คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : น้องแบมแต่งหน้า - 14 เรียวกังฮอตแอนด์สไปซี่ ♥ (100%)
CHAPTER 14
อัง อัง อัง ตดเต๊มูดาอีซูกิ โดราเอม่องงงงง
ฮิๆๆๆ คำถามประจำวันนี้คือ โดราเอม่อนมีสัญชาติอะไร?
อิอิ.. คำตอบก็คือ ญี่ปุ่น ชิมิ?
หลายๆคนสงสัยว่าทำไมวันนี้อีน้องแบมคนนี้มันเริ่มตอนแบบนี้
ก็แค่อยากจะบอกว่า..
ตอนนี้อยู่อินชอลอินเตอร์เนชั่นแนลแอร์พอร์ต ดูปากแบมแบมนะคะ
อินชอลอินเตอร์เนชั่นแนลแอร์พอร์ต แต่วันนี้ไม่ได้มารับใครนะครับ
วันเน้..
น้องแบมจะได้ไปเหยียบดินแดนอาทิตย์อุทัยแล้วทู้กโคนนนนนนน
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“แก้มจะแตกแล้วครับแฟน เลิกยิ้มได้แล้ววว” เสียงนุ่มๆของพี่มาร์คดังมาจากข้างๆเพราะตอนนี้เรากำลังนั่งรอทีมงานของกองถ่ายไปเช็คอินอยู่แล้วก็ดูเหมือนพี่มาร์คจะไปขู่พี่ทีมงานที่มีหน้าที่เช็คอินว่าให้ได้นั่งข้างกับผม จริงๆเลยนะ แถมแค่พูดอย่างเดียวมันใหม่พอนะ ต้องส่งมือมาหยิกแก้มผมอีก ปากว่ามือถึงตลอดดดด
“งื้ออออ ก็เค้าดีใจนี่นา เค้าไม่เคยไปญี่ปุ่นนี่นา” พูดด้วยน้ำเสียงงุ้งงิ้งเพื่อเพิ่มความน่ารักให้ตัวเองอีกนิดนึง เพราะไปญี่ปุ่นครั้งนี้พี่มาร์คจะเป็นสปอนเซอร์ในการไปเที่ยวดิสนี่ย์แลนด์น่ะสิ อิอิ
“แต่แก้มแฟนมาร์คจะแตกแล้วครับ เมื่อยบ้างมั้ยเนี่ย?” ยังคงไม่เลิกหยิกแก้มนะครับ จากที่เมื่อยๆเพราะยิ้มจะเปลี่ยนมาเจ็บเพราะโดนหยิกนี่แหละ
“งื้ออออ จากที่เมื่อยจะกลายเป็นเจ็บเพราะแฟนนี่แหละครับบ ปล่อยแก้มแบมเลย เจ็บนะเนี่ยยย งื้ออออ” ใส่คำว่างื้อลงไปจะในประโยคจะทำให้เราดูมุ้งมิ้งขึ้นนะครับ เป็นคำแนะนำสำหรับการอ่อยแฟน ถามว่าต้องอ่อยเพื่ออะไรก็เค้าเป็นแฟนเราไม่ใช่หรอ น้องแบมนี่สงสารคนที่มีความคิดแบบนี้จริงๆนะ ยิ่งเป็นแฟนกันแล้วนี่ยิ่งต้องอ่อยนะ เพราะเราไม่รู้หรอกว่าเค้าจะไปแอบกุ๊กกิ๊กกั๊กเกิ๊กอะไรกับใครรึป่าว ดังนั้นต้องอ้อนต้องอ่อยต้องอ้อยเข้าไว้ เค้าจะได้ไปหาใครไม่ได้ นี่แทบจะเขียนหนังสือแข่งกับกาละแมแล้วนะ นี่ช่วยคิดชื่อหนังสือหน่อย เผื่ออิไรท์ชอบชื่อหนังสือของใครมันจะได้แต่งเป็นตอนพิเศษมาให้ อิอิ
“ก็ดูแก้มแฟนสิคร้าบบบบ นิ่มซะขนาดนี้ พี่อยากจะฟัดแก้มแฟนทั้งวันทั้งคืนเลย”
“อยากฟัดแค่แก้มแบมเองหรอครับแฟน : )” หึหึ..
รอบนี้พี่มาร์คน่ะ..
LOSE !!
สนามบินนานาชาติโตเกียว ฮาเนเดะ, ประเทศญี่ปุ่น
หลังจากที่นั่งๆนอนๆในเครื่องบินชั้นบิสซีเนสคลาสมาประมาณสองชั่วโมงหรืออาจจะน้อยกว่านั้นนิดนึง แต่เรื่องนั้นช่างมันก่อน เพราะตอนนี้น้องแบมพาเพลินคนนี้ได้มาถึงญี่ปุ่นดินแดนแห่งขนตาปลอมและขนมเรียบร้อยแล้ววววววว อ๊ากกกกกกกกกกกกกก
“เอาล่ะครับทุกคน วันนี้เดี๋ยวจะนั่งชินคันเซ็นไปที่โอซาก้ากันนะครับ เดี๋ยวเชิญตามมาทางนี้เลยครับ” สำเนียงภาษเกาหลีแปร่งๆของไกด์ชาวญี่ปุ่นที่เราจ้างมาดังขึ้นเพื่อให้เราตามเค้าไป เห็นเค้าแนะนำตัวที่สนามบินว่าเค้าชื่อ เรียวเฮ เป็นคนญี่ปุ่นแต่ว่ามาแต่งงานกับคนเกาหลีได้สองสามปีแล้วเลยพูดเกาหลีได้ในระดับหนึ่งจึงมาทำงานเป็นโคไกด์(1) แบบนี้
“แฟนนนน น้องแบมตื่นเต้นจังงงง มาญี่ปุ่นครั้งแรกเลยนะเนี่ยย” ผมนี่ตื่นเต้นมากๆครับ มือเย็นเลยล่ะ ก็ญี่ปุ่นเป็นประเทศที่ผมอยากไปมากๆเลยนะครับ ถึงจะลองจากฝรั่งเศสก็เถอะ แหม่..
“มือเย็นหมดแล้วครับแฟน ฟู่วๆ อุ่นขึ้นมั้ยครับ จุ๊บ” พี่มาร์คพูดก่อนจะก้มลงไปเป่ามือผมที่เย็นๆเพราะความตื่นเต้นแล้วจุ๊บลงไปอีกหนึ่งที งื้อออออออออออออ พี่มาร์คบ้า..
“เอ้าๆ! มัวแต่สวีทกริ้บกริ้วกันอยู่นั่นแหละ ไกด์เค้าเดินไปนู่นแล้วย่ะ หมั่นไส้จริงๆเลย ฮึ่ยยย” เสียงนางเอกหน้าหวานที่หายหน้าหายตาไปหลายตอนดังขึ้น แหม่.. แบมนี่เห็นรังสีความอิจฉาฉายออกมาทางดวงตากวางน้อยของยุนอานูน่าเลยครับ
“เพราะมึงปากอย่างนี้แหละครับเพื่อนยุน มึงเลยยังขึ้นคานอยู่แบบนี้อ่ะ ฮ่าๆๆ” พี่มาร์คที่ยังคงกุมมือผมอยู่ก็พูดขึ้นก่อนจะหัวเราะแรงใส่ยุนอานูน่าแล้วรีบลากผมวิ่งหนีมา
แหม่..
น้องแบมชอบคนหัวเราะแรงจัง
อิอิ..
“ย้า!!! มาร์ค ต้วน!!! ยิ่งมาพูดแบบนี้ก่อนฉากสวีทแล้วฉันจะบิ๊วอารมณ์ยังไงงงงงงงง อีเพื่อนบ้า!!” สงสารก็สงสารครับ ขำก็ขำ ยิ่งมากวนตีนกันแบบนี้ก่อนเข้าฉากมุ้งมิ้ง พอคัทปุ๊บมีอ้วกแตกแน่ๆ โธ่.. พี่มาร์คอย่าเป็นอะไรนะ น้องแบมอยากไปดิสนี่ย์แลนด์ งื้ออออ นี่ไม่ได้เห็นแก่ตุ๊กตามิกกี้นะครับ ไม่ได้เห็นแก้วาฟเฟิลรูปมิกกี้ด้วยแล้วๆๆๆๆ แล้วก็มะ..ไม่ได้เห็นแก่ลูกโป่งในดิสนี่ย์แลนด์จริงๆนะครับ ไม่เลย ไม่เลยจริงๆ แหม่.. อย่าทำหน้าแบบนั้นสิครับ น้องแบมไม่ได้เห็นแก่ได้แบบนั้นนะ ฮิๆๆๆ
สวัสดีโอซก้าที่ร้ากกกกกกก แหม่.. อยากจะพูดสำเนียงเหน่อๆแบบนี้เฮจิในเรื่องโคนันจริมๆ ‘ว่าไงคุโด้’ (ได้โปรดอ่านประโยคเมื่อครู่เป็นสำเนียงสุพรรณเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่าน เลิ้ปมาก)
“เอาล่ะครับ เดี๋ยวผมจะแจกกุ๊นเจห้องให้ทุ๊กขนแล้วไปเก๊บคองในหองก่อนนะขรั่บ” อืม.. ถ้าคุณเรียวเฮจะพูดผิดเกือบทั้งประโยคแบบนี้ก็อย่าเลยครับ ผมเกรงใจหูและหัวสมองตัวเองที่ต้องมาคิดว่าคุณเรียวเฮจะพูดอะไร
“นี่กุ๊นเจของขุ่นมัคกับคุณแบ๊มน่ะขรั่บ”
“เอ่อ.. ขอบคุณครับคุณเรียวเฮ” ผมพูดก่อนจะหยิบกุญแจมาจากมือคุณเรียวเฮ
“คอหัยมีคว๊ามสุขกับประเตดญี่ปุ่งนะขรั่บ” ปวดประสาทกับภาษาเกาหลีของคุณไกด์มาก ขอนอนแปปส์
คืองี้ครับ.. คืนนี้เราจะพักกันที่เรียวกังในโอซาก้านี่ยาวๆเลยเพราะผู้กำกับเค้าชอบโอซาก้ามากเพราะเป็นที่ฮันนีมูนของเค้ากับภรรยา เค้าบอกว่าที่โอซาก้าถึงจะไม่เจริญเท่าโตเกียวแต่ก็มีเสน่ห์ที่น่าหลงใหลมากพอดูเลยอยากถ่ายทอดให้คนเกาหลีรู้ผ่านซีรี่ย์เรื่องนี้.. อีน้องแบมคนนี้จะได้เที่ยวหลายๆที่เลยล่ะครับ ฮิๆ อ้อๆๆ แล้วความเจ๋งอีกอย่างของซีรี่ย์เรื่องนี้ก็คือ การท่องเที่ยวประจำจังหวัดโอซาก้ามาเป็นสปอนเซอร์ให้ด้วยแหละ ที่นี้นะก็เลยกลายเป็นว่า ไม่ว่ากองเราจะไปเที่ยวที่ไหน ไปถ่ายที่ไหนก็ฟรี ที่ไหนต้องจ่ายค่าตั๋วเข้าชมกองถ่ายของเราก็ไม่ต้องจ่ายเลยซักเยนเดียว อีน้องแบมคนนี้ก็เพลินน่ะสิครับ แหม่.. ไปแต่ตัว ทัวร์ยกแก๊งเลยจริมๆทริปนี้ เหลือเงินไว้ช็อปปิ้งที่ชิบูย่าอีกบึมๆๆๆเลยล่ะ โฮะๆๆๆๆ อิจฉาน้องแบมมั้ยทุกคน
เบ้าหน้าดี
แฟนดี
ชีวิตดี
มีเงินใช้
มีคนหล่อเลี้ยงด้วยแหละ
อิอิ
อุ้ปส์.. คุณแม่สอนว่าอย่าเป็นเด็กขี้อวด
ลืมตัวตลอดเลยเรา ฮิๆ
“โว้วววววว พี่มาร์คๆๆๆๆ มาดูนี่สิ” คือตอนนี้เราเข้ามาในห้องพักแล้วครับ มันก็เหมือนในการ์ตูนในหนังญี่ปุ่นทั่วไปนั่นแหละ เป็นประตูบานเลื่อน แต่มีสองชั้นคือ เปิดจากข้างนอกเข้าไปจะเจอเป็นห้องนั่งเล่นมีโต๊ะโคทัตสึ(2)อยู่หนึ่งตัวแต่ช่วงนี้มันไม่ใช่หน้าหนาวอ่ะนะ มันเลยกลายเป็นว่ามันก็เป็นโต๊ะธรรมดาๆไป แล้วก็จะเป็นเบาะรองนั่งอยู่สองอันอยู่คนละข้างของโต๊ะ บนโต๊ะก็จะมีแจกันดอกไม้อันเล็กๆวางไว้ในนั้นก็จะมีดอกเดซี่เสียบไว้หนึ่งดอกเล็กๆ แล้วก็จะมีอีกประตูนึงที่ถ้าเปิดออกไปก็จะเจอสวนญี่ปุ่นบอนไซเล็กๆมีเสียงน้ำตกหินไหลเอื่อยๆให้ได้ยิน และที่อเมซิ่งมากๆของห้องพระเอกซีรี่ย์ก็คือ..
มีออนเซนส่วนตัวกลางสวนญี่ปุ่นนั่นแหละ!!!
โอ้มายก้อดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
บอกแล้วว่าถ้าอยากชีวิตดีๆแบบน้องแบมนี่ต้องเบ้าหน้าดีนะครับ อิอิ
อ้อ..แล้วนี่ยังไม่หมดนะครับเพราะว่าฝั่งซ้ายมือก็จะเป็นห้องนอนที่มีประตูเลื่อนไปอีกก็จะปูด้วยเสื่อทาทามิเหมือนข้างนอก เค้าบอกว่าเสื่อทาทามินี่เวลานอนมันจะอุ่นๆ เวลานอนในฟูกนี่อยากจะมุดลงไปในเสื่อเลยล่ะครับ แต่.. ที่น้องแบมเห็นตอนนี้คือฟูกที่ค่อนข้างใหญ่และมีหมอนสองใบวางอยู่ มองไปในห้องนอนก็ไม่มีฟูกอันอื่นอีก จึงทำให้ตระหนักว่า.. ต้องนอนในฟูกด้วยกันสินะ อบอุ่นน่าดูแน่ๆล่ะ ทุกๆคืนต่อจากนี้..
นี่กำลังภาวนาอยู่..
ขอให้พี่มาร์คทนไม่ไหวซักทีเถอะ
ขอล่ะ ซักคืนนึงในสิบสองคืนนี้
น้องแบมอยากโดนเปิดซิงที่เรียวกังคร้าบบบบบ
อ๊ายยยยยยยย ทำไมแรดดดดดดดดดดดดดดด
ก็คือไม่มีไรมากกก ตอนนี้กำลังนั่งมองพี่มาร์คกับยุนนูน่าเล่นละครอยู่ เป็นฉากที่ยุนอานูน่าต้องง้อพี่มาร์คเพราะไปคุยกับคู่อริพี่มาร์คในซีรี่ย์ แบมนี่ขำแทบตาย นึกไม่ออกเลยว่าในเรื่องจริงยุนอานูน่าจะยอมกระโดดขี่หลังพี่มาร์คแล้วหอมแก้มแบบนี้มั้ย แต่ถ้าถามว่าหึงรึป่าว ตอบเลยว่าหึงมาก แต่มันขำไง ชีวิตน้องแบมไม่อยากจะดราม่า แล้วอีกเหตุผลที่ทำให้หายหึงก็คือตอนนี้ไง คัทปุ๊บ วิ่งหาที่อ้วกปั้บ.. สงสารทั้งคู่จนหายหึงเลยครับ พี่มาร์คกับยุนอานูน่าคงไม่รับซีรี่ย์คู่กันอีกนานเลยล่ะ555555
“แบมแบม หยุดขำนูน่าเดี๋ยวนี้นะ” นางเอกของซีรี่ย์เรื่องนี้หลังจากที่อ้วกจนหมดไส้หมดพุงก็มานั่งดมยาดมข้างๆแบม ส่วนพี่มาร์คก็นั่งอีกข้างหนึ่งกำลังกินเกลือแร่อยู่ครับ น่าสงสารจริงๆครับ เริ่มละ.. เริ่มมาอ้อนละ
“น้องแบม.. พี่มาร์คเวียนหัวจังครับ” มาละๆ อะไรคือการเอาหน้ามาซุกไหล่แบบนี้ สยิวกับลมหายใจกลิ่นมิ้นต์ของแฟนจริงๆครับ
อยากจะกินกลืนเธอทั้งตัวไม่อยากเหลือไว้ให้ใครได้กลิ่น -.,-
“หืมม.. ยังไม่ชินหรอครับก็มีฉากแบบนี้หลายฉากแล้วนี่นา..”
“โอยยยย ไอ้คนข้างๆแบมน่ะมันเป็นเพื่อนสนิทพี่นะ ย้ำว่าสนิท เอาจริงๆพี่แทบจะไม่มองว่ามันเป็นผู้หญิงแล้วด้วยซ้ำ”
“แต่แบมก็ไม่ใช่ผู้หญิงนะครับ” นั่นสิ.. จริงๆเรื่องนี้ก็คิดมาตลอดนะระหว่างคบกัน พี่มาร์คเป็นดารา เป็นคนที่มีคนติดตามเยอะแยะไปหมด แต่แบมแบมเป็นแค่เด็กมัธยมธรรมดาๆ ที่แค่ชอบแต่งหน้าไม่ได้โด่งดังอะไรมาก ถึงครอบครัวจะยอมรับ แต่สังคมภายนอกล่ะ แล้ว.. พอโตขึ้นแบมจะทำงานอะไร งานที่แบมทำจะกระทบต่อความสัมพันธ์ของเรามั้ย เราไม่รู้เลย ไม่มีใครรู้เลย..
“เหม่ออะไรครับเด็กดื้อของพี่”
“พี่มาร์ค.. สมมุตินะ สมมุติว่า.. แฟนคลับของพี่ไม่ยอมรับแบม สังคมไม่ยอมรับความรักของเรา พี่มาร์คจะเลิกกับแบมมั้ย?”
“น้อง.. อย่ากังวลอะไรแบบนี้สิครับ พี่มาร์คไม่ชอบเลย มันเป็นความรักของเรานะครับน้อง ความรักมันคือเรื่องของคนสองคน เราไม่เห็นต้องแคร์คนอื่นเลยนี่ครับ ถ้าน้องกลัวว่าในอนาคตความสัมพันธ์ของเราจะกระทบกับงานของน้อง น้องก็ไม่ต้องทำมันหรอกงานน่ะ เงินพี่มาร์คเยอะแยะ เลี้ยงน้องได้ตลอดชีวิตนั่นแหละครับ” พี่มาร์คพูดก่อนจะขยับหัวออกจากไหล่แบมแล้วเลื่อนมือหนาไปจับมือแบมไว้แล้วบีบเบาๆ ก่อนจะยกมาลูบหัวแบมสองสามทีแล้วยิ้งละมุนส่งมาให้
อบอุ่นมากๆเลยล่ะ..
แต่เราคงลืมอะไรไปบางอย่าง..
“ขอโทษเหอะนะคู่ข้าวใหม่ปลามัน แต่นี่มันกลางกองถ่ายจ้ะ รอถึงเรียวกังก่อนก็ได้มั้งฮะ” อืม.. ลืมไปเลยว่านี่นั่งอยู่กลางกองถ่ายซีรี่ย์ที่มีมนุษย์ทีมงานและดาราอีกประมาณสามสี่คน น้องแบมซอรี่นะ แต่เผอิญคนมันน่ารักไง แฟนเลยอดไม่ได้ที่จะไม่สวีทกับน้องแบม โซซอรี่นะจย๊ะ ฮริ้งงงงงงง
ก็ตอนนี้เวลาหนึ่งทุ่มครึ่งนิดๆพวกเราทั้งหมดก็ได้กลับมาพักที่เรียวกังละครับ คือเค้าให้เราเข้าห้องพักได้เลยเพราะว่าเดี๋ยวเค้าจะเอาอาหารไปเสิร์ฟที่ห้องให้เลย แล้วตอนนี้น้องแบมก็กำลังอาบน้ำอยู่ล่ะ วันนี้.. น้องแบมมีแผน..
แผนการยั่วให้พี่มาร์คตบะแตกแล้วกินแบมซักที!!
ต่อให้ใครจะด่าว่าแรด ว่าแฮ่ด ว่า ร่ า น หรืออะไรก็ตาม..
น้องแบมอยากโดนเปิดซิงที่เรียวกัง ดังนั้น ชุดนอนวันนี้ก็แค่ไปขโมยเสื้อเชิ้ตสีขาวของคุณพ่อมาหนึ่งตัว เลือกตัวที่ผ้าบางที่สุด เอาให้มันยาวคุมถึงต้นขาช่วงบนก็พอ อิอิ แล้วใส่กางเกงในแบบขาสั้นสีขาวเบาๆ โอ๊ยยยย พี่มาร์คทนไหวน้องแบมแนะนำวัดโพธิ์อ่ะ
“พี่มาร์คครับ.. ห้องน้ำว่างแล้วนะ” พูดพลางก้มหน้าลงเล็กน้อยทำเป็นเขินอายพยายามดึงปลายเสื้อลงเล็กน้อยให้ดูไสยไสย ผมที่เมื่อกี้ก็เซ็ตให้ฟูนิดๆพอแบบแบ๊วๆอ่ะ แล้วก่อนจะมานี่แว้กขนขา ขนแขน บำรุงผิวมาเต็มสตรีมมากครับ ถ้าพี่มาร์คลูบแล้วไม่ลื่นไม่นุ่มนิ่มหรือทำให้สยิวกริ้ว น้องแบมคนนี้จะไปเผาโรงงานผลิตครีมบำรุงทั้งหลายที่ตัวเองซื้อมาเลยคอยดู
“อ่ะ.. เอ่อ.. อืม.. งะ..งั้น พะ..พี่ ไปอะ..อาบน้ำก่อนนะ..นะครับ” พี่มาร์คที่ตอนแรกนั่งรอยู่ที่ห้องโถงของห้องเราพลางก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ไปแต่พอได้ยินเสียงของแบมพี่มาร์คก็เงยหน้าขึ้นมาแล้วทำตาโตใส่ หึๆๆๆ เขินแบมละสิ เอาซี้พี่มาร์ค.. จะหนีแบมไปไหนด้ายยย ตัวเองเป็นคนไปบังคับให้ผู้จัดการกองเค้าเปลี่ยนห้องให้เรานอนด้วยกันเองนะ หึๆๆๆ ช่วยไม่ได้นะครับแฟน ยังไงน้องแบมก็ต้องได้เปิดซิงที่นี่ วันนี้และเดี๋ยวนี้!!
พี่มาร์ค พาร์ท..
แย่ละครับ เมื่อกี้.. แย่แน่ๆ น้องคิดยังไงถึงใส่ชุดนั้น มันสั้นทำให้เห็นขาขาวๆของน้องที่นานๆทีจะได้เห็น มันบางจนเห็นชัดมากว่าเอวน้องมันคอดเกินชายแค่ไหน และสิ่งที่สำคัญที่สุด.. มันเซ็กซี่ เซ็กซี่มากๆจนกลัวว่าจะห้ามใจตัวเองไม่ไหลแล้วเผลอทำอะไรเกินเลยกับน้อง ไม่ๆๆๆๆ ตั้งสติไว้นะมาร์ค น้องยังไม่บรรลุนิตาภาวะ น้องยังไม่โต น้องเป็นเด็ก เป็นเด็ก..
เด็กที่น่ารัก
เด็กที่ขาว
เด็กที่น่าหลงใหล
เด็กที่สวย
เด็กที่เซ็กซี่
เด็กที่น่ากิน..
เฮ้ยย!!!
มึงทำใจดีๆไว้มาร์ค ทำใจดีๆไว้ หายใจเข้าลึกๆ หายใจออกยาวๆ ทำใจดีๆไว้!!
ผมใช้เวลาสงบจิตสงบใจกับชุดนอนของน้องเป็นเวลายี่สิบนาทีนิดนั่นรวมการปฏิบัติการโลกสวยด้วยมือเราโดยนึกถึงภาพน้องที่ออกมาจากห้องน้ำเมื่อกี้..
โอ๊ยยยย แค่นึกก็ขึ้นละครับ
“แฟนครับ เค้าอาหารมาเสิร์ฟแล้วนะครับ”
“ครับๆ เดี๋ยวพี่ออกไปนะครับ” โอ๊ยยยย เมื่อกี้จินตนาการแค่ภาพครับ ตอนนี้เสียงแม่ งมาด้วยเลยครับ โอ๊ยยย เสียงแฟนจะหวานไปไหนครับแค่ภาพพี่มาร์คก็เสร็จสมอารมณ์หมายละครับแฟนนน
“พี่มาร์คค!! เดี๋ยวอูด้งเย็นนะ ออกมาเร็วว” โอ๊ยยยย อย่าเร่งพี่ครับ เดี๋ยวพี่ปล้ำเราขึ้นมาแล้วจะหาว่าไม่เตือนนะแฟนนน
“ครับๆเสร็จแล้วครับ” เอาล่ะครับหายใจเข้าลึกๆแล้วเปิดประตูออกไปเผชิญกับแมวน้อยของผม
“พี่มาร์คมานั่งเร็วๆๆ อูด้งแบบออริจินอล น่ากินมากๆเลย” พอผมเดินออกมาจากห้องน้ำก็เจอน้องแบมที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของโต๊ะเรียบร้อยแล้ว บนโต๊ะมีอาหารหลายอย่างมากครับ มีข้าว มีทงคัตสึ มีหมูอะไรซักอย่าง แล้วก็มีกิมจิ แล้วก็น้ำสีดำๆนั่นน่าจะเป็นน้ำจิ้มของทงคัตสึ แล้วก็มีชามอูด้งไม่ใหญ่มากวางอยู่ ของผมกับน้องก็เหมือนกันแหละครับ แต่ที่น่าแปลกคือเค้าวางเป็นระเบียบมาก อาหารของผมกับน้องนี่ตรงกันทุกองศาเลยครับ เจ๊งมากจริงๆ
“พี่มาร์คคค มานั่งซักทีสิครับ แบมรออยู่นะ” โอ๊ยยยย เสียงหวานกับสายตาอ้อนๆในชุดแบบนั้นมันไม่ปลอดภัยนะครับ พี่ไม่โอเคนะครับแฟน พี่ไม่ได้เอาถุงยางกับเจลหล่อลื่นมานะครับคนดี
“ครับๆ อาหารน่ากินทั้งนั้นเลยเนอะ” เปลี่ยนเรื่องครับ พยายามหลบสายตาน้องสุดฤทธิ์ ฮื่ออออ ถึงอาหารจะน่ากินขนาดก็ไม่เท่าตัวน้องเลยครับ
“เน้อออ ทงคัตสึอร่อยมากเลยน้าพี่มาร์ค กรอบนอกนุ่มในไม่อมน้ำมันด้วยย แต่กิมจินี่ที่เกาหลีอร่อยกว่าแฮะ” น้องก็ชิมไปบ่นไปชมไปเรื่อยๆนี่แหละครับ ผมกำลังสะกดจิตตัวเองไม่ให้หันไปมองอยู่ครับ กลัวตัวเองลุกไปกระชากน้องแล้วกดลงกับพื้น ฮื่ออออ อาหารอร่อยมากนะต้วน มึงต้องตั้งใจกิน ก้มหน้ากินเร็วๆ มันอร่อยมากนะต้วน
แต่ผมคงตั้งใจกับมื้ออาหารนี้มากเกินไปจนไม่ทันได้เอะใจว่าน้องได้หยุดพูดไปแล้ว
“นะ.. น้องแบม”
แต่ตอนนี้น้องกลับมายืนอยู่ข้างๆผมแทนก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนตักผม
โอ๊ยยยย แฟนคร้าบบบบบบบบ เดี๋ยวอะไรแข็งๆมันก็ทิ่มก้นเอาหรอกคร้าบบบ
“พี่มาร์ค.. น้องแบมป้อนทงคัตสึนะ อ้า..” คนตัวเล็กที่เพิ่งมานั่งตักผมแย่งตะเกียบไม้อย่างดีในมือผมไปก่อนจะคีบทงคัตสึขึ้นมาป้อนผม ไอ้ผมนี่ก็อึ้งครับ เพราะตอนนี้เสื้อน้องมันล่นจนเห็นแผ่นอกบางๆขาวๆของคนตัวเล็กแล้ว โอ้ยยยย เลือดกำเดาจะไหลไปรวมกันจนไอ้นั่นของพี่มันแข็งละครับแฟนนน
“อุ๊ย.. อะไรแข็งๆมันทิ่มก้นแบมนะพี่มาร์ค..”
แข็งละครับ
แล้วอะไรคือการที่น้องส่งยิ้มกรุ่มกริ่มแบบนี้มาให้ผมกัน..
ฉากต่อไปนี้เรามีเงื่อนไขน้า..
ช่วยอ่านให้ละเอียดด้วยนะคะ
จงไปฟอลบอทของ #ฟิคมบพาเพลิน
ฟอลทุกบอทนะค้าาาา
(คลิกที่ชื่อ username เลยค่ะ)
พี่มาร์คดาราขี้อ่อย @markpaplearn
น้องแบมคนขี้อวด @bamx2paplearn
ยองแจคนโหด @youngjpaplearn
ไมเคิลแจ๊คสัน @jacksonpaplearn
ฟอลแล้วก็เข้าไปทักทายบอทบ้างน้า
แล้วทิ้งเมลล์พร้อมชื่อแอคทวิตตัวเองไว้เลยน้า
แล้วช่วยเช็คความถูกต้องของอีเมลล์กับชื่อแอคทวิตด้วยน้า
อย่าโกงน้า ส่วนถ้าใครไม่มีทวิตเตอร์ซึ่งเราคิดว่าเป็นส่วนน้อยมาก
ดังนั้นจงเม้นท์บอกความรู้สึกเกี่ยวกับฟิคเรื่องนี้ซะความยาวมากกว่าหกบรรทัด
เลิ้ปน้าาา
(1)โคไกด์ คือ ไกด์ที่เป็นคนพื้นที่จริงๆที่เค้าสามารถพูดภาษาเราได้ด้วยนะคะ ถึงบางทีอาจจะไม่ชัดเหมือนกับคุณเรียวเฮในเรื่อง ที่พิมพ์รู้นี่เพราะเจอมากับตัวค่ะ ขำสำเนียงภาษาไทยของโคไกด์มากกก 5555555555
(2)โต๊ะโคทัตสึ คือ โต๊ะอุ่นขานั่นเองคร้า ถ้าใครนึกภาพไม่ออกก็ลองนึกถึงในอนิเมชั่นของญี่ปุ่นดูน้า มีให้เห็นเยอะแยะเบยยย
.......................................................
ฮ้าาาาาา อีน้องแบมมันไปลั้ลลาที่ญี่ปุ่นละคร้าาาาา
มาดูกันนะว่าจะไปแฮ่ดอะไรที่ไหนบ้างงง อิอิ
ส่วนข้อมูลด้านวัฒนธรรมหรือประเพณีของญี่ปุ่นที่พิมพ์สื่อออกมาผิดก็บอกได้นะคะ
เราจะอาศัยญี่ปุ่นกันไปอีกซักสองสามตอนเลยล่ะ ไม่อยากให้กลับง่ายๆ อิอิ
พิมพ์เคยไปเที่ยวญี่ปุ่นมานะ อยากจะบอกว่าหลงรักมากคร้าาา ขาช็อปนี่เพลินอ่ะ นี่ก็เพลินเหมือนกัน
จะกลับไปอีกให้ได้ค่ะ คิคิ เอาล่ะๆ เม้าท์มอยแค่นี้พอ รออีกนิดนะ เดี๋ยวมาต่อห้ายยย
ขอเม้นท์กับสกรีมที่แท็กแบบชื่นใจๆหน่อยน้าาา เลิ้ปๆๆ
ส่วนฉากที่ทุกคนรอยคอนั้น.. จะมาแนวไหน ขึ้นอยู่กับเม้นท์และสกรีมนะ
อิอิ รักแรงงงงง
#ฟิคมบพาเพลิน
twitter: pimhzthun
ask.fm: pimhzthun
ถามมาได้น้าาา สงสัยอะไรเกี่ยวกับฟิคถามมาเยยยย แต่อย่าด่าเค้าก็พอ55555
ความคิดเห็น