์นี้น้องแบมขอปล่อยผี..
(*เนื้อหาต่อไปนี้จะเป็นตอนพิเศษของพี่มาร์คดาราขี้อ่อยกับแบมแบมพาเพลินคนแรด ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องหลักนะคะ*)
10 เมษายน 2558
โซล, เกาหลีใต้
19:45 น.
“แฟนคร้าบบบบบบบ” เสียงใสๆแบบนี้แล้วคนที่จะเรียกผมว่าแฟนได้ ก็มีคนๆเดียวแหละครับ
“แฟนมาร์คมีอะไรครับ?” ว่าพลางดึงเด็กน้อยคนนี้ขึ้นมานั่งตักซะหน่อย เรียกเสียงใสแบบนี้ ยอมให้ลากมานั่งตักง่ายๆแบบนี้ มีเรื่องมาขอแน่ๆ
“งื้ออออ.. พี่มาร์คคร้าบบบ วันนี้อากาศมันร้อนๆเนอะ” นั่นไง.. จะขออะไรล่ะ มีการมาสะบัดเสื้อเชิ้ตสีขาวของผมที่คนตัวเล็กชอบเอาไปใส่นอนเหตุเพราะมันสบาย แต่มันยั่วมากแค่ไหนเจ้าตัวเค้าจะรู้มั้ย แล้วยิ่งมาสบัดๆแบบนี้มันยิ่งเห็นแผ่นอกขาวๆล่อตาล่อใจ ฮึ่มมม
“ก็ร้อนนะครับ แล้วยังไงต่อครับแฟน?” ว่าพลางสูดดมกลิ่นหอมๆของแก้มน้องอย่างเต็มปอด อ่าห์! ชื่นจายยยยย
“ก็คือว่า.. วันที่สิบสามอ่ะพี่มาร์ค ที่ประเทศไทยเค้ามีประเพณีที่เรียกว่าสงกรานต์ไง แล้วทีนี้อากาศมันก็ร้อนๆใช่ป้ะ น้องแบมเลยอยากไปเล่นสงกรานต์ให้คลายร้อนอ่ะ”
“แล้วประเพณีสงกรานต์นี่มันคลายร้อนยังไงล่ะครับแฟน?”
“ก็แบบเค้าจะสาดน้ำใส่กันอ่ะ เล่นกันเยอะมากๆๆๆเลย มีปืนฉีดน้ำแล้วก็ปะแป้งกัน มันเป็นธรรมเนียมอ่ะ” อย่ามาทำตาอ้อนๆใส่นะตัวเล็ก.. เดี๋ยวพี่จะอดใจไม่ไหวเอานะครับ
“แล้วยังไงต่อครับ” ว่าพลางไซร้คอขาวๆของน้องต่อไปครับ โอ้ยยย ไม่ได้กินทั้งตัวขอแทะๆเล็มๆแบบนี้ต่อไปก็พอใจครับ
“เค้าก็เลยอยากกลับไทยอ่ะ” ว่าแล้ว..
“หืม.. เอาจริงง่ะ?” ว่าพลางกระชับอ้อมกอดแล้วเลิกคิ้วมองน้อง.. นี่ชวนไปประเทศไทยนะครับ ไม่ได้ชวนไปมยองดง พูดเหมือนง่าย
“น้าๆๆๆ นะแฟนนน กองก็หยุดถึงวันที่สิบเจ็ดเลยนี่เพราะพี่ผู้กำกับต้องนอนดูอาการก่อน น้าๆๆ พี่มาร์คจะได้ไปรู้จักครอบครัวเค้าที่ไทยด้วยไง” เจ้าเล่ห์จริงๆนะให้ตาย
“ก็ได้ๆ แต่พี่มาร์คตามใจน้องแบมแล้ว มีของขวัญให้พี่มาร์คมั้ยคะ?”
“ไว้ให้เท้าน้องแบมได้สัมผัสแดนสยามก่อนนะ น้องแบมจัดเต็มเลยครับแฟน อิอิ” หึๆ แฟนเด็กอ้อนขนาดนี้ เป็นคุณจะทนได้หรอครับ
“โอเคครับ งั้นไปจัดกระเป๋าได้แล้วครับ พรุ่งนี้ไฟท์เช้าเลยเป็นไง?”
“รักพี่มาร์คที่สุดในโลกกกกกก”
หึหึ.. อยากให้เท้าแฟนเด็กสัมผัสแดนสยามเร็วๆแล้วล่ะครับ J
กรุงเทพมหานคร, ประเทศไทย
10.25 น.
ตอนนี้ผมได้มาเหยีบแผ่นดินที่เรียกว่า แดนสยามบ้านเกิดของเด็กน้อยคนข้างๆนี่แล้วล่ะครับ อืม.. ผมลองเปิดไอโฟนเพื่อเช็คสภาพอากาศดู เดี๋ยวนะ.. นี่มันเลขอะไรนะ สามสิบสามหรอ? โกหกหรอ? หรือเครื่องมันรวนครับ สามสิบสามองศาเซลเซียส.. บอกทีว่านี่เป็นประเทศไทยไม่ใช่อียิปต์ ทำไมมันร้อนอย่างนี้ล่ะครับ อ๋อ.. ที่ผมยังเย็นๆอยู่นี่เพราะแอร์ในสนามบินงั้นสิ โอยยยย
“พี่มาร์ค กระเป๋าเรามาแล้วครับๆ นู่นๆ” แฟนตัวเล็กของผมที่วันนี้แต่งตัวได้สมกับซัมเมอร์สุดๆ เสื้อก้ามสีขาวสวมทับด้วยเสื้อลายสก็อตแขนสั้นกับกางเกงขาสามส่วนสีขาว ผมเองก็แต่งตัวคล้ายๆคนตัวเล็กนั่นแหละครับ โดนบังคับน่ะนะ แต่ก็เต็มใจให้บังคับอ่ะ
“พี่มาร์คคคค เดี๋ยวน้องแบมโทรหาพี่แปปน้า” ว่าแล้วคนตัวเล็กก็กดโทรศัพท์โทรหาพี่ชายที่ทำงานอยู่ที่นี่ทันทีครับ ก็เมื่อคืนพอจองตั๋วเครื่องบินเสร็จคนตัวเล็กก็ต่อสายตรงหาพี่ชายที่ทำงานอยู่ที่ไทยให้มารับที่สนามบินทันทีและตอนนี้สิ่งสำคัญก็คือ.. เท้าของแฟนตัวน้อยของผมได้เหยียบประเทศไทยแล้วครับ อิอิ ส่วนใครที่สงสัยว่า.. นี่เคยได้กันมาก่อนมั้ย.. ระดับมาร์ค ต้วนแล้วนะครับ เรื่องอะไรจะปล่อยให้พลาดได้ไงล่ะครับ.. อยากจะบอกว่า.. น้องแบมใสๆของทุกคนน่ะ ใสแค่ตอนอยู่บนพื้นเท่านั้นนะครับ ถ้าขึ้นเตียงเมื่อไหร่นี่ ซี้ดดดดดดดด หึหึ
“พี่มาร์ค รถพี่แบงค์มานู่นแล้ว มัวทำหน้าหื่นอยู่นั่นแหละ”
“ก็คิดถึงแฟนอยู่นั่นแหละ”
“งื้ออออ ขอเค้าไปเล่นน้ำก่อน เดี๋ยวให้ของรางวัลโน้ะ จุ๊บ” ว่าแล้วตัวเล็กของผมก็เขย่งขึ้นมาจุ๊บผมก่อนจะวิ่งไปหาพี่ชายของตัวเอง
คือตอนนี้เราอยู่ที่โรงแรมที่เราจองเอาไว้ครับ ก็ไม่แพงมากหรอกครับ คืนละแปดพันกว่าๆเราจะกลับกันวันที่สิบหกนี่วันนี้วันที่สิบเอ็ด กูแค่ห้าคืนอ่ะเนอะ จิ๊บๆอ่ะครับ เผอิญรวย
“คิดถึงพี่แบงค์ที่สุดเยยยยย”
“คิดถึงแต่ก็ไม่ค่อยจะมาหาหรอกนะไอ้ตัวแสบ”
“โธ่.. ก็ตอนนี้เค้ามีงานทำแล้วนี่นา เค้าเป็นช่างแต่งหน้าให้ซุปตาร์เชียวน้า อ้อ.. พี่แบงค์ นี่พี่มาร์ค แฟนเค้าเอง”
“ก็พอเดาได้ล่ะนะ.. เฮ้อ.. นี่น้องฉันโตจนมีสามีได้แล้วหรอเนี่ย”
“พี่แบงค์บ้า.. ไปไหนก็ไปเลย เค้านั่งเครื่องมาเหนื่อยๆยังจะมากวนอีกก พี่มาร์คดูดิ่ งื้ออออออ” ว่าพี่ชายตัวเองเสร็จก็เอาหัวมาซุกอกผมซะอย่างนั้น น่ารักจริงจริ๊งงง
“โอเคๆ งั้นพี่ไม่กวนละ นี่บัตรงานสงกรานต์ที่แบมขอ พี่ไปก่อนนะ มีอะไรก็โทรมานะน้องแบม มาให้พี่กอดทีซิ” พี่ชายของน้องแบมว่าพลางผายมือออกให้แบมเด็กน้อยของผมเข้าไปกอด เจ้าหนูน้อยก็เดินดุ๊กๆไปกอดพี่ชายตัวเองอย่างเต็มรักก่อนจะโดนพี่ชายหอมแก้มมาอีกสองที
“ขับรถดีๆน้าพี่แบงค์ ไว้น้องจะโทรไปน้า” เสร็จแล้วพี่ชายของเด็กน้อยของผมก็กลับไป เหลือแต่ผมและเด็กน้อยน่ารักในห้องสวีทห้องนี้
“ว่าไงครับตัวเล็ก ของขวัญของพี่ล่ะ” ก็เข้าไปกอดหลังร่างเล็กทันที
“งื้อออ.. คืนนี้เราไปเล่นน้ำก่อนน้า.. เดี๋ยวคืนที่สิบห้าเค้าจะให้ของขวัญแฟนแบบจัดเต็มเลยน้า แต่ว่าตอนนี้ไปนอนพักกันดีกว่าโน้ะ” พูดเสร็จเด็กน้อยคนเดิมของทุกคนก็เอาหัวลงมาซบที่ไหล่พลางพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ แหม.. เด็กน้อยเอ้ยยย
“ก็ได้ครับ แล้วนี่เราไม่หิวรึไงฮึ?” พูดพลางไซร้คอคนตัวเล็กไปเรื่อยๆนี่ล่ะครับ เผื่อของขึ้นก็ไม่ต้องรอคืนที่สิบห้า ฮิๆ
“หิวววว งั้นเดี๋ยวสั่งรูมเซอร์วิสละกันโน้ะ แล้วพี่มาร์คอยากกินอะไรฮะ?” นี่แทบจะไม่ได้ยินว่าน้องพูดอะไรละครับ เมามันส์กับซอกคอท้ายทอยของคนตัวเล็กสุดๆ
“อะไรก็ได้ครับ” กลิ่นหอมแบบเด็กๆนี่มันชวนให้หลงใหลจริงๆนะ นี่ไม่ได้มโน คือน้องยังโตไม่เต็มที่ไง ยังไม่เรียกว่าเป็นผู้ใหญ่ มันเลยมีกลิ่นไอของความเป็นเด็กเหลืออยู่ กลิ่นหอมๆของเด็กอ่ะ หอมมมมมม
“ฮื้ออออ แฟนคร้าบบบ เลิกไซร้ได้แล้ว คอเค้าแดงไปหมดแล้วนะ ไปเก็บของเข้าตู้เลยไป เค้าจะไปสั่งรูมเซอร์วิสแล้ว จุ๊บ” เด็กน้อยพูดเสร็จกูจุ๊บลงที่ริมฝีปากหยักได้รูปของผมเบาๆหนึ่งที ขี้อ่อยแบบนี้แล้วจะให้พี่อดใจไหวได้ยังไงคร้าบบบบ
“โอเคครับๆ” นี่มาร์คไม่ได้กลัวเมียนะครับ เค้าเรียกให้เกียรติ หึหึ
ตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มเป๊ะๆ ผมกับน้องก็เตรียมตัวไปงานสงกรานต์ที่อาร์ซีเอ เห็นน้องเรียกอย่างนั้นแหละนะ แต่กูพอจะรู้ว่ามันเป็นคลับ แต่ทำไงได้ล่ะครับ เมื่อน้องอยากไปผมก็จะให้ไป ก็ไปด้วยกันนี่หว่า.. ใครทำท่าทำทางจะมาซี้ดกับตัวเล็กผมจะเอาเท้าฟาดหน้ามันเลยครับ
“แฟนนนน ไปยังครับ น้องแบมอยากไปโดนน้ำจะแย่แล้วววว” เฮ้อออออ เห็นชุดแฟนทีไรก็อยากจะขังไว้ในห้องไม่ให้ไปไหนเลยครับ เสื้อยืดสีเขียวขี้ม้ากับกางเกงขาสั้นสีครีมมีกระเป๋ากันน้ำใส่ไอโฟนหกกับเงินอีกประมาณสองพันกว่าๆ เฮ้ออออ ก็แฟนผมน่ารักนิ่ครับ ใส่อะไรก็น่ารักแถมตอนนี้ยังเพิ่มความเซ็กซี่เข้าไปอีก วันนี้ผมคงได้กระทืบคนจริงๆแน่
“เฮ้ออออ น้อง.. พี่มาร์คไม่ชอบชุดน้องจริงๆนะครับ เปลี่ยนได้มั้ย?” คือเวลาจริงจังเราก็จะพูดกันแบบนี้แหละครับ ผมจะเรียกเค้าว่าน้องเฉยๆ ไม่เรียกแฟนมาร์ค ไม่เรียกน้องแบม จะเรียกแค่น้อง ถ้าเมื่อไหร่ที่ผมเรียกเค้าแค่น้องนี่แสดงว่าผมโมโหละครับ
“พี่มาร์ค.. น้องสัญญนะคร้าบบบ น้องจะใส่ชุดนี้แค่วันเดียวนะ วันอื่นน้องจะใส่ชุดที่มิดชิดกว่านี้ โอเคมั้ยยย?” ว่าแล้วก็มากอดผมแล้วก็หอมแก้มเป็นของแถมอีกหนึ่งที เฮ้ออออ
“เฮ้อ.. โอเคครับน้อง แต่แค่วันนี้นะที่จะใส่ชุดแบบนี้ ถ้าพรุ่งนี้ใส่อะไรแบบนี้อีกพี่จะไม่ให้น้องออกจากห้องเลยคอยดูสิ”
“งื้อออออ อ่ะเครรรร งั้นเราไปกันได้แล้วคร้าบบบ พี่แบงค์มารอแย้ววว” พออนุญาตแล้วไอ้สีหน้าสลดๆน่าสงสารเมื่อกี้มันก็หายไปทันทีเลยครับ เจ้าเล่ห์จริงๆ
และในที่สุด ผมก็มาเยือนสถานที่อโคจร(ของคนวัยห้าสิบอัพ)ที่มีชื่อเสียงมากๆในประเทศไทยละครับ ก็ไม่ได้ต่างจากที่เกาหลีหรืออเมริกาซักเท่าไหร่ เพียงแต่ช่วงนี้มันเรียกว่าสงกรานต์ก็เลยมีคนเยอะมากๆแถมมีน้ำปล่อยออกมาจากเพดานทำให้เปียกไปหมดเลยล่ะครับ มันก็น่าอยู่หรอก ก็น้องบอกผมว่าเมนหลักของสงกรานต์ก็คือน้ำนี่นะ..
“พี่มาร์คคค ไปนั่งตรงนั้นกัน” น้องที่ยืนอยู่ในอ้อมกอดผม อืม.. อ่านไม่ผิดหรอกครับ ก็อย่างที่บอก คนมันเยอะมาก แล้วดูรูปร่างแฟนผม มันล่อตาล่อใจพวกเก้งกวางสายรุกมากขนาดไหนคงไม่ต้องพูดถึง แล้วยิ่งชุดที่น้องเลือกใส่มาวันนี้เวลาโดนน้ำเปียกๆยิ่งทำให้เห็นสัดส่วนเอวยี่สิบแปดคอดๆกับสะโพกนิ่มๆที่ผมบีบอยู่ทุกวันได้ชัดเจนขึ้นไปอีก หวงครับ อยากจะเดินไปมอบตีนให้ทุกคนที่มองน้องเลยทีเดียว ก็เลยต้องแก้ปัญหาด้วยการโอบน้องจากข้างหลังแบบนี้แหละครับ จะเดินไม่ถนัดหรือท่าเดินมันจะเก้ๆกังๆยังไงก็ช่างหัวมันก่อนละตอนนี้
“พี่แบงค์แบมขออะไรแบบเบาๆก่อนละกันเน้ออออ พี่มาร์คเอาอะไรดีฮะ?” น้องหันไปบอกพี่แบงค์เรื่องเครื่องดื่มก่อนจะหันมาถามผม
“งั้นแบมเอาเบียร์แล้วกันเนอะ มาร์คเอาอะไรดี?”
“เอาเบียร์ก็ได้ครับ” ซักพักพี่ชายของน้องก็เดินหายไปเหลือแค่ผมกับน้องที่นั่งอยู่ด้วยกันสองคน ซักพักพี่แบงค์ก็กลับมาพร้อมกับถังสามใบ.. อืม.. เบียร์ที่ไทยใส่น้ำแข็งจริงๆด้วย แปลกจริงๆ
ตอนนี้ห้ามทุ่มจะเที่ยงคืนละครับ ตอนแรกว่าจะห้ามไม่ให้น้องดื่มเยอะอยู่หรอกนะ แต่จู่ๆความคิดสร้างสรรค์(?)บสงอย่างมันก็เข้ามาแทรกซะอย่างนั้น เลยปล่อยให้เจ้าเด็กน้อยคนนี้ซัดไปซะเต็มที่ อยากได้เพิ่มเท่าไหร่บอก จะหามาให้ หึหึ
“เอิ้กกก แฟนคร้าบบบบ เอามาอีกได้ม้ายอ่า” นี่ถังที่สามละครับ ก็รู้ว่าน้องไม่ค่อยได้ดื่ม แล้วก็คออ่อนพอสมควร นี่แค่เบียร์เองนะครับ
“งั้นเดี๋ยวเราไปกินต่อที่โรงแรมมั้ย ที่โรงแรมอร่อยกว่านี้อีกนะ..” ผมว่าได้เวลาทำตามแผนแล้วล่ะครับ น้องกำลังได้ที่เชียวล่ะ อิอิ
“หืมมมมม ที่โรงแรมอร่อยกว่าที่นี่อีกหยอพี่มาร์คคค”
“ใช่ครับ งั้นเรากลับโรงแรมกันดีกว่าเนอะ”
“อ่ะเครรรรร ไปกินต่อที่โรงแรมก็ด้ายยยย อิอิ” ต้วนป่าวกามนะครับ ต้วนแค่อยู่ในวัยเจริญพันธุ์ อิอิ
อ้อ! ส่วนใครที่ถามหาพี่แบงค์ ผมก็มีแผนหลอกล่อของผมให้เค้าทิ้งน้องตัวเองไว้แบบนี้ก็แล้วกันนะ ทิ้งน้องไว้พร้อมกุญแจรถด้วย อิอิ
ถ้าจะไม่เม้นก็ อ่านทอล์คหน่อยน้าาาา
……………………………………………..
ฮัลโหลลลลล เธอๆๆๆทั้งหลายยยยยยยยยยย เค้ากลับมาแย้วคร้าบบบบบบ
กลับมาพร้อมกับสีผิวที่เข้มกว่าเดิม(มาก) รู้สึกเจ็บจี๊ดไปถึงทรวงทุกครั้งที่เห็นสีผิวตัวเอง
เอาล่ะๆ แต่ตอนนี้เราเลิกพูดเรื่องอื่นก่อนดีกว่า.. คืองี้.. ก็หายไปนานช้ะแบบ.. สามวันเลยอ่ะ
นี่คิดถึงมากนะ แบบว่าพอถึงบ้านกินข้าวปุ๊บก็เปิดคอมแล้วปั่นต่อเลยอ่ะ
เพราะเห็นวิวแล้วก็รู้สึกชื่นใจ อิอิ
ต้องขอบคุณทุกคนมากๆน้าที่เม้นท์ให้เราตลอดเบยยยย
ส่วนใครที่ไม่เม้น เราจะไม่ว่ากันนะคะ แต่ช่วยอ่านข้อความต่อไปนี้หน่อยนะ เราก็รู้ว่าการที่คุณๆมาอ่านฟิคเราเพราะพวกคุณอาจจะเครียดกับการเรียน การทำงาน จึงต้องการหาที่พักผ่อนหรือบางคนอาจจะไม่มีอะไรทำก็เลยคลิ้กเข้ามา แต่เข้ามาอ่านเฉยๆเราก็ไม่รู้ว่าคุณรู้สึกยังไงกับฟิคเรา จริงๆเราก็เคยเป็นนักอ่านเงา อ่านของเค้าแต่ก็ไม่เคยเม้นท์ให้ จนมาแต่งเอง ถึงได้รู้สึกว่า.. เม้นท์มันช่วยได้จริงๆนะ เราอยากจะบอกว่า เรามันไม่ใช่นักเขียนมืออาชีพ เราเป็นแค่เด็กนักเรียนมอสามธรรมดาๆที่ชอบกัซ ชอบแบมแบม แล้วก็ชิปมาร์คแบม ชอบดูโมเมพาเพลิน ชอบดูซีรี่ย์เกาหลีจนได้แรงบันดาลใจมาเป็นฟิคเรื่องนี้ แต่เราแต่งสดๆ ไม่ได้เขียนพล็อตเยอะแยะเหมือนพี่ๆนักเขยีนแจ่มใสหรือนักเขียนมืออาชีพคนอื่นและแน่นอนว่ามันก็มีบางครั้งหรืออาจจะเป็นส่วนใหญ่ๆที่สมองเราตัน เราท้อ เราเหนื่อย เราขี้เกียจ เลยไม่ได้มาอัพแล้วการที่เรากลับมาอัพนี่เพราะอะไรรู้มั้ยคะ เพราะเม้นท์ของทุกๆคนเป็นกำลังใจอย่างดีให้เราที่จะคิดคำ คิดประโยคเอามารวมๆกันให้มันกลายเป็นตอนหนึ่งตอนในฟิคเรื่องนี้ เราไม่อยากดราม่านะคะ เราแค่อยากให้ทุกๆคนได้รู้ว่าเรารู้สึกยังไง เราไม่ได้อยากงี่เง่าใส่นะ แต่เราอยากให้คิดได้เหมือนที่ตอนนี้เราคิดได้ เราไม่รู้ว่าพวกคุณจะรู้มั้ยนะว่าแค่คำๆเดียวที่คุณเม้นมา มันทำให้เรานั่งยิ้มได้เหมือนคนบ้า มันทำให้เราอยากเปิดเวิร์ดแล้วแต่งต่อทันที แค่คุณบอกว่าคุณเขิน คุณฟิน น้องแบมแรด พี่มาร์คขี้อ่อย น่ารักกกก หรืออะไรก็แล้วแต่ เรารู้สึกดีมากจริงๆ แล้วเราก็ขอบคุณทุกคนที่เม้นท์มากๆอีกรอบนะคะ รักทุกคนมากน้า ส่วนตอนที่สิบสี่รออีกแปปน้า รักแรงงงงง
#ฟิคมบพาเพลิน
twitter : pimhzthun
O W E N TM.
ความคิดเห็น