พี่ชายกำมะลอ⚠25+ - นิยาย พี่ชายกำมะลอ⚠25+ : Dek-D.com - Writer
×

    พี่ชายกำมะลอ⚠25+

    จากผู้ชายที่แสนดีกลับกลายเป็นผู้ชายที่แสนเลวภายในพริบตา เพราะเหตุผลบางประการ.

    ผู้เข้าชมรวม

    56

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    56

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    2
    หมวด :  รักดราม่า
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  27 ก.ค. 61 / 21:59 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    “ เห๊ย!! มึงก็ค่อยๆพูดดิว่ะไอนาย ”

    “ กูบอกมึงแล้วใช่ไหม! ว่าอย่ามายุ่งกับกูกับฝ้ายอีก!! ”

    “ พี่นาย.. ”

    “ มึงจำใส่สมองไว้เลยนะ ว่าต่อจากนี้กูกับมึงไม่มีอะไรข้องเกี่ยวกันอีกแล้ว!! ”

    “ ไปฝ้าย! ”

    “ หึ! คะพี่นาย ”

    สองคนนั้นพากันเดินออกไป.

    “ ฮือๆๆ~ ดาดีไม่พอหรอพี่รัณย์? ฮึก~ ”

    “ ดาทำดีแล้ว แต่เพราะความมักมากของไอนายมันไม่มีที่สิ้นสุดไง! ”

    “ แต่ดารักพี่นาย! รักมากด้วย ฮือๆ! ”

    “ อย่างน้อยก็มีคนที่รักดานะ ”

    “ ใครๆก็ไม่ต้องการดาหรอก ดามันไม่ดี! ”

    “ อย่าโทษตัวเองเลยนะดา ”

    ผมได้แต่ปลอบร่างบางเบาๆ.

    -สวัสดี เราชื่อ ดาหลา อายุ 23 ปี น้ำหนัก 47 ส่วนสูง 169 ซม. เราเป็นคนผิวขาว หน้าตาค่อนข้างน่ารัก ออกแนวหมวยๆ พ่อกับแม่เราแยกทางกัน ตอนนี้เราอยู่กับลุงแล้วก็ป้า ฐานะทางบ้านก็ถือว่าไม่รวยและก็ไม่จน เรามีเพื่อน1คน ชื่อ ยิ้ม สวย เซ็กซี่ ผอม แรด -

    บทสนทนาข้างต้นมันเป็นบทสนทนานะหว่างเรากับแฟนเราเอง.

    เราครบกันมาได้ประมาณ6-7เดือน ตอนแรกก็รักกันดีๆ แต่พอนานไปอะไรๆก็เปลี่ยนไปหมด เขากลับบ้านดึกทุกวัน มีกลิ่นน้ำหอมกับลอยลิปสติกทุกครั้ง เมากลับมาทุกคืน เวลาที่เราเล่นโทรศัพท์เขาก็จะด่าเรา ทั้งๆที่เมื่อก่อนเราก็แลกกันเล่นอยู่แล้ว จนมาวันนี้เรามาเห็นด้วยตาตัวเอง เขามานอนกับผู้หญิงอื่น.

    เรา: ฮึก~พี่อารัณย์ดาอยากกลับห้องแล้ว..
    พี่อารัณย์: ปะลุก! เดี๋ยวพี่พากลับนะ
    เรา: ค่ะ..

    พี่อารัณย์ประคองเราลุกขึ้นก่อนจะพามาที่รถแล้วขับกลับคอนโดเราทันที.

    " คอนโด "

    พี่อารัณย์: ทำไมตัวร้อนๆล่ะดาหลา?

    พูดพรางเอามือมาอังหน้าผากเรา.

    เรา: สงสัยร้องไห้หนักไปหน่อยมั้งค่ะ
    พี่อารัณย์: เห้ออ~มาเดี๋ยวพี่อุ้ม!
    เรา: ไม่เป็ยไรค่ะดาไหว
    พี่อารัณย์: อย่าดื้อสิดาหลา!! พี่อุ้มอะดีแล้ว
    เรา: .......

    และในที่สุดพี่อารัณย์ก็อุ้มเรามาส่งถึงเตียงจนได้.

    เรา: พี่กลับไปได้แล้วค่ะ..
    พี่อารัณย์: ทำไมไล่พี่จังล่ะ!
    เรา: ดาไม่ได้ไล่ค่ะ ดาเกรงใจ
    พี่อารัณย์: งั้นอย่าลืมทานยานะดา เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่มาเยี่ยมใหม่ ดูแลตัวเองดีๆล่ะ
    เรา: ค่ะ..

    พี่อารัณย์หันมายิ้มให้เราเล็กน้อยก่อนจะเดินออกจากห้องไป.

    ด้วยความเหนื่อยล้า ความเพลีย ความง่วงนอน การที่ร้องไห้ มันทำให้เราหลับไปในที่สุด.

    #ฝากติดตามด้วยนะ

    «ติดตามตอนต่อไป»

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น