คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : น้องแบมแต่งหน้า - 08 โลกโคตรกลมกูจะเป็นลมครับ ♥ (100%)
CHAPTER 8
ยองแจแตงกวามกโพ’s พาร์ท
1 อาทิตย์ผ่านไป..
เฮลโล่วววว เอฟวรี่บาดี้ ดิสอิสยองแจพาร์ท ลองทามโนซีเน้อออ อิอิ ตอนนี้ยองแจกำลังนอนแอ้งแม้งอยู่บ้านเพราะไม่มีอะไรทำ ส่วนคู่หูนรกแตกของยองแจมันมีงานทำไง ส่วนยองแจก็เบื่อไง อยากจะออกไปเดินเล่นแต่ก็ขี้เกียจ แถมวันนี้ก็ร้อนชิบหายยย ไม่มีใครอยู่บ้านด้วย อีพ่ออีแม่ก็ไปทำงาน ทิ้งยองแจคนงามอยู่บ้านคนเดียว เศร้าใจแท้.. โซเชียลเน็ตเวิร์กของยองแจก็ไม่มีอะไรน่าสนใจ โดยเฉพาะทวิตเตอร์ ไม่อยากทำอะไรกับทวิตเตอร์ทั้งนั้น กลัวโดนอีพี่สั้นมันกวนตีน ออกไปหาไอติมกินดีกว่า..
ตอนนี้ยองแจฟรอมมกโพได้ขโมยรถอีพ่อ(อีกแล้ว)ขับมาเรื่อยๆจนมาจอดหน้าร้านไอติมร้านนึงแถวๆบ้าน เพิ่งเปิดใหม่ เมื่อสองวันก่อนก็ขับรถผ่านเห็นว่าร้านน่ารักดี ถ้ารสชาติดีค่อยพาอีคู่หูมากิน
“สวัสดีครับ รับอะไรดีครับ?” มีผู้ชายตัวสูงๆคนนึงย้อมผมสีชมพู แต่ทำไมไม่มีคอ แต่ช่างเถอะ
“อ่า.. เอาช็อกโกแลตกับวนิลา แล้วก็ใส่กล้วยหอม ลาดช็อกโกแลตนะ” ไม่รู้ว่าเค้าอายุน้อยกว่าหรือมากกว่า แต่เห็นจากป้ายชื่อ คิม ยูคยอม พนักงานพาร์ทไทม์
“ครับ รอซักครู่นะครับ” หลังจากนั้นคุณผมชมพูก็เดินไปที่เคาน์เตอร์ของร้าน ร้านน่ารักมากกก ตกแต่งสไตล์แบบใช้ไม้แนววินเทจๆ น่ารักมากก เหมาะกับการมานั่งชิวสุด สงสัยที่นี่คงจะเป็นที่สิงสู่ของยองแจฟรอมมกโพอีกไม่นาน หิวแล้วววว
“ได้แล้วครับ ขอให้อร่อยนะครับ” คุณหัวชมพูพูดพร้อมกับเสิร์ฟไอติมที่ผมสั่งไปกับน้ำดื่มแก้วนึง น่ากินมากกกก อย่างนี้ต้องถ่ายรูปไปอวดอีแบมม อิอิ
แชะ!
ถ่ายเสร็จแล้วก็ลงมือรับประทานด้ายยย ลองวะนิลาก่อนดีกว่า อื้มมมมมม หอมวะนิลามากก อร่อยยย ช็อกโกแลตก็เข้มข้นนน โอ้ยยย ฟินลื้มมมมม หลับตาเพื่อให้สัมผัสกับรสชาติของไอติมได้แบบสุดๆ หืมมมม เหมือนวิ่งอยู่ในทุ่งหญ้า
“อร่อยมากมั้ยครับน้องยองแจ”
“อร่อยยยย อร่อยมากกก ฮะ!” แต่เรามาคนเดียวนี่หว่า.. ใครคุยกะเราวะ
“สวัสดีครับน้องยองแจ..” เดี๋ยวนะ..
โอ้มายก้อดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“ไอ้พี่สั้น!!”
ชิบสาบสูญละครับ ตายแล้ววว พี่มันมาอยู่นี่ได้ไงวะ.. เมื่ออาทิตย์ก่อนยังอยู่เคียงกีโดอยู่เลย โอยยย นี่กะว่าตีหัวพี่มันครั้งนั้นแล้วจะไม่ขอพบเจอพี่มันที่ไหนอีกเลยบนโลกใบนี้ ไม่ว่าจะเป็นชาตินี้ชาติหน้าหรือชาติไหน แต่สุดท้ายก็ซวยเช็ดเลยครับ แม่เอ้ยยยยย ยองแจอยากตายยยย แต่ยองแจยังไม่ได้จีวองชี่รุ่นล่าสุดมาครอบครอง คงต้องอยู่บนโลกใบนี้ไปอีกซักพัก ฮือออออ แม่! อีพี่สั้นมันมองแจได้สยองแรงเลยอ่า กลัวครับ ก็เล่นไปตีหัวพี่มันซะกะจะเอาให้เอ๋อรับประทานเลยนี่หว่า ฮือออออ ไอ้พี่สั้นน แจขอโทษ ปล่อยแจไปเท้อะ
“ว่าไงครับน้องแจ.. ไม่ได้เจอกันตั้งนาน สบายดีมั้ย?” ขอกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ๆ ฮึก มันเหมือนกับเป็นคำถามธรรมดา แต่ยองแจกลัวสายตาพี่มัน เอาไอติมโปะหน้ามันตอนนี้แล้ววิ่งหนีทันมั้ยนะ “ทำไมไม่ตอบพี่ล่ะครับ?” นายเป็นคนที่ยิ้มได้สยองที่สุดในโลกเลยไอ้พี่สั้น เคยมีใครบอกพี่มั้ย..
“สะ..สบายดีครับ เอ่อ.. คือ ผมเพิ่งนึกได้ว่ามีธุระต่อ ขอตัวก่อนนะครับ” รีบชิ่งละครับงานนี้
“เดี๋ยวสิครับน้องแจ อย่าเพิ่งไป.. มานั่งคุยเป็นเพื่อนพี่ก่อนสิ” อะไรคือการจับข้อมือแจไว้แน่นขนาดนั้น อะไรคือการยิ้มสยองอะเกน แม่! ไอ้พี่สั้นมันเป็นปีศาจ มันจะรับประทานหัวแจแล้ววว แจกลัวววว
“คะ..คือ คือผม..”
“น่า.. เดี๋ยวพี่เลี้ยงไอติมนะครับ” ฮือออ ตอนนี้ไอติมไม่ได้มีอิทธิพลกับยองแจนะ แต่เพราะรอยยิ้มเหมือนจะอยากจะกินหัวแจเข้าไปนี่ล่ะครับเลยนั่งลงที่เดิม ม่ายยยยยยย แจจะโดนมันฆ่าแล้ววว
“เอ่อ.. พี่แจ๊คสันมีอะไรจะคุยกับผมหรอครับ” รีบๆพูดมาเถอะ แจอยากกลับบ้านนนนน เดี๋ยวแจไปกินไอติมวอลล์ที่เซเว่นหน้าหมู่บ้านก็ได้ ฮื่อออ แม็กนัมอร่อยนะ ถึงช่วงนี้จะจน(มาก) แต่ก็อยากกิน ฮื่อออ
“พี่แค่เหงาๆน่ะครับ.. เลยอยากหาเพื่อนคุย”
“อ้อ.. แหะๆ” ไอ้บร้าาา เลิกยิ้มแบบนั้นให้กูเถอะครับไอ้คุณพี่
“แล้วจะไม่ถามพี่หน่อยหรอครับว่าทำไมพี่ถึงมาอยู่ที่นี่ได้..” พี่อยากเล่าก็เล่าเถอะ แต่แจไม่ได้อยากรู้ ไม่อยากรับรู้ด้วยว่าพี่ยังมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้น่ะไอ้พี่สั้นนน
“แล้ว.. พี่แจ๊คสันมาทำอะไรที่นี่หรอครับ..” มพี่อยากให้แจทำแจทำหมด ให้แจได้กลับบ้านแล้วอย่าพบอย่าเจอกันอีกก็พอออ แจขออออ
“ก็นี่มันร้านของพี่นี่ครับ พี่ก็แค่มาตรวจดูร้านแล้วบังเอิญเจอยองแจเท่านั้นเอง แต่พอเจอยองแจปุ๊บ จู่ๆพี่ก็รู้สึกเหงาขึ้นมาทันทีเลยล่ะ” รู้สึกเหงาหรืออยาก พูดมาเลยดีกว่า ถุ้ย! ผิดครับ
“อ้อ.. ฮะ” แจไม่มีอะไรจะพูดครับ มันตื้อๆ รู้สึกอยากร้องไห้ ฮือออออ
“ไอติมละลายหมดแล้วนะครับน้องยองแจ รีบๆทานเข้าสิ วะนิลาร้านพี่อร่อยมากเลยนะ” แจกินไม่ลงก็เพราะพี่เนี่ยแหละไอ้พี่สั้น แต่ตอนนี้ก็บังคับตัวเองให้เอาช้อนตักไอศกรีมวะนิลาสีเหลืองอ่อนนวลๆเข้าปาก มันอร่อยนะ อร่อยมาก แต่สมองมันตื้อ คิดไม่ออกว่ามันรสชาติยังไงหวานขมอมเปรี้ยวอะไรตอนนี้แจไม่รู้จัก จำได้แต่ทางกลับบ้าน ให้หลับตาขับรถก็ถึงบ้าน เชื่อแจเถอะ ฮือ
“อร่อยมากเลยครับ ฮ่ะๆ..” ฮือออ นายหัวชมพูคนนั้นไปไหน ทำไมไม่มาคุยกับเจ้าของร้านน พี่มันกำลังเหงานะ เจ้านายมึงกำลังเหงา มารับภาระ เอ้ย! หน้าที่แทนกูที ฮือออ
“มองหายูคยอมหรอครับ” มึงทำหน้าบึ้งกูยังไม่กลัวมึงเท่ามึงยิ้มแบบนี้เลย อีพี่สั้นนน
“เอ่อ.. ครับ” พูดครับไปกี่คำแล้วนะ ฮื่ออออ
“นี่ได้เวลาพักเที่ยงของยูคยอมเค้าแล้วล่ะครับ คงออกไปหาอะไรทานน่ะ วันนี้พี่ก็เลยต้องคุยกับยองแจแก้เหงาไปก่อน..” ฮรึก.. แม่ แจน้ำตาจะไหล ผู้ชายเห็นแจมีค่าแค่ตอนเค้าเหงา ฮรึกส์ ถุ้ย! แจผิดงานอีกแล้วครับ ท่ด
“อ่า.. เอ่อ.. คือ.. แจว่าแจอิ่มแล้วล่ะครับ คราวนี้คงต้องขอตัวแล้วจริงๆล่ะครับพี่แจ๊ค ฮ่าๆ ไว้โอกาสหน้าเจอกันใหม่นะครับ เอ่อ.. พี่บอกจะเลี้ยงงั้นแจขอตัวเลยแล้วกันนะครับ ฮ่ะๆ..” พูดจบรีบโค้งให้พี่มันแล้ววิ่งปรู้ดมาสตาร์ทรถแล้วขับออกไปทันทีเลยครับ ส่วนเรื่องที่บอกว่าอีร้านของพี่สั้นจะเป็นร้านประจำของผมต่อจากนี้ไป ขอถอนคำพูดครับ แจไม่ใช่กษัตริย์ตรัสแล้วคืนคำได้ บลัยส์
หลังจากหนีออกมาจากขุมนรกแนววินเทจนั่นได้ กระผมยองแจก็ทำตามที่ตัวเองตรัสไว้ นั่นคือการมานั่งกินแม็กนั่มที่เซเว่นหน้าหมู่บ้าน แต่รู้สึกเสียวสันหลังแปลกๆ เหลืออีกครึ่งไม้ไปกินบนรถเอาก็ได้ครับ รีบกลับบ้านปิดหน้าต่างปิดประตูแล้วซ่อนตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม กลัวอีพี่สั้นมันมารอบสังหาร แจกลัว ฮรึก
แต่พูดโอเว่อร์ไปก็เท่านั้นครับ ตอนนี้ยองแจก็แค่นั่งเล่นโน้ตบุ้คอยู่บนเตียง เช็คทวิตเตอร์สักหน่อยดีกว่า ไม่ได้เข้าไปนาน เดี๋ยวหยากไย่ขึ้น แต่พอเข้าไปแล้วก็เลื่อนดูไทม์ไลน์ปกติไปเรื่อยเปื่อย เบื่อแล้วครับ หันไปหยิบโทรศัพท์มาเล่นไอจีดีกว่า.. แต่มันมีแจ้งเตือนด้วยแฮะ..
Jacksonwang852jy took a photo of you. 1m
โอ้มายก้อดดดดด แจ๊คสันหวังตามมาถึงไอจี มีการแท็กรูป นี่มันรูปที่เค้ากำลังทำหน้าฟินเพราะอร่อยกับรสชาตของไอติมวะนิลาของมันนี่หน่า.. ฮื่อออ มันลงแค่หนึ่งนาทีคนกดไลค์เกือบยี่สิบแล้วอ่ะ โอ้มายก้อดดดดด แม่จ๋า แจอยากตาย แล้วดูมันใส่แคปชั่น
CUTE
แม่!! ที่มันชมแจว่าน่ารักเพราะมันวางแผนจะฆ่าแจช่ายม้ายยยยยยยยยย แม่!! แจจะโดนลอบสังหาร โอ้มายก้อดยอดมะพร้าวอ่อนผัดขี้เมา ฮรึกส์ พี่สั้นนนน ยองแจผู้น้อยคนนี้ขอกราบขอขมา ปล่อยเด็กน้อยตาดำๆคนนี้ไปเถิดดด ยองแจยังเด็ก ยังมีอนาคตอีกไกล ฮรึกส์ แจยังไม่ได้ทดแทนพระคุณอีพ่อกับอีแม่เลย อยากจะร้องไห้เป็นภาษาเกาหลีสำเนียงมกโพสลับกับภาษาอังกฤษแบบอเมริกันสไตล์ ฮื่อออออ อีแม่ครับ ถ้าแจตายไปก่อนได้ทดแทนพระคุณ แจอยากจะบอกว่าแจรักแม่มาก เอ้า! เพลงมา! หากฉันตายยยยย อยากจะบอกว่าร้ากกกกก ฉันรักเธออออออ อยากจะบอกให้รู้ววววว ให้เข้าจายยยย เพื่อฉันไม่มีโอกาสบอกเธออีกต่อปายยยย อยากให้เธอจำคำนี้เอาไว้ ว่าฉันรักเธอออออออ ฮือออออ เพลงมันเศร้าแจเอาหมอนข้างอยู่ อยากได้คำปรึกษาจากคู่หู แต่อีน้องแบมพาเพลินมันกำลังทำภารกิจตามหาหัวใจกับนายในฝันอยู่ คล้ายๆชื่อซีรี่ย์ แต่มันไม่ใช่ มันเป็นเรื่องที่แจมโนขึ้นมา แจขอโทษที่เวิ่นแบบนี้ แต่ไรท์(คนสวย)เค้าไม่รู้จะให้แจทำอะไร เลยได้แต่นั่งมโนเป็นบ้าเป็นหลังอยู่คนเดียว ถามจริงๆ ในชีวิตคนเราจะมานั่งคุยกันในใจกับความคิดตัวเองแบบนี้มั้ย ก็ไม่อ่ะ แต่แจก็ไม่รู้หรอก แต่แจกลัวไอ้พี่สั้น ส่วนใครที่คิดถึงคู่ภารกิจตามหาหัวกับนายในฝันอยู่ไม่ต้องห่วงนะ แจจะไม่มาแทรกอีกแล้ว ทุกคนไม่ต้องการแจกับอีพี่สั้นแจก็จะไป แจจะไม่มาให้ทุกคนเห็นหน้าอีก ลาก่อยยยยยย
............................................................................................
เอาล่ะค่ะ เราพยายามลดคำหยาบให้เหลือน้อยที่สุดแล้วนะคะ
หรืออาจจะหมดแล้วก็ได้นะ หวังว่าจะไม่โดนแบนอีกนะคะ :)
ความคิดเห็น