ต้องเลือกอย่างงั้นหรอ

‘จิกะน่ะคงไม่รู้สินะ และก็ไม่เคยรู้อะไรด้วย!’

เสียงตะคอกจากปลายสายดังขึ้นมาด้วยความโกรธ

“นี่โย! ถ้าเธอไม่บอกกัน ชั้นจะไปรู้ได้ยังไงล่ะ

เราก็เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กแล้วนะ บอกชั้นมาสิ”

‘เพื่อนงั้นหรอ...’

“อื้ม! ใช่แล้ว เพราะฉะนั้นบอกอะไรชั้นบ้างเถอะ”

‛ ยัยโง่! ถ้าชั้นบอกไป...ทุกอย่างก็จะจบลง

เธอไม่เคยรู้อะไรเลย ความรู้สึกของชั้น...

ฉันเกลียดจิกะ! ’

"ห๊ะ! โย นี่เธอเป็นอะไรน่ะ เธอไม่เคยพูดอย่างงี้กับชั้นเลยนะ นี่เธอไม่ใช่โยที่ชั้นรู้จักแล้ว!"

‘เธอรู้จักชั้นดีแล้วงั้นหรอ.....แค่นี้นะ’

"โย! เดี๋ยว"

«ติ้ดๆๆ»

เสียงวางสายของโทรศัพท์ดังขึ้น ชั้นล้มตัวลงไปนอนบนเตียง พร้อมกับคำถามมากมายและเสียงของโยที่ดูเหมือนกับว่าพูดออกมาทั้งน้ำตา

"อะไรของเธอกัน... ยัยบ้า!!!!"

ชั้นลุกขึ้นมานั้งและน้ำตาของชั้นก็ค่อยๆล่วงลงมาอาบแก้มอย่างช้าๆ แต่พอฉุกคิดได้ ก็อยากจะไปที่ทะเลเพื่อระบายความรู้สึกทั้งหมดออกไป

ชั้นรีบเปิดประตูและวิ่งลงบันไดมาอย่างรวดเร็ว

"พี่ชิมะคะ..หนูขอไปข้างนอกนะคะ"

"ดึกแล้วนะ เอ๊ะ! จิกะจัง.."

หญิงสาวผมสีดำยาวตอบกลับแต่ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นน้ำตาที่ไหลอาบแก้มของชั้นอยู่ตอนนี้้

"ขอร้องนะคะ!"

"....จ๊ะ แต่รีบไปรีบมานะ.."

ชั้นไม่ทันได้ตอบรับอะไรและรีบวิ่งออกจากบ้านไปที่ทะเลทันใด เมื่อมาถึงทะเล ชั้นก็ล้มนั่งลงบนผืนทราย พลางปลดปล่อยน้ำตาออกมาทั้งหมด

"โย...ชั้นทำอะไรผิดหรอ"

ชั้นเงยหน้ามองน้ำทะเลตอนกลางคืน มันช่างดูสวยงาม ครั้งหนึ่งเราเคยดำน้ำด้วยกัน และมีริโกะมาด้วย เพื่อที่จะหาเสียงของทะเลให้ริโกะจัง

"บางทีถ้าชั้นลงไป ก็อาจเจอคำตอบบ้าง"

ไม่ทันขาดคำชั้นก็ค่อยๆเดินลงไปยังทะเล

แต่พอเดินไปถึงจุดที่น้ำสูงถึงเอวของชั้น

ก็มีคนมาคว้าเอวของชั้นเอาไว้ 

"เธอจะทำอะไรน่ะ! คิดสั้นรึไง น้ำมันเชี่ยวนะ"

"เอ๊ะ! ริโกะจัง! เหวอ!!"

ชั้นหันหลังไปก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าคนที่คว้าชั้นเอาไว้ คือริโกะจัง และเธอกำลังลากชั้นขึ้นฝั่ง

"นี่เธอลงไปทำอะไรในทะเลน่ะ!! น้ำมันแรงนะ!"

"คำตอบ.."

"ห๊ะ?"

"เพื่อจะเจอคำตอบ"

"หมายความว่ายังไงน่ะ อ่ะ!"

ชั้นค่อยๆเข้าไปกอดริโกะจัง ตัวของเธอเปียก

เพราะว่าลงไปช่วยชั้นเอาไว้ และไม่รู้ทำไมชั้นถึงได้เอาหูไปแนบไว้กับหน้าอกของริโกะจัง 

"ได้ยินด้วยล่ะ... เสียงหัวใจของริโกะ เต้นแรงจัง..."

"จิกะ..."

ริโกะหน้าแดงหลังจากที่ชั้นพูดแบบนั้นออกไป

ด้วยความที่บรรยากาศพาไปชั้นจึงเผลอช้อยคางของริโกะมาใกล้ๆและประกบริมฝีปากลงไปอย่างแผ่วเบา ตอนนี้หัวใจของชั้นก็เต้นแรงและหน้าแดงไม่แพ้กันกับริโกะ

"เอ๋!!! เธอทำอะไรน่ะ!!"

ริโกะผละริมฝีปากออกและตะโกนใส่หน้าชั้น

"ริโกะจัง...จะเกลียดชั้นไหม"

"ทำไมถึงถามแบบนั้-"

"ตอบสิ!"

"...ไม่มีวัน"

"แล้วจะทิ้งชั้นไปไหม"

"ไม่มีทาง..."

"รักชั้นจริงรึเปล่า"

"แน่นอน..."

"สัญญาไหม"

"สัณญา..."

และชั้นกับริโกะก็จูบกันอีกครั้งท่ามกลางแสงจันทร์ริมทะเล ตอนนี้ชั้นรู้สึกอบอุ่น อยากจะอยู่ตรงนี้ไปนานๆไม่จากไปไหน อยากจะอยู่กับริโกะจัง