ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fic บารามอส : การผจญภัยเมืองแม่ม่าย

    ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2 ออกเดินทาง

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 890
      0
      3 ก.ย. 48

    บทที่ 2   ออกเดินทาง

    ขณะพระอาทิตย์กำลังขึ้นในวันรุ่งขึ้น หน้าโรงเรียนเอดินเบิร์ก  คนที่ไปด้วยกันมี  เฟริน  คาโล  คิล  โร  โรเวนกับอาเธอร์   (มหาปราชญ์เลโมธีให้มาคุ้มกันเฟริน)  และเรนอน  

    “โร  ทำไมชวนเรนอนน่ะ”   เฟรินถาม



    “ก็เพราะว่าเป็นผู้หญิง   ถ้ามาที่เมืองนี่   ผู้หญิงจะทำอะไรได้สะดวกกว่า  จริง ๆ แล้วจะชวน  มาทิลด้ากับแองเจลิน่าด้วย  แต่ทั้ง2 คนไม่ว่าง”   โรตอบ



    “แล้วเส้นทางที่พวกเราต้องผ่านล่ะ”   โรเวนถาม



    “ออกจากที่นี่แล้ว   เข้าป่า   ไปตามทางเรื่อย ๆ ประมาณ  2 วัน  แล้วจะเจอหมู่บ้านเล็ก ๆ ไปพักที่นั่นก่อน  แล้วค่อยบอกทางต่ออีกที”   โรบอกทางให้ทุกคนฟัง  



    “เอาล่ะทุกคนได้เวลาแล้ว  ต้องรีบไปถึงเมืองแม่ม่ายให้เร็วที่สุด  ก่อนที่เฟรินจะต้องคลอดเด็กออกมาก่อน”  โรเวนตอบ  ทุกคนทยอยกันขึ้นเกวียน  อาเธอร์กับโรเป็นคนคุมม้า   ขณะที่เดินทางในป่าอยู่  โรเวนเอยถามว่าเกิดอะไรขึ้นถึงเฟรินเผลอดื่มน้ำนั่นเข้าไป  คาโลอธิบายให้ฟังทั้งหมด  เรนอนถามขึ้นมั้งว่า

    “แล้วทราบไมว่าน้ำอะไรนั่น  ถ้าผู้ชายดื่มแล้วจะมีผลหรือเปล่า?”  



    “ อาจจะได้ผลก็ได้  ท่าทางน่าสนุกดีออก”   เฟรินตอบ   แล้วพลางนึกดูว่าเป็นยังไง   คิลรีบโต้เถียงกลับทันที



    “ ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก”



    “งั้นลองถามโรดู   น่าจะรู้น่ะ”   คโลบอก



    “โร!!!!!!!!!!    ไอ้น้ำนั้นมีผลกับผู้ชายหรือเปล่า?”  เฟรินตะโกนถามทันที



    “....................  มีผลกับสิ่งมีชีวิตทุกชนิดแหละ  แม้กระทั่งผู้ชายด้วย   เพราะถ้าคนที่ตั้งท้องเป็นหญิงลูกออกมาเป็นผู้หญิง  แต่ถ้าเป็นผู้ชายลูกก็ออกมาเป็นผู้ชายด้วย”  โรตอบ   ทุกคนอึ้งเงียบ   เว้นแต่เฟรินนั่งหัวเราะสุด ๆ

    แล้วเอ่ยถามอีกที



    “โร  ในเมื่อผู้ชายก็มีผล   แล้ว  จะคลอดออกมาทางไหนหรอก??”    โรผู้ที่ได้รับค่ถามนี้อึ้งเงียบไปทันที  แล้วคิดหนัก  ทุกคนรอคำตอบจากโร   ในที่สุดโรตอบว่า



    “ฉันไม่รู้จริง ๆ เพราะไม่เคยเห็น ไม่รู้ว่าจะเกิดได้ยังไงด้วย”

      เงียบ.....................................



    “อย่างนี้ก็เรื่องใหญ่สิ  ถ้าเกิดเผลอดื่มลงไป”   คิลพูดขึ้น



    “โดยส่วนมากผู้หญิงในเมืองแม่ม่ายจะหาทางหลอกล่อให้ดื่มซะด้วยสิ    ฉันก็เคยเจอมาแล้ว  เอ้ย!!!!ฉันไม่ได้โดนน่ะ   แต่ตอนเดินทางไปนั่น  พอดีมีเพื่อนไปถึงที่นั่นด้วยแล้วโดนน่ะ  ฉันไม่เคยคิดจะดื่มน้ำจากที่นั่นแม้แต่น้ำสักหยดเลย”   โรอธิบายเพิ่มเติม  ทุกคนทำหน้าตกใจ  เฟรินขำมากกว่าเดิม



    “อย่างนี้ที่บอกว่าให้พักที่หมู่บ้านก็เพื่อที่จะเตรียมเสบียง   โดยเฉพาะน้ำต้องเอาไปให้มากพอที่จะมีไปกลับ  เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงของแบบนั้น”  โรเวนสรุป  เฟรินเริ่มหิวขึ้นมา  ตอนเช้ายังไม่ได้กิน  เลยไปเปิดหาของกินแต่.........พอเปิดออกมาแล้ว  เฟรินรู้สึกว่ากลิ่นมันเหม็น ๆ ไม่หอมเหมือนทุกที  แถมรู้สึกวิงเวียนเหมือนจะเป็นลมอีก  เฟรินปิดแล้วเก็บเหมือนเดิม



    “อ้าว??  เฟรินไม่กินแล้วเหรอ??  ไหนว่าหิวไง”  คิลถาม



    “รู้สึกอาหารมันไม่ค่อยดีเท่าไร”  เฟรินตอบ



    “แต่..........  ฉันว่าก็ปกติ  อาหารเพิ่งไปเอามาจะเสียได้ยังไง ”  โรเวนตอบ  แต่ยังนึกไม่ออกว่า  



    “เมื่อคืนทำอะไรรึเปล่า??”  คาโลถาม



    “จะทำอะไรได้ไง  กลับเข้าห้องแล้วนอนเลย”  เฟรินตอบ  



    “นั่นสิ จะเป็นไปไดยังไง”  คิลพูดแล้วไปเปิดดูด้วย   พอกลิ่นโชยออกมาแหละ  เฟรินรู้สึกวิงเวียน    แล้วพะอืดพะอม

    “มัน............จะอ้วก”   คิลรีบส่งถุงสำหรับอ้วกให้เฟรินทันที   เฟรินอ้วกใส่ถุงนั่นทันที   รู้สึกค่อยยังชั่วขึ้น  แต่ยังไม่ค่อยดี



    “งั้น  เรนอนว่า  อาจจะเป็นอาการที่เรียกว่าแพ้ท้องก็ได้นะค่ะ”  เรนอนคิดดูจากการกระทำที่แสดงออกแล้วตอบ  



    เงียบ..........................   คาโลตัดสินใจโยนแอปเปิ้ลให้เฟริน   แอปเปิ้ลไม่ทำให้รู้สึกวิงเวียน  



    “ขอบใจนะ”   เฟรินกัดแอปเปิ้ลทันที  ด้วยความหิว  

    ********************************

    เวลาผ่านไป    โรเวนออกไปสลับกับโร   โรเข้ามาพักได้สักครู่เดียว    ปรากฏว่า

    เอี๊ยด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!    เกวียนจอดเบรกกะทันหัน  คนที่อยู่ในเกวียนเบียดชนกันไปข้างใน  เฟรินอยู่ในสุด คาโลเอามือกันเฟรินไม่ให้โดนกระแทก  คาโลถัดมา  ตามด้วยเรนอน  คิลติดกับเรนอน  และโร



    “นี่มันเกิดอะไรขึ้น??  ทำไมเกวียนถึงหยุด”  เฟรินถาม



    “ฉันออกไปดูเอง”  โรตอบ   คาโล   ตามออกไป   แต่เฟรินทำท่าจะตามไปด้วย   คาโลเอ่ยห้ามขึ้นมาก่อน



    “เฟริน  เธอไม่ต้อง  นั่งอยู่ในนี้  เรนอน    คิลฝากดูแลเฟรินด้วย”  เฟรินแอบเปิดดูผ้าม่านตรงหน้าต่างนิดนึงเรนอนกับคิลดูด้วย   ข้างนอกมีกลุ่มปีศาจ เล็ก ๆ  รูปร่างคล้าย ๆ หมี แต่ตัวเล็กกว่า  มีกงเล็บที่ยาวและแหลมคม  พละกำลังมหาศาล  ชื่อว่า  แบซากิ   อาเธอร์  โรเวน  โร  และคาโลต่อสู้อยู่   ต้นไม้แถบนั่นหักไปหลายต้น   จนพวกนั่นวิ่งหนีไป    เฟรินเห็นว่าเรียบร้อยแล้วปิดผ้าม่านทันที   คาโลกับโรกลับเข้ามาในเกวียน  แล้วนั่งพักเหนื่อย   คิลโยนผ้าเช็ดหน้าชุบน้ำให้คาโลกับโร  แล้วถาม



    “ไอ้พวกนั้นเป็นไง?”  



    “ไม่เท่าไรหรอก  เชื่องช้า  แต่แรงโคตรเยอะ  โดนทีเจ็บหนัก”  โรตอบ  หลังจากนั้น  การเดินทางก็ราบเรียบไปจนกระทั่ง  ตอนเย็น ๆ  เกวียนจอดตรงที่ร่ม ๆ  ใกล้ ๆ   ริมน้ำ  



    “วันนี้  เดินทางแค่นี้   พักตรงนี้แหละ  พวกเธอออกมาได้แล้ว”  โรเวนเดินเข้ามาบอก   คาโลกระโดดออกมาก่อน  โร  คิล  เฟรินกระโดดลงมาอย่างน่าตกใจเกรงว่าจะล้มแล้วได้รับบาดเจ็บ  เรนอน  คิลช่วยพยุงให้   คิลกับคาโลไปหาฟืน    โรกางเต็นท์ อาเธอร์กับโรเวนกางเขตเวทย์มนตร์   เรนอนกับเฟรินนั่งคอย    



    ในตอนกลางคืน  ขณะที่เรนอนกับโร  ช่วยกันเตรียมอาหาร   คาโลนั่งอ่านหนังสือ  อาเธอร์กับโรเวนวางแผนการเดินทาง   คิลกับเฟรินเล่นหมากรุกกัน  

    “รุก”  คิลเอ่ยขึ้น



    “ใจเย็น ๆ”



    “รุก”  



    “จะรีบไปไหน”



    “รุก”  



    “แน่ใจนะ”



    “..................”



    “รุกฆาต”



    “เมื่อไรจะชนะซะที!!!!!!!   แพ้อยู่เรื่อย”  คิลบ่นหลังจากเล่นแพ้อย่างไม่มีชิ้นดี  เฟรินนั่งฮัมเพลงสบายใจ  เรนอนยืนชามให้เฟรินแล้วบอกว่า



    “อาหารบำรุง  สำหรับเฟรินค่ะ”  เฟรินรับจากเรนอน   ดูในชามเหมือนน้ำมันเดือดปุ๊ดๆ สีออกน้ำตาล ๆ    เหมือนมีใส่อะไรสักกะอย่างอยู่ แล้วถามว่า



    “นี่มันอะไร ??”  



    “เป็นโสมพันปีของบารามอส   มหาปราชญ์เลโมธีฝากให้เฟรินกินบำรุงร่างกายนะ”  โรเวนตอบแทน

    เฟรินมองดู  แล้วไม่ค่อยอยากกินสักเท่าไร  คาโลกับคิลช่วยกันจัดการให้เฟรินกินลงไป



    “อ้าวล่ะ เรนอนกับเฟรินนอนในเกวียนนะ  ที่เหลือนอนในเต็นท์” โรเวนจัดแจงเสร็จสับ  เฟรินจะอ้าปากค้าน  แต่



    “ไม่ได้หรอกเฟริน  ผู้หญิงกับผู้ชายนอนด้วยกันไม่ได้  แล้วอีกอย่างตอนนี้นายไม่เหมาะด้วย”  โรเวนตอบ



    “ไปนอนกันได้แล้วล่ะ  พรุ่งนี้ต้องตื่นกันแต่เช้าด้วย”

    ----------------------------------------------

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×