คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : .๖# โอเพ่นเฮาส์และไออุ่นเพื่อนของผม-(หนึ่ง)
❤
โอเพ่นเฮาส์และไออุ่นเพื่อนของผม-(หนึ่ง)
{marlin’s part}
เช้าตรู่วันนี้อากาศสดใสแต่ใจฉันค่อนข้างจะหดหู่มีลางสังหรณ์ที่ไม่ค่อยดีเท่าไรนัก...แหงล่ะ ก็เมื่อคืนฉันไปวางยานอนหลับแลค วันนี้ฉันเลยต้องรีบตื่นแต่เช้าาาา เพื่อนที่จะรีบออกจากบ้านไปก่อนที่ไลแลคจะตื่น แล้วค่อยกลับมาตอนเย็นๆรอให้แลคใจเย็นขึ้น แล้วค่อยอ้อนนิดๆหน่อยๆพี่ชายฉันก็คงหายโกรธ(แน่ล่ะ..แลคตามใจฉันจะตาย) แต่ถ้าเจอหน้ากันตอนเช้าที่แลคเพิ่งตื่นและกำลังหงุดหงิด ฉันก็คงไม่พ้นต้องโดนบ่นหูชาแน่
พอฉันแต่งตัวเสร็จก็รีบย่องเหย่งๆออกจากประตูบ้านเข้าไปที่สวนเพื่อจะตรงไปที่รถบ้านที่จอดไว้(กะว่าอาจจะนอนในรถไปเลย-_-) แต่ในขณะที่ฉันกำลังเดินผ่านสวนไป บทสนธนาบทหนึ่งก็ดังแว่วมาจากบ้านข้างๆ
“อ้อ ชาพี่ชินมีอะไรจะบอก อ่า..ไปบอกทาโอะด้วยล่ะ คืออาทิตย์หน้านี้จะมีopen houseของทุกคณะ ที่มหา’ลัยพี่ เด็กเตรียมเอ็นท์อย่างชากับทาน่าจะไปนะ”
“โอเค เลยพี่ชิน เดี๋ยวชาไปบอกทาโอะให้ เพราะชากับทาก็คิดว่าจะเอนท์เข้าม.วายเอโอไอ พอดี..งั้น ชาไปก่อนนะ มีนัดกับเพื่อน บ้ายบายพี่ชิน”
“บายยย ชาจะเอารถไปป่ะ เดี๋ยวพี่ไปหยิบกุญแจให้”
“ไม่ล่ะ เดี๋ยวชานั่งรถเมล์ไปได้ ไปล่ะพี่ชิน”
...ฉันว่า...ไอ้มหา’ลัยวายเอโอไอนี่มันคุ้นๆเหมือนว่าจะเป็นมหาลัยฉันนะ แล้วก็....
“มาลิน! จะไปไหนหา” เฮือก!..ฉันสะดุ้งโหยงก่อนจะค่อยๆหันไปหาต้นเสียงที่รู้อยู่แล้วว่าเป็นใคร
“.....” ไลแลคจ้องมองหน้าฉันราวกับรอให้ฉันตอบคำถามที่เขาเพิ่งถามมา ฉันได้แต่ยิ้มแหยๆส่งไปให้แลคโดยไม่รู้จะตอบว่าอย่างไร แน่นอนว่าพี่ชายอย่างไลแลคถึงจะตามใจฉันแค่ไหนก็ตามแต่เขาก็ยังมีวิธีที่จะปราบฉันให้อยู่หมัดอยู่ดี ..อย่างเช่นตอนนี้...ใช้ความเงียบกดดัน ฉันไม่พูด...ไลแลคก็ไม่พูด...ทุกอย่างเงียบกริบนิ่งสงบราวกับเวลาเป็นอนันต์
.
.
ให้ตายเหอะ! ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ ..
“โอเค ฉันพร้อมแล้ว! พี่อยากบ่นอยากว่ะอะไรก็ว่ามาT^T”
หนึ่งอาทิตย์ถัดมา
“ลินนน พี่ไปแล้วนะอยู่บ้านดีๆล่ะ ถ้าจะออกไปไหนแปะโน๊ตไว้ที่ตู้เย็นนะ” เสียงไลแลคตะโกนดังเข้ามาในบ้านทำให้ฉันที่กำลังแต่งตัวอยู่ต้องรีบวิ่งออกมาจากห้องเพื่อไปหาไลแลค แหม่...หน้าแถบขมำ-.,-
“ไปด้วย ” ฉันว่า
“อะไรนะ ไหนบอกว่าไม่ไปไง” ไลแลคถามกลับ ..ทำหน้าแบบไม่ไว้วางใจสุดๆ
“ก็เปลี่ยนใจแล้ววว อะไรอ่ะ แค่เปลี่ยนใจแค่นี้ทำไมต้องทำหน้าไม่ไว้วางใจด้วย” ฉันว่าก่อนจะทำปากบู้ใส่ไลแลค
“ก็น่าจะรู้ตัวอยู่นะ เรื่องวางยานอนหลับยังผ่านมาแค่อาทิตย์เดียวเอง แล้วที่เปลี่ยนใจนี่จะแน่ใจได้ไงว่าไม่ได้คิดอะไรพิเรนท์ๆอีกน่ะ-____-“ ตั้งแต่วันนั้นที่ไลแลคสอบสวนเรื่องที่ฉันวางยานอนหลับแล้วพบว่าฉันทำไปเพราะจะไปบุกบ้านปู้จายย ฉันก็เลยโดนสังเกตุพฤติกรรมเป็นพิเศษเรื่อยมา ฮู่ว ไม่รู้จะคิดมากทำไม ไม่ได้ไปทำอะไรเสียหายซะหน่อย..เนอะ-3-
“เฮ้ออ เอาเถอะ ไปก็ไป ขึ้นรถสิ”
“ เย่!”
มหาวิทยาลัยวายเอโอไอ
ในที่สุดฉันก็มาถึง.. มหา’ลัยตอนนี้มีคนมาเยี่ยมชมงานโอเพ่นเฮาส์กันชุกชุมเลยทีเดียวล่ะ อาา...ฉันเจอคณะของฉันแล้วล่ะ พวกรุ่นพี่กำลังเต้นสะบัดตูดร้องเรียกรุ่นน้องอยู่เลย-.,-
“ แลคคคค เดี๋ยวลินไปหาพี่กรี้ดนิ่มที่คณะล่ะ” ฉันบอกกับพี่ชายเสียงดัง(สู้เสียงคนในงาน)
“ห้ะ เอ โอเคๆ อย่าหาเรื่องเข้าตัวล่ะ พี่ไปหาเพื่อนล่ะ บาย”ไลแลคบอกก่อนจะเดินไปหาเพื่อนที่ทางตึกคณะวิศวะ พอดีกับที่ฉันเดินมาถึงหน้าคณะของฉันพอดี
“แอร้ยย มาลิ้นน ไหนบอกเจ้ว่าจะไม่มา-3- แล้วนั่นมาพร้อมพี่ชายเหรอ แวร้ยย หล่อ!เหมือนเดิม ฮร้า*0*”อา ฉันรีบปิดหูหลบเสียงแหลมแว้ดๆของพี่รหัสกระเทยถึกของฉัน นามว่า’กรี้ดนิ่ม’ (ใช่แล้ว...คุณฟังไม่ผิดหรอก’กรี้ดนิ่ม’ แต่’กรี้ดนิ่มคือฉายา แต่จริงๆแล้วเจ๊แกชื่อสุทินน่ะ.)
“เปลี่ยนใจแล้วน่ะพี่สุทะ...”
“อย่าพูดชื่อนั๊น!” ว๊อท เดอะ=[]=! ..อะไรอ่ะ ชื่อสุทินมันออกจะเพราะ ทำไมเจ๊แกต้องว่าฉันเวลาพูดชื่อนั้นด้วย ไม่เข้าใจ(. .)
“อะ โอเค กรี้ดนิ่มก็กรี้ดนิ่ม“
“เยี่ยมมากสาวน้อย-.,- ว่าแต่ทำไมอยู่ดีๆถึงเปลี่ยนใจมา ก่อนหน้านี่ฉันถามก็เห็นแต่บอกว่าขี้เกียจอยากนอนอยู่บ้าน-_-“ เจ๊กรี้ดนิ่มยืนเท้าสะเอวถามฉัน
“นั่นสิมันแปลกๆนะมาลินที่แกจะละทิ้งเวลาว่างและเตียงอันหนานุ่มที่บ้านมาเนี่ย” เสียงเล็กๆอีกเสียงหนึ่งแทรกขึ้นมา
“อาาา..เจ๊..เธอก็ด้วย’ฟินฟิน’นี่จะไม่ไว้ใจกันเลยใช่มั้ย” ฉันพูดกับเจ๊กรี้ดนิ่มแล้วก็ฟินฟิน เพื่อนสนิทสมัยม.ปลายของฉันเอง แต่เอ...ถ้าบอกสองคนนี้ไปก็คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง
“คือว่า...จริงๆแล้วมันก็มีเรื่องสนุกๆให้ทำนิดหน่อยนะ ทั้งสองคนพอจะรู้มั้ยล่ะว่าคณะวิทยาศาสตร์ต้องเดินไปทางไหน”
{Nisshin’s part}
“ถ้างั้นผมขอตัวก่อนนะฮะ (‘ ’ )” ผมบอกลารุ่นพี่ที่กำลังดำเนินงานในช่วงท้ายของโอเพ่นเฮาส์ พวกพี่ๆกลุ่มใหญ่หันมาโบกมือลาก่อนจะหันความสนใจไปหาเหล่าว่าที่รุ่นน้องที่กำลังนั่งฟังการบรรยายอย่างตั้งอกตั้งใจ เนื่องจากนี่ก็เริ่มงานมานานแล้วเหมือนกัน คิดว่าอีกไม่นานก็คงจะเสร็จแล้ว เพราะฉะนั้นผมจึงออกมารอชาด้านนอกก่อนเลยดีกว่า(‘w’ )…..
“เฮ้ยนิชชินน!” ขณะที่กำลังเดินคิดไรเพลินๆ ก็มีคนวิ่งมาตบบ่าผมจากด้านหลัง
ผลัวะ!… โอย…ให้ตายเถอะ…ความรู้สึกเหมือนกระดูกไหล่จะหลุด T_T….ผมล่ะไม่ชอบการทักทายแบบนี้เลยจริงๆ ตั้งแต่ตบหัว ตบหลัง รัดคอ มันเป็นอะไรที่โหดร้ายเอามากๆสำหรับผม….
“ไม่ได้เจอกันตั้งนาน….” โอเค ผมรู้แล้วว่าใคร(‘o’ ; ) หมอนี่ชื่อ ‘ไออุ่น’ เป็นเพื่อนที่รู้จักตั้งแต่เข้ามหาลัย หรือจริงๆแล้วก็คือเพื่อนที่สนิทที่สุดของผมนั่นเองล่ะ
“สวัสดี ‘w’ “ ผมตอบกลับเรียบๆแล้วออกเดินไปข้างหน้า ที่จริงกะว่าจะเดินเล่นไปเรื่อยๆ รอจนกว่าชาจะออกมานั่นแหละ …
“นี่จะไปไหน?” ไออุ่นกระโดดขึ้นมาเดินข้างๆผม …. ถ้ามองตามตรงไออุ่นก็มีนิสัยเหมือนเด็กหนุ่มวัยรุ่นทั่วๆไป แต่มีหน้าตาอยู่ในระดับดูดีสุดๆ ไม่ว่าจะเป็นส่วนสูงที่แสนจะสูงโปร่ง ผิวขาว เอาเป็นว่าไม่มีมุมไหนที่ดูจะมาสนิทกับผมได้เลย (‘ ‘ ; )
“ไปเดินเล่น รอน้องอ่ะ”
“อ๋อ น้องชาก็จะมาเข้าที่นี่ด้วยสินะ…คณะวิทย์ใช่ป่ะถ้ามองไม่ผิดเมื่อกี้เหมือนเห็นอยู่แว้บๆ...เฮ้ยๆๆ ดูๆๆทางซ้ายๆ” ตรงท้ายประโยค อยู่ดีๆไออุ่นลดน้ำเสียงลงเป็นกระซิบ พร้อมสะกิดข้อศอกผมเบาๆ ทำให้ผมต้องหันมองไปทางด้านนั้น…. เอทางซ้าย
….อ๊ะ นั่นมัน(‘- ‘ )
….รุ่นพี่สาวสวยอดีตดาวคณะ….
“…น่ารักสุดๆ*o*” ไออุ่นพูดแล้วเหม่อมองไปทางรุ่นพี่สาวสวยที่กำลังเดินผ่านมา…
“นายคิดว่าไงบ้าง?” ดูเหมือนเขาจะอยากให้ผมออกความคิดเห็น แต่ผมไม่มีรู้ว่าควรเลือกใช้คำพูดยังไงดี จะว่าน่ารักก็น่ารัก แต่จะว่าดูมีสง่าก็ได้ ผมไม่ค่อยถนัดใช้คำพูดซะด้วยสิ(‘ ‘ ; )…
“เอ่อ….ขอไปซื้อน้ำแป้ปนึงนะ ( ‘o’) “ ผมตัดสินใจพูดกับไออุ่น(ที่ดูไม่ค่อยฟังเท่าไหร่) แล้วตั้งท่าจะออกเดินไปทางร้านค้า แต่ยังไม่ทันที่จะได้ก้าวขา ไออุ่นก็ยกแขนขึ้นมาล็อคคอผมไว้อย่างแรง..
“แอ้กก !ToT”
“ดูตรงนั้นดิ่ เห็นป่ะ ผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงนั้น !” ตอนแรกผมเข้าใจว่าเป็นรุ่นพี่คนเดิม แต่ก็รู้ตัวว่าคิดผิดเมื่อมองไปไม่เห็นกลุ่มรุ่นพี่สาวสวยแล้ว(‘o’ )….ผมลองมองตามสายตาของไออุ่นไป….…
….ไม่เห็นจะมีอะไรเลย(‘-‘ ) …จริงๆนะครับ …ที่ผมเห็นก็แค่ผู้หญิงคนนึงที่กำลังด้อมๆมองๆอยู่ตรงทางออกของประตูคณะวิทยาศาสตร์ก็เท่านั้นเอง
…เอ๊ะแต่ว่า…..ลักษณะแบบนี้ทำให้ผมนึกถึงผู้หญิงคนนึง…เอ่อ…เอาเป็นว่าละไว้ในฐานที่เข้าใจ เพราะผมไม่อยากจะนึกถึงเท่าไหร่ มันทำให้ผมรู้สึกหลอนเอามากๆ(;___; )
“นั่นๆ คนทีผมสีน้ำตาลอ่ะ เฮ้ยๆๆ เขาหันมาแล้ว” พูดไปใส่อารมณ์ไป ไม่พอยังใส่แรงที่รัดคอผมไว้อีก (;_; ) ผมยกมือขึ้นดันแว่นไว้ไม่ให้หลุด แล้วมองลอดแว่นไปยังหญิงสาวที่ไออุ่นกำลังพูดถึง เธอคนนั้นมีผิวขาวกับผมสีน้ำตาลมะฮอกกานี รับกับหน้าตาที่ค่อนไปทางตะวันตก …. เธอค่อยๆหันมาเหมือนหนังสโลโมชั่น
…อื้มมชัด… ผมรู้สึกเหมือนกำลังเกิดเดจาวู สมองกำลังจะเออเร่อ-[]-; ถ้าเป็นไปได้ผมอยากสต็อปภาพไว้แค่นั้นแล้ววิ่งหนีไปไกลๆ เพราะไม่ว่าจะมองยังไง ผู้หญิงคนนั้นก็เหมือน’เธอคนนั้น’เอามากๆ ….. เอาล่ะต้องตั้งสติ …. ผมอาจจะแค่ตาฟ่าฟางเพราะขาดวิตามินA ก็ได้…..มาลินจะมาอยู่ที่ได้ยังไงกัน
….เป็นไปไม่ได้หรอกเนาะ….
“….อ้าวนิชชิน!>o<”
…โอเค มันเป็นไปแล้วครับTT … เบื้องหน้าของผมคือใบหน้าของมาลินที่ยิ้มแย้มพลางเรียกชื่อผม ไม่พอยังโบกมือไปมาอย่างร่าเริงบันเทิงใจ แต่ซักพักก็หยุดมือลงแล้วมองหน้าผมกับไออุ่นสลับไปมาด้วยสีหน้าแปลกๆ …อะไรของเธอ;__;
“นี่เพื่อนหรอ?” มาลินชี้ไปทางไออุ่น แล้วเอ่ยปากถาม
“..ชะ…ใช่ นี่คือไออุ่น…..ไออุ่นนี่คือมาลิน” ผมแนะนำทั้งสองให้รู้จักกัน ด้วยน้ำเสียงเบาหวิว
“สวัสดีครับ ^__^” ไออุ่นทักทายด้วยรอยยิ้มเด็กหนุ่มบุคลิกดี แล้วหันมาด้านหลังเพื่อที่จะคุยกับผม
“ รู้จักกันด้วยหรอ=_=”
“ อ่า…ก็ไม่เชิงหรอก เธอเป็นเพื่อนบ้านน่ะ(; ‘o’ )” เพื่อนบ้าน…ซึ่งต่อจากนี้ไปก็คงเป็นเพื่อนร่วมมหาลัยด้วย ดูจากเครื่องแบบที่ใส่อยู่น่ะนะT_T…
“ อืมๆ โอเค” ไออุ่นตอบรับแล้วลูบคางเบาๆ ซักพักก็ล็อคคอผมให้หันกลับไปทางมาลินอีกครั้ง ( - -)
“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ^_^ ผมอยู่คณะเดียวกับนิชชิน แล้วคุณอยู่คณะอะไรหรอ?”
“…” มาลินไม่ตอบแต่กลับหันมองไปรอบๆเหมือนกำลังคอยอะไรอยู่…ส่วนผมก็พยายามดันแขนหนักๆของไออุ่นออกจากบ่าตัวเอง….และยังไม่ทันไรพวกน้องๆที่ฟังการบรรยายจบแล้วก็พากันกรูออกมาจากประตูทางออก ในกลุ่มเด็กที่กำลังพูดคุยกันอย่างออกรสชาตินั้น ผมเห็นหัวกลมๆของชาเขียวอยู่ลิบๆ ผมกำลังจะตะโกนเรียก แต่เป็นจังหวะเดียวกับที่มาลินหันไปเห็นเข้าพอดี-[]-;…
“ชาเขียวววววววว ” มาลินเปล่งเสียงเรียกอย่างดังด้วยความไม่อาย(‘o’ ) พอน้องชาเหลือบมาเห็นก็ทำหน้ามุ่ยนิดๆแล้วเดินฝ่าฝูงชนออกมาทางผม
“เจ้อีกแล้วหรอ- -*…เออนี่พี่ชินเห็นทาโอะม่ะ เมื่อเช้านัดกันให้มาเจอตรงนี้อ่ะ แต่ยังไม่เจอเลย-O- ;” น้องชาพูดพลางหันมองซ้ายทีขวาทีแล้วมาหยุดสายตาที่ไออุ่น
“…เฮ้ พี่ไออุ่นสวัสดี>w<”
“อ่ะ เออ สวัสดีๆ” ไออุ่นพอได้ยินชื่อตัวเองก็สะดุ้งโหยงแล้วหันมารับคำ ก่อนจะเหม่อมองไปทางด้านหลังของชาอีกครั้ง ซึ่งแน่นอนว่าบริเวณตรงนั้นก็คงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก ‘มาลิน’ ที่กำลังยืนแอบฟังการสนทนาของพวกผมอย่างตั้งอกตั้งใจ(‘ ‘; )
เอ๊ะ…ว่าแต่ทำไมไออุ่นถึงต้องทำท่าเหมือนสนใจมาลินขนาดนั้นด้วยล่ะ(‘o’; )a สงสัยอาจจะมองเพราะหน้าตาเหมือนลูกครึ่ง หรือไม่ก็อาจจะมองเพราะออร่าความแปลกประหลาดที่เห็นทีเป็นต้องสะดุดตาก็ได้…อื้ม เอาเป็นว่า เราไม่ต้องไปคิดถึงมันหรอกนะครับ-_-;…
“…เอางี้….พี่ชินว่าไปหาที่คณะบริหารดีมั้ย คงจะอยู่ที่นั่นแหละ”
“โอเค-3-“
“อ้าววเด็กๆมาทำอะไรกันอยู่ตรงนี้ฮร้า? “ ยังไม่ทันที่จะได้ทำตามนั้น เสียงแหลมจี๊ดจ๊าดของรุ่นพี่กรี๊ดนิ่มผู้กว้างขวาง(รู้จักทุกคนโดยเฉพาะผู้ชาย-O-;) ก็ดังเข้ามากระทบโสตประสาท เรียกความสนใจของทุกคนให้หันไปมองซะก่อน
“อ้าวว มาลินนน เจ้คิดแล้วไม่มีผิ๊ดด ตอนแรกก็แอบแปลกใจที่เธอถามทางมาคณะวิทยาศาสตร์ แหมๆๆ ที่แท้ก็มาหาปู้จายนี่เอง-3- แต่ไม่เป็นไรหล่อๆทั้งนั้นน เจ้ช๊อบบ*O* อรั่ยย…” พี่กรี๊ดนิ่ม(ซึ่งคาดว่าเป็นรุ่นพี่ของมาลิน-_-;)ทำท่าเขินบิดไปมาเลียนแบบเด็กสาวแรกแย้ม แน่ล่ะว่ามันไม่มีความใกล้เคียงเอาเสียเลย (;_; )
.”อ้อนี่ ดูๆๆซิ ระหว่างทางเจ้เจออะไร…นี่เลยฮร่ะ พ่อหนุ่มรูปงามม “ พี่กรี๊ดนิ่มหันไปด้านหลังแล้วควงแขนว่าที่รุ่นน้องคนนึงให้เดินเข้ามา ซึ่งคนๆนั้นก็คือ ‘ทาโอะ’ นั่นเอง(‘ ‘ ; )
“น่ารักมั้ยล่า ดูซิผิวขาวเหมือนหยวกกล้วย*O*” พูดพลางเอนหัวไปซบไหล่ทาโอะที่ยืนทำหน้านิ่งตามแบบฉบับบดั้งเดิม
“ทาโอะไปไหนมา-O-;” ชาเขียวพูดขึ้นขัดการสาธยายของพี่กรี๊ดนิ่ม ทาโอะที่เป็นฝ่ายถูกถามยื่นน้ำสตอเบอรรี่ปั่นที่ถือไว้สองแก้วมาให้น้องชาแก้วนึงแทนคำตอบ โดยมีสายตาของมาลินมองอยู่อย่างไม่คลาดซักวินาที(=-=)
“อุ๊ยคุณพระ…” พี่กรี๊ดนิ่มอุทานเมื่อเห็นหน้าผม “อย่าน้อยใจไปนะฮระหนุ่มน้อย…” พูดจบก็ปล่อยแขนทาโอะแล้วโผเข้ามากอดแขนผมไว้แทน ทำเอาผมถึงกับเซไปนิดนึงT-T
“ยังไงเจ้ก็ยังเป็นเอฟซีของน้องนิชชินนิชชี่เหมือนนเดิมนะจ้ะจุ้บๆ*O* หนุ่มแว่นบันไซฮร้า~ …ไออุ่นด้วยน้าอย่าน้อยใจไป “ พี่กรี๊ดนิ่มกระดี๊กระด๊าหันไปตีแขนไออุ่นทีนึง …เจ็บน่าดูนะนั่น(‘ ‘; )
“ฮ่าๆ ด้วยความยินดีครับ พี่..สุทิน“ ไออุ่นตอบรับพลางทำท่าตะเบ๊ะแบบทหาร ซึ่งหลังจากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงกรี๊ดดร้องแปดล้านเดซิเบลของเจ้าของชื่อ..
“กรี๊ดดดดด เจ้บอกแล้วไงว่าอย่าเรียกชื่อน้านนน ฮุ้ยย คนสวยเซ็งเลยอ่ะ ไปดีกว่า!” พี่กรี๊ดนิ่มทำปากเป็ด สะบัดผมสองทีเหมือนโฆษณาแชมพู(สุนัข)ที่ผมพึ่งดูไปเมื่อวาน>< ก่อนจะเดินออกไปหาเหยื่อรายอื่นต่อ…
“เจ้เนี่ยน้า …” มาลินเปรยขึ้นมาเบาๆแล้วจึงหันมาทางพวกผม
“ไลแลคโทรมา เดี๋ยวฉันไปคุยกับแลคแปปนึงนะ แล้วเดี๋ยวกลับมา”
“โอเคครับ^__^” ไออุ่นโบกมือลาช้าๆอย่างมีมาด พอมาลินเดินทิ้งระยะห่างออกไป ไออุ่นจึงหันมาพูดกับผมเบาๆ…
“นี่แหละผู้หญิงที่ฉันใฝ่ฝัน…=w=”
“o[]O!”
-----------------------to be continue next chap.---------------------
ฮัลโลว(กระดกลิ้นสามทบ) ในที่สุดเราก็ได้โอกาศมาอัพ
สำหรับตอนนี้..ปิ่นแต่งสั้นมาก ที่เหลือโบ้ยให้จ๋า-_-(อ้าว)
ความจริงแล้วตอนนี้เราแต่งกันเสร็จนานแล้วแต่ไม่มีฤกษ์อัพได้สักที(ส่วนหนึ่งคือขี้เกียจ)
ความจริงแล้วปิดเทอมมันควรจะอัพบ่อยกว่านี้ แต่อยากจะบอกว่าปิดเทอมจะขึ้นมอสี่มันฟัคเย่!มาก
โอเค..ละไว้ในฐานที่เข้าใจ... หวังว่าทุกคนจะชอบตอนนี้เน้อ<'3
-ปิ่น
โอเย่....มาทอล์คต่อจากปิ่น:D
จะบอกว่าที่แต่งยาวไม่ใช่อะไร คือหาบทตัดจบไม่ได้ -__-' (555)
ก็อย่างที่บอกคือจ๋ากับปิ่นแต่งจบไปซักพักแล้ว แต่ไม่ได้มาอัพ YOY
เอาล่ะ...สำหรับตอนนี้...ในที่สุดก็ได้ออกนอกสถานที่ซะที มีตัวละครใหม่เพิ่มมาด้วย-..-
อ้อแล้วก็...ตอนหน้ากับตอนนี้จะต่อกันนะจ้ะ:3 (ปกติแต่งเป็นตอนๆราวกับซีรีย์- -*)
เอาเป็นว่าต่อไปจะพยายามอัพบ่อยกว่านี้นะคะะ จุ้บบ <3
-จ๋า-
ความคิดเห็น