[WIN] Rehearsal {B.I.xTaeHyun}

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

#ฮันฮยอน

เนื้อเรื่อง

ฮันฮยอน

Rehearsal
{B.I. x Taehyun}


 

ภายในตึกเทรนวายจียังคงมีแสงไฟลอดออกมาจากห้องซ้อมของเด็กเทรน

                “แทฮยอน นายต้องใส่อารมณ์เข้าไปมากกว่านี้อีก” ลีซึงฮุน แรปเปอร์และคนสอนท่าเต้นของทีมเอกำลังซ้อมเต้นตัวต่อตัวกับมักเน่ร้องนำของทีมอยู่

                เป็นเวลากว่าสองชั่วโมงแล้วที่ทั้งสองซ้อมเต้นอยู่ด้วยกัน นัมแทฮยอน มักเน่ทีมเอมีปัญหาการเต้นนิดหน่อย ยังดีไม่พอ ยังไม่พอดี เค้าถูกท่านประธานตำหนิมาอย่างหนักจนต้องให้ซึงฮุนมาติวแบบตัวต่อตัวให้ ในขณะที่สมาชิกคนอื่นๆในทีมกลับหอไปพักผ่อนกันหมดแล้ว

                “ขอโทษฮะ ลำบากฮยองแย่เลย” ใบหน้าขาวนวลเต็มไปด้วยเหงื่อ คิ้วตกๆนั่นยิ่งตกลงไปใหญ่

                “ไร้สาระน่า ก็เราทีมเดียวกันนี่นา” ซึงฮุนตบไหล่มักเน่เบาๆ แล้วเดินไปคว้าน้ำเย็นๆมาดื่ม แล้วส่งอีกขวดให้มักเน่

                “ฮยองกลับไปพักก่อนเถอะ เดี๋ยวผมว่าจะอยู่ซ้อมต่ออีกหน่อย” แทฮยอนว่าแล้วรับขวดน้ำมาดื่ม

                “อืมๆ เอางั้นก้ได้ นายอย่าหักโหมนักล่ะ รีบกลับหอนะรู้มั้ย” ซึงฮุนที่ตอนนี้เหนื่อยอ่อนเต็มทีเก็บข้าวของอย่างไว ตอนแรกก็กะว่าจะอยู่ซ้อมเป็นเพื่อนนะ แต่ตอนนี้เหนื่อยมาก

                “ฮะ” มักเน่พยักหน้าเบาๆ

                ร่างบางของซึงฮุนค่อยๆหายลับไปจากสายตา แทฮยอนเอาผ้ามาเช็ดเหงื่อบนหน้าแล้วเดินไปกดเปิดเพลงเตรียมซ้อมเต้นต่อ

                ดนตรีเร็วๆ เสียงกลองหนักๆ เสียงเบสรัวๆ กับร่างบางในเสื้อกล้ามสีดำที่ตอนนี้ทั้งแผ่นหลังเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อกำลังซ้อมไลน์เต้นอย่างขะมักเขม้น เงาในกระจกสะท้อนภาพคนหน้าขาวคิ้วตกที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เท่าไหร่ก็ดีไม่พอ แล้วแบบไหนที่เรียกว่าดี แบบไหนกันนะที่ท่านประธานบอกว่าต้องดึงอารมณ์ออกมาให้ได้มากกว่านี้ คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออกซักที

                ร่างบางทนความเหน็ดเหนื่อยไม่ไหว เอาแผ่นหลังเปียกเหงื่อนั่งทรุดลงแนบกับกระจก

                เสียงดนตรียังคงบรรเลงต่อไปอย่างไม่หยุด วนซ้ำแล้วซ้ำอีก

                “ฮยอง ทำไมยังไม่กลับหออีกล่ะ” เสียงแหลมๆที่คุ้นเคยเป็นของใครไปไม่ได้นอกจาก............

                “ฮันบิ๊นนนนนนนน” แทฮยอนเรียกชื่อลีดเดอร์ทีมบีเสียงดังลั่น ร่างบางกระโดดลุกขึ้น รีบพุ่งเข้าไปกอดคนตรงหน้าอย่างเร็ว

                ฮันบินกอดร่างบางๆนั้นไว้แน่น ใบหน้าคมเข้มซุกเข้าไปในกลุ่มผมสีน้ำตาลนุ่มๆ สูดดมกลิ่นคนรักเข้าไปเต็มปอด กอดคนตัวบางนี้ไว้แล้วโยกเล่นไปมา

            คิดถึงมากเหลือเกิน

                “ว่าไงล่ะ ทำไมยังไม่กลับหออีก” ฮันบินคลายกอด แล้วเปลี่ยนมาจับไหล่ผอมบางทั้งสองข้างไว้แทน มือเล็กๆขาวๆนั่นกำชายเสื้อของฮันบินไว้แน่น

                “โดนดุมา ท่านประธานบอกว่ายังเต้นไม่ดี ไม่มีอารมณ์ร่วมอ่ะ” แทฮยอนเบ้ปากบางๆนั้น หน้าก็งอเป็นปลาทูคอหัก

                ฮันบินเห็นแล้วก็อดเอามือมาขยี้ผมคนตรงหน้าไม่ได้

                “ก็แล้วทำไมไม่พยายามให้มากกว่าเดิมล่ะ ใส่อารมณ์สนุกๆเข้าไปในสีหน้าท่าทางด้วยสิ” ลีดเดอร์ผู้มากความสามารถร่ายยาว สำหรับคิมฮันบิน ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ เค้าทั้งเต้นเก่ง แรปเก่ง แถมคุมทั้งทีมได้ดีเยี่ยมอีกด้วย

                “พูดน่ะง่าย แต่ให้ทำเนี่ยสิ มันทำไม่ได้โว๊ย ไม่งั้นจะโดนดุมั้ยล่ะ” ร่างบางคิ้วตกหน้างอ ปล่อยมือออกจากชายเสื้อฮันบิน เบ้หน้าไม่พอใจแล้วสะบัดไหล่ออกจากการเกาะกุมของคนตรงหน้าทันที

                “แทฮยอนอ่า.....” ฮันบินยกยิ้มที่มุมปาก แล้วเดินตามร่างบางไป

                แม้จะเห็นแค่ข้างหลัง แต่ฮันบินก้รู้ดีว่าใบหน้าของอีกฝ่ายเป็นยังไง หน้างอๆ ปากบางๆเชิดขึ้น คิ้วตกๆ แววตาเต็มไปด้วยความดื้อรั้นและเอาแต่ใจตัวเอง

                ฮันบินสวมกอดร่างบางจากทางด้านหลัง แทฮยอนส่งเสียงฟึดฟัด สะบัดตัวด้วยความไม่พอใจ นั่นยิ่งทำให้ฮันบินยิ้มกรุ้มกริ่มไปกันใหญ่ ฮันบินชอบเหลือเกินเวลาที่แทฮยอนงอแง มันช่างน่ารักน่าชังอะไรอย่างนี้ ฮันบินเลยชอบยั่วโมโหแทฮยอนอยู่บ่อยๆ เอาให้เจ้าตัวถึงกับร้องไห้มาแล้วก็มี เดี๋ยวค่อยง้อก็ได้ เป็นแบบนี้น่ารักจะตาย

                “ปล่อยเลย จะไปไหนก็ไป” แทฮยอนยังคงดิ้นอยู่ในอ้อมกอดของคนที่แข็งแรงกว่า มีหรอที่ฮันบินจะปล่อย ยิ่งกระชับกอดนั้นให้แน่นขึ้นไปอีก

                “ไม่ปล่อย ยังไงๆก็ไม่ปล่อย” ฮันบินทำน้ำเสียงยียวนกวนประสาท ไม่ว่าเปล่า ทั้งยังเอาจมูกโด่งๆนั้นซุกเข้าไปที่ซอกคอขาวๆนั่น สูดดมกลิ่นเหงื่อของคนในอ้อมกอด แถมยังถูจมูกส่ายไปส่ายมาตรงคอ ยั่วโมโหร่างบางอีก

                “โง๊ยยย ฮันบินง่า ไม่เหม็นรึไง ดมอยู่ได้” จากหน้าที่เคยงอๆ กลับถูกเติมแต่งไปด้วยรอยยิ้มเล็กๆที่ผุดขึ้นมาอย่างปิดไม่มิด แทฮยอนจั๊กกะจี้ตรงที่ฮันบินเอาแต่ถูไปถูมาตรงคอ ขนแขนลุกชัน

                “นี่กลิ่นเหงื่อฮยองหรอเนี่ย ทำไมหอมแบบนี้ล่ะ” ฮันบินไม่ว่าเปล่า ยังคงเอาจมูกซุกไซร้ดอมดมเข้าไปที่ซอกคอขาวๆนั่นหนักยิ่งกว่าเดิมอีก

                “ฮ่าๆๆๆ” แทฮยอนหัวเราะร่าพร้อมทั้งดิ้นขยุกขยิกไปมาในอ้อมกอดของอีกคนที่กอดแล้วไม่ยอมปล่อยเลย มือข้างขวาโอบทับแขนของฮันบินไว้ ส่วนอีกมือนั้นกำลังลูบไปที่ดวงหน้าได้รูป ที่ตอนนี้เอาคางมาเกยไหล่ผอมบางของตนไว้ ทั้งคู่หลับตาพริ้ม กอดกันแล้วโยกเล่นไปมาอยู่เนิ่นนาน

                เพราะต่างคนต่างซ้อมจนไม่มีเวลาอยู่ด้วยกัน พอมีเวลาเพียงแค่น้อยนิดก็อยากใช้ให้มันคุ้มค่า ฮันบินคลายอ้อมกอดลง แล้วจับร่างบางให้หันหน้ามาหาตน ออกแรงผลักร่างบางให้ทั้งตัวแนบไปกับกระจกห้องซ้อม มือใหญ่เกินอายุประคองใบหน้าสวยๆที่ประดับด้วยคิ้วตกๆไว้ เอาจมูกโด่งเป็นสันถูเล่นกับจมูกของอีกคนไปมา ซ้ายขวาๆ ซ้ำไปซ้ำมา

                “แทฮยอนอ่า คิดถึงมากเลยรู้มั้ย” ฮันบินเอาหน้าผากแนบเข้ากับหน้าผากของอีกคนเอาไว้

                “อย่ามาเว่อ เจอกันอยู่ทุกวัน” แทฮยอนประท้วงเสียงหลง ใบหน้าขาวๆตอนนี้แดงระเรื่อ เขินอายกับการกระทำของคนรักที่อยู่ตรงหน้า

                “เจอหน้าทุกวันก็จริง แต่ทำแบบนี้มีโอกาสได้ทำซะที่ไหนล่ะ” ใบหน้าคมเข้มเต็มไปด้วยความดื้อรั้นแบบเด็กๆ

                “ทำแบบนี้? แบบนี้น่ะแบบไหน?” คิ้วตกๆนั่นขมวดเข้าหากัน

                “แทฮยอนอ้ะ ก็แบบนี้ไง”

                ริมฝีปากเป็นกระจับได้รูปทาบทับลงบนริมฝีปากบางของอีกคน จุมพิตแสนหวานค่อยๆละเลียดละมุนละไม จากริมฝีปากล่างมาที่ริมฝีปากบน จากนุ่มนวลกลายเป็นร้อนรน ร่างบางรู้สึกได้ถึงลิ้นใหญ่ชื้นแฉะที่ล่วงล้ำเข้ามาในโพรงปากหวาน ลิ้นใหญ่นั้นกวาดไปทั่วโพรงปากราวกับตามหาอะไรอยู่ แล้วก็เกี่ยวกระหวัดเข้ากับลิ้นเล็กๆของอีกคน ลิ้มรสน้ำหวานจากคนรัก กลืนกินจากริมฝีปากถึงริมฝีปาก

                “อะ อื้ออ” ร่างบางครางเสียงอื้ออึงในลำคอ ราวกับว่ากำลังถูกดูดกลืนอากาศเข้าไปด้วย ฮันบินถอนริมฝีปากหยักออกมาเพื่อให้อีกคนได้มีเวลาสูดลมหายใจเข้าไปเต็มปอด ก่อนที่จะรุกรานริมฝีปากบางนั่นอีกครั้ง

                คราวนี้ฮันบินไม่ปล่อยให้อีกคนมีโอกาสได้ตั้งตัว ทันทีที่ริมฝีปากหยักสัมผัสเข้ากับริมฝีปากบาง ลิ้นใหญ่ชื้นแฉะก็รุกล้ำเข้าไปในโพรงปากหวานของอีกคนทันที ความหาเรียวลิ้นเล็กแล้วเกี่ยวกระหวัดไว้แน่น ดูดกลืนกินน้ำหวานจากริมฝีปากของร่างบางอย่างเอาแต่ใจ

That XXX

นี่มันยั่วกันชัดๆ

That XXX












 

                ร่างของคนทั้งสองค่อยๆทรุดลงมากองที่พื้นในท่าที่แทฮยอนยังคงนั่งอยู่บนตักของฮันบิน

                ฮันบินประคองหน้าสวยๆไว้ในมือทั้งสองข้าง ก่อนจะจูบหน้าผากร่างบางอย่างแผ่วเบา ค่อยๆเลื่อนมาจุ๊บที่จมูกโด่งเป็นสันน้อยๆนี้ แล้วก็ละเลียดจุมพิตริมฝีปากบางที่เค้ารักอย่างแผ่วเบา อ้อยอิ่ง เนิ่นนาน

                “ฮันบินรักแทฮยอนนะ รักมากเหลือเกิน” ดวงตาภายใต้คิ้วตกๆนั่นกำลังจ้องมองคนตรงหน้า แววตาคู่นั้นช่างเต็มไปด้วยความจริงใจ

                “อื้ม รู้แล้วล่ะน่า” เจ้าของคิ้วตกๆเบนหน้าหนีด้วยความขวยเขิน

                “อะไรกัน จะมาหลอกให้ผมรักฮยองฝ่ายเดียวรึไง?” ฮันบินถามด้วยใบหน้ายียวนกวนประสาทในแบบของตน คิ้วข้างนึงยกสูงขึ้นอย่างท้าทาย แทฮยอนมองแล้วก็อดยิ้มไม่ได้

            นี่เค้าตกหลุมรักใบหน้ากวนๆแบบนี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ

                แทฮยอนเอานิ้วชี้เรียวๆจิ้มไปที่หว่างคิ้วเข้มของคนตรงหน้า

                “ร้ายขนาดนี้ รักจนถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว” ว่าแล้วก้จุ๊บเข้าที่ริมฝีปากของอีกคนเบาๆ

                เช้าวันต่อมา ……………..

                “ฮยองไปทำอะไรมา ขอบตาคล้ำมากเลย?” มักเน่ทีมบีเด็กนรกขี้สงสัยถามขึ้นในขณะที่ทีมเอและทีมบีกำลังกินอาหารเช้าร่วมกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา

                “หือ? คล้ำมากเลยหรอ? เมื่อคืนอยู่ซ้อมจนดึกไปหน่อยอ่ะ” แทฮยอนตอบแบบใสซื่อตรงไปตรงมา

                “แล้วนั่นอะไรอ่ะ?” ยัง ยัง ไอ้เด็กนรกนี่ยังไม่หยุดสงสัยอีก

                “อะไรของมึงอีกวะจุนฮเว รีบๆกินข้าวเข้าไปเลยป่ะ” ฮันบินหมดชักจะหมดความอดทน

            ชวนแฟนกูคุยอยู่ได้

                “อะไรวะ แค่สงสัยเฉยๆว่ารอยที่คอแทฮยอนฮยองไปโดนอะไรมา แดงเชียว”

                สิ้นเสียงจุนฮเว ฮันบินก็คว้าช้อนแล้วฟาดเข้าที่หัวโตๆนั่นทันที

                กูทำเองแหล่ะ มีอะไรมะ?

-end-

อยากอ่าน That XXX เม้นท์ให้หน่อยน๊า -3-

ติดต่อทวิตเตอร์ @PiianiZ เลยครัช

เยิฟ -3-